Ποια δουλειά έχει ο Κλάτενμπεργκ στην Αθήνα;

Ο ερχομός του Μαρκ Κλάτενμπεργκ ήταν και παραμένει μια ελπίδα για την ελληνική διαιτησία. Όχι ότι υπάρχουν υπερβολικές προσδοκίες, αλλά όσο νάναι ο νέος αρχιδιαιτητής έχει όλα τα προσόντα για να προχωρήσει στην πολυπόθητη καινούργια αρχή.

*Διαθέτει το κύρος της μεγάλης σφυρίχτρας του παρελθόντος.

*Κατέθεσε συγκεκριμένο πλάνο που δεν περιορίζεται στα τυπικά αλλά προβλέπει σταθερά βήματα αναβάθμισης.

*Και φυσικά έχει (ή μάλλον είχε...) την έγκριση των 4 μεγάλων, του Μαρινάκη, του Μελισσανίδη, του Σαββίδη και του Αλαφούζου, να προχωρήσει χωρίς παρεμβάσεις στο σχέδιό του.

Οι προσδοκίες πετάχτηκαν στα σκουπίδια πριν αρχίσει καν το πρωτάθλημα. Και το χειρότερο είναι πως την πρώτη τρικλοποδιά την έβαλε η ίδια η ΕΠΟ που τον έφερε και τον πληρώνει πανάκριβα, αποφασίζοντας να υπονομεύσει τη δουλειά του με το καλημέρα. Έβαλε δίπλα του, λοιπόν, δύο παλιούς διαιτητές, στο άκουσμα των οποίων ήταν βέβαιο ότι ο Ολυμπιακός θα κλωτσήσει: τον Τριτσώνη και τον Κουκουλάκη! Μπορεί η αρχική συμφωνία να πρόβλεπε μόνο ξένους στην Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας αλλά για τους ανθρώπους της ποδοσφαιρικής μας ομοσπονδίας δεν είχε καμία σημασία. Μάλλον θεώρησαν... καθήκον τους να τα ξανακάνουν μπάχαλο, με μια ακόμη φιτιλιά διχασμού στο πρωτάθλημα που θα ξεκινήσει. Έριξαν, λοιπόν, το νέο αρχιδιαιτητή σε μια λούμπα από τη οποία θα είναι δύσκολο να βγει. Τού φύτεψαν δίπλα ανθρώπους που δεν τους ξέρει, άρα δεν είχε λόγους να μην τους δεχθεί. Και επειδή έμαθε στην καριέρα του να συμβουλεύεται πάντα την αρμόδια ομοσπονδία, έβγαλε και μια ανακοίνωση με την οποία ζητάει δικαιολογημένα να μη γίνονται παρεμβάσεις από ομάδες στη δουλειά του. Μόνο που στην ποδοσφαιρική Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι ποτέ «ένα και ένα κάνουν δύο». Κι αυτό δεν το έχει μάθει ακόμα.

Ο Ολυμπιακός την πάτησε κι εκείνος με τη σειρά του. Χωρίς να το πολυσκεφτεί, αντί να τα βάλει με την ΕΠΟ και να καταγγείλει τις πονηριές της, έστησε απέναντί του τον ίδιο τον Άγγλο, παίζοντας ουσιαστικά το παιχνίδι των εχθρών του. Τώρα, πλέον, το μοναδικό πρόσωπο που θα μπορούσε να εκφράσει την συναίνεση των τεσσάρων «μεγάλων» και μάλιστα στο κρίσιμο θέμα της διαιτησίας βρίσκεται στο επίκεντρο της διαμάχης τους χωρίς καλά καλά να το καταλάβει. Και φυσικά έχει έναν ακόμη σοβαρό λόγο να μην εμπιστεύεται κανέναν στον πόλεμο που όπου νάναι θα ξεκινήσει και πάλι.

Το μόνο παρήγορο στην ιστορία είναι, ότι ο Άγγλος αρχιδιαιτητής δηλώνει «ανοιχτός σε κάθε ειλικρινή και διαφανή συζήτηση που στοχεύει στη βελτίωση του ελληνικού ποδοσφαίρου και της ελληνικής διαιτησίας». Ίσως από μια τέτοια κουβέντα, που θα αντικαταστήσει δημιουργικά τις στείρες ανακοινώσεις, καταλάβει τι ακριβώς παίζεται πίσω από την πλάτη του και πάρει τα μέτρα του στο μέλλον. Γιατί θα είναι λάθος να καεί το χαρτί του, πριν καν αρχίσει να προσπαθεί...