Ο Άντονι Γκράντι και το τέλος των ρομαντικών «10χρονων χούλιγκαν»

Κάθε πρωί όταν ξυπνάω, πριν σηκωθώ από το κρεβάτι ή απαντήσω στα βραδινά μηνύματα, τσεκάρω γρήγορα την ειδησεογραφία. Σήμερα η είδηση ήταν από εκείνες που δεν θες να βλέπεις. «Νεκρός στα 40 του ο πρώην παίκτης της ΑΕΚ, Άντονι Γκράντι». Το όνομα στους περισσότερους δεν κάνει γκελ. Στην Κυψέλη όμως η κατάσταση ήταν διαφορετική και ο Γκράντι δεν ήταν απλά ο πρώην μπασκετμπολίστας της ΑΕΚ, αλλά ένας άνθρωπος που μας έκανε να αγαπήσουμε το άθλημα. Ο Γκράντι είχε έρθει στον Πανελλήνιο του Ηλία Ζούρου το 2007. Πιο πριν είχε δείξει τι μπορεί να κάνει στο Κεντάκι, όπου και γεννήθηκε αλλά για ένα φεγγάρι και στους Ατλάντα Χοκς.

Για δύο χρόνια το κλειστό της Κυψέλης ήταν γεμάτο από 10χρονους χούλιγκαν, που με κόρνες και ρομαντικά συνθήματα μετέτρεπαν σε έδρα, ένα γήπεδο που χωρούσε 1.500 άτομα. Σήμερα τα θυμήθηκε με τον πιο δυσάρεστο τρόπο και ο Ηλίας Ζούρος, προπονητής εκείνης της ομάδας με τον οποίο επικοινωνήσαμε, για να ακούσουμε τι έχει να θυμάται από τον χαρισματικό σκόρερ.

Ο κόουτς του Περιστερίου τον προπόνησε για δύο χρόνια και θυμάται πάνω από όλα ένα παιδί με καλή καρδιά. «Ήταν από τους κορυφαίους παίκτες στην Α1 τα τελευταία χρόνια. Ειδικά στο ένας εναντίον ενός. Είχε ορισμένα εξωγηπεδικά προβλήματα, αλλά ήταν πάντοτε αγαπητός στους συμπαίκτες του και στους προπονητές. Ήταν ένας μαχητής, με άκουγε πάντα και ενώ είχε αρκετά καλή αντίληψη επιθετικά, προσπαθούσε ιδιαίτερα και στην άμυνα. Ο Άντονι ήταν ένας νικητής και ένας ηγέτης. Στα δύσκολα έβγαινε πάντα μπροστά. Είναι πραγματικά λυπηρό ότι ένας τόσο νεαρός (σ.σ. 40 ετών) αθλητής έφυγε με αυτόν τον τρόπο από τη ζωή.»

Ο Άντονι Γκράντι ήταν ο καλύτερος παίκτης εκείνης της ομάδας και πρώτος σκόρερ της Α1 για δύο σερί χρόνια. Ο Πανελλήνιος με ιδιοκτήτη τον Μίνωα Κυριακού, πέρναγε μέρες δόξας. Για δύο χρονιές τερμάτισε στην 5η θέση και στην 4η της ελληνικής λίγκας. Στις ακαδημίες του συλλόγου τα παιδιά έκαναν ουρές. Πολλά τμήματα, πολλά παιδιά, όλοι ζητούσαμε εισιτήρια κάθε Σάββατο από τους προπονητές μας για να δούμε τον Γκράντι και την παρέα του να γράφουν τη δική τους ιστορία.

Τέτοιες μέρες το 2008, στις 16 του Νοέμβρη, ο Πανελλήνιος είχε υποτάξει τον Παναθηναϊκό του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στο κλειστό της Κυψέλης. 84-74 τελικό σκορ*. Στην κερκίδα όπως πάντα οι χούλιγκαν του δημοτικού με τις εκνευριστικές κόρνες κάναμε τη δουλειά μας. Είχαμε στα πέντε μέτρα τον Σπανούλη, τον Διαμαντίδη, τον Γιασικεβίτσιους και τον Ομπράντοβιτς και προτιμούσαμε να φωνάζουμε για την ομάδα του Γκράντι, του Γκόλεματς και του Ζούρου. Βλέπαμε μπροστά μας όσα μας έλεγαν οι προπονητές μας, λίγο πιο πριν. «Η δύναμη της παρέας. Εκείνων που δεν το έβαζαν ποτέ κάτω».

