Αθλητισμος

Ο Μπιλ Σίμονς υποκλίνεται στον Γιάννη Αντετοκούνμπο

«Δεν έχω ξαναδεί τέτοιον παίκτη. Σαν να παρακολουθείς έναν εξωγήινο»

Newsroom
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Εντυπωσιασμένος από τις αθλητικές επιδόσεις και την εκπληκτική πρόοδο του Γιάννη Αντετοκούνμπο στον μαγικό κόσμο του NBA δηλώνει ο Μπιλ Σίμονς.

Ένας από τους κορυφαίους δημοσιογράφους στο άθλημα της καλαθοσφαίρισης, υμνεί σε άρθρο του στο «The Ringer» τον «Greek Freak», επισημαίνοντας ότι δεν έχει ξαναδεί τέτοιον παίκτη.

Υπενθυμίζεται ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο πάει με... σπασμένα φρένα για αρχηγός στο All Star Game, καθώς είναι πρώτος στις ψήφους του κόσμου στην Ανατολή και δεύτερος σε ολόκληρο το ΝΒΑ πίσω μόνο από τον ΛεΜπρόν Τζέιμς.

«Είδα τον Γιάννη από κοντά στο ματς των Νικς με τους Μπακς στις αρχές του Δεκεμβρίου. Έπιασα τον εαυτό μου να ενθουσιάζεται. Ήταν πάρα πολύ καλός. Μοναδικός στο είδος του. Αυτή η απίστευτη αθλητικότητα του. Τον παρακολούθησα και στα playoffs κόντρα στη Βοστώνη πέρυσι. Moυ θύμισε καταστάσεις του ΛεΜπρόν το 2009 και του Σακίλ το 2000. Έλεγες "γαμώτο πως μπορείς να τον σταματήσεις"» υποστηρίζει ο Μπιλ Σίμονς.

«Πάω σε ματς ΝΒΑ για 45 χρόνια και δεν έχω δει κανέναν σαν τον Γιάννη. Το σώμα του, ο διασκελισμός του. Κάνει λιγότερα βήματα για να φτάσει στο αντίπαλο καλάθι από οποιονδήποτε άλλον. Πολλές φορές σου δίνει την αίσθηση πως κάνει παράβαση, κάνει βήματα. Η μπάλα φαίνεται να είναι σαν το μπαλάκι του γκολφ στο χέρι του. Είναι άδικο για τους υπολοίπους. Φτάνει για... πλάκα κοντά στο καλάθι. Καρφώνει σε κάθε αιφνιδιασμό. Καρφώνει ακόμα και υπό πίεση με οποιοδήποτε χέρι. Πολλές φορές σε κάνει πόστερ. Ούτε ο Σακίλ στην εποχή που έπαιζε το Ορλάντο δεν κάρφωνε συνέχεια με αυτόν τον τρόπο. Σκοράρει σχεδόν 20 πόντους ανά ματς κάτω από το καλάθι. Μπορεί να τελειώσει τη σεζόν με 350+ καρφώματα» προσθέτει.

Και καταλήγει: «Όταν τον βλέπεις από κοντά, είναι σαν να παρακολουθείς έναν εξωγήινο. Ο Καρίμ με έκανε να νιώθω έτσι με το skyhook του. Ο Μπιλ Ουόλτον το ίδιο γιατί ήταν τεράστιος. Ο Μπάρκλεϊ που ήταν πιο κοντός από πολλούς που έπαιζαν στη θέση του, αλλά πηδούσε πάνω απ' όλους. Ο Σακίλ ήταν σαν τον Τσάμπερλεϊν. Τον φοβόσουν. Θυμάμαι τον ΛεΜπρόν το 2009 τότε που είχε πάρει το πρώτο του βραβείο του MVP. Κάλπαζε στο παρκέ σε κάθε αιφνιδιασμό. Δεν μπορούσες να πιστέψεις όσα έβλεπες. Αν ο Γιάννης παίζει στην πόλη που βρίσκεσαι και αγαπάς το μπάσκετ, τότε πρέπει οπωσδήποτε να πας να τον δεις από κοντά».