Ο προπονητής των επιτυχιών, ο άνθρωπος που έμαθε στον ποδοσφαιρικό κόσμο ότι το αδύνατο μπορεί να γίνει δυνατό την προηγούμενη δεκαετία, βρίσκεται σε ένα συνεχόμενο ντεφορμάρισμα, δίχως να μπορέσει να δικαιολογήσει ούτε στο ελάχιστο τα χρήματα που έχει δαπανήσει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, για να στελεχώσει τον «διάδοχο του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον». Χθες, οι «Κόκκινοι Διάβολοι» αποκλείστηκαν από κάποια Ντέρμπι για το Καραμπάο Καπ και οι φήμες για την απόλυση του Πορτογάλου κόουτς επανήλθαν. Η μελαγχολία είναι μεγάλη για τον Special One, κυρίως αν θυμηθεί κανείς την επιστροφή του στην Τσέλσι, το δέσιμό του με τους παίκτες του και το που έχει φτάσει σήμερα. Και επειδή η παρακαταθήκη που έχει αφήσει στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο είναι μεγάλη, οφείλει να προστατευτεί και να αποσυρθεί έστω και για λίγο. Όπως μετά την πρώτη του αποτυχία με την Τσέλσι, τη σεζόν 2006-07.
Η συνέχεια, όταν πέρασε την πρώτη δυσκολία της καριέρας του είναι γνωστή. Στην τρίτη του χρονιά στην Τσέλσι, ο Μουρίνιο είχε χάσει το πρωτάθλημα από την Γιουνάιτεντ, ενώ για άλλη μια φορά δεν τα κατάφερε να φτάσει σε ευρωπαϊκό τελικό με την ομάδα του βόρειου Λονδίνου. Το ποδόσφαιρο που έπαιξαν οι «μπλε» δεν είχε καμία σχέση με αυτό που είδαν οι φίλοι της ομάδας τα δύο πρώτα χρόνια του στο νησί. Έτσι είδε τον Αμπράμοβιτς να του δείχνει την πόρτα της εξόδου και τον ίδιο να μένει σπίτι του για έναν χρόνο, παρά το γεγονός πως ήταν στόχος κορυφαίων ευρωπαϊκών συλλόγων. Όπως έχει παραδεχτεί και ο ίδιος, ο χρόνος που έμεινε έξω, τον βοήθησε αρκετά στη συνέχεια της καριέρας του.
Επέστρεψε το 2008 για λογαριασμό της Ίντερ και η αμέσως επόμενη μεγάλη πρόκληση της καριέρας του είχε ξεκινήσει. Έχοντας πάρει τα πάντα σε Αγγλία και Πορτογαλία, θα προσπαθήσει να κατακτήσει και την ιταλική κορυφή. Όμως ο Special One δεν αρκέστηκε σε αυτό. Μέσα σε δύο χρόνια, ο Μουρίνιο θα κατακτήσει δύο σερί πρωταθλήματα και την δεύτερη χρονιά, ως το απόλυτο αουτσάιντερ, θα προσθέσει το δεύτερο Τσάμπιονς Λιγκ στο παλμαρέ του.
Μετά από την ανάπαυση την σεζόν 2007-08, ο Μουρίνιο είχε επιστρέψει εκεί που ανήκει: στην κορυφή. Στην Ρεάλ Μαδρίτης μπορεί να μην ταίριαξε ποτέ, ωστόσο ήταν ο προπονητής στο πλάι του οποίου γιγαντώθηκε ο μύθος του Κριστιάνο Ρονάλντο και εκείνος που έφερε τη Βασίλισσα στην κορυφή της La Liga, απέναντι μάλιστα στην υπερηχητική Μπαρτσελόνα του Πεπ Γκουαρδιόλα.
Ο Πορτογάλος δεν σταμάτησε εκεί όμως. Επέστρεψε στο Λονδίνο για λογαριασμό της αγαπημένης του Τσέλσι, για να την ξαναφέρει στον δρόμο των επιτυχιών. Το δέσιμο του, τόσο με τον Αμπράμοβιτς, όσο και με τους φιλάθλους ήταν τεράστιο και φαινόταν σε κάθε στιγμή. Όταν βγήκε τρίτος σε μια από τις πιο συγκλονιστικές Premier League των τελευταίων ετών, στηρίχθηκε από όλους στην Τσέλσι, για να συνεχίσει και αυτό ήταν που του έδινε δύναμη. Ο πάντα ιδιόρρυθμος Ζοζέ προφανώς και θα πραγματοποιούσε την υπόσχεση, να ξαναφέρει τους Μπλε στην κορυφή. Την επόμενη κιόλας χρονιά πάλι ως αουτσάιντερ θα κάνει τους πάντες να του υποκλιθούν. Θα κερδίσει εύκολα το πρωτάθλημα και έκτοτε θα αρχίσει ο κατήφορος.
