Ξάνθη: 50 χρόνια ποδοσφαιρικής ιστορίας

Βόρεια Ελλάδα. Θράκη. Ξάνθη. Καρναβάλια κυρίως, συνήθως τον Φλεβάρη. Γιορτές Παλιάς Πόλης κατά δεύτερο λόγο, κάθε αρχή του Σεπτέμβρη. Και μπάλα, πολλή μπάλα! Κανείς δεν θα περίμενε το 1967, ότι η πόλη της Ξάνθης θα εξελισσόταν σε μία «ποδοσφαιρομάνα» τέτοιου βεληνεκούς. Μία ομάδα, που κάποιοι τη θεωρούν «μικρομεσαία», «συμπαθητική», κάποιοι άλλοι «σκληροτράχηλη», «αδιάφορη» μέχρι και «αντιπαθητική», αλλά κάποιοι άλλοι, ίσως λιγότεροι, «τεράστια». Όπως και να έχει και όποια υποκειμενική γνώμη και να έχει ο καθένας σας, ο Αθλητικός Ομιλος Ξάνθης έχει μία υπόσταση που δεν περνά απαρατήρητη. 29 διαδοχικά χρόνια στη Super League, 4 εξόδους στο Europa League, έναν τελικό κυπέλλου Ελλάδος, πέντε πανελλήνιοι τίτλοι των τμημάτων υποδομής της και πρωτοπόρα σε πολλούς τομείς…

Έτσι ξεκίνησε

Κι αυτό δεν συμβαίνει σήμερα, εν έτει 2017 αλλά από το 1967. Ναι, έχουν περάσει 50 ολόκληρα χρόνια από το γενέθλιο έτος αυτού του ποδοσφαιρικού συλλόγου. Πενήντα χρόνια, μισός ποδοσφαιρικός αιώνας μιας ομάδας που ανήκει σε ένα νομό μόλις 120.000 κατοίκων. Οι διοικήσεις της ομάδας στην πάροδο των χρόνων, αφουγκράστηκαν τις απαιτήσεις της κάθε εποχής και κατάφεραν τα…λίγα που είχαν στην διάθεσή τους να γίνουν πάρα πολλά…

Ορφέας Ξάνθης. Ιδρύθηκε το 1903 και ήταν η ομάδα της αστικής τάξης της πόλης. Από το 1957 έως το 1964 αγωνίστηκε στον Βόρειο Όμιλο της Β' Εθνικής (που διεξαγόταν σε 3 ομίλους).

Ασπίδα Ξάνθης. Ιδρύθηκε το 1922 και ήταν η ομάδα των πιο λαϊκών στρωμάτων της περιοχής, αν μπορεί κανείς να βάλει μία περιγραφική «ταμπέλα». Οι «γαλάζιοι» το 1961 είχαν αναδειχθεί πρωταθλητές στον Βόρειο όμιλο της Β' Εθνικής χάνοντας την άνοδο από τον Πανελευσινιακό στον αγώνα μπαράζ.

Τα ντέρμπι των δύο ομάδων ήταν τα πλέον χαρακτηριστικά, με την πόλη να…χωρίζεται στα δύο σε κάθε αναμέτρησή τους.

Ενωμένος στη Β’ Εθνική

Τον Ιούνιο του 1967 και με τη χούντα να βρίσκεται στην εξουσία, έγιναν οι κινήσεις και στην Ξάνθη, για τη δημιουργία μιας ομάδας, που θα ενώσει τη δυναμική των δύο παραπάνω συλλόγων, ενώ και τα εθνικά πρωταθλήματα είχαν αναδιοργανωθεί. Η ενδυνάμωση της περιφέρειας στον αθλητισμό τότε, είχε γίνει και σε άλλες περιοχές της χώρας και παράλληλα ο Α.Ο.Ξ-μεταξύ άλλων ομάδων-συμμετείχε απευθείας στην ενιαία Β’ εθνική κατηγορία.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, από το 1967 μέχρι το 1985 η ομάδα παρέμεινε στην Β’ Εθνική, με όλες τις αναδιαρθρώσεις που είχε υποστεί η κατηγορία κι επωφελούμενη τα πρώτα χρόνια. Οι δυσκολίες ήταν μεγάλες, τα έσοδα λίγα, αλλά το γήπεδο του ΑΟΞ πάντα γεμάτο. Τα κιτρινόμαυρα του Ορφέα και τα γαλάζια της Ασπίδας, έβγαλαν το κόκκινο της Αοξάρας, που ένωνε κι ενώνει για πολλά χρόνια όλη την πόλη. Εκείνα τα χρόνια ήταν διαφορετικά, δύσκολα, αλλά «γλυκά». Σέβεσαι ό,τι με κόπο αποκτάς.

