Οι Ισπανοί είναι όλα όσα θα θέλαμε εμείς να είμαστε

Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας πέρασε στην ιστορία με τους Ισπανούς να καταλαμβάνουν την πρώτη θέση και να επιστρέφουν στο θρόνο τους μετά από 13 χρόνια. Από την ομάδα που κέρδισε την Εθνική Ελλάδος το 2006 έχουν μείνει μόνο οι μικροί τότε Μαρκ Γκασόλ και Ρούντι Φερντάντεθ, ενώ ο δήμιος της Ελλάδας στο παιχνίδι του τελικού, Χόρχε Γκαρμπαχόσα κατέχει την θέση της Προεδρίας της Ισπανικής Ομοσπονδίας.

Μετά από εκείνη την επιτυχία οι Ισπανοί μέτρησαν άλλα 10 μετάλλια σε Ευρωμπάσκετ, Μουντομπάσκετ και Ολυμπιακούς Αγώνες, τα τέσσερα χρυσά. Η κυρίαρχη άποψη στην Ελλάδα όμως ήταν πάντα ότι ήταν θεατρίνοι, ότι έπαιρναν τα σφυρίγματα και άντε να παραδεχόμασταν καμιά φορά τον Πάου Γκασόλ. Βλέπετε ο Ισπανός ψηλός είχε φύγει από νωρίς για την Αμερική και δεν πρόλαβε να αντιμετωπίσει πολλές φορές τους αιωνίους ώστε να αναμιχθεί με το ελληνικό κοινό.

Τι είναι όμως στην πραγματικότητα η Εθνική Ισπανίας την τελευταία 15ετία; Είναι όλα όσα θα θέλαμε να ήταν η δική μας Εθνική, αλλά δεν μπόρεσε ούτε να φανταστεί ότι μπορεί να γίνει. Γιατί είναι τόσο μεγάλες οι διαφορές;

• Από το 2006 άλλαξαν 3 γενιές παικτών και οι Ισπανοί παρέμειναν το ίδιο ανταγωνιστικοί. Οι σπουδαιότεροι παίκτες τους συνέχισαν να προσφέρουν στην Εθνική ακόμη και σε μεγάλη ηλικία (Πάου Γκασόλ, Ρούντι Φερνάντεζ, Χουάν Κάρλος Ναβάρο κλπ), ενώ ταυτόχρονα τα νεαρότερα αστέρια των Φούριας Ρόχας έμπαιναν μέσα στην ομάδα. Θυμηθείτε πώς οι Ρίκι Ρούμπιο και Σέρχιο Γιουλ έγιναν από ταλέντα, ηγέτες ή με ποιον τρόπο ενσωματώθηκαν στην ομάδα και προσέφεραν τα αδέρφια Ερνανγκόμεθ φέτος. Στην ελληνική ομάδα από την άλλη, μετά το τέλος της χρυσής γενιάς του 2006 και της τριάδας Διαμαντίδη-Σπανούλη-Παπαλουκά υπήρξε τόσο η αδυναμία να βρεθεί η διάδοχη γενιά, όσο και η λάθος χρήση της στα μεγάλα τουρνουά.
   
• Υπάρχει ισχυρό πλάνο και πρόγραμμα για αρκετά χρόνια. Ο Σέρτζιο Σκαριόλο που στην Ελλάδα λοιδορείται όλα αυτά τα χρόνια, βρέθηκε για 9ο καλοκαίρι στον πάγκο της Ισπανίας. Ο Ιταλός κόουτς έχει κερδίσει πέρα από το φετινό Παγκόσμιο, 3 χρυσά μετάλλια σε Ευρωμπάσκετ, και δύο Ολυμπιακά μετάλλια. Η Ελλάδα από το 2009 που ο «δημοσιοσχετίστας» Σέρτζιο Σκαριόλο ανέλαβε για πρώτη φορά την Ισπανία έχει αλλάξει… 6 προπονητές και τελευταίο της μετάλλιο ήταν το χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας.
   
• Στην ισπανική Ομοσπονδία Μπάσκετ έχει αναλάβει Πρόεδρος ο Χόρχε Γκαρμπαχόσα. Ο 41χρονος πρώην διεθνής είχε συνυπάρξει με αρκετούς παίκτες της ομάδας τα τελευταία χρόνια της καριέρας του, έζησε από μέσα τις πρώτες επιτυχίες της μεγάλης αυτής ομάδας και γνωρίζει όλες τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει ένας παίκτης. Στην Ελληνική Ομοσπονδία ο 80χρονος Γιώργος Βασιλακόπουλος παραμένει Πρόεδρος, χωρίς να τυγχάνει ευρείας αποδοχής και έχοντας ακούσει τα τελευταία χρόνια, όλους τους μεγάλους Έλληνες σταρ (Γιαννάκης, Γκάλης, Παπαλουκάς κ.α.) να αφήνουν αιχμές για το πρόσωπό του.
   
• Οι Ισπανοί γνωρίζουν τον τρόπο να παίρνουν το 100% από κάθε παίκτη τους. Ο 35χρονος Πάου Γκασόλ το 2015 βγήκε MVP του Ευρωμπάσκετ, το οποίο και κατέκτησε. Ο αδερφός του, Μαρκ στα 34 του ήταν μαζί με τον Ρίκι Ρούμπιο οι πολυτιμότεροι του φετινού Παγκοσμίου. Οι Έλληνες σταρ στις ίδιες ηλικίες είχαν ξεμπερδέψει με την Εθνική Ελλάδος, ενώ φέτος ο MVP του NBA, Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν χρησιμοποιήθηκε, όπως θα έπρεπε και δεν μπόρεσε να κάνει τα μαγικά του.
   
• Η Ισπανία είχε ανέκαθεν αυτά τα χρόνια την τρομερή ικανότητα να ξεκινά μέτρια τα τουρνουά και να τα τελειώνει θεαματικά. Το φετινό 8-0 ίσως πει κάποιος ότι ήταν η εξαίρεση. Πόσοι όμως θεωρούσαν φαβορί τους Φούριας Ρόχας μετά το ξεκίνημά τους στους ομίλους; Αντίθετα, η ελληνική εθνική ομάδα πάντα ξεκινά με όνειρα και πολλές προσδοκίες και στα κρίσιμα, ο κανόνας πλέον είναι να προσγειώνεται ανώμαλα.

Όσο εμείς τους λέμε λοιπόν «θεατρίνους», νομίζουμε ότι είμαστε καλύτεροι σε όλα και τους θεωρούμε ευνοημένους, τόσο οι Ισπανοί θα ανεβαίνουν στο βάθρο και θα γράφουν τα δικά τους παραμύθια. Οι μύθοι όπως τα αδέρφια Γκασόλ υπάρχουν, το ταλέντο είναι εκεί όπως και η άγνοια κινδύνου, ενώ βλέποντας τα αστέρια της ομάδας να ακολουθούν την Εθνική πάντα, όλοι θέλουν να βρίσκονται μαζί τους. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Τόκιο το 2020 θα είναι μια ακόμη ευκαιρία να τους δούμε όλους μαζί (αφού μάλιστα ο Πάου Γκασόλ έχει δηλώσει διαθέσιμος) και να ρίξουμε άλλη μια ματιά στο τι κάνουν τόσο καλά. Βέβαια μέχρι τότε προλαβαίνουμε να τους απομυθοποιήσουμε ξανά, τους «θεατρίνους».