Αθλητισμος

Αν δεν αξίζεις, δεν έχεις εχθρούς

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι ο πρώτος μετά τον Μαραντόνα που θέλει να αποδείξει ότι το ποδόσφαιρο είναι... ατομικό σπορ

Νίκος Ασημακόπουλος
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο Κριστιάνο είναι ο μόνος ίσως ποδοσφαιριστής στον κόσμο που αναγκάζει κάθε τρεις και λίγο τα εκατομμύρια των εχθρών που έχει δημιουργήσει γύρω του, να τον αποθεώνουν επειδή δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.

Κάθε φορά που νομίζουν ότι «μεγάλωσε», «κουράστηκε», «πάει τώρα, τραυματίστηκε», «κρύβεται στα μεγάλα ματς», «έφαγε στα ψωμιά του» και με μια λέξη «τελείωσε», έρχεται με μεγαλύτερη φόρα και τους αναγκάζει όχι απλά να ασχοληθούν μαζί του αλλά να παραδεχτούν πως είναι ο κορυφαίος.  Λες και η αρνητική ενέργεια που εισπράττει συχνά τον τροφοδοτεί με μια περίεργη - μαγική δύναμη που τον κάνει καλύτερο. Οι ειδικοί λένε, πως η ενέργεια που βγάζει σήμερα, έπρεπε να τον έχει εγκαταλείψει πριν από 5 χρόνια!

Εδώ που τα λέμε, αν δεν αξίζεις, ή μάλλον αν δεν είσαι πραγματικά μεγάλος, δεν έχεις εχθρούς. Ένας ποδοσφαιριστής (και όχι μόνο) με την δική του προσωπικότητα που τις περισσότερες φορές εκφράζεται με τον πιο ακραία προκλητικό τρόπο, δεν γίνεται να μη μαζεύει απέναντί του τόνους από φθόνο. Έτσι είναι η φύση του ανθρώπου. Για καθέναν που κάνει ξεχωριστά πράγματα, υπάρχουν χιλιάδες πρόθυμοι να του πριονίσουν τα πόδια για να τον φέρουν στα μέτρα τους. Με τον Ρονάλντο όχι μόνο δεν τα καταφέρνουν, αλλά βρίσκονται διαρκώς εκτεθειμένοι.

Στην πραγματικότητα είναι ο πρώτος παίκτης μετά τον Ντιέγο Μαραντόνα  που προσπαθεί να κάνει το ποδόσφαιρο... ατομικό σπορ. Όπως κι εκείνος στο Παγκόσμιο Κύπελλο, στο Μεξικό, πήρε την Αργεντινή από το χεράκι, την οδήγησε στην κορυφή και τελικά το πήρε «μόνος του», έτσι κι αυτός υποδηλώνει την ίδια ακριβώς πρόθεση τώρα, με την Πορτογαλία στην Ρωσία, ανεξάρτητα από το αν θα τα καταφέρει.

Στο ματς της Παρασκευής με σαφέστατα ανώτερο αντίπαλο έκανε ακριβώς αυτό. Κράτησε την  ομάδα του όρθια με κόντρα στην καλύτερη ίσως ομάδα στον κόσμο αυτή τη στιγμή: Ισκο, Ινιέστα, Πικέ, Νταβίντ Σίλβα και Ντιέγο Κόστα. Κι ενώ πρόσφερε τρία γκολ στον Φερνάντο Σάντος και στους συμπαίκτες του, τούς είδε να μην μπορούν να το διατηρήσουν παρά την συντηρητική τακτική που αποτελεί την σφραγίδα και την φιλοσοφία της ομάδας και του προπονητή τους.