Χωρίς την πληθώρα των εικόνων, η φαντασία ήταν αχαλίνωτη, μεταμορφώνοντας τους ποδοσφαιριστές σε «ιερά τέρατα» του αθλήματος. Κάτι που άλλωστε, έχει ισχύ για όλες τις ομάδες.

Η «ενηλικίωση»

18 χρόνια κράτησε το «αγροτικό» του Αθλητικού Ομίλου Ξάνθης στα γήπεδα της Β' Εθνικής, όσα ακριβώς και τα χρόνια μέχρι την…ενηλικίωση. Σε αυτό το εύρος χρόνου, η ομάδα κατά κανόνα, ολοκλήρωνε τις αγωνιστικές σεζόν κάτω από τη 10η θέση του βαθμολογικού πίνακα, ενώ μόνο την περίοδο 1969-70 είχε φτάσει στην 7η και το 1974-75 στην 9η θέση. Όταν άρχισε να δείχνει πως ετοιμάζεται για το άλμα στην κορυφαία κατηγορία, τη σεζόν 1982-83 τερμάτισε 5η, την επόμενη 4η και το 1984-85 που ήταν φιλόδοξη για κάτι μεγαλύτερο, υποβιβάστηκε!

Οι πρώτοι τίτλοι

Το 1985-86 με νέα διοίκηση αυτή του κ. Κοκκάλα, ανασυντάχθηκε κι επέστρεψε πιο δυνατή. Πρώτος τίτλος στο πρωτάθλημα Γ‘ Εθνικής το 1985-86, ενώ ακολούθησαν άλλες τρεις σεζόν στην Β΄ Εθνική μέχρι να γίνει πραγματικότητα το μεγάλο όνειρο.

Από την 8η και την 11η θέση του '87 και του '88 αντίστοιχα, το καλοκαίρι του 1989 η πόλη και η ομάδα έζησαν ανεπανάληπτες στιγμές κατακτώντας τον τίτλο της Β’ Εθνικής και ταυτόχρονα την ιστορική άνοδο στα...μεγάλα σαλόνια. Σε μία χρονιά που είχε για πρώτο σκόρερ τον αείμνηστο Αχιλλέα Αδαμόπουλο με 30 γκολ.

Ιδιαιτερότητα

Η ιδιαιτερότητα της Ξάνθης και της ομάδας φυσικά, είναι πως στη συντριπτική πλειοψηφία όλα αυτά τα χρόνια και πολλά από τα επόμενα που ακολούθησαν, στο ρόστερ της ομάδας υπήρχαν και μουσουλμάνοι ποδοσφαιριστές της περιοχής. Η Ξάνθη απέδειξε κι αποδεικνύει έμπρακτα και στον αθλητισμό ότι η διαφορετικότητα μπορεί να ενώσει στέλνοντας το δικό της μήνυμα.

Ξεκίνημα με άγχος

Οι πρώτες εμπειρίες στην Α' Εθνική ήταν μοναδικές, δύσκολες και αξέχαστες. Με ενθουσιασμό, πάθος κι ένα «καυτό» γήπεδο, ο βασικός στόχος της παραμονής τα πρώτα χρόνια επιτεύχθηκε με αρκετό άγχος. Η διοίκηση του κ. Κοκκάλα έφερε για πρώτη φορά ξένους ποδοσφαιριστές, με τους Βραζιλιάνους Μαρτσέλο και Σάντρο να κάνουν την αρχή και να ακολουθούν κι άλλοι στη συνέχεια.

Ιδιαίτερα ο πρώτος, κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά των φιλάθλων, καθώς ακόμη και σήμερα συνεχίζει να είναι ο κορυφαίος σκόρερ της ομάδας. Παρά το άγχος και με το τελικό αποτέλεσμα να δικαιώνει τις προσπάθειες, ο ΑΟΞ παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβριο του 1991 στην Α’ Εθνική και με το ίδιο προφίλ.

