Ένα παρανοϊκό σενάριο για το μέλλον του ποδοσφαίρου

Το σενάριο μπορεί να ακούγεται παρανοϊκό, αλλά εδώ που έφτασαν τα πράγματα είναι το μόνο που μπορεί να βγάλει το ποδόσφαιρο από τον βόθρο. 

Έτσι κι αλλιώς με το ξεκίνημα της καινούριας σεζόν θα φανεί γρήγορα ότι πιάσαμε πάτο. Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι με το που θα ξεκινήσουν τα ματς, θα γίνει... της εκδιδομένης! Όποιος άκουσε το νέο παραλήρημα του Σαββίδη το βράδυ της Τετάρτης μετά το 3-2 του ΠΑΟΚ από τον Παναθηναϊκό και είδε τις αντιδράσεις που προκάλεσε, καταλαβαίνει τι ετοιμάζεται για του χρόνου. 

Στο εξής κανείς δεν θα σέβεται τίποτα. Τα πάντα θα εξελίσσονται χωρίς κανόνες. Όποιος γουστάρει θα πηγαίνει στο γήπεδο, θα περνάει χωρίς έλεγχο, θα πετάει κάθε λογής... φιστίκι περιμένοντας να πετύχει κάποιον ποδοσφαιριστή στο πόδι ή στο κεφάλι, εκείνος που θα τρώει το αντικείμενο θα δηλώνει αδυναμία να συνεχίσει ακόμη κι αν μπορεί, θα πηγαίνει στο νοσοκομείο, θα διακόπτεται το παιχνίδι, θα φτάνει η ιστορία στον αθλητικό δικαστή και θα μηδενίζεται η μία ή και οι δύο ομάδες. Το ξύλο μεταξύ των «αγνών οπαδών» θα προκαλεί επίσης αφορμές για διακοπή και αφαίρεση βαθμών. Καθόλου παράξενο να γίνουν μόδα και τα επεισόδια στα αποδυτήρια. Κάποιοι να τα σκαρώνουν από το πουθενά, να βρίσκουν μετά υπαρκτά ή ανύπαρκτα θύματα για να κάνουν την καταγγελία τους και γενικώς... καλά ξεμπερδέματα!

Έτσι μερικές ομάδες θα βρίσκονται ξαφνικά στους μείον τόσους βαθμούς με κίνδυνο άλλη να χάσει το πρωτάθλημα, άλλη τη θέση που βγάζει στην Ευρώπη κι άλλη να πέσει στη Β' Εθνική από εκεί που δεν θα το περιμένει.

Κόλαση; Χάος; Αδιέξοδο; Ναι. Αλλά...

Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, αυτό το σενάριο μπορεί να αποδειχθεί και το πιο αισιόδοξο για το μέλλον. Δεν αποκλείεται, μόλις το πράγμα ξεφύγει ακόμη περισσότερο (γιατί θα ξεφύγει!) να προκαλέσει ένα ευεργετικό ηλεκτροσόκ στο σώμα του ποδοσφαίρου. Όταν αρχίσουν να ξεσκίζουν ο ένας τις σάρκες του άλλου και να χάνουν πόντους από το τίποτα, θα φτάσουν στο σημείο να μη μπορούν να υπολογίζουν με νίκες, ισοπαλίες και ήττες την πορεία τους στο πρωτάθλημα. Τότε, ίσως οι πρόεδροι - κατσαπλιάδες αναρωτηθούν «πού πάμε» και καταλάβουν πως, αν δεν σοβαρευτούν κι αν δεν διώξουν με τις κλωτσιές το αληταριό που έχουν μαζέψει και συντηρούν στις κερκίδες τους, δεν θα μπορούν να σταθούν πουθενά. 

Σε ένα διαλυμένο ποδοσφαιρικό περιβάλλον, όπου το πρωτάθλημα θα παίζεται κατά 90% στις αίθουσες των αθλητικών δικαστών και θα βρίσκεται εγκλωβισμένο στο... στραγάλι της κάθε σφυρίχτρας, οι εταιρείες τους θα καταντήσουν ακόμη πιο αντιπαραγωγικές οπότε θα αρχίσουν να κουβαλάνε τεράστια επιχειρηματικά ρίσκα πάνω στα οποία δεν θα συμφέρει να επενδύσουν ούτε μισό ευρώ. 

Μόνο αν διορθωθεί, λοιπόν, με κοινή προσπάθεια όλο αυτό, υπάρχει μια μικρή ελπίδα ότι θα μπορέσουν κάποια στιγμή να συνέλθουν. Όλα τα άλλα θα είναι θεραπείες ασπιρίνης, οι οποίες θα παρατείνουν το σημερινό αδιέξοδο.

Το καινούριο μπορεί να βγει μόνο μέσα από την ολοκληρωτική καταστροφή του ελεεινού σήμερα, αν οι πρόεδροι κατανοήσουν ότι δεν πάει άλλο και το μόνο που τους συμφέρει είναι να ξαναδώσουν τις «χαμένες Κυριακές», ο καθένας στους κανονικούς οπαδούς της δικής του ομάδας. 

Αυτό το «δεν πάει άλλο» έρχεται. Φτάνει να το εκμεταλλευτούν, αφού δεν μπορούν να σοβαρευτούν μόνοι τους, και να ψάξουν κανονικούς τρόπους σωτηρίας όπως θα έκανε κάθε λογικός επιχειρηματίας στη θέση τους.