«Τα ρεκόρ είναι για να σπάνε». Κάπως έτσι θα σκέφθηκε ο Βαγγέλης Μαρινάκης όταν αποφάσισε να αναθέσει στους συνεργάτες να ενημερώσουν τον Λεονάρντο Ζαρντίμ για τη λύση της συνεργασίας τους. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης κάποτε απέλυσε τον Πιέτρ Πάκερτ αφού είχε πάρει νταμπλ, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης έκανε το ίδιο με τον Γιτζάκ Σουμ, ο Σωκράτης Κόκκαλης έχει γράψει τις δικές του χρυσές σελίδες, αλλά ο Μαρινάκης τους έσβησε μονοκοντυλιά. Έδιωξε προπονητή που ήταν 17 αγώνες αήττητος, κατέγραψε αξιοπρεπή παρουσία στο Champions League και είχε μπροστά του μια μεγάλη πρόκληση για διάκριση στο Europa League. Όχι ότι δεν το περιμέναμε.
Έπος. Σοκ και δέος. Απορία. Τα τρία πρώτα για την «μαγκιά του προέδρου» που προέβλεψε το ζοφερό μέλλον, αφουγκράστηκε για άλλη μια φορά τον παλμό της κερκίδας και προστάτεψε την προοπτική της ομάδας πριν την κάνει ο Πορτογάλος σαν τα ξενέρωτα μούτρα του. Αφού κι ο Αλέφαντος «βλάχο» τον ανεβοκάτεβαζε στις καθημερινές εξομολογήσεις του στον Θέμη Σινάνογλου. Η απορία; Είναι που θα μείνει στον 38χρονο κόουτς κάθε φορά που θα τον ρωτάνε «γιατί σε διώξανε;» και θα πρέπει να εφευρίσκει μια διαφορετική γκριμάτσα
«Γιατί ο Ολυμπιακός δεν έπαιζε καλή μπάλα», απαντάνε με ένα στόμα και μια φωνή, εφημερίδες με σάλια να τρέχουν και οπαδοί που μετά τον Βαλβέρδε πιστεύουν ότι τίποτα στη ζωή δεν έχει νόημα. Κανείς βέβαια δεν απαντά (ούτε θέτει) το ερώτημα. Και γιατί να παίξει καλύτερη μπάλα;. Με ποιους; Με Τοροσίδη μέτριο κι οριστικά φευγάτο, αμυντικό δίδυμο που όσο και να φορτσάρει ο Τύπος στην αβάντα του Κώστα Μανωλά δεν εμπνέει ούτε κατά διάνοια την μπετόν εμπιστοσύνη των Μέλμπεργκ – Αβραάμ, με τον τόσο πολύτιμο Ιμπαγάσα συνεχώς απόντα, με τον Φουστέρ στα πιτς και χωρίς τον Μιραλάς, του οποίου τα γκολ βρέθηκαν από τον Μήτρογλου αλλά η φαντεζί νοστιμιά που έβαζε στο τερέν εξακολουθεί να λείπει. Φως φανάρι, ο Ζαρντίμ διαχειρίστηκε χειρότερο ρόστερ από τον Βαλβέρδε, ειδικά αν θυμηθεί κανείς και τις απώλειες πολύτιμων ρολιστών σαν τους Μαρκάνο – Ορμπάιθ.
«Γιατί μας φόρτωσε το παλτό τον Μάσάδο». πετάγεται εξαγριωμένος ένας φανατικός τηλεθεατής του Τάκη Τσουκαλά. Τώρα αν του θυμίσεις ότι και το τοτέμ Βαλβέρδε είχε φέρει με 2,7 μύρια τον τιτάνα Όσκαρ και «λάθη γίνονται» μπορεί και να πιστέψει ότι θέλεις το κακό του Θρύλου.
«Γιατί δεν αξιοποιεί τους μικρούς», λέει ένας τρίτος πιο ευαίσθητος στη νέα γενιά. Χωρίς να του περνάει από το μυαλό ότι ο Φετφατζίδης μάλλον θέλει πολλά ψωμιά ακόμα για να γίνει «Μέσι της Πειραϊκής» (κι ο άγιος Βαλβέρδε κάτι τέτοιο πίστευε) ή ότι ο Βλαχοδήμος ακόμα μπορεί να μην έχει συνειδητοποιήσει καν που πήρε μεταγραφή. Κι ότι αν τους βάλεις και χάσεις, ας πούμε ένα ματς σε κάποια Τρίπολη, πάλι με το κεφάλι σου θα το πληρώσεις, αφού η γκρίνια έχει αρχίσει από τον Αύγουστο.
Η ουσία είναι ότι ο Ζαρντίμ πλήρωσε τη δύσκολη αποστολή της διαδοχής Βαλβέρδε. Σίγουρα δεν είναι ο καλύτερος κόουτς στον κόσμο, μάλλον (ούτε καλύτερος του Ερνέστο), μάλλον δεν ταίριαζε στον Ολυμπιακό, αλλά το να τον διώχνεις αήττητο χωρίς καν να τον αφήσεις να ολοκληρώσει τη σεζόν και να τα ξαναπείτε τότε, είναι αστείο. Το πραγματικό πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι η τραγική ποιότητα της Σουπερλίγκας, για την οποία είναι κι αυτός υπεύθυνος με την παρασκηνιακή τακτική του. Όταν οι υπόλοιποι είναι χάλια, δεν μπορείς να τους νικάς κάθε φορά με στυλ. Μοιραία χαμηλώνεις και την πληρώνει ο κάθε Ζαρντίμ που βρίσκεται στον δρόμο. Αν κι ο Αντώνης, έστω και με σφιγμένο στομάχι, φάνηκε έτοιμος…
Στο ριάλιτι του Παναθηναϊκού, το δράμα δεν είναι μόνο όσα φαιδρά έχει προκαλέσει η εγκληματική άγνοια περί ποδοσφαίρου που έχει ο Γιάννης Αλαφούζος (στοχοποίηση παικτών, ενίσχυση και όχι εκτόνωση του εμφύλιου Αντιβαρδινογιαννισμού, αήθης απομάκρυνση Ρότσα), ούτε η εικόνα της χειρότερης ομάδας που είχε ποτέ ο Παναθηναϊκός τουλάχιστον στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Η εμπειρία αποκτάται, έστω στο κασίδη το κεφάλι, ενώ η ομάδα πες ότι μπορεί και να διορθώνεται (από ανθρώπους που ξέρουν το αντικείμενο, όχι δηλαδή τον Χρήστο Παναγόπουλο). Αυτό που πολύ δύσκολα ξανακερδίζεται είναι η σχέση κόσμου - ομάδας. Του κόσμου που απέχει, αφήνοντας ελεύθερο το ΟΑΚΑ (και σύντομα τη Λεωφόρο… ωχ) στους 7-8 χιλιάδες που πάνε ακόμα γήπεδο για τη μανούρα. Του κόσμου που φτάνει Κυριακή βράδυ και δεν έχει κουράγιο ούτε να δει τα στιγμιότυπα. Τραγικά ειρωνικό αν σκεφτεί κανείς ότι σε αυτούς, στους πολλούς κι ανοργάνωτους δηλαδή, πόνταρε ο ισχυρός άνδρας της Παναθηναϊκής Συμμαχίας για να χρηματοδοτήσουν το εγχείρημά της…
4°