Το καλύτερο deal

Επί προεδρίας Θόδωρου Κοκκάλα ο ΑΟΞ είχε ήδη καταφέρει να κερδίσει δύο πρωταθλήματα σε Γ’ και Β’ Εθνική, την άνοδο και την ανανέωση της παραμονής της ομάδας για δύο σερί σεζόν στην Α' Εθνική. Κορυφαίο επίτευγμα της τότε διοίκησης του ΑΟΞ όμως, ήταν να βρει την ιδανικότερη επιλογή για την επόμενη μέρα της ομάδας, της πόλης και της ευρύτερης περιοχής στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι. Έστω κι από «σπόντα», καθώς η αρχική συμφωνία ήταν μια χορηγία της εταιρείας αυτοκινήτων Skoda για την οποία υπεύθυνη εισαγωγέας στην Ελλάδα ήταν η εταιρεία ΒΙΑΜΑΡ του Χρήστου Πανόπουλου. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, όχι όμως και πρόχειρα, και το timing ήταν τέτοιο νομικά που επέτρεπε στις ομάδες να έχουν «ταμπέλα» χορηγού στο αρχικό τους όνομα. Κάπως έτσι ο ΑΟΞ μετονομάστηκε… Skoda Ξάνθη. Οι υπογραφές που έπεσαν στις 10 Οκτωβρίου 1991 μεταξύ Κοκκάλα-Πανόπουλου στο Lydra Marriot, πραγματικά απογείωσαν τις «μετοχές» της ομάδας και διατηρώντας παράλληλα, ζωντανά στο χρόνο, τα ονόματα όλων όσων μόχθησαν γι’ αυτόν το σύλλογο.

«Κεφάλαιο» Πανόπουλος

Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι η σύγχρονη ιστορία της Ξάνθης, φέρνει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ. Ο Χρήστος Πανόπουλος, ήδη είναι ο μακροβιότερος παράγοντας στο ελληνικό ποδόσφαιρο, διατηρώντας την ομάδα στα ίδια ψηλά στάνταρ που ο ίδιος έθεσε, από τις πρώτες του μέρες στην ηγετική κορυφή του ΑΟ ΞΑΝΘΗ ΠΑΕ, όπως ονομάζεται από την 1η Ιουλίου 2016. Όλες τις πτυχές του εαυτού του, τις έχουμε δει μέσα από την ομάδα. Και στα…πολύ πάνω της και στα κάτω της. Από τον τελικό κυπέλλου και την…απίστευτη δήλωσή του μετά το τέλος του αγώνα «τον ήπιαμε» μέχρι τις ευρηματικές ανακοινώσεις του επί παντός επιστητού, αλλά και τις ξεκάθαρες προτάσεις του όλα αυτά τα χρόνια, είτε αφορούν διοικητικά και οργανωτικά, είτε οικονομικά δεδομένα του ποδοσφαίρου, είτε ακόμη τη διαιτησία.

Εμπιστεύεται τους άμεσους συνεργάτες του και ακούει τις γνώμες τους, αλλά πάντα στο τέλος, ο ίδιος αποφασίζει. Δεν είναι τυχαία η συνεργασία του επί σειρά ετών με τους Νίκο Επιτρόπου (διευθύνων σύμβουλος), Άρη Πιαλόγλου (πρόεδρος ΠΑΕ) και Γιάννη Παπαδημητρίου (ρέκορντμαν συμμετοχών και νυν τεχνικός διευθυντής). Τους όποιους λάθους χειρισμούς έχει κάνει στην πορεία του στο «τιμόνι» της ομάδας, ο Χρήστος Πανόπουλος τους έχει αναλάβει και τους έχει…πληρώσει. Αυτό που αισθάνεται θα το πει. Όταν εκφράζεται, όπως εκφράζεται, είναι αληθινός. Ο λόγος του είναι «σπαθί». Αυτό φαίνεται και από τον τρόπο διοίκησης της ομάδας, αλλά και από την εν γένει συμπεριφορά του και τα 26 χρόνια που βρίσκεται στο «τιμόνι» της Ξάνθης. Η παρουσία του, όχι μόνο στην Ξάνθη αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, είναι λίγο-πολύ γνωστή. Τιμήθηκε το Μάιο του 2017 από την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης σε μία εκδήλωση που γέμισε ασφυκτικά την αίθουσα του ξενοδοχείου Elisso, ενώ το 2013 είχε ανακηρυχθεί ευεργέτης από το Γηροκομείο Ξάνθης.

