Όλο αυτό τον καιρό μας έλεγαν ότι η βασικότερη προϋπόθεση για να αρχίσει το νέο πρωτάθλημα ήταν να αλλάξει η διαιτησία. Να φύγουν οι παλιές φθαρμένες διατητόφατσες που κουβαλάνε του κόσμου τις αμαρτίες και να δημιουργηθεί ένα όσο γίνεται ανεξάρτητο σύστημα, που θα βγάλει και θα προωθήσει φρέσκα πρόσωπα τα οποία θα μας πείθουν για τις ικανότητες αλλά και για τις καλές τους προθέσεις. Να κάνουν το λάθος, να το βλέπουμε, αλλά να λέμε... «εντάξει, άνθρωποι είναι, γίνονται σ’ όλα τα γήπεδα αυτά».
Δυστυχώς πέρασε το καλοκαίρι και δεν έγινε τίποτα. Η ΕΠΟ στύλωσε τα πόδια. Κράτησε στους πίνακες τους ίδιους τους περσινούς και τους προπέρσινους που τους έβλεπες κι έλεγες ότι... ή ανίκανοι είναι ή στημένοι. Η ασυλία που τους πρόσφερε ήταν τέτοια ώστε δεν πέταξε έξω ούτε τους δύο που βρίσκονται μπλεγμένοι στην «εγκληματική οργάνωση». Στην ουσία έκανε πως δεν καταλαβαίνει το πρόβλημα. Παραμύθιασε την UEFA ότι... δεν υπάρχουν άλλοι καλύτεροι. Και τελικά ανάγκασε όλους, μπροστά στο αδιέξοδο που η ίδια δημιούργησε, να δεχθούν την απόφασή της, βγάζοντας με ένα μαγικό τρόπο από το καπέλο το όνομα Κύρος Βασσάρας!
Για όσους δεν τον ξέρουν, ο Βασσάρας ήταν παλιά ο κορυφαίος διαιτητής μας. Ο μόνος Έλληνας ως τώρα, που κατάφερε να σφυρίξει σε Μουντιάλ. Θα μπορούσε να είναι η ιδανική λύση, αν τα προηγούμενα χρόνια δεν τον «έδειχναν» πολλές ομάδες σαν τον βασικό υπεύθυνο για τους ορισμούς (και μάλιστα από το παρασκήνιο) των διαιτητών που έκαναν μπάχαλο κάθε Σαββατοκύριακο τα περισσότερα κρίσιμα παιχνίδια.
Κατέληξαν σ’ αυτόν επειδή δεν βρήκαν καταλληλότερο. Σκέφτηκαν, προφανώς, ότι από το να τον έχουν να παίζει «κουκλοθέατρο» πίσω από τις κουρτίνες, θα ’ταν προτιμότερο να τον βγάλουν μπροστά και να του δώσουν την εντολή να κάνει παιχνίδι στα φανερά. Το δέχτηκε με εγγυητή τον Θόδωρο Θεοδωρίδη της UEFA.
Και από δω αρχίζουν τα προβλήματα. Όταν σ’ ένα σάπιο οργανισμό, αντί να κόψεις και να πετάξεις ολόκληρο το κακό κομμάτι, προτιμάς να το τυλίγεις με γάζες απλά για να μη βρωμάει πολύ, τότε δεν μπορείς να περιμένεις καμία βελτίωση...
*Ξεκινάει με τη διάθεση να ξαναφτιάξει το όνομά του μέσα από τους νέους αξιοκρατικούς ορισμούς που θα τολμάει κάθε εβδομάδα, κόντρα στις γκρίνιες και στις αντιδράσεις που ήδη άρχισαν από τη μεριά του Ολυμπιακού.
*Προσπαθεί να περάσει ακόμη και στους «σταμπαρισμένους» από τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ, μια καινούργια λογική για την ανάγκη να παίζουν από δω και πέρα «50-50».
*Και ειδικά τον πρώτο καιρό αφήνει στην άκρη όλους τους «ξεφωνημένους» όπως τον Σπάθα, τον Δημητρόπουλο, τον Αρετόπουλο, τον Παππά ή τον Βοσκάκη.
Γίνεται, λοιπόν, το θαύμα κι αρχίζει να κυλάει το τόπι στο χορτάρι. Ώσπου έρχεται η καταραμένη στιγμή (γιατί θα έρθει) που ένας απ’ όλους δίνει το ανύπαρκτο πέναλτι ή μετράει κανονικά ένα γκολ - οφσάιντ. Μπουρλότο! Και φτου από την αρχή...
Πριν από μερικές μέρες (εδώ) προσπάθησα όσο πιο αποστασιοποιημένα μπορούσα να περιγράψω την κατάσταση περιμένοντας τις εξελίξεις. Όλα από τότε έγιναν χειρότερα. Η UEFA ήρθε, είδε και... την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια χωρίς να ακουμπήσει το θέμα της διαιτησίας.
Η διοίκηση της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας αναγκάστηκε να ξεφορτωθεί τον Γκιρτζίκη και τους άλλους υπόδικους αλλά κατάφερε να κρατήσει ανέπαφη τη δομή της, τη συνοχή της και σε μεγάλο βαθμό την επιρροή της.
Κι ο Κοντονής υποχρεώθηκε να διακόψει τις ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής και να αρχίσει το πρωτάθλημα χωρίς να έχει στα χέρια του καμιά από τις εγγυήσεις που ήθελε για να μην ξαναδούμε τα ίδια τα γνωστά. Μάλλον το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να ξεφορτωθεί κάποιους προσωπικούς του εχθρούς...
Για να συμπληρώσουμε το παζλ... Τα ματς ξεκινάνε από την... 3η αγωνιστική επειδή έτσι θέλει το κανάλι που θα τα δείχνει. Τις προάλλες «άγνωστοι» κουκουλοφόροι οπαδοί (μαντέψτε ποιας ομάδας, αν μπορείτε) έσπασαν στο ξύλο «αντιφρονούντες» παράγοντες. Η Βέροια είναι έτοιμη να αποχαιρετήσει για να μείνουν οι ομάδες 15. Κι ο Μαρινάκης απειλείται με προφυλάκιση.
18°
