Πότε πρόλαβε να αποτύχει ο Χάσι;

Η πρώτη στραβή του Ολυμπιακού της... «νέας εποχής» στο πρωτάθλημα ήταν θέμα χρόνου. Και ήρθε μαζί με τον πανικό που συνοδεύει τέτοιες «αποτυχίες». Μεταξύ μας, ποτέ δεν κατάλαβα πότε πρόλαβε να βγει άχρηστος ο Χάσι μέσα σε ενάμιση μήνα και ποιο μαγικό ραβδάκι κρατούσε κρυφό ο Λεμονής για να προλάβει να πετύχει τη «μεταμόρφωση» κόντρα στην Γιουβέντους.

Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι από εκείνους που... πανηγύριζαν πριν τρεις - τέσσερις μέρες για την εμφάνιση στο Τορίνο, μάλλον κανένας δεν μυρίζει μπάλα. Ο Λεμονής κατέβασε εκεί μια «μικρή ομάδα», όμοια με τον Ατρόμητο που έπαιξε την Κυριακή στο Καραϊσκάκη. Και έχασε με 2-0 χαλαρά... Να θυμίσω ότι η κατοχή μπάλας έφτασε κάποια στιγμή στο 87% υπέρ της Γιούβε, περιορίστηκε τελικά λίγο κάτω από το 70% και η πίεση που έφαγε μεταφράστηκε σε 11-3 κόρνερ. 

Η αλήθεια είναι απλή και εξηγείται ποδοσφαιρικά. Η ομάδα φτιάχτηκε το καλοκαίρι ώστε να είναι έτοιμη να περάσει στους ομίλους του ChampionsLeague τον Αύγουστο. Αυτή ακριβώς την εντολή πήρε ο προπονητής. Κι όταν τα κατάφερε, τον έδιωξαν μόνο και μόνο επειδή παρουσίασε φυσιολογικότατα «κοιλιά» τον Σεπτέμβριο με προοπτική να ξαναβρεί τη φόρμα της τέλος Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου. Το ίδιο φυσιολογικά ήρθε και το 1-0 από τον Ατρόμητο.

Ήδη οι ινστρούχτορες ξύνουν το κεφάλι τους αλλά δεν βρίσκουν τη νέα δικαιολογία που θα σερβίρουν στις μάζες. Κι εκείνες, επειδή δεν είναι σε θέση να διαμορφώσουν προσωπική άποψη, παραμένουν μέσα στην αμηχανία περιμένοντας να διαβάσουν τον «Γαύρο» και τον «Πρωταθλητή» για να μάθουν τι θα λένε από δω και πέρα στις καφετέριες.

Το καλό για τον Ολυμπιακό είναι πως η ομάδα λογικά θα ξανάρθει στα ίσια της σε λίγο καιρό. Όμως, ενώ η ανάκαμψη θα οφείλεται στη δουλειά του Χάσι, θα την εισπράξει ο Λεμονής. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα στην Ελλαδίτσα μας, όπου οι πάντες και τα πάντα κρίνονται από το αποτέλεσμα της κάθε αγωνιστικής.

Μη μας διαφεύγει ότι η ήττα από την Γιουβέντους παρουσιάστηκε σαν... θρίαμβος μόνο και μόνο για να δικαιολογηθεί η απομάκρυνση του Χάσι. Γιατί αυτός ήταν ο προπονητής. Για άλλους καλός, για άλλους κακός, αλλά προπονητής. Αντίθετα ο Λεμονής είναι κάποιος «ολυμπιακάρας» που περιμένει στη γωνία για να γυρίσει με την πρώτη ευκαιρία. Ναι, «άνθρωπος της ομάδας», ναι «αφοσιωμένος», ναι «πιστός στρατιώτης», ναι «πρόθυμος να αναλάβει στην κάθε στραβή», αλλά με τέτοιες ιδιότητες θα μπορούσε να «υπηρετήσει» από οποιοδήποτε άλλο πόστο. 

Σχετικό Άρθρο

Αθλητισμος Ο κορυφαίος διαιτητής στο ντέρμπι ΑΕΚ - Ολυμπιακός

Newsroom 21.09.2017, 15:44

Ο προπονητής είναι άλλο πράγμα. Κι έναν τέτοιο χρειάζεται ο κάθε Ολυμπιακός τη σήμερον ημέραν που το ποδόσφαιρο έχει προχωρήσει και απαιτεί επαγγελματίες με γνώσεις, εμπειρία και δυνατότητα διαχείρισης.