Βιτσάι Σριβανταναπράμπα: Ποιος ήταν ο βασιλιάς του Duty Free που τρέλανε την Ευρώπη με τη Λέστερ

Η εικόνα του Βιτσάι Σριβανταναπράμπα να αναχωρεί λίγο μετά την ολοκλήρωση της αναμέτρησης της ομάδας του, Λέστερ, με το ελικόπτερό του από τη σέντρα του γηπέδου δεν ήταν ξένη για όσους τον γνώριζαν. Ο Ταϊλανδέζος ιδιοκτήτης της Λέστερ και «Βασιλιάς του Duty Free» από τη μαγική χρονιά του 2015-16 συνήθιζε να φεύγει με αυτό τον εντυπωσιακό τρόπο από τους εντός έδρας αγώνες των «Αλεπούδων», μόνο που μετά τον αγώνα με την Γουέστ Χαμ δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του. Η είδηση της πτώσης του ελικόπτερού του έχει συγκλονίσει από χθες όχι μόνο το νησί, αλλά ολόκληρη την υφήλιο.

Ο Κάσπερ Σμάιχελ, τερματοφύλακας της Λέστερ, ήταν ο πρώτος που συνειδητοποίησε τι ακριβώς είχε συμβεί και, σύμφωνα με πηγές του Sky Sports, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Ο Δανός γκολκίπερ είχε καταλάβει από την πρώτη στιγμή βλέποντας το φλεγόμενο ελικόπτερο ότι όλα πήγαιναν λάθος και με αυτά του τα δάκρυα επιβεβαίωσε αυτό που οι αρχές και η οικογένεια του ασιάτη μεγιστάνα δεν έκαναν επίσημο ακόμη ώρες μετά το τραγικό συμβάν. Ο Βιτσάι Σριβανταναπράμπα δεν είναι πλέον ανάμεσά μας. Ποια ήταν όμως «η αλεπού από την Ταϊλάνδη» που άλλαξε την ιστορία του ποδοσφαίρου, όπως την ξέραμε;

Ο Σριβανταναπράμπα την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ήταν ο πέμπτος πιο πλούσιος Ταϊλανδός στον κόσμο, σύμφωνα με το Forbes, και η προσωπική του περιουσία ξεπερνούσε τα 4,9 δισεκατομμύρια. Ποδοσφαιρόφιλος και ιδιοκτήτης τόσο της Λέστερ, όσο και της βελγικής Λέουβεν, αλλά και πιστός στη θρησκεία και της παραδόσεις της χώρας του και φυσικά ιδιοκτήτης, πρόεδρος και εκτελεστικός διευθυντής του «King Power International Group», ο Βιτσάι Σριβανταναπράμπα ήταν πραγματικός βασιλιάς στο χώρο του Duty Free. Όμως τα πράγματα δεν ήταν πάντα τόσο απλά για τον πρόεδρο με το δυσανάγνωστο επώνυμο.

H αρχή της δυναστείας

To 1989 ξεκίνησε τις επιχειρηματικές του δραστηρίοτητες από την Μπανγκόκ, πουλώντας ντόπιες χειροτεχνίες στην περίφημη Mahatun Plaza. Η δεύτερη επιχειρηματική απόπειρα όμως ήταν αυτή που τον σημάδεψε. Ο τόπος ήταν το μοναδικό διεθνές αεροδρόμιο της χώρας, το Don Muang. Εκεί ξεκίνησε η ιστορία του Duty Free, καθώς ήθελε να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των πελατών του, που ήταν συνεχώς με μια βαλίτσα στο χέρι. Ένα σχέδιο πρωτοπόρο τόσο για την εποχή, όσο και για τις συνήθειες που θέλησε να περάσει στη χώρα του.

