Με το άρθρο του Πύρρου Δήμα στην «Καθημερινή» μπορεί κανείς κάπου να συμφωνεί και κάπου όχι. Άλλο όμως αυτό κι άλλο να κάθεται και να τον βρίζει όπως τόσοι και τόσοι τις τελευταίες μέρες επειδή εκείνα που γράφει δεν ταυτίζονται με όσα πιστεύει.
Ο καθένας έχει τις απόψεις του που δεν είναι απαραίτητο να τις δέχονται οι υπόλοιποι. Κι έπειτα, η επίδοση κάποιου στον αθλητισμό, στο τραγούδι, στο θέατρο ή αλλού που τον έκανε ευρύτερα γνωστό και του έδωσε το δικαίωμα να αρθρώνει ευκολότερα δημόσιο λόγο δεν έχει καμία σχέση με την γνώμη που εκφράζει. Αλίμονο αν συμφωνούσαμε όλοι μεταξύ μας. Ειδικά σήμερα με την χώρα ουσιαστικά διχασμένη, θα ήταν και παράλογο να απαιτούμε από τον άλλο να λέει «τα δικά μας» επειδή π.χ. τον χειροκροτήσαμε κάποια στιγμή την ώρα που έπαιρνε μετάλλιο και τραγουδούσε τον Εθνικό Ύμνο.
Θυμόμαστε την ιστορία με την Φανή Χαλκιά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Λίγο μετά το χρυσό στα 400 μ. εμπόδια άρχισε να μιλάει για τους Έλληνες που «είμαστε γεννημένοι για να ‘μαστε πρώτοι» επειδή «μέσα στα κύτταρά μας κουβαλάμε έστω λίγο από την ιστορία των προγόνων μας»!
Την απάντηση τής την έδωσε η ίδια η ζωή, όταν τέσσερα χρόνια αργότερα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου και χωρίς καμιά ελπίδα διάκρισης αντί να καθίσει πάνω στην δόξα του μεταλλίου της Αθήνας, σκέφτηκε εντελώς ανόητα, πήγε να τρέξει και την έπιασαν ντοπαρισμένη.
Στην Ελλάδα συνήθως «καλός», «σοβαρός» και «αξιόλογος» είναι εκείνος με τον οποίο συμφωνούμε. Η αντίθετη άποψη λοιδορείται, χλευάζεται και κάποιες φορές ποινικοποιείται, αντί απλά να κρίνεται.
Έτσι την πάτησε κι ο Δήμας ο οποίος (καλώς ή κακώς) θέλησε να ανακατευτεί με το ΠΑΣΟΚ και την πολιτική-να περάσει δηλαδή από την καθολική αποδοχή στο στρατόπεδο της μιας από τις δύο «παρατάξεις» που συγκρούονται σήμερα σε επίπεδο απόψεων. Γι’ αυτό και ό,τι λέει και ό,τι κάνει γίνεται αντικείμενο απαξίωσης από εκείνους που δεν συμφωνούν, με αποκορύφωμα την επίθεση της «Αυγής» πριν λίγο καιρό όταν τον «έσκισε» χωρίς λόγο και αφορμή, μόνο και μόνο... επειδή είναι ΠΑΣΟΚ! Άποψη βέβαια εξέφραζε και ο συντάκτης της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο που εκεί υπήρχε φανερά ο παραμορφωτικός φακός της κομματικής σκοπιμότητας...
Το χειρότερο είναι η ρετσινιά του «ντοπαρισμένου» που προσπαθούν να του κολλήσουν οι διαφωνούντες, κυρίως με σπόντες και υπονοούμενα, όταν ξέρουν ότι σε όλη του την καριέρα πέρασε από καμία σαρανταριά τακτικούς και έκτακτους ελέγχους και βρέθηκε καθαρός σ ένα άθλημα- πρωταθλητή του ντόπινγκ. Εκεί βρίσκεται η ντροπή.
Υ.Γ.: Για να μη βιαστούν κάποιοι να πουν ότι η Χαλκιά έχει αθωωθεί «αμετάκλητα» για το ντόπινγκ του Πεκίνου, θα πρέπει να ξέρουμε πως η όποια απόφαση από οποιοδήποτε δικό μας εφετείο δεν έχει καμία σημασία για την ΔΟΕ, ούτε για άλλον παγκόσμιο αθλητικό οργανισμό. Οι αποφάσεις από ελληνικά δικαστήρια προκαλούνται για εσωτερική κατανάλωση και χρησιμοποιούνται μετά από τους ίδιους τους αθλητές στην προσπάθειά τους να μη χάσουν τα προνόμια των ολυμπιονικών που είναι διορισμοί στο δημόσιο και άλλα τέτοια ελληνικά.
18°
