Μην παρακαλάτε να διαλυθεί ο Παναθηναϊκός

Υπάρχουν αρκετοί που χαίρονται με την κατάντια του Παναθηναϊκού. Μερικοί ίσως και να παρακαλάνε να διαλυθεί - να εξαφανιστεί.

Βέβαια, κατά βάθος, ελάχιστοι το πιστεύουν. Τόσα και τόσα πανίσχυρα κλαμπ πέρασαν και ξεπέρασαν παρόμοιες ή μεγαλύτερες κρίσεις. Μπορεί να έπεσαν αλλά ξανασηκώθηκαν. Όμως, η σημερινή πραγματικότητα παραμένει και προβληματίζει.

Η αλήθεια είναι πως αυτή η ομάδα... τα ήθελε και τα έπαθε. Έδιωξε τον Βαρδινογιάννη που της εξασφάλιζε όχι μόνο ζωή αλλά και σημαντικές διακρίσεις. Ακούμπησε πάνω στην φρούδα πολυμετοχικότητα που κατασπατάλησε κανείς δεν ξέρει πόσα εκατομμύρια ευρώ για ένα νταμπλ. Και μετά, για να επιβιώσει την εποχή του Αλαφούζου, στάθηκε απέναντι σε υπαρκτούς ή κατασκευασμένους εχθρούς οι οποίοι όταν έφυγαν από την βιτρίνα αποκάλυψαν την γύμνια που υπήρχε στο βάθος...  

Όμως, κανένας δεν πρέπει να πανηγυρίζει με τέτοια γεγονότα, όσο αντίπαλος κι αν νοιώθει με κάποιον που έχει βγει νοκ άουτ.

Το ποδόσφαιρό μας θα είναι πολύ χειρότερο απ’ όσο σήμερα. αν εξαφανιστούν τα ντέρμπι Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού. Θα μειωθεί και η όποια αξία των υπόλοιπων ομάδων έτσι και φύγει από την μέση ο ένας από τους δύο «αιώνιους». Τίποτα και κανένας δεν θα μπορέσει να τον αντικαταστήσει. Κι αυτό το ξέρουν κατά βάθος και στον Ολυμπιακό και στην ΑΕΚ και στον ΠΑΟΚ και παντού.

Σκέφτομαι τις τελευταίες μέρες τί θα γίνει έτσι και προχωρήσει το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Καταλονίας για το οποίο γίνεται τόση βαβούρα. Πώς θα αλλάξει το ποδόσφαιρο εκεί, αν η Βαρκελώνη καταλήξει πρωτεύουσα ανεξάρτητου κράτους που θα φτιάξει δική του ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Πόσο μεγάλο πλήγμα θα είναι για το ισπανικό ποδόσφαιρο και όχι μόνο, αν πάψουν να υπάρχουν τα clásico για να περιμένουμε μετά μη τυχόν και συναντηθούν σε κάποιο Champions League η Μπαρτσελόνα με την Ρεάλ Μαδρίτης. Πόσο θα χάσουν σε συναισθηματική αλλά και σε εμπορική αξία όλες οι ομάδες της σημερινής Primera Division αν το ένα μεγάλο ντέρμπι είναι μεταξύ Ρεάλ Μ. - Ατλέτικο Μ. και το άλλο ανάμεσα σε Μπάρτσα και Εσπανιόλ. Τόσο που πιστεύω ότι δεν θα το τολμήσουν παρά τα εθνικιστικά κολλήματα που κυριαρχούν σε ένα κομμάτι της χώρας.

Είναι το ίδιο που έχασαν για πολλά χρόνια οι Σκοτσέζοι όταν οι Ρέιντζερς χρεοκόπησαν κι έπεσαν στην Δ'. Τότε που οι οπαδοί όλων των ομάδων εκεί παρακαλούσαν για την ολική επαναφορά καθώς καταλάβαιναν και διαδήλωναν ότι λείπει οξυγόνο από το ποδόσφαιρό τους.

Θα παρακαλούσα τους φανατικούς και τους στενόμυαλους να μην εύχονται την -έστω μερική- έκλειψη του Παναθηναϊκού από το ποδοσφαιρικό μας στερέωμα. Να ελπίζουν να βρει την λύση ακόμη κι ο Τσίπρας εκεί που την ψάχνει στο μακρινό Πεκίνο. Γιατί αν γίνει το μπαμ, σύντομα θα καταλάβουν ότι το ποδοσφαιρικό πράσινο θα λείψει πρώτα στους ίδιους...