Χρήστος Βολικάκης: Mπορεί να μείνει στο δρόμο ο πιο πολυβραβευμένος Έλληνας ποδηλάτης;

Τρεις συμμετοχές σε Ολυμπιάδα και έτοιμος για την τέταρτη, παγκόσμιος πρωταθλητής και πρώτος στην παγκόσμια κατάταξη και στα τρία αγωνίσματα που συμμετέχει, ο Χρήστος Βολικάκης είναι με διαφορά ο πιο επιτυχημένος Έλληνας ποδηλάτης και πλέον μένει χωρίς προπονητήριο, μιας και το «ευχαριστώ» της Ομοσπονδίας της Ποδηλασίας ήταν να τον αφήσει στον δρόμο. 

Ο Χρήστος Βολικάκης, αφού μας εξήγησε συνοπτικά μερικές διαφορές μεταξύ ποδηλασίας δρόμου και ποδηλασίας πίστας και έδωσε κάποιες γενικές πληροφορίες για το άθλημα που λατρεύει, μίλησε από καρδιάς στην A.V. για τις επιτυχίες, τους στόχους και τα προβλήματα στο χώρο της ποδηλασίας.

Αρχικά, συγχαρητήρια για την τελευταία επιτυχία στην Ολλανδία. Πώς ήταν οι αγώνες; Σίγουρα ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα είναι ένας ξεχωριστός αγώνας. Σε αυτό το παγκόσμιο πρωτάθλημα ήταν και η ευκαιρία να δοκιμαστώ στο υψηλότατο επίπεδο και στα 3 αγωνίσματα. Μετά τους Ολυμπιακούς του Ρίο, έκανα στροφή στην καριέρα μου και έφυγα από το καθαρό σπριντ και αυτοί οι αγώνες ήταν η πρώτη μου σοβαρή απόπειρα η οποία και θεωρώ ότι πήγε αρκετά καλά. Αν αναλογιστούμε ότι το μετάλλιο χάθηκε οριακά και ότι η έβδομη θέση ήρθε από ένα λάθος τακτικής 30 στροφές πριν το τέλος, σίγουρα μπορώ να πω ότι είμαι ευχαριστημένος, αν και μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα.
 
Αυτός ο μήνας ήταν λίγο «περίεργος» ως προς την καριέρα σου. Επιστρέφοντας σε περίμενε μια έκπληξη. Τι ακριβώς συνέβη;
Αναμφίβολα, γύρισα με πολύ καλή ψυχολογία από την Ολλανδία. Μετά από την ανακοίνωση της παγκόσμιας κατάταξης, όπου βρέθηκα στην πρώτη θέση, αισθάνθηκα ιδιαίτερη τιμή και χαρά και ξεκουράστηκα για περίπου μία εβδομάδα μέχρι που έφτασε η ώρα να ξεκινήσω ξανά την προετοιμασία μου με στόχο την τέταρτη ολυμπιακή πρόκριση. Τότε, ναι, με περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Οι άνθρωποι της Ομοσπονδίας με ενημέρωσαν ότι δεν μπορώ να προπονηθώ στο Ποδηλατοδρόμιο του Ο.Α.Κ.Α., το μοναδικό που διαθέτει η χώρα, και δύο εβδομάδες μετά δεν έχω καταφέρει ακόμη να προπονηθώ.

