Ο εφιάλτης του... 102-29

Εκείνο που φοβούνται πλέον οι περισσότεροι στον Παναθηναϊκό είναι πως θα φτάσει η μέρα που θα κατεβεί στο Καραϊσκάκη για το ματς με τον Ολυμπιακό η ποδοσφαιρική ομάδα νέων για να πάθει αυτό που έπαθαν οι πιτσιρίκες του μπάσκετ. Ένα σκορ κοντά στο... 102-29!

Η αλήθεια είναι πως η κατάσταση έχει ξεφύγει. Τα παιχνίδια εξουσίας και μάλιστα γύρω από ένα πτώμα θυμίζουν τις χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας.

Ίντριγκες, συνωμοσίες, μισόλογα, τρικλοποδιές, υπονοούμενα, υποθέσεις, μπηχτές, διχόνοιες, αναθέματα, στρατόπεδα, παπαγαλάκια, απειλές για αποκαλύψεις και πολλά σενάρια επόμενης μέρας φτιάχνουν ένα θολό τοπίο μέσα από το οποίο ο καθένας μπορεί να διακρίνει την αλήθεια που γουστάρει.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει αλήθεια. Από τη μια, ο Αλαφούζος με τον Κωνσταντίνου, την Μπαλωμένου, τον Τουμασάτο και τους άλλους ανθρώπους που διοικούσαν στις μέρες του και εξακολουθούν να έχουν λόγο ακούει ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς σε συκοφαντία και απαξίωση. Από την άλλη, ο Ουζουνίδης με τον (διορισμένο από τον ίδιο!) τεχνικό διευθυντή Διαμαντόπουλο, τον Σαραβάκο και τον Κόλα πατάνε σε μια τεχνητά διαμορφωμένη «αγάπη του κόσμου» και προσπαθούν να φτάσουν την ομάδα ως το τέλος του πρωταθλήματος με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Και οι μεν και οι δε σέρνουν την ομάδα και τους ποδοσφαιριστές από δω κι από κει προς ακριβώς αντίθετες κατευθύνσεις. «Κρασί» οι από δω, «τεκίλα» οι από κει, για να θυμηθούμε και τον Χάρρυ Κλυνν της μεταπολίτευσης.

Αυτός είναι άλλωστε κι ο λόγος για τον οποίο ο Αλαφούζος κατέβασε ξαφνικά το μπάτζετ στα 2 εκατομμύρια ευρώ, τραβώντας την πρίζα και  οδηγώντας στην διάλυση. Δεν θέλει με τα δικά του λεφτά να βγαίνουν εκείνοι που τον πολεμάνε και να κάνουν μάγκα τον (εχθρό του, πλέον...) προπονητή. Θεωρεί άδικο να έχει ξοδέψει το καλοκαίρι για να ικανοποιήσει τις επιλογές του Ουζουνίδη για Τσάβες, Λουσιάνο, Αλτμαν, Χίλιεμαρκ, Μουνιέ, Ινσούα, Τζανδάρη κι ένα σωρό τέτοιους, να αποδεικνύεται πως από αυτούς δεν μπορεί να παίξει σχεδόν κανένας βασικός, αλλά κατηγορούμενος να είναι ο πρόεδρος επειδή έτσι αποφάσισαν κάποιοι «επικοινωνιολόγοι» που παίζουν για δικούς τους λόγους το χαρτί του «μεγάλου προπονητή».

Γιατί ένα ακόμη κομμάτι που χρειάζεται μελέτη είναι το «πούλημα» που έριξαν στον Αλαφούζο άνθρωποι που αναδείχθηκαν κι ως ένα βαθμό ευεργετήθηκαν από τον ίδιο. Τους έκανε πέρα, βλέποντάς τους να κάνουν παιχνίδι με τον Σαββίδη και φυσικά έγιναν οι χειρότεροι εχθροί του. Τώρα εκμεταλλεύονται το γκελ που έχει ακόμη ο Ουζουνίδης σε μια μερίδα φανατικών οπαδών, τον προβάλλουν σαν τον «τελευταίο κρίκο που κρατάει την ομάδα» και τον αγιοποιούν κόντρα στον «παρκαρισμένο» μεγαλομέτοχο.

Καμία σωτηρία κάτω από τέτοιες συνθήκες...