Ο Jimmy Butler δεν άρεσε στη μητέρα του. Αρέσει όμως στο NBA

«Δεν μου αρέσει η φάτσα σου, πρέπει να τσακιστείς και να φύγεις από εδώ μέσα». Τα λόγια αυτά τα ξεστόμισε η μητέρα του Τζίμι Μπάτλερ στον νυν γκαρντ των Μαϊάμι Χιτ, στην τρυφερή ηλικία των δεκατριών. Ο πατέρας του, τον είχε εγκαταλείψει από όταν ήταν βρέφος, το 1989. Για μήνες ο μικρός Τζίμι κοιμόταν από καναπέ σε καναπέ, σε όποιον φίλο του μπορούσε να τον φιλοξενήσει. Άλλοτε έμενε στον δρόμο, στο Τόμπολ, μια κωμόπολη λίγο έξω από το Τέξας, συνεχίζοντας ωστόσο τα μαθήματά του και κάνοντας αρκετά καλά αυτό που αγαπούσε από μικρός. Να αγωνίζεται εντός και εκτός παρκέ.

Στο Λύκειο θα γνώριζε τον Τζόρνταν Λέσλι, τον κολλητό του. Σε ένα καμπ μπάσκετ θα διαγωνίζονταν μαζί στα τρίποντα και άρχισαν αμέσως να κάνουν παρέα. Όταν ο Λέσλι έμαθε την ιστορία του ταλαντούχου έφηβου, ζήτησε από την μητέρα του να τον φιλοξενήσουν. Αν και ήταν μια οικογένεια με 6 παιδιά, για την κυρία Μισέλ, δεν υπήρχε εναλλακτική. Καθ’ όλη τη διάρκεια του Λυκείου ο Μπάτλερ θα έμενε σπίτι τους, γνωρίζοντας για πρώτη ουσιαστικά φορά, τι θα πει οικογένεια.

Μετά ήρθε η ώρα του κολλεγίου και της πρώτης του υποτροφίας σε ένα Junior College. Εκεί δεν έγραψε τρελά νούμερα, όμως εντυπωσίασε με την εργατικότητά του και γρήγορα βρέθηκε στο Marquette, δίπλα στον κόουτς Μπαζ Γουίλιαμς. Δίπλα του, στο εκπληκτικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν, ήταν όπως και σήμερα ο Τζέι Κράουντερ. Στο NCAA ο άγνωστος μέχρι τότε «Jimmy Buckets» έφτασε από τους 5,6 πόντους στη rookie του σεζόν, στους 15,7 στην τελευταία του, κάνοντας τους σκάουτερ του ΝΒΑ να αρχίσουν να ψάχνουν για αυτόν. Φυσικά καλύτερο του χαρακτηριστικό, όπως και σήμερα ήταν η σκληρή άμυνα και η διάθεση του να «πεθάνει» στο γήπεδο.

Στο Draft του 2011 προσπεράστηκε από όλες σχεδόν τις ομάδες. Οι Σικάγο Μπουλς του Ντέρικ Ρόουζ του προσέφεραν μια θέση στο Νο 30 της διαδικασίας και έτσι ο Μπάτλερ έγινε «ταύρος». Στο Σικάγο την πρώτη του χρονιά, μέτρησε σε 42 παιχνίδια, μόλις 2,6 πόντους άνα μ.ο. παίζοντας σχεδόν 8 λεπτά σε κάθε παιχνίδι. Τι μεσολάβησε και ένας 22χρονος με λιγότερους από 3 πόντους άνα ματς, έφτασε 8 χρόνια μετά να γίνει ο τρίτος παίκτης στην ιστορία του NBA με τριπλ νταμπλ 40 πόντων σε τελικούς; Απορρίψεις, απορρίψεις, απορρίψεις και πολλή δουλειά. Ότι είχε μάθει να κάνει δηλαδή ο Μπάτλερ από τότε που γεννήθηκε.

Οι σοβαροί τραυματισμοί του Ντέρικ Ρόουζ είχαν κλονίσει την ομάδα, με τον Τζίμι Μπάτλερ να αποκτά γρήγορα τα ηγετικά χαρακτηριστικά που τον συνοδεύουν μέχρι σήμερα. Επιθετικά έφτασε αρκετά γρήγορα κοντά στους 20 πόντους ανά μέσο όρο, παραμένοντας ωστόσο ένας μαχητής και στις δύο άκρες του παρκέ. Το 2015, χρονιά στην οποία αναδείχθηκε πιο βελτιωμένος παίκτης, γίνεται για πρώτη φορά All-Star με τον κόσμο να λατρεύει, την ιστορία του και τον τρόπο που οδηγούσε την ιστορική ομάδα του Σικάγο στα Playoffs. Όπως επίσης και το εναλλακτικό του στυλ. Ο Τζίμι Μπάτλερ απέχει αισθητά από το πρότυπο του NBAer του 21ου αιώνα. Αγαπάει την κάντρι μουσική και αντί για φαρδιά παντελόνια και μπλουζάκια, προτιμά τις μπότες και τα παλτά με ένα στυλ καουμπόι. Ίδιος και απαράλλακτος με τα χρόνια του στο Πανεπιστήμιο.

