Μια ρεαλιστικά απαισιόδοξη εκτίμηση για το Φενέρ-Ολυμπιακός

Μπορεί ο Ολυμπιακός να στεφθεί σήμερα πρωταθλητής Ευρώπης για τέταρτη φορά στην ιστορία του; Φυσικά και μπορεί, αλλά οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος του. Ολοι είμαστε εκστασιασμένοι από τη μεγάλη νίκη επί της ΤΣΣΚΑ, όλοι ελπίζουμε σε ακόμη μία υπέρβαση, όμως υπάρχουν μπόλικα δεδομένα που δεν καθιστούν φαβορί τον Ολυμπιακό απόψε. 

Ούτε απέναντι στους Ρώσους ήταν, αλλά με αυτούς έχει αποκτήσει το know how. Τώρα η κατάσταση δεν είναι ίδια. 

Καταρχάς, η Φενέρ αγωνίζεται μπροστά στο (άκρως φανατικό) κοινό της. Τουλάχιστον 15.000 άτομα θα ουρλιάζουν από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό. Πέρα από τους παίκτες του Ολυμπιακού, είναι πιθανό να επηρεαστούν και οι διαιτητές. Εχει ξανασυμβεί αυτό, ακόμη και την Παρασκευή. Οχι πως οι Τούρκοι προκρίθηκαν άδικα κόντρα στη Ρεάλ, αλλά όταν χρειάστηκε οι "γκρι" -που δεν φοράνε πια γκρι- έβαλαν το χέράκι τους. 

Θα μπορούσαμε να πάμε και σε θεωρίες συνωμοσίας, ότι το φάιναλ φορ γίνεται στην Πόλη και ο μεγάλος χορηγός της διοργάνωσης είναι η Turkish Airlines, όμως ας αρκεστούμε σε αγωνιστικά ζητήματα. 

Η Φενέρ είναι πολύ καλή ομάδα. Κι ας μην φάνηκε αυτό φέτος. Στην κανονική διάρκεια της Ευρωλίγκας έκανε πολλά άσχημα παιχνίδια, με αποτέλεσμα να χάσει το πλεονέκτημα έδρας. Στα πλέι οφ, όμως, "μίλησε" ο Ομπράντοβιτς. Οταν έκανε το πρώτο διπλό μέσα στο ΟΑΚΑ επί του Παναθηναϊκού αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε προς τα που πάει το πράγμα. Οταν έκανε καπακι και το δεύτερο, σιγουρευτήκαμε. Η Φενέρ, από μεγάλο αουτσάιντερ, έγινε το μεγάλο φαβορί. Πολύ απλά γιατί παίζει εντός έδρας. 

Και μας δικαίωσε άμεσα. Η Ρεάλ Μαδρίτης διαθέτει το καλύτερο ρόστερ στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ανώτερο από της Φενέρ, της ΤΣΣΚΑ και φυσικά του Ολυμπιακού. Ομως, απέτυχε παταγωδώς στον ημιτελικό. 

Αν εξαιρέσουμε τον Γιουλ και τον Κάρολ, όλοι οι παικταράδες των Ισπανών εξαφανίστηκαν. Λύγισαν από την έδρα, από τη δίψα των παικτών της Φενέρ, από τις τακτικές του Ομπράντοβιτς. Σίγουρα, ο Ολυμπιακός δεν είναι τόσο soft όσο η Ρεάλ. Το αντίθετο. 

Είναι αμφίβολο, όμως, πόσα ακόμη ψυχικά αποθέματα έχουν οι "ερυθρόλευκοι". Εδωσαν το 100% την Παρασκευή, ενώ η Φενέρ πήρε μια ψιλοάνετη νίκη. 

Η προϊστορία μας έχει δείξει ότι δύσκολα μπορεί να επαναληφθεί μια κατάθεση ψυχής μέσα σε 48 ώρες. Το 2015, οι Πειραιώτες απέκλεισαν την ΤΣΣΚΑ σ΄εκείνο το 70-68, αλλά στον τελικό κατέρρευσαν. Συμπτωματικά, συνάντησαν πάλι τη διοργανώτρια (ήταν η Ρεάλ τότε) κι έχασαν με κάτω τα χέρια 78-59. Μάλιστα, η ατμόσφαιρα δεν ήταν ούτε κατά διάνοια όσο καυτή θα είναι σήμερα. 

Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο κόσμος μπορεί να φέρει πίεση στους παίκτες της Φενέρμπαχτσε. Ισως. Αλλά εδώ μπαίνει στην εξίσωση ο παράγοντας Ομπράντοβιτς. Ο κορυφαίος Ευρωπαίος προπονητής όλων των εποχών, αν ξέρει καλά ένα πράγμα, είναι να σχεδιάζει -ψυχολογικά και αγωνιστικά- τις ομάδες του για τα κρίσιμα παιχνίδια. 

Θα φτιάξει τους παίκτες, θα τους ανεβάσει και θα ετοιμάσει και τακτικά τρικ για να μπερδέψει τον αντίπαλο. Αυτό κάνει πάντα. Απλά ουδείς μπορεί να γνωρίζει τι λαγό θα βγάλει από το καπέλο του. 

Ο ΓΙάννης Σφαιρόπουλος δεν είναι Ομπράντοβιτς. Είναι πολύ καλός προπονητής, σοβαρός στη δουλειά του, αλλά δεν μπορεί να πλησιάσει τον κορυφαίο. Εδώ, πάντως, αξίζει να ανοιχτεί μια παρένθεση. 

Φαίνεται πως στην Ελλάδα δεν εκτιμάται ιδιαίτερα η δουλειά του συγκεκριμένου κόουτς. Μέσα στις θριαμβολογίες, κανείς δεν τολμάει να πει "η ομάδα του Σφαιρόπουλου" κι αυτό είναι άδικο. Το μερίδιο αναγνώρισης που εισπράττει είναι πολύ μικρότερο απ' αυτό που του αναλογεί. Σύμφωνοι, είναι ο Ολυμπιακός του Σπανούλη και του Πρίντεζη, είναι ο Ολυμπιακός των Αγγελόπουλων. Δεν το αρνείται κανείς. Ομως, ο Σφαιρόπουλος, οδήγησε τους "ερυθρόλευκους" σε δύο τελικούς μέσα σε τρία χρόνια, ενώ έχει πάρει τα σκήπτρα από τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα. Ισως αν σήμερα νικήσει τον Ομπράντοβιτς, να αλλάξει η εικόνα της κοινής γνώμης, όμως ο Ζοτς ξέρει καλά πως αν δεν νικήσει τον τελικό στο "σπίτι" του, θα κινδυνεύσει για πρώτη φορά στην καριέρα του να θεωρηθεί κάπου αποτυχημένος. 

Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός δεν μπαίνει απλά ως αουτσάιντερ απόψε στο παρκέ. Μπαίνει σαν Χριστιανός σε αρένα. Κι αν όλα τα παραπάνω φαίνονται δυσοίωνα, σαφώς και είναι, αλλά περιέχουν τεράστιες δόσεις ρεαλισμού. 

Το καλό είναι πως υπάρχει η βάσιμη ελπίδα ότι ο Ολυμπιακός θα τα διαψεύσει. Οχι, γιατί είναι μια ελληνική ομάδα και... μπλα μπλα μπλα, αλλά γιατί πραγματικά μπορεί. Αλλωστε ουκ ολίγες φορές τον έχουμε θαυμάσει ως "Μονομάχο".