 
Πρόκειται βέβαια για μια κατάσταση που είχες προβλέψει, καθώς τον τελευταίο χρόνο έχεις κάνει εκκλήσεις σε όλους τους αρμόδιους, ακόμη και στον υφυπουργό, κ. Βασιλειάδη. Τι πήγε στραβά φέτος;
Από τους Ολυμπιακούς του Ρίο και έπειτα τα προβλήματα στο χώρο της ποδηλασίας πολλαπλασιάστηκαν. Όλοι οι αθλητές κάναμε υπομονή και προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε με όποιον τρόπο μπορούσαμε, ωστόσο τελικά φάνηκε ότι το πρόβλημα είναι της ίδιας της Ομοσπονδίας. Χρέη που δημιουργήθηκαν και διογκώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια και που ουδεμία σχέση έχουν με τους αθλητές, την έχουν οδηγήσει όχι μόνο να μη βοηθά το άθλημα, αλλά ακόμη και να αδιαφορεί για εμάς τους ίδιους. Την προηγούμενη εβδομάδα μάς ενημέρωσαν ότι δεν μπορούμε να μείνουμε ούτε στον Άγιο Κοσμά, στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Προσωπικά, δίνω μάχη για να μαζέψω τα χρήματα και να πάω στους αγώνες μου. Πόσο μάλλον αν χρειαστεί να πληρώσω και ενοίκιο. Ο ποδηλατικός εξοπλισμός είναι αρκετά ακριβός, μια ρόδα μόνο κοστίζει γύρω στις 3.000 ευρώ. Κατάγομαι από τον Βόλο και έχω μεγαλώσει εκεί, δεν είναι εύκολο όλο αυτό. Δεν ζητάω οικονομικά έσοδα από την Ομοσπονδία της Ποδηλασίας. Η ζωή μου είναι συνυφασμένη με την ποδηλασία, έχω φέρει τόσα μετάλλια στην Ελλάδα και το μόνο που ζητάω είναι σεβασμό και να μη μου φέρνουν εμπόδια στο δρόμο μου.

 
Η Ολυμπιακή Επιτροπή τι κάνει για εσάς; 
Η Ολυμπιακή Επιτροπή και προσωπικά ο Σπύρος Καπράλος έχει δώσει μεγάλη μάχη για να βελτιωθεί η κατάσταση. Από την άλλη, η Ομοσπονδία έχει μείνει όχι μόνο αμέτοχη αλλά είναι και αρνητική στο να μας βοηθήσει. Δεν έκαναν ούτε τα διαδικαστικά, δεν έτρεξε κανείς τους. Πλήρης αδιαφορία. Τα έξοδα είναι τεράστια για τα οικονομικά δεδομένα ενός ποδηλατικού συλλόγου. Όλα τρέχουν μέσω των χορηγών μου. Ο Σπύρος Καπράλος είναι η μόνη βοήθεια που έχουμε, ενώ και ο κ. Βασιλειάδης έδειξε διάθεση να βοηθήσει.
 
Είσαι μέλος της επιτροπής αθλητών. Πώς πηγαίνει αυτή η πρωτοβουλία;
Είναι μια κίνηση που υπήρχε παλιότερα και ενεργοποιήθηκε εκ νέου με πρόεδρο τη Βασιλική Μιλούση, που κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να βγει η κατάσταση προς τα έξω. Υπάρχει ήδη μια θετική εξέλιξη και περιμένουμε. Είμαστε όλα τα χρόνια εδώ για την Ελλάδα και στόχος μας είναι να πάρει ο καθένας αυτό που του αξίζει, να μην αδικείται κανένας αθλητής.

 
Αυτή τη στιγμή πού προπονείσαι;
Τώρα δεν προπονούμαι καθόλου. Βγήκα με το ποδήλατο στο δρόμο, μόνος μου, ωστόσο αυτή την περίοδο η προπόνησή μου περιελάμβανε καθαρά προπόνηση πίστας. Είμαι σε αναμονή και ευελπιστώ ότι θα βρεθεί μία λύση μέσω της Ολυμπιακής Επιτροπής και του υφυπουργού, για να προπονηθώ. Δεν ζητάμε θέρμανση στο Ποδηλατοδρόμιο ή οποιαδήποτε άλλη άνεση, απλά να προπονηθούμε.
 
Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ Ελλάδας και εξωτερικού στο θέμα της αντιμετώπισής σας ως αθλητές;
Ενδεικτικά μόνο, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ολλανδίας βρέθηκα σε ένα κατάμεστο στάδιο, όπου είδα μια γιγαντοαφίσα μου και κόσμο να με περιμένει να υπογράψω. Είναι μια ασυνήθιστη εικόνα για μένα, που εδώ δεν γνωρίζει ούτε η Ομοσπονδία τι έχω καταφέρει. Μιλούσα με συναθλητές, με ανθρώπους από τις άλλες Ομοσπονδίες, και ήξεραν όλη την ιστορία μου και πραγματικά είχαν μείνει έκπληκτοι με την κατάσταση της ελληνικής Ομοσπονδίας. Σε γενικότερο πλαίσιο, υπάρχει τεράστια διαφορά στη φιλοσοφία και στην αντιμετώπιση των αθλητών. Το επιτελείο της κάθε ομάδας είναι τεράστιο, από μασέρ και φυσικοθεραπευτές μέχρι και αναλυτές βίντεο, τη στιγμή που εμείς παλεύουμε σχεδόν μόνοι μας. Η αγάπη και η γνώση για το άθλημα είναι μεγάλη, όπως και ο σεβασμός για τον αθλητή και βεβαίως δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα.

 
Επόμενος στόχος οι Ολυμπιακοί του Τόκιο;
Φαινομενικά ναι, ο μεγάλος μου στόχος είναι η συμμετοχή μου σε τέταρτη σερί Ολυμπιάδα και η προετοιμασία για μια επιτυχία εκεί. Στην πράξη, όμως, πρώτος στόχος είναι να λυθεί το θέμα του Ποδηλατοδρομίου. Στις 20 Απριλίου είναι προγραμματισμένο το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και δεν ξέρουμε καν αν θα γίνει. Τον Μάιο ξεκινούν οι αγώνες που μας δίνουν πόντους για την πρόκριση στο Τόκιο. Είναι αρκετά δύσκολο για έναν αθλητή να προετοιμαστεί σοβαρά μέσα από μια τέτοια κατάσταση. Ευτυχώς υπάρχουν οι χορηγοί μας, οι εταιρείες Euroins, Stoiximan, ο κύριος Κωνσταντίνος Μάκαρης και φύσικά άλλοι άνθρωποι που αγαπάνε και στηρίζουν την προσπάθεια μας και χωρίς να περιμένουν κάτι από τους αθλητές, μάς στηρίζουν και δεν μας αφήνουν να σταματήσουμε, γιατί η Ομοσπονδία μάς ωθεί ακρίβως εκεί, στην παραίτηση.

 
Τι θα έλεγε ένας παγκόσμιος πρωταθλητής σε ένα παιδί για να το πείσει να ασχοληθεί με την ποδηλασία;
Έχω μιλήσει σε σχολεία, έχω μιλήσει με γονείς, και όλα τα χρόνια ήμουν θετικός στο να ασχοληθούν οι νέοι σοβαρά με την ποδηλασία. Πλέον, με έχουν φτάσει σε ένα σημείο που δεν ξέρω τι να πω σε έναν γονιό για να ασχοληθεί το παιδί του με τον πρωταθλητισμό. Πώς να του πεις ότι θα πρέπει να πληρώνει από την τσέπη του σε όλη την καριέρα του παιδιού του; Ο αθλητισμός είναι υγεία, αλλά πραγματικά δεν ξέρω πώς κάποιοι γονείς θα καταφέρουν να λειτουργήσουν σαν προσωπικοί σπόνσορες για τα παιδιά τους, χωρίς να έχουν να πάρουν κάτι πίσω. Εμείς έχουμε μια ιστορία 20 ετών και οι χορηγοί μας έχουν βοηθήσει αρκετά και είμαστε ευγνώμονες για αυτό, αλλά ο 15χρονος πώς θα μπορέσει να πηγαίνει σε διεθνείς αγώνες;