Άντε να μαζέψεις τα κομμάτια σου μετά από μια τέτοια ήττα στον τελικό του Κυπέλλου. Με τι κουράγιο αλήθεια, όταν τα έχεις δώσει όλα στη μάχη της κερκίδας, να ανέβεις την ανηφόρα της επιστροφής;
Άντε να μαζέψεις τα κομμάτια σου μετά από μια τέτοια ήττα στον τελικό του Κυπέλλου. Με τι κουράγιο αλήθεια, όταν τα έχεις δώσει όλα στη μάχη της κερκίδας, να ανέβεις την ανηφόρα της επιστροφής; Όλη τη νύχτα του Σαββάτου αυτό τον κόσμο φιλοξενούσα στο μυαλό μου. Και δεν έκλεισα μάτι. Ένιωθα το κορμί μου να προσπαθεί να στριμωχθεί στην άβολη καρέκλα ενός πούλμαν, με το σκοτάδι κολλημένο στο τζάμι ίδιο και απαράλλαχτο με τη μαυρισμένη μου καρδιά. Την έχω αισθανθεί αυτή την πίκρα σαν οπαδός, τότε που προσπαθώντας να κρατηθώ έλεγα στον εαυτό μου: «Να δεις ότι είναι η τελευταία φορά!». Έτσι πέρασαν περίπου 40 χρόνια…
Το Σάββατο, στον τελικό, ο ΑΡΗΣ έχασε από έναν Παναθηναϊκό τόσο θεαματικό και γεμάτο στο παιχνίδι του, που οι οπαδοί στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού χάζευαν την κίτρινη εξέδρα που χοροπηδούσε, τραγουδούσε, έφτιαχνε χορογραφίες και συνθήματα. Μερικοί μάλιστα τραβούσαν και φωτογραφίες. Οι Πράσινοι κατάφεραν να σηκώσουν χωρίς ιδιαίτερο κόπο την κούπα, με τον Σισέ να έχει τόση συμμετοχή στο παιχνίδι όση είχε και ο πρόεδρος Πατέρας, καθισμένος αναπαυτικά στην καρέκλα των επισήμων. Με έναν Λέτο που στο μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης βρισκόταν στον κόσμο του. Νευρικός και τσαντισμένος.
Στην ανάπαυλα του ημιχρόνου οι συμπαίκτες του έκαναν φιλότιμες προσπάθειες να τον επαναφέρουν στην τάξη. Φαίνεται ότι το πέτυχαν, αφού αυτός ήταν ο σκόρερ του χρυσού γκολ που έκρινε την αναμέτρηση. Δίπλα του ο Σαλπιγγίδης, με μία φάση και μοναδική στο ενεργητικό του σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Στο τελευταίο του ματς με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, η συναισθηματική φόρτιση βάρυνε το μυαλό χωρίς να αφήνει περιθώριο για εμπνεύσεις. Ο Νίνης κι αυτός τίποτα το ξεχωριστό. Πλάτσα-πλούτσα στα ρηχά νερά για Βύντρα και Σπυρόπουλο. Τρεις παίκτες καθάρισαν για τους υπόλοιπους. Ο Κατσουράνης, που με την εμπειρία του έλεγξε την κυκλοφορία στα μετόπισθεν και όποτε χρειάστηκε έβγαλε την ομάδα μπροστά, ο μαέστρος Ζιλμπέρτο Σίλβα, που κατεύθυνε το ρυθμό στη μεσαία γραμμή, και ο Καντέ, που ήταν πάντα την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη θέση.
Τη μετριότητα των υπολοίπων ο ΑΡΗΣ δεν φρόντισε να την εκμεταλλευτεί. Πώς αλήθεια να κερδίσεις έναν τελικό, όταν από την ομάδα σου διακρίνονται ο τερματοφύλακας και οι δύο κεντρικοί αμυντικοί; Ο Σηφάκης και οι Ρονάλντο, Γιάρο Νασούτι ήταν οι παίκτες που ξεχώρισαν. Και καλά, από τον Νόμπλια κατάλαβα περίπου τι προσδοκούσε από το παιχνίδι. Βλέποντας τον ΑΡΗ στο δεύτερο μέρος χλωμό, άτολμο και αναποφάσιστο, με τη μεσαία του γραμμή να πελαγοδρομεί και την κυκλοφορία να την κουμαντάρει η ομάδα του, σίγουρα περίμενε τη φάση που θα κρίνει το ματς. Εξάλλου, του δίνεται η πολυτέλεια να περιμένει με την ποιότητα των παικτών που έχει το ρόστερ των Πρασίνων. Ο Κούπερ μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος τι περίμενε; Την κλήρωση του πρωτοχρονιάτικου;
O ΑΡΗΣ στο δεύτερο μέρος έχει χάσει το κέντρο και παραπατάει. Ο Αργεντινός δίνει συνέχεια εντολή από τον πάγκο η ομάδα να βγει μπροστά. Ποιος να τη βγάλει και να πάει πού; Ο Ναφτί, ο παίκτης-κλειδί, αλλού πατά και αλλού βρίσκεται. Δίπλα του ο Πρίττας κόβει, ξανακόβει, και στην κοντινή πάσα αστοχεί. Τράβα τους πίσω, βρε Ραούλ, να παίξεις ταμπούρι, αφού έχουν ξεμείνει από δυνάμεις. Βοήθα την ομάδα να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα, και μετά βλέπεις. Ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε καλά και γρήγορα ξεφούσκωσε. Ο Κάλβο πήρε στην αρχή δυο-τρεις ατομικές προσπάθειες, μετά δεν πήρε μπαλιές, κρύωσε και γρήγορα βρέθηκε εκτός παιχνιδιού. Απέναντι ο Μεριέμ, το κρυφό όπλο, τροφοδοτήθηκε περισσότερο από ό,τι έπρεπε και στο ημίωρο κατέρρευσε. Ο Κόκε δεν πάτησε περιοχή. Λίγο πιο εκεί, ο Κάμπορα περίμενε οι συμπαίκτες του από τα μετόπισθεν να τον θυμηθούν. Αν τα ατού σου δεν τραβούν, κοιτάζεις να φτιάξεις το σύνολο. Αν δεν το κάνεις, μοιραία το σφύριγμα της λήξης θα σε βρει να κοιτάζεις το χόρτο με σκυμμένο κεφάλι. Από αυτό το ματς όλοι σχεδόν θα θυμούνται τον Λέτο να χαρίζει το νταμπλ στον Παναθηναϊκό, την εκπληκτική και ανεπανάληπτη κερκίδα του ΑΡΗ και τέλος τον Κούπερ να χάνει το παιχνίδι και την αυτοσυγκέντρωσή του σε έναν ακόμη τελικό της καριέρας του. Πολύ μπανάλ όλα!!!
13°