Η διάρκεια κάνει τη διαφορά

Στην ποδοσφαιρική ιστορία υπάρχουν ομάδες με τίτλους, ομάδες που έκαναν έναν σύντομο κύκλο, ομάδες «φωτοβολίδες», ομάδες «ασανσέρ» και ομάδες με διάρκεια. Ένας φίλαθλος πάντα ζητά ένα πράγμα από την αγαπημένη ομάδα, έστω κι αν «τρέφεται» κι από τις αποτυχίες της. Να κερδίζει. Η Ξάνθη μπορεί να μην είναι απ’ αυτές που κερδίζουν πάντα, μπορεί να μην παίζει συνέχεια το σούπερ ποδόσφαιρο-ποιος το κάνει άλλωστε;-όμως η διάρκειά της είναι αξιοθαύμαστη και αξιοζήλευτη. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως από τα 50 χρόνια της ιστορίας της τα 49 (!) είναι στις κορυφαίες κατηγορίες. Στο μισό αιώνα της ζωής της, το όνειρο της ανόδου του 1989, έφτασε να θεωρείται…δεδομένο, μετά από 28 διαδοχικά χρόνια στην κορυφαία κατηγορία. Σαν ομάδα, όπως κάθε άλλη που συμμετέχει στις κορυφαίες διοργανώσεις, αντιμετώπισε δύσκολες καταστάσεις αλλά πανηγύρισε και μεγάλες διακρίσεις, για τα δικά της πάντα, δεδομένα. Μία ομάδα μακριά από τα κέντρα αποφάσεων και σε ένα νομό συγκεκριμένης πληθυσμιακά δυναμικής, ο ΑΟΞ έχει καθιερωθεί στη συνείδηση όλης της φίλαθλης κοινής γνώμης τερματίζοντας πολλές φορές πιο ψηλά απ’ όλες τις άλλες επαρχιακές ομάδες. Έχοντας φτάσει μέχρι τον τελικό του κυπέλλου το 2015, στο πρωτάθλημα έχει τερματίσει σε…όλες τις θέσεις, εκτός από αυτές του υποβιβασμού. Η διάρκεια στην ιστορία της, είναι αυτή που κάνει τη διαφορά και μάλιστα σ’ αυτό το σαθρό ποδοσφαιρικό περιβάλλον, χωρίς πολιτικές «πλάτες» και δίχως τα τρελά πακέτα χρημάτων, είτε από ευρωπαϊκές διοργανώσεις, είτε από τα πλουσιοπάροχα τηλεοπτικά δικαιώματα.

Κύπελλο, Ευρώπη, Ακαδημίες

Την ιστορία της ομάδας στην Α’ Εθνική και μετέπειτα Super League είναι εύκολο να την βρει κανείς. Χωρίς να μπεις στην διαδικασία να ψάξεις, όταν ακούς το όνομα Ξάνθη ποδοσφαιρικά, αναγνωρίζεις ορισμένα στοιχεία της ταυτότητάς της, τα οποία είναι οι ατομικές εντυπώσεις στην πάροδο του χρόνου. Στη «βιτρίνα» της ομάδας υπάρχει ο τελικός κυπέλλου του 2015, όταν η Ξάνθη με προπονητή τον Ραζβάν Λουτσέσκου έχασε το τρόπαιο από τον νταμπλούχο Ολυμπιακό με 3-1, οι τέσσερις Ευρωπαϊκές χρονιές της, το 2002 με αντίπαλο τη Λάτσιο (4-0 στο Olimpico, 0-0 στο Xanthi FC Arena) με προπονητή τον Νίκο Καραγεωργίου, το 2005 με την Ντιναμό Βουκουρεστίου (3-4 στο Xanthi FC Arena με προπονητή τον Γιάννη Μαντζουράκη, 4-1 στο Dinamo Stadium, με προπονητή τον Γιάννη Ισπυρλίδη), το 2006 με την Μίντλεσμπρο (2-0 στο Riverside, 0-0 στο Xanthi FC Arena με προπονητή τον Γιάννη Μαντζουράκη) και το 2013. Τότε, μετά το 0-1 από την Linfield της Β. Ιρλανδίας στο Xanthi FC Arena, η πρώτη νίκη πρόκριση ήρθε στην παράταση στο Windsor Park του Μπέλφαστ με τα δύο γκολ του Μαρσελίνιο για την ομάδα του Νίκου Καραγεωργίου. Στη συνέχεια του Europa League αντιμετώπισε την βελγική Σταντάρ Λιέγης από την οποία έχασε δύο φορές με το ίδιο σκορ (1-2).

