Το μεγάλο πισωγύρισμα των ΗΠΑ

Η καραμέλα που γνωρίζαμε τόσα χρόνια, έχει αρχίσει και λιώνει. Ότι δηλαδή στις Ηνωμένες Πολιτείες, όλος ο κόσμος ασχολείται μόνο με το μπάσκετ, το μπέιζμπολ ή το NFL και όχι με το ποδόσφαιρο.

Η αλήθεια είναι πως αυτό ίσχυε ως τη δεκαετία του ’90. Το soccer, πρώτο άθλημα σε όλο τον πλανήτη, ήταν κάτι «ξένο» για τους Αμερικάνους. Οι πιο ανοιχτόμυαλοι έδειξαν ενδιαφέρον το 1994, όταν στη χώρα τους διοργανώθηκε το Μουντιάλ.

Τα επόμενα χρόνια ήρθε η άνοδος των social media, το «άνοιγμα» των τηλεοπτικών δικαιωμάτων και στις ΗΠΑ κατάλαβαν ότι όλος ο κόσμος ασχολείται με 22 τύπους που κλωτσάνε μια μπάλα.

Κατανόησαν και άρχισαν να εντρυφούν σε αυτό το σπορ, με το οποίο ασχολούνται όλοι σχεδόν οι ξένοι που ζουν στην Αμερική. Οι Ισπανόφωνοι, οι Ευρωπαίοι που μεταναστεύουν εκεί, δηλαδή οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρέφονται καθημερινά. Στη δουλειά, στο σχολείο, παντού.

Με τα χρόνια, το soccer άρχισε να γνωρίζει ραγδαία ανάπτυξη. Η εθνική ομάδα της χώρας ήταν αρκετά δυνατή, δημιουργήθηκε και το επαγγελματικό πρωτάθλημα MLS και όλα άρχισαν να παίρνουν τον δρόμο τους.

Αναμφίβολα, το ποδόσφαιρο μπορεί να μην ξεπερνά σε δημοτικότητα τα τρία τοπ αθλήματα της χώρας, να… διαγκωνίζεται με το χόκεϊ επί πάγου, αλλά μερικά στοιχεία που προέκυψαν από το Μουντιάλ του 2014 είναι εντυπωσιακά.

Για τους αγώνες της εθνικής τους ομάδας, κόσμος μαζευόταν σε πλατείες, σε πάρκα, σε γήπεδα κλειστά και ανοιχτά, για να τους παρακολουθήσει σε μεγάλη οθόνη. Γενικότερα, η τηλεθέαση των παιχνιδιών των ΗΠΑ στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, ήταν μεγαλύτερη απ’ αυτή των τελικών του ΝΒΑ!

Μέχρι κι ο Ομπάμα ασχολήθηκε προσωπικά, βλέποντας ματς στην τηλεόραση και επικοινωνώντας με τους διεθνείς ποδοσφαιριστές. Δίχως μάλιστα η ομάδα να πραγματοποιήσει κάποια μεγάλη επιτυχία, π.χ. να φτάσει στα ημιτελικά ή στον τελικό της διοργάνωσης.

Το ποδόσφαιρο είναι το άθλημα του μέλλοντος στην Αμερική και αυτό το λένε οι αριθμοί.

Αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον τρία εκατομμύρια παιδιά είναι γραμμένα σε ποδοσφαιρικές ομάδες, ενώ τα αντίστοιχα που παίζουν μπέιζμπολ είναι σχεδόν τα μισά. Σαφώς λιγότερα ασχολούνται με το NFL, το αμερικανικό ποδόσφαιρο, το οποίο μάλιστα κρύβει και τους περισσότερους κινδύνους για τη σωματική υγεία.

Σε μια έρευνα που πραγματοποίησαν δημόσιοι φορείς πριν από μερικούς μήνες, στις ΗΠΑ σχεδόν δέκα εκατομμύρια παιδιά ηλικίας 7-17 ετών, έχουν ως αγαπημένο τους σπορ το ποδόσφαιρο. Αντίθετα ο αριθμός για το μπέιζμπολ μετά βίας φτάνει τα οκτώ εκατομμύριά, ενώ για το NFL τα αντίστοιχα νούμερα πέφτουν στο μισό!

