Οι ευθύνες του Μαρινάκη στον Μπέντο!

Μην πιστέψετε ότι τώρα που έφυγε ο Μπέντο θα αλλάξει κάτι στον Ολυμπιακό. Η κίνηση έγινε απλώς για εκτόνωση. Σε μια χρονιά όπου γενικά χάθηκε το τόπι, ο Μαρινάκης έχει την ανάγκη να διώξει από πάνω του την ευθύνη για τη φετινή εικόνα και να την μετατοπίσει προς τον προπονητή, ξεγελώντας για μια ακόμη φορά όσους μπορεί πλέον να ξεγελάσει. 

Στην πραγματικότητα όλα είναι δεδομένα και προγραμματισμένα ως το τέλος της χρονιάς. Απόδειξη ότι στον πάγκο θα καθίσει ο... Βούζας που αμφιβάλλω αν ήταν ποτέ και πουθενά προπονητής!

Εδώ που τα λέμε, δε χρειάζεται κιόλας... Μη ξεχνάμε ότι στην ομάδα τον πρώτο ρόλο τον έχουν αναλάβει οι μάνατζερ. Αυτός είναι ο λόγος που έφυγε το καλοκαίρι ο Μάρκο Σίλβα και αναζητήθηκε κάποιος τύπου Μπέντο ή Βίκτορ Σάντσεθ για επόμενη λύση. 

Πριν λίγο καιρό προσπάθησα με ένα σημείωμα να αναλύσω τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί πλέον ο Ολυμπιακός. Είναι σχεδόν κοινή η αντίληψη ότι το πάνω χέρι το έχουν τον τελευταίο χρόνο οι μάνατζερ. Αυτοί κανονίζουν τα «πάρε» και τα «δώσε», που μπορούν να αλλάξουν οποιαδήποτε στιγμή ανάλογα με τις οικονομικές ανάγκες. Ο προπονητής είτε συμφωνεί και αναλαμβάνει την διεκπεραίωση του συγκεκριμένου πρότζεκτ είτε διαφωνεί και αρνείται.

Όποιος κι αν έρθει λοιπόν στο μέλλον, θα πρέπει να κριθεί περισσότερο σαν διαχειριστής παρά ως κόουτς.

Στη συνείδηση των περισσότερων οπαδών ο Μπέντο είναι αποτυχημένος. Στις μέρες του ο κόσμος δεν είδε καλή μπάλα, η ευρωπαϊκή πορεία έφτασε ως εδώ που έφτασε με τα χίλια ζόρια απέναντι σε κακούς αντιπάλους, ενώ η επιτυχία να πάρει η ομάδα εύκολα το πρωτάθλημα χρεώθηκε περισσότερο στην αδυναμία του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ να παρακολουθήσουν παρά στις δυνατότητες του ίδιου του Ολυμπιακού.

Παρ' όλα αυτά ο Πορτογάλος συγκέντρωσε και συμπάθειες. Η ανάδειξη - προώθηση του Ρέτσου, του Μανθάτη και του Ανδρούτσου ήταν κάτι που το ήθελαν πολλοί, άσχετα από το αν θα βγουν τελικά οι πιτσιρικάδες ή όχι.

Εκείνο που δεν ξέρουν όμως οι περισσότεροι είναι ότι και η πολιτική αξιοποίησης των ταλέντων έχει να κάνει με τον γενικότερο προγραμματισμό αγορών και πωλήσεων. Οι τρεις της ποδοσφαιρικής Ακαδημίας παίζουν επειδή κάποτε μπορεί να φέρουν καλά λεφτά. Αντίθετα, ο Τσόρι Ντομίνγκεζ, ο Καμπιάσο και ο Μάριν δεν έχουν πλέον μεταπωλητική αξία και επομένως κάθονται μεταξύ πάγκου και εξέδρας − άσχετα αν τώρα για λόγους εντυπώσεων και για λίγο καιρό ίσως ξαναδούν ενδεκάδα στην προσπάθεια να φανεί ότι... για όλα φταίει ο προηγούμενος που τους άφηνε έξω.