Για αρκετά χρόνια ακόμη όμως ο αυτοδημιούργητος Σριβανταναπράμπα ήταν ακόμη στην αφάνεια. Μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του ’90 τα έσοδά του μπορεί σταδιακά να ανέβαιναν αλλά κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα ακολουθούσε. Το όνομα του Thaksin Shinawatra μπορεί να είναι άγνωστο στους περισσότερους, όμως δεν ισχύει το ίδιο και για τους Ταϊλανδούς και φυσικά το πρόσωπο της ιστορίας μας. Ο Shinawatra ανέβηκε στην εξουσία της Ταϊλάνδης το 2001 και βοήθησε τα μέγιστα τον Σριβανταναπράμπα να ανελιχθεί. Ο κροίσος των ταϊλανδέζικων τηλεπικοινωνιών με την απόφασή του να φτιάξει και δεύτερο διεθνές αεροδρόμιο στη χώρα το 2006, ήταν αυτός που στην ουσία γιγάντωσε τον μύθο του μέχρι πρότινος προέδρου της Λέστερ. Ο τελευταίος είχε το μονοπώλιο στα καταστήματα στο υπερσύγχρονο αεροδρόμιο και μέσα σε έναν χρόνο κατάφερε να γίνει ο 21ος πιο πλούσιος Ταϊλανδός στον κόσμο. Η King Power, που επίσημα ιδρύθηκε το 1989, είναι έτοιμη να εξελιχθεί σε παγκόσμια δύναμη, ενώ στη χώρα του ιδιοκτήτη της κάνει πραγματικά ό,τι θέλει. Το 2007 η κυβέρνηση έπεσε και επιβλήθηκε στρατιωτικό καθεστώς, όμως ο πανούργος Σριβανταναπράμπα πάλι θα έβρισκε τρόπο να διατηρηθεί στην οικονομική ελίτ.

Οι σχέσεις του με τη βασιλική οικογένεια θα του επέτρεπαν να διατηρήσει τα κεκτημένα, ενώ σε κάθε καινούργιο αεροδρόμιο την τελευταία δεκαετία τα Duty Free ήταν αποκλειστικά δική του υπόθεση. Τα αεροδρόμια της Ταϊλάνδης είναι από τα πιο απασχολημένα, αν αναρωτηθεί κάποιος, πώς κατάφερε από τα 220 εκατομμύρια που κοστολογούνταν η King Power το 2007, να φτάσει τα δισεκατομμύρια μέσα σε λίγα χρόνια. Το Suvarnabhumi Airport είναι ένα από αυτά που ο Ταϊλανδός είχε το μονοπώλιο και από το 2008 ως και πέρυσι έφτασε από τα 38 εκατομμύρια επιβατών που απασχολούσε, στο απίστευτο νούμερο των 60 εκατομμυρίων. Όλοι τους θα περνούσαν χρόνο στα καταστήματα του Βιτσάι Σριβανταναπράμπα. Και αυτό ήταν μόνο το ένα αεροδρόμιο. Η King Power, που βεβαίως θα μπορούσε να αναφέρεται και στη βασιλική εύνοια που τύγχανε ο άτυχος δισεκατομμυριούχος, φυσικά δεν έμεινε μόνο στον τομέα του Duty Free. Μετά από 5 πλήρως ελεγχόμενα αεροδρόμια ο «Βασιλιάς της Ταϊλάνδης» αποφάσισε να επενδύσει ξανά στην ιδιαίτερα δημοφιλή Μπανγκόκ, φτιάχνοντας τρία μεγαλειώδη εμπορικά κέντρα. Και κάπου εκεί ο Βιτσάι Σριβανταναπράμπα αρχίζει να εμπλέκεται με τη μεγάλη του αγάπη. Το ποδόσφαιρο.

