Όλα τα καθορίζει η μοίρα. Αυτή η σακατεμένη, όπως την αποκάλεσε σε τραγούδι του ο Γιώργος Νταλάρας παρόλο που του χαρίστηκε απλόχερα και δεν του χάλασε χατίρι.
Όλα τα καθορίζει η μοίρα. Αυτή η σακατεμένη, όπως την αποκάλεσε σε τραγούδι του ο Γιώργος Νταλάρας παρόλο που του χαρίστηκε απλόχερα και δεν του χάλασε χατίρι. Η μοίρα. Δεν θα τη δεις ποτέ στη φάτσα, αλλά αυτή σε κάνει βασιλιά και η ίδια κλεφτοκοτά για να ζήσεις. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι η νεράιδα μοίρα με έκανε Παναθηναϊκό. Με ποιoν Παναθηναϊκό αλήθεια θα ήμουν; Ποιoν από τους ηγέτες του πολυμετοχικού θα ακολουθούσα πιστά; Δεν είναι εύκολη απόφαση, όπως σε άλλες ομάδες. Στον Ολυμπιακό ή θα είσαι με τον Σωκράτη Κόκκαλη ή με κάποιον άλλο Κόκκαλη της οικογενείας.
Ο Αγγελόπουλος στο μπάσκετ μπορεί να είναι σοβαρή περίπτωση παράγοντα, αλλά δεν μπορεί με την καμία να αποτελέσει το αντίπαλο δέος απέναντι σε έναν πρόεδρο που στο ποδόσφαιρο τα τελευταία 13 χρόνια έχει κερδίσει σχεδόν τα πάντα. Ο «Χαλυβουργός» δεν έχει πετύχει ούτε το λήγοντα στη σειρά των τίτλων. Στην ΑΕΚ δεν θα ήμουν με κανέναν, γιατί αλλιώς δεν θα υπήρχε λόγος να είμαι ΑΕΚ. Θα υποστήριζα διακριτικά τους Πειρατές του Ονείρου ή τους Κουρσάρους του Μουσακά και θα θεωρούσα όλους όσους ασχολούνται ή ασχολήθηκαν στο παρελθόν με την Ένωση, πλην του μακαρίτη του Μπάρλου, λαμόγια και σαλταδόρους. Θα ήμουν το άφιλτρο τσιγάρο στα χείλη κάθε αδικημένου. Αλλά τώρα, είπαμε, η μοίρα με έκανε Πράσινο.
Ακούω λοιπόν έναν από την παρέα των πολυμετοχικών να δηλώνει μετά το παιχνίδι με την ΑΕΚ ότι στα επίσημα οι μισοί τουλάχιστον οπαδοί δεν ήθελαν να κερδίσει η ομάδα. Τι κάνω; Τον πιστεύω; Τον στηρίζω και συμπληρώνω: «Μια ζωή αυτά τα ερπετά τρώνε τις σάρκες του Παναθηναϊκού. Ουστ, απ’ εδώ, να πάνε να γίνουν ντοκιμαντέρ στον Σκάι, αλλά να μην ξαναπατήσουν στο γήπεδο»; Αναρωτιέμαι ποιοι είναι και ψάχνω να τους βρω για να τους έχω στην μπούκα με την πρώτη ευκαιρία. Σ’ ένα γκάλοπ στο σάιτ του Nova Σπορ-fm το 56% ψήφισε ότι στηρίζει τον Mister Mig και τις δηλώσεις του. Ωραία, αποφασίζω να είμαι Βγενοπουλικός, γιατί γουστάρω τους αυτοδημιούργητους γιάπηδες, τέτοια όνειρα κάνω και για τον εαυτό μου – αυτός άλλωστε είναι ο λόγος που κοιμάμαι ώρες, αλλά και πάλι δεν βγάζω άκρη. Τώρα ετοιμαζόμαστε με την παρέα μου να πάμε στη Ρώμη για το παιχνίδι, να δούμε την ομαδάρα μας, να γουστάρουμε την «αιώνια» πόλη, να πιούμε καπουτσίνο οριτζινάλε και όχι τον γιαλατζί που πληρώνουμε εδώ πέντε ευρώπουλα και