Η περιγραφή μιας κατάστασης που αφήνει φαινομενικά αδιάφορους αλλά κατά βάθος ενοχλεί τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, ο οποίος συντηρείται μόνο με το χθες
Η τωρινή πραγματικότητα του Παναθηναϊκού έχει γίνει ένα ημερολόγιο γεμάτο αναμνήσεις από περασμένα μεγαλεία: τότε έπαιξε στον τελικό του Πρωταθλητριών με τον Άγιαξ στο Γουέμπλεϊ, τότε νίκησε τους Ολλανδούς με το γκολ του Βαζέχα στο Αμστερνταμ, τότε έφτασε τους «4» και έχασε από την Λίβερπουλ, τότε πήγε στους «8», τότε άλωσε την Ρώμη, τότε νίκησε την Πόρτο του Μουρίνιο εκτός, τότε...τότε... τότε... όλα τότε. Κάποτε... Όχι σήμερα, αλλά «σαν σήμερα». Το σήμερα κινείται μεταξύ Ουζουνίδη, Δώνη (και ποιος είναι ο... καλύτερος!), Μακέντα, Μπουζούκη και Χατζηγιοβάνη. Παιδιά ταλαντούχα, που πριν καν αρχίσουν να μπουσουλάνε, διάβαζαν και άκουγαν ότι... τους ζητάει η Ίντερ, η Μίλαν ή η Σαμπντόρια, αλλά ο Παναθηναϊκός δεν τους πουλάει! Μόλις άρχισαν να υπάρχουν απαιτήσεις, έσκασαν σαν κλαταρισμένα λάστιχα.
Το ακόμη χειρότερο, πως δεν υπάρχει αύριο. Η ελπίδα που πήγε να δημιουργηθεί στην αρχή της σεζόν για κάτι καινούργιο, εξανεμίστηκε με το έμπα του 2019. Οι ώμοι δεν ήταν έτοιμοι να σηκώσουν τις απαιτήσεις που δημιουργήθηκαν και δεν άντεξαν. Το σκηνικό θυμίζει, πλέον, παρατημένα κινηματογραφικά στούντιο μετά από γυρίσματα κάποιας υπερπαραγωγής. Οι αντίπαλοι κάνουν πάρτι και καταγράφουν «ιστορικές νίκες», έχοντας την ψευδαίσθηση ότι αυτό που νίκησαν είναι ο Παναθηναϊκός. Την ίδια ώρα, ένα γκρουπ λογιστών προσπαθεί να κλείσει τις τρύπες και να πάρει αδειοδότηση με τα ψέματα για την επόμενη σεζόν, χωρίς το φετινό -6. Η επόμενη ευρωπαϊκή συμμετοχή προβάλλει ως όνειρο που τοποθετείται χρονικά το φθινόπωρο του 2022 και αν...
Οι κάτασπρες εξέδρες του Ολυμπιακού Σταδίου δείχνουν την συνολική άρνηση του κόσμου να ακολουθήσει. Η κατάσταση αφήνει φαινομενικά αδιάφορους τους οπαδούς που εξακολουθούν να σκέφτονται μα κατά βάθος του ενοχλεί. Στο γήπεδο εξακολουθούν να πηγαίνουν κυρίως τα καμένα μυαλά που ενδιαφέρονται μόνο να βρίσουν τον Αλαφούζο και να εκτονωθούν. Όταν... ξεμπερδεύουν μ αυτόν, πλακώνουν στα μπινελίκια κι όποιον κάνει μια λάθος πάσα. Σε τέτοιο περιβάλλον περιμένουν από τα παιδάκια να παίζουν και να νικάνε. Μάλιστα, θεωρούν τους εαυτούς τους... στήριγμα της ομάδας. Παρακμή, είναι η λέξη που ταιριάζει.
Μια ματιά στα εισιτήρια είναι κατατοπιστική: 2η αγωνιστική, Παναθηναϊκός-Λαμία 5.974. 4η αγωνιστική, Παναθηναϊκός-Λεβαδειακός 12.881. 5η αγωνιστική, Παναθηναϊκός-ΠΑΣ Γιάννινα 3.810. 7η αγωνιστική, Παναθηναϊκός-Πανιώνιος 12.636. 9η αγωνιστική, Παναθηναϊκός-ΑΕΚ 24.731. 11η αγωνιστική, Παναθηναϊκός-Απόλλων Σμ. 4.696. 14η αγωνιστική, Παναθηναϊκός-Ατρόμητος 6.064. 15η αγωνιστική, Παναθηναϊκός-Ξάνθη 3.558. 18η αγωνιστική, Παναθηναϊκός-ΑΕΛ 2.974. 21η αγωνιστική, Παναθηναϊκός - Αστέρας Τρίπολης 2.058. Με τον ΠΑΟΚ, χωρίς να έχει βγει εκκαθάριση, γύρω στις 12 χιλιάδες. Μέσος όρος ανά αγώνα 7.938. Μισή Λεωφόρος Αλεξάνδρας!
