Αθλητισμος

Το κλάμα του Εμπίιντ στην αγκαλιά του Μάρκ Γκασόλ είναι ο αθλητισμός

Οι στιγμές με τη λήξη των ημιτελικών της Ανατολικής Περιφέρειας ήταν πολύ έντονες

Νίκος Παπαηλιού
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο Τζοέλ Εμπίιντ έβαλε τα κλάματα στην αγκαλιά του Μαρκ Γκασόλ μετά την ήττα των Φιλαδέλφεια Σίξερς από τους Τορόντο Ράπτορς.

Αγώνας 7ος: Τορόντο Ράπτορς - Φιλαδέλφεια Σίξερς: 90-90 με τέσσερα δευτερόλεπτα να απομένουν. Ο νικητής στα τελικά την Ανατολικής Περιφέρειας κόντρα στους Μιλγουόκι Μπακς του Γιάννη Αντετοκούνμπο και ο χαμένος σπίτι του. Ο Τζοέλ Εμπίιντ των Σίξερς, γνωστός για το χιούμορ και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, έχει ταλαιπωρηθεί πολύ σε όλη τη διάρκεια της σειράς από στομαχικές διαταραχές και από το χρόνιο πρόβλημα στο γόνατό του. Στην τελευταία φάση του αγώνα οι αλλαγές των σκριν θα τον βρουν να μαρκάρει τον πιο φορμαρισμένο παίκτη της λίγκας, Καουάι Λέοναρντ.

Οι στιγμές που ακολούθησαν δημιούργησαν ένα στιγμιότυπο που το NBA θα θυμάται για πάντα. Άλλωστε το περιπετειώδες σουτ του Λέοναρντ είναι το πρώτο Buzzer Beater σε Game 7 στην ιστορία της λίγκας και οι φωτογραφίες των πρωταγωνιστών της φάσης έγιναν αμέσως viral και είναι συγκλονιστικές.

Τι έγινε αμέσως μετά; Οι παίκτες  των Τορόντο Ράπτορς πανηγυρίζουν έξαλλα την πρόκρισή τους για δεύτερη φορά στην ιστορία της ομάδας στον τελικό της Ανατολής και οι συνάδελφοί τους από τη Φιλαδέλφεια δεν πίστευαν ότι η μπάλα τούς έπαιξε τέτοιο άσχημο παιχνίδι.

Μετά τις αγκαλιές όμως στον Καουάι Λέοναρντ και τα πανηγύρια της νίκης, ο Μαρκ Γκασόλ δεν πάει στα αποδυτήρια. Ψάχνει να βρει τον τύπο που μάρκαρε σε όλη τη σειρά. Για 7 αγώνες έπαιζαν ατελείωτο «ξύλο», πάλεψαν για ένα ριμπάουντ, βρίστηκαν, όμως σε εκείνο το σημείο δεν χωρούσαν αυτά.

Ο Καμερουνέζος Τζοέλ Εμπίιντ ήταν απαρηγόρητος για την ήττα. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά της καριέρας του που θα διεκδικούσε κάτι τόσο μεγάλο και τα συναισθήματα ήταν λογικά όταν μιλάμε για έναν 25χρονο. Ο σαφώς εμπειρότερος Μαρκ Γκασόλ δεν θα τον άφηνε έτσι. Για μερικά δευτερόλεπτα άφησε τους πανηγυρισμούς και αφιέρωσε τον χρόνο για να πάρει μια αγκαλιά και να ψελλίσει κάποια ενθαρρυντικά λόγια στον αντίπαλό του.

Εκεί, ο θηριώδης σέντερ λύγισε. Το να βλέπεις έναν τύπο που κοιτάζει τον κόσμο από τα 213 εκατοστά και ζυγίζει 113 κιλά να κλαίει σαν μικρό παιδί επειδή έχασε ένα παιχνίδι δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Το να τον παρηγορεί όμως ο μεγάλος του αντίπαλος, δευτερόλεπτα αφότου έχει πετύχει μια από τις πιο μεγάλες νίκες της ζωής του, είναι ο ίδιος ο αθλητισμός.