WRC Estonia: Επιστροφή στα ράλι μετά από μια 6μηνη απουσία

Πριν λίγες ώρες ολοκληρώθηκε το πρώτο ράλι, του παγκοσμίου πρωταθλήματος, μετά από εξάμηνη απουσία λόγω της πανδημίας. Η τελευταία φορά που είδαμε τα πληρώματα των εργοστασιακών ομάδων, αλλά και ιδιωτών, να διαγωνίζονται σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν τον Μάρτιο στο Μεξικό, ένας αγώνας που δημιούργησε κάποιες αντιπαραθέσεις λόγω του ότι ο ιός είχε ήδη αρχίσει να εξαπλώνεται επικίνδυνα.

Η επανέναρξή του υπήρξε αυτό το τριήμερο τόσο ενθουσιώδης όσο και ανατρεπτική. Σε πολλά επίπεδα ο αγώνας ήταν διαφορετικός από οποιονδήποτε άλλον: μόνο 16.000 εισιτήρια πωλήθηκαν σε θεατές, τα οποία είχαν χωριστεί σε 16 πακέτα των 1.000 ατόμων, έτσι ώστε ο αριθμός του κόσμου που θα συνωστίζεται για να παρακολουθήσει τις Ειδικές Διαδρομές, να είναι πάντα υπό έλεγχο. Το service park ήταν άδειο και από θεατές αλλά και δημοσιογράφους (ένας δημοσιογράφος και σχολιαστής του wrc.com σχολίασε το γεγονός ότι ούτε αυτοί είχαν πρόσβαση στα service των ομάδων, και έτσι είχαν περιορισμένη γνώση του τι γινόταν στα παρασκήνια). Το πρωτόκολλο για τις συνεντεύξεις τύπου άλλαξε, και στο τέλος κάθε ειδικής διαδρομής, ο εκάστοτε δημοσιογράφος έπρεπε να περιμένει τον οδηγό να βγάλει το κράνος και την μπαλακλάβα του και να βάλει τη μάσκα του πριν ανοίξει η πόρτα του αγωνιστικού αυτοκινήτου και του κάνει ερωτήσεις. Ωστόσο, η πιο σημαντική αλλαγή στον αγώνα τον ίδιο ήταν το γεγονός ότι πια έχουμε διήμερους αγώνες και λιγότερα χιλιόμετρα.

Στην δράση

Ας ξεκινήσουμε από το τέλος αναφέροντας ότι ο νικητής του Ράλι Εσθονίας (της 33ης χώρας που λαμβάνει μέρος στον παγκόσμιο πρωτάθλημα) ήταν φυσικά ο «τοπικός ήρωας» Ott Tanak με το Hyundai i20 Coupe WRC της Hyundai Motorsport. Στη δεύτερη θέση ο Craig Breen που μας εξέπληξε με τις επιδόσεις του, πάλι με Hyundai, και τρίτος (και λίγο ιδρωμένος) ήρθε ο Sebastian Ogier με το Yaris WRC τηςToyota Gazoo Racing.

Με μία μόνο (σχεδόν αστεία σύντομη) ειδική διαδρομή την Παρασκευή, ο αγώνας ουσιαστικά ξεκίνησε το Σάββατο νωρίς το πρωί. Το δράμα δεν έλειψε, γενικά, και προβλήματα υπήρξαν πολλά για τους περισσότερους οδηγούς. Ο Tanak έμεινε από λάστιχο στην 2η Ειδική Διαδρομή χάνοντας λίγο χρόνο, και έκτοτε οδήγησε με σύνεση, έλεγχο και γενικότερα με έναν ρυθμό πιο υποτονικό από αυτόν που έχουμε συνηθίσει. Παρέμεινε σοβαρός, προβληματισμένος και αγέλαστος μέχρι τη στιγμή του τερματισμού όπου στέφθηκε νικητής. Ο Ogier φάνηκε να παλεύει αρκετά, δηλώνοντας στην αρχή του αγώνα ότι κάνει ότι καλύτερο μπορεί αλλά δεν είναι εύκολο, κάτι το οποίο μας προβλημάτισε καθότι ο Elfyn Evans και ο Kalle Rovanpera (επίσης μέλη της Toyota) εύκολα έπιαναν τον χρόνο του σε πολλές ειδικές.