Ωστόσο, η ποιότητα δουλειάς που γίνεται στην Ξάνθη έχει βαθιές ρίζες. Κι αυτό αποτυπώνεται από τις επιτυχίες και των τμημάτων υποδομής της. Παρά το… γεωγραφικό της μειονέκτημα, ήταν η πρώτη επαρχιακή ομάδα που πανηγύρισε τον τίτλο σε μικρότερες ηλικίες. Το 1992-93 ο Ερασιτέχνης ΑΟΞ αναδείχθηκε κορυφαία ομάδα τερματίζοντας στην πρώτη θέση του αντίστοιχου πρωταθλήματος με προπονητή τον Νίκο Κούση. Η πρώτη γενιά πρωταθλητών από τις επόμενες που ακολούθησαν. Η συνέχεια στα πανελλήνια ηλικιακά πρωταθλήματα της Super League και στο πρωτάθλημα Κ-20. Το 2006 με προπονητή τον Απόστολο Κουτρουλό, το 2008 και το 2009 με προπονητή τον Θόδωρο Σαββίδη, αλλά και το 2014 το πρωτάθλημα Κ-17 με προπονητή τον Κώστα Μπεδρελή, οι «μικρές» ομάδες της ΠΑΕ έφεραν τις κορυφαίες διακρίσεις. Παράλληλα, υπήρξαν και πρωτιές σε διεθνή τουρνουά Νέων στο εξωτερικό, με ομάδες Κ-20 συλλόγων παγκόσμιας εμβέλειας.

Πρωτοποριακό marketing

Την στιγμή που αρκετές εταιρείες αντιλαμβάνονται το marketing ως μία λειτουργία εντυπώσεων, η ξανθιώτικη ΠΑΕ από την στιγμή που την ανέλαβε ο Χρήστος Πανόπουλος, έχει καταφέρει ο τομέας αυτός να είναι αποτελεσματικός. Το 1991 έγινε η πρώτη ομάδα με…ονοματεπώνυμο, γεγονός που της έδωσε λύσεις στον οικονομικό τομέα και ταυτόχρονα έγινε ανερχόμενη-αρχικά-και σταθερή δύναμη στη συνέχεια. Ήταν η πρώτη ομάδα που καθιέρωσε για αρκετά χρόνια τη δεκαετία του 1990 το έπαθλο του καλύτερου παίκτη της, με δώρο ένα αυτοκίνητο της χορηγού εταιρείας. Ήταν η πρώτη επαρχιακή ομάδα που το 1994 είχε διοργανώσει διεθνές τουρνουά στο γήπεδο του ΑΟΞ με τη συμμετοχή των Κόβεντρι, Πόρτσμουθ, ΑΕΚ. Την ίδια χρονιά είχε φέρει για προπονητή τον Χάουαρντ Κένταλ, που λίγους μήνες νωρίτερα ήταν προπονητής στην Έβερτον.

Το 2005 η κορυφαία, ίσως, ποδοσφαιρική προσωπικότητα του κόσμου, ο Πελέ, εγκαινίασε το αθλητικό της κέντρο και το νέο της γήπεδο δίνοντας παγκόσμια λάμψη στο γεγονός.

Με τη σωστή και εύρυθμη λειτουργία και την τεχνογνωσία που διαθέτει, μπόρεσε, μπορεί και θα συνεχίσει να μπορεί, να εξελίσσει και να αναδεικνύει ποδοσφαιριστές κι όταν το timing είναι σωστό, να «πετυχαίνει» μία… win-win-win κατάσταση για τον ταλαντούχο ποδοσφαιριστή, την ομάδα που αγοράζει τα δικαιώματά του και φυσικά για την ίδια. Χρόνια τώρα, οι ποδοσφαιριστές που έχουν ξεκινήσει από την Ξάνθη κι έχουν κάνει καριέρες, με «Κ» κεφαλαίο, μόνο λίγοι δεν είναι.

