Αθλητισμος

Γιάννης Αλαφούζος: ο σωτήρας που έγινε εφιάλτης

Μια πικρή ιστορία

Αργύρης Ευθυμιάδης
4’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Επτά μήνες έχει συμπληρώσει πια αυτή η πικρή ιστορία. Πικρή όχι μόνο για τους φίλους του Παναθηναϊκού, αλλά και για κάθε σοβαρό και σκεπτόμενο φίλαθλο. Η ποδοσφαιρική ομάδα του «τριφυλλιού» βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και της –προσωρινής έστω- καταστροφής.

Εκατόν δέκα χρόνια μετά την ίδρυσή του, ο Παναθηναϊκός περνά πολύ δύσκολες στιγμές, ασφυκτιά οικονομικά και κινδυνεύει πολύ σοβαρά με υποβιβασμό στη Β’ εθνική κατηγορία. Κι όχι για αγωνιστικούς λόγους…

Το μεγάλο ερώτημα είναι, τι συμβαίνει στο μυαλό του Γιάννη Αλαφούζου; Γιατί αποφάσισε να διαλύσει την ομάδα που θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί φέτος και να την οδηγήσει στην απαξίωση;

Πριν φτάσουμε στις απαντήσεις (που δεν… υπάρχουν), αξίζει ένα πισωγύρισμα στον χρόνο. Καταρχάς, ο Γιάννης Αλαφούζος προέρχεται από Ολυμπιακή οικογένεια. Ο παππούς του Γιάννης, ο πατέρας του Αριστείδης, ο αδερφός του Θέμης, άπαντες υποστηρίζουν την ομάδα του Λιμανιού, ενώ αυτός προτίμησε να υποστηρίξει τον Παναθηναϊκό.

Τον είδαμε άλλωστε προ δεκαετίας δίπλα στον Ανδρέα Βγενόπουλο, στις πρώτες ενημερωτικές συνεντεύξεις Τύπου που γέννησαν την εποχή της πολυμετοχικότητας στον Παναθηναϊκό.

Ο Αλαφούζος δεν συμμετείχε ενεργά (δεν έβαλε λεφτά δηλαδή) στην πρώτη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, αλλά παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα: Τον Παναθηναϊκό να αγοράζει ακριβούς παίκτες, να κατακτά το νταμπλ του 2010, να γεμίζει με χρέη που ακόμη δεν έχουν σβήσει.

Έπειτα από μία μεταβατική περίοδο, που επέστρεψε ο Βαρδινογιάννης, επανήλθε ο Πατέρας, βγήκε μπροστά ο εφοπλιστής Αδαμάντιος Πολέμης, τον Μάιο του 2012, οι μετοχές πέρασαν στα χέρια του Γ. Αλαφούζου.

Η πρώτη του σεζόν ήταν μεταβατική. Δεν γνώριζε άλλωστε και πολλά από διοίκηση μιας ΠΑΕ και γι’ αυτό καταμεσής της περιόδου έδιωξε τα πιο βαριά συμβόλαια των Κατσουράνη, Χριστοδουλόπουλου, Βύντρα, αυξάνοντας με το «καλημέρα» το χρέος της ομάδας!

Το καλοκαίρι του 2013 αποφάσισε να προχωρήσει ένα τριετές πλάνο αγωνιστικής και –κυρίως- οικονομικής εξυγίανσης. Με προπονητή τον Γιάννη Αναστασίου, τεχνικό διευθυντή τον Νίκο Νταμπίζα και με αρκετούς παίκτες-στοιχήματα. Από τον Μάρκους Μπεργκ ως τον Νίκο Καρέλη.

Η πρώτη χρονιά τελείωσε καλά, με την κατάκτηση ενός Κυπέλλου (4-1 τον ΠΑΟΚ), αλλά στη συνέχεια τίποτα δεν πήγε καλά για τον Παναθηναϊκό.

