Πού κρύβονται «τα παιδιά του 2004»;

Μια μικρή ελπίδα για το μέλλον της Εθνικής θα μπορούσε να ξεκινάει από «τα παιδιά του 2004». Να βγουν μπροστά ένας, δύο, τρεις... Εκείνοι που με όπλα την αποδοχή από τον κόσμο, την παραπάνω προσωπικότητα, την κριτική τους και τις προτάσεις τους θα έβαζαν μια προοπτική σε αυτό το άθλιο που παρακολουθήσαμε τις προηγούμενες μέρες. Από τη στιγμή που η διοίκηση  της ΕΠΟ δηλώνει με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο την ανυπαρξία της, θα μπορούσαν να πάρουν μια πρωτοβουλία που θα ταρακουνούσε τα πράγματα και ίσως προκαλούσε εξελίξεις.

Την ώρα που ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος βγαίνει μπροστά χωρίς να χαρίζεται ούτε στον εαυτό του, απαιτώντας με τα λεγόμενά του να τελειώσει η κωμωδία που λέγεται Εθνική ομάδα, οι διεθνείς του 2004 προτιμούν να περιχαρακώνονται πίσω από τις ανασφάλειές τους, δείχνοντας πως δεν είναι σε θέση να προσφέρουν την παραμικρή προοπτική σε αυτό που αγαπούν, ακόμη και τώρα που το πράγμα έχει εντελώς ξεφύγει.

Πρώτος και καλύτερος ο «ηγέτης» (όπως ήθελε παλιότερα να αυτοπροσδιορίζεται) Ντέμης Νικολαΐδης. Έχοντας μόνιμο βήμα στο κανάλι που μεταδίδει επίσημα τα παιχνίδια της ομάδας, παρακολουθούσε και σχολίαζε όπως εγώ και σεις από τον καναπέ μας. Με ανούσιες παρατηρήσεις, πότε χαζογελούσε και πότε σταύρωνε αμήχανος τα χέρια στο στήθος με κριτική επιπέδου Β' Δημοτικού. Την ώρα που τα πράγματα έκαιγαν κι ο κόσμος αγανακτούσε με όσα έβλεπε, προσπαθούσε να προβλέψει τις... επόμενες κινήσεις του Αναστασιάδη που θα... ανέτρεπαν την κατάσταση! Έτσι ακριβώς έκανε κι όλη τη χρονιά μέσω της κυριακάτικης ποδοσφαιρικής εκπομπής του. Ανίκανος να σπάσει αυγά, περιοριζόταν σε ανούσιες παρατηρήσεις με σκοπό να μη θίξει κανένα και τίποτα. Όταν, μάλιστα, ένας από τους συντελεστές της μετάδοσης τόλμησε να τον ρωτήσει τη γνώμη του για τον Αναστασιάδη, το ξεπέρασε με ένα «ας τα αφήσουμε αυτά τώρα» ή κάτι τέτοιο.

Μετά, ο Μπασινάς. Μόλις βρήκε ένα ρολάκι στην ΕΠΟ, όχι μόνο στέκεται στο πλευρό του προπονητή, που είναι απόλυτα θεμιτό, αλλά «διώχνει» κι αυτός με τον τρόπο του τον Παπασταθόπουλο. Μάλιστα, πριν από το ματς κατήγγειλε για «ανθρωποφαγία» τους δημοσιογράφους που κάνουν κριτική και λένε «απίθανα πράματα», σίγουρος ότι η ομάδα θα νικούσε τη μικρούλα Αρμενία και θα μπορούσε να «την βγει» μετά σε όλους. Ξέρει ότι αν διώξουν τον Αναστασιάδη, θα φύγει κι ο ίδιος, επίσης αποτυχημένος, και θα ψάχνει πάλι ρόλους. 

Εντελώς εξαφανισμένος ο άλλος του τιμ, ο Στέλιος Γιαννακόπουλος. Ακόμη χειρότερο αυτό. Το «πού να μπλέκουμε τώρα» και «ας αφήσουμε το πράγμα να κρυώσει» θα πρέπει να βρισκόταν στις βαθύτερες σκέψεις του. Τι άλλο να υποθέσει κανείς... 

Εντελώς επίπεδες και οι προσεγγίσεις του Κατσουράνη, δεν ξέφυγαν και πάλι από την άποψη ενός απλού ανθρώπου που παρακολουθεί ποδόσφαιρο χωρίς να διαθέτει ειδικές γνώσεις -άρα προτάσεις και λύσεις πέρα από το... «κάτι πρέπει να γίνει». Φανερή η αδυναμία του να θίξει κι αυτός οτιδήποτε από εκείνα που βλέπει και βλέπουμε να ταλαιπωρούν την ομάδα. 

Όσο για τον Καραγκούνη, δοκίμασε στην εποχή Μαρκαριάν, έπαθε, έμαθε και από τότε αρνείται συστηματικά να μπλέξει. Προς τιμήν του, καταλαβαίνει ότι δεν κάνει γι' αυτή τη δουλειά και προτιμά να δίνει συμβουλές στα παιδιά που θέλουν να γίνουν ποδοσφαιριστές...

Άφωνοι και οι υπόλοιποι. Ο Δέλλας περιμένει να τον καλέσουν να αναλάβει για αντι-Αναστασιάδης και σωπαίνει. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης ασχολείται αποκλειστικά με τα υψηλά καθήκοντά του στο Ευρωκοινοβούλιο. Ο Τάκης Φύσσας ετοιμάζεται να μπει στη δική μας Βουλή. Ο Ζήσης Βρύζας μπλεγμένος σε προσωπικές περιπέτειες, λίγο μέσα - λίγο έξω από την ΕΠΟ, αλλά χωρίς την παραμικρή παρέμβαση. Ο Βασίλης Τσιάρτας απασχολημένος με τα ακροδεξιά του παραληρήματα. Οι υπόλοιποι κάπου αλλού...