Η αγάπη για το ποδόσφαιρο

Η Πρέμιερ Λιγκ απέκτησε τεράστια δημοφιλία στην Ταϊλάνδη από το 2007, όταν ο πολιτικός που καθόρισε εν πολλοίς τη ζωή του Σριβανταναπράμπα, ο Shinawatra, αγόρασε την Μάντσεστερ Σίτι, για να την πουλήσει έναν χρόνο αργότερα. Ο ιδιοκτήτης της King Power από τότε έψαχνε τον τρόπο να εμπλακεί με το ποδόσφαιρο και περίμενε για την κατάλληλη ευκαιρία. Όχι, ο Σριβανταναπράμπα δεν ήταν Λέστερ από κούνια, η ομάδα μάλιστα που παρακολουθούσε πιο νέος ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως πάντα του ήταν αρεστές οι «αλεπούδες». Ιδιαίτερα μετά από έναν τελικό Λιγκ Καπ κόντρα στην Μίντλεσμπρο το 1997. Η αρεσκεία αυτή με τα χρόνια μετουσιώθηκε σε πάθος. Ο Σριβανταναπράμπα ταξίδευε στο Λέστερ, άρχισε να ξαγρυπνά και από χρόνια περίμενε, για να αναλάβει δράση. Τον Αύγουστο του 2010 είχε έρθει πια το πλήρωμα του χρόνου. Θυγατρική της King Power εξαγοράζει από τον Μίλαν Μάνταριτς την Λέστερ, η οποία βρισκόταν στην Τσάμπιονσιπ (δεύτερη κατηγορία της Αγγλίας). Στην παρουσίαση του, ως νέος Πρόεδρος της ομάδας είχε δηλώσει ότι «στόχος είναι το πρωτάθλημα». Οι περισσότεροι τον πήραν σαν τρελό, ενώ άλλοι πίστεψαν ότι εννοεί εκείνο της Τσάμπιονσιπ.

Μετά από 4 χρόνια στην κατοχή του Ταϊλανδού, οι «Αλεπούδες» θα επιστρέψουν εκεί που ανήκουν, στην Πρέμιερ Λιγκ. Την πρώτη χρονιά, όμως στα σαλώνια τα πράγματα δεν πάνε καλά. Μέχρι και τον Μάρτιο η Λέστερ Σίτυ είναι βασική υποψήφια για τον υποββιβασμό. Ένα εντυπωσιακό ντεμαράζ όμως με 7 νίκες στα τελευταία 9 παιχνίδια θα της χαρίσει την παραμονή. Στις 24 Μαΐου του 2015, η Λέστερ έχει κερδίσει την παραμονή και στο τελευταίο παιχνίδι ο Σριβανταναπράμπα θα κεράσει μπύρες όλους τους φίλους της ομάδας που θα βρεθούν στο «King Power Stadium». Ήθελε να βλέπει γεμάτο πάντα το γήπεδο και αυτό ήταν ένα μόνο από τα τρικ του, για να το καταφέρει.

Η μαγική χρονιά 

Το καλοκαίρι του 2015 και παρά το εντυπωσιακό φινάλε της προηγούμενης επεισοδιακής χρονιάς, η διοίκηση παίρνει την απόφαση να προσλάβει τον Κλαούντιο Ρανιέρι, έναν πρωταθλητή των απολύσεων. Τότε, ο επιχειρηματίας ήταν ενάντιος στον Ιταλό κόουτς (άλλα ήταν τα κεφάλια που επέβαλαν τον ερχομό του), όμως πολύ γρήγορα άρχισε να πείθεται για το αντίθετο.

Αρχικά η Λέστερ φαινόταν αρκετά μακριά από τον υποβιβασμό και σιγά-σιγά εδραιωνόταν στις πιο ψηλές θέσεις. Παίκτες όπως ο Καντέ, ο Βάρντι και ο Μαχρέζ γίνονται γνωστοί σε όλη την Ευρώπη, η οποία όσο χειμωνιάζει αρχίζει να πιστεύει στο θαύμα. Ίσως, οι βουδιστές μοναχοί που ο Σριβανταναπράμπα έφερνε συχνά πυκνά στο γήπεδο για να φτιάξουν το κάρμα της ομάδας, να έκαναν δουλειά. Ο πρώτος σκόρερ της ομάδας Τζέιμι Βάρντι το είχε άλλωστε παραδεχθεί: «το μυστικό αυτής της ιστορίας είναι η μοναχοί που μας επισκέφθηκαν στα αποδυτήρια. Είχαν στα χέρια τους κλαδιά που σε άγιο νερό και μετά μας μαστίγωσαν στα πόδια και τις πατούσες, χωρίς δύναμη. Ήταν σαν να είχαμε βγει από το ντους. Είχαμε νερά παντού. Αυτή είναι η κουλτούρα στην Ταϊλάνδη και τους ευχαριστούμε για ό,τι μας έδωσαν».