Ο Αλαφούζος έδωσε απίστευτες αρμοδιότητες στον Αναστασίου, ο οποίος το καλοκαίρι του 2014 δεν ήθελε πολλές μεταγραφές και η ομάδα έπεσε επίπεδο, ενώ το 2015 έγινε ξαφνικά ένα τεράστιο άνοιγμα στο μπάτζετ. Ο πρόεδρος του ΠΑΟ αποφάσισε πως ο καλύτερος τρόπος για να μειώσει τα χρέη ήταν να επενδύσει. Πάνω που το… ταμείο πήγαινε να μπει σε μία τάξη, οι μεταγραφές από επιπέδου Μπούρμπου και Μπερίσα (σχεδόν τσάμπα δηλαδή) έγιναν τύπου Εσιέν, με συμβόλαιο 1,2 εκατ. ευρώ τον χρόνο.

Το project δεν έπιασε, ο Αναστασίου απολύθηκε με καθυστέρηση και τη θέση του πήρε ο Αντρέα Στραματσόνι. Ένας 36χρονος Ιταλός προπονητής, που εκείνη την περίοδο ασκούσε χρέη τηλεσχολιαστή! Ο Αλαφούζος δεν είδε την εμφανέστατη «μπανανόφλουδα», μα τουναντίον «θαμπώθηκε» από τα λόγια του allenatore.

Τον Γενάρη του 2016, ο Παναθηναϊκός έκανε εννιά μεταγραφές, παίρνοντας μάλιστα πέντε ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στη θέση του εξτρέμ, διότι αυτό ήταν το… όραμα του νέου προπονητή. Τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς, και πριν τελειώσει η σεζόν, το σύστημα του ίδιου προπονητή δεν περιελάμβανε εξτρέμ!

Παρ’ όλα αυτά, ο Αλαφούζος συνέχισε να εμπιστεύεται τον «Στράμα» και το καλοκαίρι του 2016 έκανε ένα σωρό μεταγραφές. Άλλες ηχηρές (Ιμπάρμπο, Λεντέσμα, Σαμπά), άλλες (Ρινάλντι, Ρέις) όχι και τόσο. Όλες τους είχαν μια κοινή συνισταμένη: ήταν ακριβές. Η ομάδα χρεώθηκε επιπλέον χρήματα και η κατάσταση δεν σώθηκε ούτε με την είσοδο στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ.

Τον Νοέμβρη του 2016, ο Αλαφούζος (τελευταίος απ’ όλους) κατάλαβε πως το χαρτί Στραματσόνι είναι… καμένο και πήρε τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Με τον Έλληνα κόουτς, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, η ομάδα έγινε και πάλι κανονική. Έπαιξε καλή μπάλα και θα μπορούσε να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου αν δεν αποκλειόταν από τον ΠΑΟΚ και τον διαιτητή Κύζα, αλλά και να παίξει στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ αν δεν υπήρχε το… κουτάκι μπύρας στον Ίβιτς.

Όσοι βλέπουν λίγη μπαλίτσα παραπάνω, μπορούν να καταλάβουν ότι ο… περσινός Παναθηναϊκός φέτος θα μπορούσε να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Ο Αλαφούζος αποφάσισε, όμως, την αποδόμησή του με «χειρουργικές» κινήσεις. Τις αποφάσεις τις παίρνει ο ιδιοκτήτης, πάντοτε όμως με τις συμβουλές των ανθρώπων που τον περιβάλλουν. Κι εκεί τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα.

Πρώτος ξεπουλήθηκε ο Μάρκους Μπεργκ, με ένα ποσό γύρω στα 2,5 εκατ. ευρώ, ενώ θα μπορούσε να πιάσει διπλάσια τιμή. Στην αρχή του περασμένου καλοκαιριού δεν γίνονταν μεταγραφές. Ο Αλαφούζος είχε αποφασίσει να μειώσει τα κόστη, όμως παράλληλα έβλεπε τη δίψα του κόσμου και τις πιέσεις του Ουζουνίδη, που ήταν πεπεισμένος ότι θα φτιάξει μια σπουδαία ομάδα.