Στους Μπουλς έμεινε ως το 2017 με την εξαετία αυτή να είναι μία από τις πιο σημαντικές της ζωής του. Ήταν το «σπίτι» στο οποίο έμεινε για περισσότερο διάστημα από τα 13 του και έπειτα. Όταν λοιπόν οι Σικάγο αποφάσισαν να επενδύσουν στο μέλλον και να τον στείλουν με ανταλλαγή στους Τίμπεργουλβς, το σοκ ήταν μεγάλο. Στη Μινεσότα από νωρίς είχε προβλήματα με τους ταλαντούχους Άντριου Γουίγκινς και Καρλ Άντονι Τάουνς. Με τους «λύκους» θα βρεθεί ακόμα μια φορά σε Playoffs, με μια ομάδα που μόνο συνηθισμένη δεν ήταν στην post season. Στις αρχές της επόμενης χρονιάς, στη Μινεσότα θα βρεθεί και ένας παλιός γνώριμος για τον Μπάτλερ. Ο Ντέρικ Ρόουζ θα επιχειρήσει να επιστρέψει στις καλές εμφανίσεις το 2018, όμως οι σχέσεις του με τον παλιό του συμπαίκτη, είναι οι χειρότερες. Ο Μπάτλερ θα ζητήσει άμεσα ανταλλαγή.

Η επιστροφή στην Ανατολή θα γίνει για λογαριασμό των Σίξερς τον Νοέμβριο του 2018. Με τον Τζοέλ Εμπίιντ και τον Μπεν Σίμονς δεν θα βρουν ποτέ την επιθυμητή χημεία, όμως δεν έπαψαν ποτέ να είναι μία από τις καλύτερες τριάδες εκείνη την χρονιά στη λίγκα. Αποτέλεσμα; Πρόκριση στους ημιτελικούς της περιφέρειας και αποκλεισμός από τους μετέπειτα πρωταθλητές, Τορόντο Ράπτορς. Τζίμι Μπάτλερ = Playoffs και αυτό σιγά-σιγά έχουν αρχίσει να το παίρνουν χαμπάρι όλες οι ομάδες της λίγκας. Όμως μία είχε κάνει το σωστό ψηστήρι στον τότε 30χρονο.

Ο πιο επιτυχημένος παράγοντας της τελευταίας 15ετίας στο ΝΒΑ, Πατ Ράιλι μαζί με τον Έρικ Σποέλστρα έπεισαν τον Μπάτλερ ότι το καλύτερο περιβάλλον για εκείνον είναι η Φλόριντα και οι Μαϊάμι Χιτ. Σε μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, που αποτελούνταν κυρίως από παίκτες winners, που ποτέ όμως δεν βρέθηκαν στην κατάλληλη ομάδα για να διεκδικήσουν δαχτυλίδι (Ντράγκιτς, Κράουντερ), από νεαρότερους φερέλπιδες (Αντεμπάγιο, Χίρο, Ρόμπινσον, Ολίνικ, Ναν) και από έναν βετεράνο στους τελικούς, τον Αντρέ Ιγκουοντάλα. Ρόστερ φτιαγμένο για να αντιμετωπίσει στα ίσια όλες σχεδόν τις ομάδες της Ανατολικής Περιφέρειας και που αν και αουτσάιντερ έφτασε σχεδόν σβηστά στους τελικούς του ΝΒΑ. Ο Τζίμι Μπάτλερ στα Playoffs έκανε από νωρίς αυτό που ήξερε να κάνει καλύτερα. Εξουδετέρωσε τα αντίπαλα γκαρντ και τελείωνε μόνος του, όλα τα κρίσιμα παιχνίδια των Χιτ. Από τη πρώτη φάση κόντρα στους Πέισερς μέχρι και τους τελικούς του NBA.

Η πιο δουλεμένη ίσως ομάδα στο ΝΒΑ έχει σημείο αναφοράς τους Τζίμι Μπάτλερ και Μπαμ Αντεμπάγιο, όμως ακόμη και χωρίς τον δεύτερο, βρίσκεται μόλις μια ήττα πίσω από τους Λέικερς του ΛεΜπρόν Τζέιμς, έτοιμη να διεκδικήσει το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Και αυτό το χρωστά σε μεγάλο βαθμό σε ένα παιδί που από τα 13 του μέχρι σήμερα δεν σταμάτησε ποτέ να πηγαίνει κόντρα στις πιθανότητες και να γίνει αυτό που κανείς δεν περίμενε. Όλα αυτά, χωρίς να θέλει να ακούσει κουβέντα για το παρελθόν του αφού «αυτό με έκανε, αυτό που είμαι σήμερα».

Για την ιστορία και μόνο, ο άνθρωπος που σήμερα αποθεώνει όλο το NBA, εκείνος που τα βάζει με τον ΛεΜπρόν Τζέιμς, τα έχει βρει με την οικογένειά του. «Έχουμε μια αξιοπρεπή σχέση, συζητάμε αρκετά συχνά, αφού τελικά η αγάπη δεν είχε φύγει ποτέ.»