Από την αρχή της σεζόν 2015-16 φάνηκε ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Ο Μουρίνιο ξαφνικά δεν μπορούσε να εμπνεύσει κανέναν στην Τσέλσι, εκτός από τους οπαδούς. Όπως και σήμερα, δεν παραδεχόταν τίποτα από τα αρνητικά που συνέβαιναν γύρω του και πάλευε την κάθε κατάσταση με τον δικό του special τρόπο, που πλέον όμως ήταν ξένος σε όλους γύρω του. Τα αποτελέσματα μέχρι τον Δεκέμβρη ήταν τραγικά και η Τσέλσι βρέθηκε ακόμα και στην 20η θέση και όσο και αν οι φίλοι της Τσέλσι και η διοίκηση τον ήθελαν γύρω τους, το κλίμα ήταν μη αναστρέψιμο.
Όμως ο Ζοζέ ούτε τότε ξεκουράστηκε, ούτε τότε δεν είδε ότι το ποδόσφαιρο γύρω του έχει αλλάξει. Και παράλληλα δεν είχε χρόνο ούτε ο ίδιος να αλλάξει, μένοντας σε μια παλιομοδίτικη τακτική με τους στόχους του να μην επιτυγχάνονται κιόλας. Η επόμενη ομάδα του ήταν γνωστή από καιρό. Από τις 27 Μαΐου και έπειτα ήταν και επίσημο: Ο Special One θα αναλάβει να φέρει ξανά την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στις επιτυχίες.
Οι μεταγραφές που έγιναν το ίδιο καλοκαίρι εντυπωσίασαν, καθώς Μπαϊγί, Ιμπραήμοβιτς, Πογκμπά και Μικιταριάν έκαναν το ταξίδι στο Ολντ Τράφορντ για να βρεθούν δίπλα στον Special One. Τα κομμάτια που είχε διαλέξει για το παζλ του ο Πορτογάλος τεχνικός μπορεί να ήταν εντυπωσιακά, όμως κανείς δεν γνώριζε αν θα μπορέσουν να ταιριάξουν τόσο μεταξύ τους, όσο και μαζί του. Ο Μουρίνιο δεν θα άλλαζε το στυλ του ούτε τώρα. Ούτε το αγωνιστικό, ούτε φυσικά το εξωαγωνιστικό και οι «Κόκκινοι Διάβολοι» κατάφεραν να σώσουν τη χρονιά με την κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ, αφού πιο πριν είχαν καταλήξει μόλις στην 6η θέση του αγγλικού πρωταθλήματος. Η κατάκτηση του κυπέλλου την ίδια χρονιά είχε ήδη μαλακώσει την κατάσταση για τον Special One, που έμοιαζε αρκετά άνετος. Το Γιουρόπα Λιγκ όμως, έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα του, όσον αφορά τους τίτλους.
Τη σεζόν 2017-18 ο Μουρίνιο βρήκε έναν ανίκητο Γκουαρδιόλα απέναντι του ξανά. Θα τερματίσει στην δεύτερη θέση της βαθμολογίας, όμως είναι ξεκάθαρο ότι τίποτε δεν κυλάει σωστά στην κόκκινη μεριά του Μάντσεστερ. Η περιβόητη αμυντική γραμμή του, θα τον προδώσει στα κρίσιμα και με τον Ιμπραήμοβιτς να μένει έξω για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν μπόρεσε ποτέ να αποτελέσει εμπόδιο για τη Μάντσεστερ Σίτυ. Στο Τσάμπιονς Λιγκ πάλι έμεινε έξω από την φάση των «16», μην μπορώντας να ξεπεράσει την Σεβίλλη. Ο Μουρίνιο δεν ήταν έτοιμος για αυτήν την Μάντσεστερ. Παίκτες εκατομμυρίων έμοιαζαν με παίκτες της σειράς στα χέρια του και η αμυντική διάθεσή του, ακόμα και όταν η ομάδα του ξεχώριζε από τον αντίπαλο τον χαντάκωσε. Η Μάντσεστερ άφηνε τον αντίπαλο της να κάνει παιχνίδι και προσπαθούσε να κλέψει τους αγώνες. Αυτή μπορεί να είναι η σωστή τακτική όταν είσαι η Πόρτο ή η Ίντερ και πας να κερδίσεις το Τσάμπιονς Λιγκ, όχι όμως όταν είσαι η Μάντσεστερ του Πογκμπά, του Λουκάκου και του Σάντσεζ. Άλλωστε δεν ήταν τυχαίο ότι MVP ήταν ξανά ο Νταβίντ Ντε Χέα. Πώς είχε υποδεχτεί ο ίδιος τον αποκλεισμό από την Σεβίλλη; Σαν μια ακόμα ημέρα στο γραφείο…
