Ο Τζαβέλλας είναι τα τελευταία χρόνια ο παίκτης-σύμβολο της αντίστασης κατά του «κόκκινου ποδοσφαιρικού ιμπεριαλισμού»! Οι γαύροι δεν θέλουν ούτε να τον ακούνε, όπως ακριβώς όλοι οι Παναθηναϊκοί, οι ΑΕΚτσήδες και οι ΠΑΟΚτζήδες μαζί μισούν τον Ολυμπιακό. Πριν μερικά χρόνια έκαψαν την καφετέριά του στον Βύρωνα. Μόλις την περασμένη Τετάρτη, στο φιλικό με την Λευκορωσία, τον έκραζαν από την αρχή ως το τέλος αφού οι περισσότεροι από εκείνους που πάνε στο Καραϊσκάκη σε τέτοια παιχνίδια κατεβαίνουν από τις γειτονιές του Πειραιά. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο τρόπος που παίζει και συμπεριφέρεται την ώρα του ματς, σαν να σε προκαλεί να του ορμήσεις, να τον βρίσεις ή και να τον πλακώσεις ακόμα κι αν ξέρεις ότι θα σου ρίξει περισσότερες. Τον είδαμε, μόλις έβαλε το γκολ, να φεύγει... σφαίρα προς το πέταλο που κάθονταν οι Βόσνιοι, αφού ήθελε να πανηγυρίσει όχι μπροστά στην γαλάζια κερκίδα, αλλά μέσα στα μούτρα των «εχθρών». «Αρσενικά ελληνικά» ήταν το... αντρίκιο μήνυμα που ανέβασε στο Instagram αμέσως μετά.
Αδύνατον να ξεχαστούν οι «ομορφιές» που έχει κάνει κατά καιρούς στα περισσότερα ντέρμπι, μόνο και μόνο επειδή φοράει την φανέλα της Εθνικής, ειδικότερα από εκείνους που κουβαλάνε τα... ίδια ακριβώς μυαλά. Όμως μόλις τον είδαν να κολλάει τέτοια γκολάρα, η ψυχολογία αυτόματα άλλαξε. Οι παίκτες, ο πάγκος, η κερκίδα τρελάθηκαν! Έγιναν ένα. Γροθιά. Ακόμη κι ο Μανιάτης έτρεξε πρώτος να τον αγκαλιάσει, παρότι έχουν πλακωθεί.
Αυτός είναι και ο τρόπος που αρέσει γενικότερα στον Έλληνα να βλέπει ποδόσφαιρο. Από την στιγμή που έχει ξεχάσει τι θα πει ποιότητα και καλή μπάλα, γουστάρει να απολαμβάνει τσαμπουκάδες και κωλοπαιδαρισμούς. Αρκεί βέβαια οι πρωταγωνιστές να είναι «οι δικοί του». Αντίθετα, εκεί που ο Ντζέκο κατέβασε το σορτσάκι του Παπασταθόπουλου, αγανάκτησε με την «αλητεία» του Βόσνιου.
Όλα κι όλα! Τέτοια ξεφτιλίκια «πρέπει» να τα κάνουμε πάντα εμείς και να μας βγαίνουν. Ποτέ οι άλλοι.
*Αφήσαμε κάποιους αλητήριους να σηκώσουν δίπλα σε ελληνικές σημαίες ένα πανό που έγραφε «Μαχαίρι - σύρμα - Σρεμπρένιτσα», το σύνθημα με το οποίο οι Σέρβοι πανηγυρίζουν ακόμη τη μεγαλύτερη σφαγή που έγινε στην Ευρώπη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με θύματα 8 χιλιάδες άνδρες. Όμως μας είχε κακοφανεί όταν πήγε η ομάδα μας στο Σαράγεβο και είδε το γήπεδο τίγκα στις τούρκικες σημαίες, όπως θα εκφράσουμε την αγανάκτησή μας μόλις αντικρίσουμε την «κόλαση» που μας ετοιμάζουν στην ρεβάνς.
*Χειροκροτήσαμε τον Κυριάκο Παπαδόπουλο μόλις αποβλήθηκε, αν και χωρίς κανένα λόγο χτύπησε αντίπαλο νομίζοντας ότι μέσα στην αναμπουμπούλα δεν θα τον έβλεπε κανένας.
*Μερικοί έπαιξαν ξύλο με τους Βόσνιους φιλάθλους πριν από το ματς επειδή «οι Σέρβοι είναι αδέρφια μας» αλλά όταν στο γκολ που μας έβαλαν, πέταξαν τα καπνογόνα τους προς την εξέδρα μας, πήραμε ανάποδες και τα κάναμε μαντάρα.
*Γιουχάραμε στον Εθνικό Ύμνο των Βόσνιων αλλά, αν μας απαντήσουν με το ίδιο τρόπο στο ματς εκεί, θα μιλήσουμε για «απαράδεκτη και προσβλητική συμπεριφορά».
Φυσικά, όλο αυτό μας βγήκε σε καλό και σήμερα πανηγυρίζουμε! Αν ο αγώνας δεν πήγαινε στην κλωτσιά, στα νεύρα, στην αλανιάρικη συμπεριφορά και από τις δύο πλευρές, θα είχαμε χάσει χαλαρά. Δεν παίξαμε πάλι μπάλα και πήραμε την ισοπαλία σαν από θαύμα. Δείξαμε ότι δεν έχουμε παρά ελάχιστες ελπίδες να πάμε στα τελικά του Μουντιάλ της Ρωσίας το 2018. Η διαφορά μας από τον αντίπαλο σε επίπεδο δυνατοτήτων ήταν η νύχτα με τη μέρα. Και φυσικά ξέρουμε ότι μας χωρίζει ένα χάος από το Βέλγιο με το οποίο θα παίξουμε στις 25 Μαρτίου του 2017.
Θα πείτε πως, όταν έχουμε χάσει δύο φορές από τα νησιά Φερόε, ακούγεται λογικό να βρισκόμαστε μέσα στην καλή χαρά επειδή νικήσαμε το Γιβραλτάρ, την Κύπρο ή την Εσθονία, και πήραμε με το ζόρι ισοπαλία από την Βοσνία. Όμως η πραγματικότητα παραμένει. Και λέει πως είμαστε πίσω σε σχέση με την Εθνική που είχαμε συνηθίσει ή, καλύτερα, μας είχε κακομάθει...
4°