κρατάμε την απόδειξη μπας και το αφρόγαλο μας το γυρίσουν πίσω. Αλλά όλοι έχουν κλείσει να ταξιδέψουν με την Aegean. Και οι οργανωμένοι και οι ανοργάνωτοι, όλοι με την άλλη εταιρεία θα πετάξουν. Αφού στηρίζουμε Βγενόπουλο, γιατί δεν κλείνουμε εισιτήριο με τα αεροπλάνα του και πάμε με ξένα; Τι ενιαίος και αδιαίρετος είμαστε σαν πολυμετοχικός; Δεν στηρίζουμε τον δικό μας άνθρωπο και τα χώνουμε στους άλλους, που φήμες λένε ότι είναι και Ολυμπιακοί. Πριν από λίγο καιρό είχε και ανοιχτή κόντρα με τους αντιπάλους και εμείς τους σιγοντάρουμε;
Τι να πω; Άντε, να μην είμαι με τον Βγενόπουλο, αλλά να είμαι με τον Πατέρα που την πάει την ομάδα τρένο, που ανάγκασε τον Γκαγκάτση να παραιτηθεί και έβαλε δικό μας παιδί στην ΕΠΟ, που είναι πρόεδρος στη Σούπερ Λίγκα, που τσάκισε το κόκκινο μονοπώλιο, που άλλαξε τα κόζα, που έφτασε την ομάδα στην κορυφή και φαίνεται σαν τύπος cool και ψύχραιμος. Έχει και κότερο…
Αλλά και αυτός από μόνος του δεν μπορεί. Χρειάζεται να τον στηρίζει κάποιος άλλος.Το καλύτερο θα ήταν να είμαι με τον Παύλο Γιαννακόπουλο, τον δοκιμασμένο. Που στο μπάσκετ με έχει κάνει αυτοκρατορία. Εύχομαι τα πρωταθλήματα, τα κύπελλα και τα ευρωπαϊκά που μου χάρισε να του τα επιστρέψει σε μπόι κάποτε ο Πανάγαθος. Με τον Παυλάρα θα έχω τζάμπα εκδρομές και φτηνά εισιτήρια σε κάθε παιχνίδι. Θα πάρω και την πολυθρόνα του Μικρούτσικου πίσω από το καλάθι, τώρα που δεν έχει να πληρώσει. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, τώρα τελευταία η εφημερίδα του δεν μου τα λέει καλά. Μετά την ήττα από το Μαρούσι έκανε χοντρή επίθεση στην ομάδα. Ο τζούνιορ της οικογένειας, μάλιστα, ο Δημητράκης, έκανε ντου στα αποδυτήρια με κακές προθέσεις. Βέβαια, πριν μπει ρώτησε αν είναι μέσα ο Ράτζα. Γιατί άλλη μια φορά την έπεσε στους παίκτες μετά από ήττα και ο Ράτζα πάνω στα νεύρα του σήκωσε το χέρι του και έστειλε τον μικρό να γυρνάει περισσότερες φορές από όσες γυρνάει η ρουλέτα στην Πάρνηθα. Τους φοβάμαι τους Γιαννακοπουλαίους. Και με το γήπεδο στον Βοτανικό δεν έχουν μια ξεκάθαρη θέση. Όχι ότι έχουνε οι υπόλοιποι. Με τον Τζίγγερ δεν γουστάρω, γιατί, είπαμε, δεν μου αρέσουν τα «τζάκια». Από την άλλη, ότι έχω κερδίσει στην μπάλα με την οικογένεια στο προεδρείο το έχω καταφέρει. Μετά είπε στους άλλους, το καλοκαίρι που τον πίεζαν, να πουλήσει, να αγοράσουν το υπόλοιπο από το ποσοστό του, και αυτοί για να φτάσουν το ποσό μάζευαν ψιλά από τα διόδια και πάλι δεν το συμπλήρωσαν. Θα τρελαθώ! Πόσοι Παναθηναϊκοί χρειάζονται για ένα πρωτάθλημα;