«Έχω καθίσει σε αυτή την καρέκλα δύο φορές στο παρελθόν με την Πόρτο και τη Ρεάλ Μαδρίτης και στις δύο περιπτώσεις η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε μείνει εκτός Τσάμπιονς Λιγκ. Οπότε αυτός ο αποκλεισμός δεν είναι κάτι καινούριο για το σύλλογο»
Το καλοκαίρι οι «Κόκκινοι Διάβολοι» του έδωσαν άλλη μια ευκαιρία. Σοβαρή μεταγραφή ήταν μόνο ο Φρεντ της Σαχτάρ Ντόνετσκ και ο κόσμος περίμενε έναν διαφορετικό Special One. Πιο συνειδητοποιημένο με το υλικό που είχε στα χέρια του και έτοιμο να ξαναδώσει στην Γιουνάιτεντ τον τίτλο του φαβορί στα παιχνίδια της. Όμως τα πράγματα ήταν και πάλι διαφορετικά. Ή μάλλον ίδια και απαράλλαχτα με την περυσινή σεζόν, στις πιο άσχημες αποχρώσεις της. Η Γιουνάιτεντ μετά από 6 παιχνίδια βρίσκεται στην 8η θέση της βαθμολογίας, έχει ήδη υποστεί ένα στραπάτσο με ήττα 3-0 εντός έδρας από την Τότεναμ και δεν βλέπεται, με τον Μουρίνιο όμως να μην βλέπει καν τα όσα λένε οι επικριτές του…
«Ποιο ήταν το σκορ; Αυτό (σ.σ. έδειξε το 3-0 με τρία δάχτυλα). Τι είναι αυτό επίσης; Έχω κατακτήσει τρεις Premiership, περισσότερες Premiership από τους άλλους 19 προπονητές μαζί. Εγώ τρία, αυτοί δύο».
Το χειρότερο όμως δεν είχε έρθει μέχρι και χθες. Για τον πρώτο γύρο του κυπέλλου, η Μάντσεστερ αντιμετώπιζε στο «Θέατρο των Ονείρων» την άσημη Ντέρμπι. Μέχρι το 90’ κρατούσε την πρόκριση στα χέρια της, όμως με μια απευθείας εκτέλεση φάουλ ισοφαρίστηκε και εντέλει στη διαδικασία των πέναλτι έμεινε εκτός του θεσμού, σε μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της. Στον Μουρίνιο όμως δεν καίγεται καρφί. Στις δηλώσεις του μετά τον αγώνα και ενώ είχε ήδη τσακωθεί δημόσια με τον Πολ Πογκμπά, είχε να πει τα παρακάτω για τους παίκτες του...
«Όταν είδα ότι τα πέναλτι έφτασαν στο 6ο και το 7ο, ήξερα ότι θα είχαμε μεγάλο πρόβλημα με τον Φιλ Τζόουνς και τον Ερίκ Μπαϊγί στις εκτελέσεις. Ήξερα ότι θα είχαμε πάλι μεγάλο πρόβλημα... Νομίζετε ότι ασκώ κριτική στους παίκτες μου; Όχι δεν το κάνω. Θέλετε να σας αναλύσω το ματς ή να φύγω και να μη μιλήσω;»
Ο πραγματικός Special One θα επιστρέψει. Αυτό είναι σίγουρο και το ξέρει και ο ίδιος, όμως οφείλει τόσο ο ίδιος, όσο και η ομάδα του να τον προστατέψει από το να Μαραντονοποιηθεί και να χαλάσει τον μύθο, που ο ίδιος δημιούργησε. Ας κάνει ένα Special Break και ας επιστρέψει, όπως το έκανε το 2008. Άλλωστε είναι ο Ζοζέ Μουρίνιο και όπως έχει πει και ο ίδιος στην πρώτη του χρονιά στο νησί…
«Εάν ήθελα μία εύκολη δουλειά θα παρέμενα στην Πόρτο: μία ωραία μπλε καρέκλα, ένα Τσάμπιονς Λιγκ, ο Θεός, και μετά τον Θεό εγώ».
4°