Πέρα του ξανθιώτη αρχηγού της Εθνικής μας ομάδας Βασίλη Τοροσίδη το 2007 από το...κέντρο ποδοσφαιρικών «νεοσυλλέκτων» της Ξάνθης είχαν πάρει «φύλλο πορείας» και οι: Μαρίνος Ουζουνίδης (1992-Παναθηναϊκός), Νίκος Κωστένογλου (1994-ΑΕΚ), Χρήστος Μαλαδένης (1995-ΑΕΚ), Μαρτσέλο Βεριντιάνο (1996-ΑΕΚ), Τριαντάφυλλος Μαχαιρίδης (1996-ΑΕΚ), Ζήσης Βρύζας (1996-ΠΑΟΚ), Παρασκευάς Άντζας (1997-Ολυμπιακός, 2006-Ολυμπιακός), Κέλβιν Σέμπουε (1998-ΑΕΚ), Λουτσιάνο Ντε Σόουζα (1998-Ολυμπιακός),  Άκης Ζήκος (1998-ΑΕΚ),  Στέλιος Βενετίδης (1999-ΠΑΟΚ), Χρήστος Πατσατζόγλου (2000- Ολυμπιακός), Χάβος Μάκης (2000-ΠΑΟΚ), Γιανότσκο Βλάντιμιρ (2001-Αούστρια Βιέννης), Βάλλας Σπύρος (2003-Ολυμπιακός), Μπούτσεκ Γιουράι (2003-Ολυμπιακός), Έμερσον Μόισες Κόστα (2006-ΑΕΚ), Μάλαρτζ Αρκάντιους (2007-Παναθηναϊκός), Βλαχοδήμος Παναγιώτης (2012-Ολυμπιακός), Λοντίγκιν Γιούρι (2013-Ζενίτ), Μαρκόφσκι Μάρκο (2013-Σερίφ Τίρασπολ), Μαρσελίνιο Λέιτε (2014-Μπανίγιας), Μάνταλος Πέτρος (2014-ΑΕΚ), Γούτας Δημήτρης (2015-Ολυμπιακός), Μπέρτος Μανώλης (2015-Ολυμπιακός).

Από τους παραπάνω παίκτες κι εκτός από τον αρχηγό της Εθνικής Ελλάδος που μεγάλωσε και ανδρώθηκε στην Ξάνθη, τον Βασίλη Τοροσίδη, αξίζει να υπογραμμίσουμε την παρουσία του Ζήση Ζήκου σε τελικό Champions League με τη φανέλα της Μονακό, τις μεταγραφές στο εξωτερικό του Βλάντιμιρ Γιανότσκο και του Γιούρι Λοντίγκιν και την «διπλή» μεταγραφή του Παρασκευά Άντζα από την Ξάνθη στον Ολυμπιακό!

Όλες οι παραπάνω κινήσεις, ήταν οι ουσιαστικές κι αυτές που έδωσαν το δικαίωμα στη διάρκεια του ΑΟΞ στην πάροδο του χρόνου. Ανά καιρούς υπήρξαν κι άλλες καινοτομίες σε τομείς του marketing, όπως αντιλαμβάνεται αυτή τη έννοια ο κάθε φίλαθλος, με την δημιουργία μπουτίκ, το λανσάρισμα διάφορων προϊόντων (ακόμη και ανδρικού αρώματος!), λαμπερές παρουσιάσεις ομάδων με μουσικές συναυλίες στο αθλητικό κέντρο της ομάδας, φιέστες στις μεγάλες επιτυχίες του Συλλόγου, κερκίδα junior, επισκέψεις ποδοσφαιριστών σε σχολεία, δώρα με κάθε αγορά εισιτηρίου διαρκείας, cheerleaders πριν από ευρωπαϊκό παιχνίδι, event σε ξεχωριστούς χώρους στις Γιορτές Παλιάς Πόλης της Ξάνθης, ενώ στο αθλητικό της κέντρο πέρα από τη φιλοξενία εθνικών αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων, είχε διοργανώσει μέχρι και Παγκόσμιο Τουρνουά Foot-Volley το 2005!

Δεν είναι μόνο οι ποδοσφαιριστές που έχει αναδείξει αυτός ο σύλλογος αλλά και οι προπονητές. Καραγεωργίου, Κεχαγιάς, Γκουτσίδης, Παπαδόπουλος, Ουζουνίδης, Κωστένογλου είχαν την ευκαιρία να καθίσουν και στην άκρη του πάγκου της Ξάνθης με την ιδιότητα του προπονητή, ενώ στο σημερινό τεχνικό team να σημειώσουμε πως ανήκει ο Λουτσιάνο Ντε Σόουζα. Ο κορυφαίος σε συμμετοχές στο πρωτάθλημα Νίκος Κεχαγιάς είναι εδώ και μερικά χρόνια τεχνικός διευθυντής στην Ακαδημία της Ξάνθης, μία θέση στην οποία διαδέχθηκε τον Βασίλη Δανιήλ.

