Αθλητισμος

Το επικίνδυνο σύστημα του Βελγίου

Το σύστημα που φέρνει στην ομάδα ανισορροπία στις αμυντικές και επιθετικές της ικανότητες

Ανδρέας Λούσκος
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Το Βέλγιο εντυπωσίασε τη Δευτέρα με την απρόβλεπτη ανατροπή ενάντια της Ιαπωνίας. Οι επιθέσεις του Βελγίου ήταν εκπληκτικές με τον Ντε Μπρούιν να αρχίζει πολλές από τις φάσεις. Όμως, όσο δυνατή ήταν η επιθετική γραμμή του Βελγίου, τόσο αδύναμη ήταν η άμυνά του. Η Ιαπωνία κατάφερε με λίγες κοντές και προωθημένες πάσες να βρεθεί κοντά στο τέρμα και να απειλήσει. Κάμποσες φορές, οι Ιάπωνες πέρασαν πίσω από την πλάτη της άμυνας και δημιούργησαν φάσεις. Το σύστημα που χαρίζει στην ομάδα την ανισορροπία στις αμυντικές και επιθετικές της ικανότητες είναι το 3-2-4-1.

Ο Ρομπέρτο Μαρτίνεθ χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο σύστημα, γιατί έχει πληθώρα καλών φορ και προσπαθεί να τους χωρέσει σε μια ενδεκάδα. Όμως, η επιλογή πολλών επιθετικών μειώνει τους αμυντικούς του Βελγίου σε τρεις. Εδώ εκτίθεται το Βέλγιο σε κάθε αγώνα. Παρ’ ότι έχει ποιοτικούς αμυντικούς που έχουν αποδείξει τις ικανότητές τους με τις ομάδες και τη χώρα τους, δυσκολεύονται στις γρήγορες επιθέσεις. Σε κάθε παιχνίδι του Βελγίου, όταν ανέβαινε η ομάδα, υπήρχε αργή μετάβαση στην άμυνα όταν οι αντίπαλοι έκαναν αντεπίθεση. Έτσι έβρισκε χώρο η αντίπαλη ομάδα να παίξει μπαλιά από τα πλάγια ή μια πάσα στο κέντρο του γηπέδου, μέσα από την άμυνα, για να βγει σε καλή θέση μπροστά στο τέρμα. Αυτό το είδαμε με την Ιαπωνία που σκόραρε την πρώτη φορά όταν ο Σιμπασάκι έστρωσε προωθημένη μπαλιά στον Χαραγκούτσι, πίσω από την αμυντική γραμμή που τελείωσε τη φάση. Ό,τι κόστισε το σύστημα στους Βέλγους τους το χάρισε στο τέλος.

Ο συνδυασμός των τριών φορ και τεσσάρων μέσων ήταν κρίσιμος για τη νίκη. Με την αλλαγή του Φελαϊνί, το Βέλγιο είχε περισσοτέρους ψηλούς παίκτες να πατάνε στην περιοχή και να σκοράρουν εύκολα από κεφαλιές, όπως απεδείχθη με το γκολ του Φελαϊνί. Επίσης, το σύστημα επιτρέπει στους τρεις φορ να κινούνται ελεύθερα στο γήπεδο, με τους μέσους να έχουν την ευθύνη να μεταφέρουν την μπάλα είτε από τα πλάγια ή από το κέντρο. Έτσι, υπήρχαν κινήσεις στην περιοχή και πολλές επιλογές για τους μέσους να πασάρουν και να βρουν ένα ελεύθερο παίχτη. Με τέτοιους σχεδιασμούς κατάφερε να σκοράρει 12 γκολ σε 4 αγώνες.

Το Βέλγιο μπορεί να χρειαστεί να αλλάξει το σύστημά του όταν αντιμετωπίσει τη Βραζιλία, γιατί οι τρεις αμυντικοί του μπορεί να δυσκολευτούν να σταματήσουν τις αντεπιθέσεις του Νεϊμάρ, Γουίλιαν, και Ζεσούς, οι οποίοι είναι πιο γρήγοροι. Εάν ο Μαρτίνεθ αλλάξει σε σύστημα με 4 ή 5 αμυντικούς, θα πρέπει να βρει καινούργιους τρόπους για να βάλει γκολ, καθώς θα έχει λιγότερους παίκτες να κατεβαίνουν στις επιθέσεις.