Ταυτόχρονα μάθαμε να μιμούμαστε όσα βλέπαμε. Αν κάποιος ερχόταν στα ανοιχτά της Κυψέλης, θα έβλεπε παιδάκια να εκτελούν βολές με έναν περίεργο τρόπο. Δεν λυγίζαμε απλά τα γόνατα, όπως μας έδειχναν οι προπονητές. Σκάγαμε την μπάλα, κάναμε βαθύ κάθισμα και μετά εκτελούσαμε. Όπως έκανε ό Άντοντι Γκράντι. «Αφού το κάνει ο Γκράντι και τις βάζει», λέγαμε από μέσα μας.

Η συνέχεια ήταν λίγο – πολύ γνωστή. Ο Γκράντι έφυγε για ένα χρόνο από την Ελλάδα και ξαναγύρισε για λογαριασμό της ΑΕΚ, όπου και πάλι έκανε τα δικά του. Ο Πανελλήνιος την επόμενη χρονιά έφτασε στο Final 4 του Eurocup, ένα συγκλονιστικό κατόρθωμα με βάση τα όσα ακούγονταν ήδη από τότε για τα οικονομικά προβλήματα. Ήταν η τελευταία πραγματικά σπουδαία σεζόν για το ιστορικό τμήμα.

Ο Μίνως Κυριακού την επόμενη χρονιά θα αποχωρούσε. Το καμάρι της Κυψέλης θα μετακόμιζε στην Λαμία, για να σωθεί και μέσα σε 8 χρόνια βρέθηκε να παίζει στην Δ’ ΕΣΚΑ, την χαμηλότερη ερασιτεχνική κατηγορία, στην Ελλάδα. Μαζί του χάθηκαν και οι 10χρονοι χούλιγκαν. Μεγάλωσαν και αυτοί.

Ο Άντονι Γκράντι από την άλλη τα επόμενα χρόνια συνέχισε να γυρνά τον κόσμο κάνοντας αυτό που λάτρευε περισσότερο. Τη σεζόν 2012-13 βρέθηκε μάλιστα στην Καβάλα, ένα χρόνο πριν εγκαταλείψει το μπάσκετ. Εκείνα που ακολούθησαν ήταν συλλήψεις, αλκοόλ και τρακαρίσματα. Δεν εμφανιζόταν στο δικαστήριο και ήταν ένας παραβάτης κατ’ εξακολούθηση. Μοιραία ήρθε και η φυλακή. Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ανθρώπου που έκανε τον κόσμο να γεμίζει το κλειστό της Κυψέλης και που μας μετέφερε ο κόουτς Ζούρος δεν ήταν πια εκεί. Σήμερα, ανήμερα των γενεθλίων της μητέρας του, μια συμπλοκή αποδείχθηκε μοιραία.

Στο αγαπημένο του Twitter, θα δεις παντού δημοσιεύσεις για την αγαπημένη του μητέρα αν σκρολάρεις θα πέσεις πάνω σε ατάκες. Μία είχε κάτι από Τζόκερ «Γελούν μαζί μου, γιατί είμαι διαφορετικός. Γελώ μαζί τους, γιατί είναι όλοι ίδιοι».

Αντίο, Άντονι Γκράντι και σε ευχαριστούμε που μας έμαθες ότι όλα είναι δυνατά. Από έναν δεκάχρονο τότε χούλιγκαν.

*Για την ιστορία σε εκείνο το παιχνίδι ο Άντονι Γκράντι είχε πετύχει 11 πόντους. Τα συνολικά στατιστικά του αγώνα είναι παρακάτω.

Πανελλήνιος (Ζούρος): Όστοϊτς 7, Παπαμακάριος 7 (1), Καλαϊτζίδης 6 (2), Καλαϊτζής 9 (1), Γκράντι 11 (1), Νιούλεϊ 7 (1), Νάτζφεϊ, Πέτροβιτς, Γκόλεματς 16 (1), Ραντένοβιτς 21 (1).

Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Γιασικεβίτσιους 16 (1), Κέτσμαν 4, Σπανούλης 5, Περπέρογλου 12 (2), Μπατίστ 7, Φώτσης 12 (2), Νίκολας, Τσαρτσαρής 8 (1), Διαμαντίδης 6 (2), Πέκοβιτς 4.