Η μεγάλη έκπληξη του Σαββάτου υπήρξε η ομολογουμένως εξαιρετική επίδοση και παρουσία του Ιάπωνα Takamoto Katsuta, του οποίου το καλύτερο αποτέλεσμα μέχρι χθες ήταν η 7η θέση στο Ράλι Μόντε-Κάρλο τον Γενάρη. Δυστυχώς όμως, η καλή του τύχη τελείωσε όταν στην Ειδική Διαδρομή 13 την Κυριακή τούμπαρε χάνοντας τον έλεγχο του εργοστασιακού Yaris WRC όταν πήρε πολύ ανοιχτά μια στροφή, βγήκε από τον δρόμο και κατέστρεψε ολοσχερώς το αυτοκίνητό του.

Ο Neuville υπήρξε το ίδιο άτυχος όταν στην αρχή του δεύτερου σκέλους  έχασε στιγμιαία τον έλεγχο και μπήκε στον θόλο του πίσω δεξιά τροχού μια πέτρα ή ένα κλαρί (ποτέ δεν μάθαμε τι ακριβώς) και έσπασε την ανάρτηση. Τελείωσε την ειδική ουσιαστικά με τρεις τροχούς, αλλά η προσπάθειά τους να το φτιάξουν στην απλή διαδρομή απεδείχθη άκαρπη, και έτσι έμειναν εκτός αγώνα την υπόλοιπη μέρα του Σαββάτου. Φαίνεται όμως ότι κάποιος Θεός εκεί έξω δεν είχε τελειώσει μαζί του, γιατί την Κυριακή, αφού ολοκλήρωσε όλες τις ειδικές διαδρομές (συγγνώμη για το σχόλιο αλλά οδηγώντας «σαν γιαγιάκα»), μπαίνοντας στην Power Stage είχε εξαρχής τεχνικά προβλήματα τα οποία τον καθυστέρησαν τόσο ώστε να χάσει πολύ χρόνο. Στον τερματισμό, με μεγάλη απογοήτευση και θλίψη είπε «δεν το αξίζαμε αυτό». Μην ξεχνάτε, ο Neuville ξεκίνησε πολύ δυναμικά τη χρονιά ανεβαίνοντας στο υψηλότερο βάθρο του Ράλι Μόντε-Κάρλο… Το οποίο νομίζω φαντάζει σε όλους μας κάτι χρόνια πριν…

Η Toyota φάνηκε να έχει ένα σοβαρό θεματάκι το Σάββατο το πρωί καθότι και στο αυτοκίνητο του Evans και του Rovanpera, ξαφνικά στην ευθεία, χωρίς να έχουν χτυπήσει τίποτα, άρχισε να αποκολλάται το πίσω ελαστικό σε στρώσεις, και λόγω υψηλής ταχύτητας πήρε μαζί του ολόκληρο το φτερό (πίσω δεξιά για τον Kalle, πίσω αριστερά για τον Elfyn). Εκείνη την ώρα δε, έπεσε σήμα στον Ogier ο οποίος εκείνη την ώρα ήταν στην απλή διαδρομή, και σταμάτησε να ελέγξει το δικό του αυτοκίνητο και ανακάλυψε ότι το ελαστικό είχε αρχίσει να «ξεπροβάλλει» από τη ζάντα. Ο Rovanpera, ο οποίος μέχρι τότε ήταν αστραπιαία γρήγορος (όπως υπήρξε ξανά και στην Power Stage, την οποία κατέκτησε με 5 δευτερόλεπτα διαφορά από τον Evans που τερμάτισε 2ος) έχασε σημαντικό χρόνο λόγω του προβλήματος με το ελαστικό και έμεινε πίσω. Σε αυτό συνέβαλλε και το γεγονός ότι στο τέλος του Σαββάτου πήρε μια ποινή 1 λεπτού για μια τεχνική παράβλεψη του συνοδηγού του Jonne Halttunen στο stop-control. Χωρίς αυτά τα δύο συμβάντα ενδεχομένως να είχε πάρει τη θέση του Ogier στο βάθρο. Τα λάθη όμως πάντα πληρώνονται, και ο 19χρονος Rovanpera έχει τόσα να δείξει όσα και να μάθει. Στο τέλος του αγώνα βρέθηκε στην 5η θέση, και ο Evans στην 4η. Να σημειώσουμε ότι ο Evans υπήρξε λίγο γκρινιαρούλης και κακόκεφος, φτάνοντας στο σημείο να ρωτήσει τον συνοδηγό του στο τέλος της 8ης Ειδικής Διαδρομής  εάν επιτέλους τελειώσανε… Να σημειώσουμε ότι απέμεναν άλλες 3 ειδικές διαδρομές…