«Πρωταθλήτρια» στην οργάνωση και την υποδομή

Για να έχει κανείς διάρκεια σ’ αυτό που κάνει, εκτός από αγάπη, όρεξη και οικονομικούς πόρους, χρειάζεται και οργάνωση. Και σε αυτόν τον τομέα η ξανθιώτικη ομάδα εδώ και χρόνια πορεία κάνει… πρωταθλητισμό. Από τις πρώτες κινήσεις της-τότε-Skoda Ξάνθη, ήταν η δημιουργία ενός αθλητικού κέντρου σε ευρωπαϊκά πρότυπα. Η διοίκηση της ομάδας επένδυσε στην υποδομή με τέτοιο τρόπο, που η επιτυχία ήταν θέμα χρόνου να έρθει. Φυσικά, πρώτα χρειάστηκε πολλή δουλειά και αφοσίωση στο μεγάλο στόχο.

Η ξανθιώτικη ομάδα «αποχαιρετώντας» το 2004 το γήπεδο του ΑΟΞ, χρησιμοποιεί για έδρα το δικό της ιδιόκτητο «Xanthi FC Arena». Ακριβώς δίπλα του, βρίσκεται το προπονητήριο της ΠΑΕ, που εκτός από τα δύο γήπεδα, διαθέτει όλους τους απαιτούμενους χώρους για να δουλέψουν προπονητές, παίκτες και προσωπικό, απερίσπαστα πάνω στον τομέα τους.

Σε μία τεράστια έκταση σχεδόν δίπλα στο γήπεδο, βρίσκεται στο αθλητικό κέντρο της Ξάνθης, με τη «δεσποτική» παρουσία του Le Chalet. Ένα ξενοδοχείο που μετά την ολοσχερή καταστροφή του στις 7 Μαρτίου του 2003 από φωτιά, δεν ήταν λίγοι αυτοί που υποστήριζαν, ότι ο Χρήστος Πανόπουλος θα τα παρατούσε όλα και θα απομακρύνονταν από την ομάδα και γενικά από το ποδόσφαιρο.

Αυτό δεν έγινε, και μέχρι και σήμερα, το Le Chalet με θέα τα 7 γήπεδα ποδοσφαίρου, την πισίνα, το pool bar, το γήπεδο μπάσκετ, το γήπεδο τένις και τα αποδυτήρια, διαθέτει όλες τις προδιαγραφές για μία άριστη αθλητική προετοιμασία. Όχι της μεγάλης ομάδας της Ξάνθης, αλλά όλων των τμημάτων της Ακαδημίας της και πολλών ακόμη συλλόγων που έχουν προτιμήσει το αθλητικό κέντρο του Α.Ο. ΞΑΝΘΗ Π.Α.Ε. για την προετοιμασία του.

Χαρακτηριστική ήταν και η αναφορά του προπονητή της Εθνικής Ελλάδος Μίχαελ Σκίμπε, σε μία από τις πρώτες του δηλώσεις σαν ομοσπονδιακός προπονητής, αναφερόμενος στο αθλητικό κέντρο της ξανθιώτικης ΠΑΕ με τα καλύτερα λόγια.

Το μεγάλο «σχολείο» της Ξάνθης

Η 50χρονη πορεία της ποδοσφαιρικής ομάδας της Ξάνθης μπορεί να μην έχει να επιδείξει τους πολλούς τίτλους και τις τεράστιες διακρίσεις, ωστόσο η πορεία της στο χρόνο είναι οι εμπειρίες της. Και οι περισσότερες ήταν θετικές. Από το έτος ίδρυσής της, το 1967, μόνο μία σαιζόν χρειάστηκε να αγωνιστεί στην Γ’ Εθνική και τώρα ετοιμάζεται για το 29ο διαδοχικό της ταξίδι στην Super League, «κυνηγώντας» το ρεκόρ των 33ων συνεχόμενων παρουσιών στην Α' Εθνική του ΟΦΗ.

Βρίσκεται στην 11η θέση με τις περισσότερες συμμετοχές στην Α’ Εθνική και μετέπειτα Super League, από τις 67 ομάδες που έχουν συμμετάσχει. Το μεγάλο «σχολείο» της Ξάνθης δεν έχει δώσει μόνο κορυφαίους ποδοσφαιριστές στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Έχει αναδείξει προπονητές, παράγοντες ποδοσφαίρου, ακόμη και διοικητικούς υπαλλήλους. Σχεδόν με όλες τις ελληνικές ομάδες υπάρχει ένα...ανθρώπινο κοινό σημείο με την Ξάνθη. Άλλωστε, μόνο στην κορυφαία κατηγορία έχουν φορέσει τη φανέλα της 172 ποδοσφαιριστές από 53 διαφορετικές χώρες και ταυτόχρονα 173 Έλληνες παίκτες, από τους οποίους, ένας μεγάλος αριθμός προέρχεται από την Ακαδημία της.