Μόνο το μπάσκετ ξεπερνά το ποδόσφαιρο στο ενδιαφέρον των πιτσιρικάδων με 14.000.000 προτιμήσεις.

Άρα, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι θέμα μερικών χρόνων ή έστω δεκαετιών, ώστε το ποδόσφαιρο μαζί με το μπάσκετ να ανέβουν στην κορυφή των προτιμήσεων του κοινού, υποσκελίζοντας τα παραδοσιακά σπορ της χώρας. Σίγουρα το μπέιζμπολ δεν θα χαθεί, ούτε θα πάψει το Super Bowl να είναι το σημαντικότερο (και πιο κερδοφόρο) αθλητικό γεγονός για τη χώρα, αλλά μέσα στη σεζόν και σε συνολική βάση, το ποδόσφαιρο αναμένεται να είναι πιο δημοφιλές.

Μην λησμονούμε ότι μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’80, το μπάσκετ ήταν κι αυτό σχεδόν ανύπαρκτο στη χώρα. Οι τελικοί του ΝΒΑ μεταδίδονταν σε μαγνητοσκόπηση και μόλις εμφανίστηκε ο Λάρι Μπερντ με τον Μάτζικ Τζόνσον άλλαξε η κατάσταση. Μια κατάσταση που άρχισε να γιγαντώνεται με την κυριαρχία του Μάικλ Τζόρνταν στα τέλη της ίδιας δεκαετίας.

Τα σπορ πια δεν γνωρίζουν σύνορα και η μεταστροφή που δείχνουν οι Αμερικανοί στα… παγκοσμιοποιημένα σπορ, είναι λογική. Με δυσκολία μπορεί η πλειονότητα των φιλάθλων ανά τον κόσμο να αναγνωρίσει έναν παίκτη του NFL (πχ. τον σύγχρονο θρύλο Τομ Μπρέιντι) και βεβαίως κανέναν εν ενεργεία παίκτη του μπέιζμπολ.

Αντίθετα, όλος ο κόσμος γνωρίζει τον Μέσι, τον Ρονάλντο, τον Λεμπρόν και τον Ντουράντ.  Άλλωστε, αυτοί είναι οι πιο ακριβοπληρωμένοι αθλητές στον κόσμο σύμφωνα με το Forbes, παρέα με τον τενίστα Ρότζερ Φέντερερ. Πέρα από τους παραπάνω στην πρώτη δεκάδα συναντάμε μόλις έναν αθλητή του NFL (όχι τον Μπρέιντι, αλλά τον Άντριου Λακ), έναν γκόλφερ, τον Λιούις Χάμιλτον από τη Φόρμουλα 1 και άλλους δύο παίκτες του ΝΒΑ, τον Κάρι και τον Χάρντεν.

Και όσον αφορά το ποδόσφαιρο, το μεγαλύτερο εγχώριο ενδιαφέρον το παρουσιάζει η εθνική ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτή που είχε επτά σερί παρουσίες σε Παγκόσμια πρωταθλήματα και που κάθε τέσσερα καλοκαίρια έκανε τους Αμερικανούς «συμμέτοχους» στη μεγαλύτερη αθλητική γιορτή του κόσμου, τονώνοντας παράλληλα τον περίφημο πατριωτισμό τους.

Έχοντας συνηθίσει στα… μεγαλεία, τους έπεσε βαρύς ο αποκλεισμός από το επόμενο Μουντιάλ, όταν μάλιστα η ομάδα τους τερμάτισε πέμπτη σε έναν όμιλο με έξι ομάδες.

Αυτό είναι και το πρώτο θέμα στις αθλητικές εκπομπές της χώρας από την Τρίτη το βράδυ, ενώ οι αντιδράσεις του κόσμου στα social media δεν διαφέρουν σε τίποτα απ’ αυτές που έχουν συνήθως οι φανατικοί ποδοσφαιρόφιλοι: Κριτική αφ’ υψηλού, γκρίνια για συγκεκριμένους παίκτες και μαζικές «κραυγές» για απόλυση του προπονητή Μπρους Αρίνα.

Είναι εμφανές, το ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ έχει πολύ μέλλον…