Ο Graig Breenμε το Hyundai i20 Coupe WRC ήταν από τις ευχάριστες εκπλήξεις αυτού του πολύ γρήγορου αγώνα, πηγαίνοντας σταθερά καλά από την αρχή, χωρίς προβλήματα ή δράμα. Αντιθέτως ήταν ευχάριστος, χαμογελαστός και ευδαίμων που μετά από τόσο καιρό οδηγούσε ξανά και το απολάμβανε. Θα προσέξατε ότι δεν έχουμε ακόμα αναφερθεί στην M-Sport, τα πανέμορφα Ford Fiesta και τους 3 οδηγούς της. Η εικόνα, δυστυχώς, όπως και οι επιδόσεις δεν ήταν καλά, και στο τέλος, οι Teemu Suninen, Esapekka Lappi, και Gus Greensmith πήραν 6η, 7η, και 8η θέση αντίστοιχα. Καθόλη τη διάρκεια ο Lappi και ο Suninen ήταν απογοητευμένοι δηλώνοντας ότι δεν πάνε αρκετά γρήγορα, αλλά θα ήταν ανόητο να πιέσουν περισσότερο και να βγουν εκτός. Γενικά, φαίνεται ότι το μήνυμα που τους είχε δώσει ο Wilson ήταν: φέρτε πίσω το αυτοκίνητο…ολόκληρο! Και έτσι παρέμειναν σε σχετική αφάνεια και κάτω του μετρίου επιδόσεις. Αξίζει όμως να αναφέρουμε ότι ο Greensmith κάποια στιγμή έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου, αλλά κατάφερε να το σώσει, και αφού τερμάτισε είπε με χαρά «ήταν η πιο συναρπαστική στιγμή των τελευταίων 6 μηνών!»

Τέταρτο μέλος της Huyndai υπήρξε σε αυτό το Ράλι ο νεαρός Γάλλος Pierre-Louis Loubet με τον συνοδηγό του VinventLandais, ο οποίος συμμετείχε για πρώτη φορά με αυτοκίνητο προδιαγραφών WRC έχοντας την ευκαιρία να δοκιμάσει τις δυνατότητές του, αλλά και να «γράψει» χιλιόμετρα. Σε γενικές γραμμές υπήρξε σταθερός και πολλά υποσχόμενος.

Στην κατηγορία WRC 2 το φαβορί μας ήταν ο Mads Ostberg με Citroën C3 R5, ο οποίος αν και είχε λάστιχο το Σάββατο, κατάφερε να ανακτήσει τον χαμένο χρόνο και να βγει πρώτος στην κατηγορία του. Δεύτερος ήταν να βγει αρχικά ο Ρώσσος Nikolay Gryazin με Huyndai i20 R5, αλλά αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα στο μπροστά αριστερό τροχό στην Power Stage και έτσι «σύρθηκε» στα τελευταία χιλιόμετρα χάνοντας περίπου 2,5 λεπτά (κανείς δεν κατάλαβε γιατί απλά δεν σταμάτησε να αλλάξει λάστιχο όπου θα έχανε 1-1,5 λεπτό εκτός και αν δεν διέθετε μαζί του άλλη ρεζέρβα), και έτσι παραχώρησε τη θέση του στον Γάλλο Adrien Fourmaux που έτρεχε με Ford Fiesta Rally 2 και ενημερώθηκε για την καλή του τύχη στον τερματισμό. Ο Oliver Solberg πήρε την 1η θέση στο WRC 3 με Volkswagen Polo GTI R5 (ο οποίος μάλιστα υπήρξε πιο γρήγοροςαπό τον Ostberg στην Power Stage!).

Συμπέρασμα

Ήταν ένας αγώνας μικρός μεν, απαιτητικός δε, με πολλές ευθείες, υψηλές ταχύτητες που μας θύμιζαν Φιλανδία, αρκετά jumps, πολλές…μα πάρα πολλές πέτρες, και περίεργο χώμα στο οποίο οι οδηγοί έχαναν πρόσφυση όταν βρεχόταν. Τι σημασία έχει όμως…; Ήταν ο πρώτος αγώνας μετά από έξι ολόκληρους μήνες! Αν και τα πράγματα έχουν αλλάξει, αν και η πραγματικότητά μας είναι πια διαφορετική, αν και δεν γνωρίζουμε καν το πότε και το εάν θα επιστρέψουμε σε αυτό που ξέραμε, κάθε μικρή επιστροφή και επανέναρξη, έστω και με αλλαγές ή περιορισμούς, μας βοηθά να αισθανόμαστε λίγο πιο αισιόδοξα, και να χαμογελάμε λίγο περισσότερο. Και το ράλι αυτό ήταν το τέλειο παράδειγμα. Μας είχε λείψει πολύ…και η ασφαλής διεξαγωγή του μας έκανε να ελπίζουμε ξανά ότι σύντομα θα παραβρεθούμε και εμείς σε ένα.

(Φωτογραφίες: Red Bull Content Pool)