Παγκόσμια διαφήμιση…με ελάχιστη προσέλευση

Μία ομάδα είναι ένας «ζωντανός» οργανισμός. Η λειτουργία του ΑΟΞ, της Skoda Ξάνθη όσο είχε αυτό το όνομα, την έχει καθιερώσει στην ποδοσφαιρική ιστορία της Ελλάδας. Όπως αναγνωρίσιμη είναι και η ποιότητα των φιλάθλων της...που είχαν βραβευτεί για το ήθος τους από την ελληνική αστυνομία το 2007.

Αναπάντητο όμως, παραμένει το ερώτημα γιατί υπάρχει η σταδιακά αυξανόμενη αποστροφή του κόσμου από το γήπεδο. Μία προσέλευση αποκαρδιωτική πλέον, με τους παλιότερους να αναπολούν τους… πενταψήφιους αριθμούς φιλάθλων στο γήπεδο του ΑΟΞ. Όσο υποκειμενική και να είναι μία άποψη, άπαντες αναγνωρίζουν τον ρόλο και τη σημασία της ύπαρξης του ΑΟ ΞΑΝΘΗ ΠΑΕ στην Ξάνθη και τη Θράκη γενικότερα. Και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί, ότι ο κόσμος της περιοχής δεν αγαπάει την ομάδα. Την αγαπάει, αλλά με την πάροδο του χρόνου, από...απόσταση.

Όσο «έχτιζε» όλα αυτά, είτε σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, είτε σε οργανωτικό, η αποστροφή του κόσμου της Ξάνθης γινόταν μεγαλύτερη. Αναλύοντας το χρόνο και φτάνοντας στο παρόν, παρατηρούμε πως η Ξάνθη, είχε κόσμο, δεδομένα στα ιστορικά γεγονότα της. Και στα ευχάριστα και στα δύσκολα. Αλλά μέχρι εκεί.

Τα πρώτα χρόνια η λέξη Skoda, θεώρησαν πολλοί, ότι άλλαζε την ομάδα, όπως και η αλλαγή του βασικού χρώματος που έγινε από κόκκινο, πράσινο. Στη συνέχεια υπήρξαν διαφωνίες για την πολιτική που ακολούθησε με τις μεταγραφές ποδοσφαιριστών, αργότερα το γεγονός ότι η ομάδα μετακόμισε στα Πηγάδια σε μία απόσταση 7 χλμ., δηλαδή εκτός πόλης. Και φυσικά ό,τι άλλο ατομικό παράπονο μπορεί να είχε ο κάθε δυσαρεστημένος «πελάτης».

Ίσως και ο κορεσμός από την διαδοχική παρουσία στη μεγάλη κατηγορία να έπαιξε τον ρόλο του και ιδιαίτερα από τη στιγμή που σ’ αυτό το ποδόσφαιρο, ομάδες της δυναμικής της Ξάνθης, είναι «καταδικασμένες» να έχουν «ταβάνι» στα όνειρά τους, καθώς το...unfair play των οικονομικών δεδομένων μεταξύ των πιο εμπορικών ομάδων σε σχέση με τις υπόλοιπες, δεν βάζει στην ίδια αφετηρία όλους τους συμμετέχοντες.

Φέτος, η διοίκηση της ομάδας, προχώρησε σε μία κίνηση που σχολιάστηκε θετικότατα από την τοπική κοινωνία. Προχώρησε σε μία γενναιότατη μείωση των τιμών των εισιτηρίων διαρκείας, τόση ώστε να μην χρειάζονται ειδικές κατηγορίες. Με 80 € υπάρχει η δυνατότητα για τους άνδρες να δουν όλα τα παιχνίδια πρωταθλήματος της Ξάνθης, ενώ γυναίκες και παιδιά μπορούν από 40 € και 30 € αντίστοιχα, να υποστηρίξουν τις προσπάθειες των αγαπημένων τους ποδοσφαιριστών.

Μένει να δούμε, αν η Ξάνθη θα καταφέρει να έχει αυτό που αξίζει με την 50χρονη παρουσία της στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ένα γήπεδο, ξανά γεμάτο.