Από τον Ιανουάριο του 2016 και μετά το Λέστερ πιστεύει επίσημα για το πρωτάθλημα που είχε υποσχεθεί ο Σριβανταναπράμπα 5μιση χρόνια νωρίτερα. Η αμυντική τακτική και οι υπέροχες αντεπιθέσεις που οργάνωνε ο Ρανιέρι, δεν έβρισκαν αντίδοτο. Ακόμη κι όταν η Λέστερ έγινε το πρώτο φαβορί, τα πόδια των ποδοσφαιριστών της δεν βάραιναν. Ούτε βεβαίως και η ψυχολογία του Ταϊλανδού μεγιστάνα. Κάθε σαββατοκύριακο θα πήγαινε χαμογελαστός στο «King Power Stadium» και θα έφευγε με το ελικόπτερό του αμέσως μετά τον αγώνα.

Τον Μάιο «οι Αλεπούδες» θα κατάφερναν το απίστευτο. Θα έπαιρναν το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία τους και μαζί τους θα πανηγύριζε και όλη η ποδοσφαιρική Ευρώπη. Αυτή ήταν αναμφίβολα η μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του ομαδικού αθλητισμού. Είναι διαφορετικό να κερδίζεις 5 παιχνίδια στο Euro και άλλο να αντέχεις μια σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ με το 17ο σε αξία ρόστερ. Για την εποποιία αυτή γράφτηκαν πολλά και θα γραφτούν ακόμη περισσότερα. Ο Σριβανταναπράμπα βέβαια δεν θα άλλαζε νοοτροπία. Γιόρτασε με την ψυχή του το πιο τρελό πρωτάθλημα στην ιστορία του ποδοσφαίρου, χάρισε BMW i8 αξίας 100.000 ευρώ σε κάθε μέλος της ομάδας και προσπάθησε να κρατήσει τους βασικούς πρωταγωνιστές της πρωταθλήτριας και την επόμενη χρονιά, όσο δύσκολο κι αν φάνταζε αυτό.

Οι επόμενες χρονιές ήταν βέβαια πιο... λογικές. Η Λέστερ τερμάτιζε στη μέση του βαθμολογικού πίνακα, αλλά είχε ήδη μπει στην καρδιά όλων των ποδοσφαιρόφιλων. Το απόλυτο αουτσάιντερ, που κατάφερε να κάνει το απίστευτο. Έτσι θα μνημονεύεται μεταξύ άλλων η αρμάδα του Ρανιέρι και του Σριβανταναπράμπα, που και τις σεζόν που θα έρχονταν δεν θα άλλαζε συνήθειες.

Με το ελικόπτερό του θα έφευγε μετά από κάθε εντός έδρας παιχνίδι της ομάδας που λάτρεψε ο αγαπητός Ταϊλανδέζος. Αυτό έκανε και στο τέλος του αγώνα με την Γουέστ Χαμ. Στο τελευταίο παιχνίδι που παρακολούθησε η Λέστερ ήταν άτυχη και δεν μπόρεσε να κερδίσει την ομάδα του Λονδίνου, ενώ είχε να αντιμετωπίσει και μια εχθρική διαιτησία. Στο τέλος της αναμέτρησης μια κόντρα έφερε την τελευταία ευχαρίστηση στη ζωή του 60χρονου (γεν. 4 Απριλίου 1958), καθώς η Λέστερ ισοφάριζε για το τελικό 1-1. Λίγα λεπτά μετά, το ελικόπτερό του θα τυλιγόταν στις φλόγες και ο Βασιλιάς του Duty Free θα έπαιρνε μαζί του όλες τις στιγμές που τον ανέδειξαν, βυθίζοντας στη θλίψη τον ποδοσφαιρικό και μη κόσμο.