Και κάπου εκεί χάθηκε η μπάλα. Από τη μία η ανάγκη για περικοπές έφεραν και την πώληση του Ζέκα, όμως από την άλλη η ομάδα έκανε 13 μεταγραφές! Αρκετές εξ αυτών μετά τον αποκλεισμό από τους ομίλους του Γιουρόπα. Παράνοια…

Αφού ο προπονητής αναγκάστηκε να δουλέψει στο στήσιμο ενός νέου ρόστερ ξαφνικά, κάπου μέσα στον Σεπτέμβρη, ο Αλαφούζος έριξε τη βόμβα: «Σταματάω να πληρώνω και δεν ξαναβάζω ούτε ευρώ» ήταν τα λόγια που μεταφέρθηκαν σε προπονητή και παίκτες μέσω των… περίφημων συνεργατών του Mr. SKAI!

Ακριβώς την ίδια εποχή έγινε και κάτι άλλο, επίσης ανεξήγητο. Έπειτα από σειρά ετών σκληρού «πολέμου» στον Βαγγέλη Μαρινάκη, τον Ολυμπιακό και το όλο σύστημα, ξαφνικά ήρθε μία στροφή 180 μοιρών για χάρη της πολιτικής και της ΝΔ!

Έκτοτε, ο Παναθηναϊκός βολοδέρνει. Οι παίκτες είναι απλήρωτοι, οι προπονητές το ίδιο, ενώ αποδείχθηκε ότι και όσοι πέρασαν τα περισσότερα χρόνια έχουν λαμβάνει (μπόλικα) χρήματα από τον Αλαφούζο!

Η κατάσταση πια είναι γνωστή. Όσοι παίκτες έχουν απομείνει παίζουν για τη… φανέλα, η ΠΑΕ έχει απολύσει τους περισσότερους υπαλλήλους, χρωστάει ακόμη και τις πορτοκαλάδες, με τον Αλαφούζο να πληρώνει τα απολύτως απαραίτητα.

Με τα τωρινά δεδομένα, ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει καταρχάς με υποβιβασμό στη Football League. Λόγω των χρεών και της αδυναμίας διακανονισμών των, δεν μπορεί να βγάλει άδεια για το πρωτάθλημα της επόμενης σεζόν. Περιμένει ένα μαγικό χέρι να εφαρμόσει έναν νόμο που δεν υπάρχει και λέει ότι οι σύλλογοι που δεν θα αδειοδοτηθούν, δεν θα υποβιβαστούν.

Ταυτόχρονα, έχει ήδη τιμωρηθεί με έναν χρόνο εκτός των ευρωπαϊκών Κυπέλλων και καπάκι έρχεται και απαγόρευση μεταγραφών για παίκτες άνω των 24 ετών. Δηλαδή και να μείνει στη Σούπερ Λιγκ ο ΠΑΟ, δεν θα μπορεί να ενισχυθεί. Κάπως έτσι θα γίνει πραγματικότητα το «όνειρο» του Αλαφούζου να φτιάξει την ομάδα με μπάτζετ γύρω στα δύο εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Ξεφτίλα!

Το χειρότερο είναι ότι αν τεθεί σε ισχύ αυτή η τιμωρία (υπάρχει περιθώριο ως τις 30/6) ακόμη και να εμφανιστεί ένας επενδυτής να αναλάβει την ομάδα, πέρα από χρέη θα πάρει και καμένη γη.

Κάθε μέρα στον Παναθηναϊκό κρύβει και μια έκπληξη, συνήθως δυσάρεστη. Θα πέσει η ομάδα; Θα «διαλυθεί»; Θα την αναλάβει κάποιος άλλος; Τι θα κάνει ο Αλαφούζος;

Μεγάλα ερωτήματα και γρίφοι που τα περισσότερα μόνο ο ίδιος ο ιδιοκτήτης μπορεί να τα λύσει. Το βασικότερο, όμως, ερώτημα εξακολουθεί να είναι το εξής: Τι έχει στο μυαλό του ο Γιάννης Αλαφούζος; Οι απαντήσεις μπορεί να είναι πολλές, να ποικίλλουν. Μία πιθανή πάντως είναι και το «τίποτα».