ΜΠΑΛΑ(ν)τεζα #2

Ο Γιάννης Αλαφούζος έχει δίκιο. Το παρασκήνιο που δρα στο περιθώριο του ελληνικού επαγγελματικού πρωταθλήματος λειτουργεί σαν «εγκληματική οργάνωση». Ας μη σοκαριζόμαστε σαν τις παρθένες οπαδές (sic) από τέτοιες εκφράσεις. Εκτός κι αν δεν δίνουν τέτοια αίσθηση οι αλησμόνητες κασέτες του Τριανταφυλλόπουλου, το χρονικό της Παράγκας με τους «Κοκαλιάρηδες» και τους «Περίεργους» ή η περσινή ιστορία με τα στημένα που, ειρήσθω εν παρόδω, εξελίσσεται σε παρωδία. Πανηγυρική, κιόλας, από τη στιγμή που ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιάννης Ιωαννίδης κάνει ότι μπορεί για να επιβάλλει Ολυμπιακό Βόλου και Καβάλα στη Football League προκείμενου μαζί τους να ποτιστεί και η γλάστρα. Δηλαδή, ο Ηρακλής της εκλογικής του περιφέρειας/πελατείας…

Βέβαια, ένα εύλογο ερώτημα είναι γιατί ο Γιάννης Αλαφούζος και τα ΜΜΕ που έχει στην κατοχή του δεν χαλούσαν τον κόσμο με την «εγκληματική οργάνωση» και πριν την ανάμειξή του με τα κοινά του Παναθηναϊκού. Και μια χρήσιμη υπενθύμιση που δεν του κάνουν όσοι τον έχουν εξωθήσει σε αυτήν την άνευ προηγουμένου επιθετική επικοινωνιακή πολιτική είναι ότι ο ΠΑΟ δεν βλέπεται. Για την ώρα, τουλάχιστον. Μπορεί ο Κουίνσι να αλλάξει πολλά, μπορεί να αποκτηθεί κάποιος ελεύθερος «λαβράκι» την ύστατη ώρα (14/9 τελειώνει η προθεσμία), όμως πιο φτωχό υλικό από τη μέση και μπροστά δύσκολα θυμάται κανείς. Σε σημείο σχεδόν να λυπάσαι τον Σισοκό που ξεχωρίζει εκκωφαντικά.

Μακάρι και με βάση το επιχειρηματικό/μιντιακό του στάτους, ο Αλαφούζος να ηγηθεί μιας συντονισμένης πίεσης να διαλυθεί η συμμορία που ολοφάνερα είναι ζωντανή (και που, μην ξεχνάμε, ότι ντιλάρει απίστευτα φράγκα στο παράνομο και overseas στοίχημα). Επαναλαμβάνω κι αυτήν την εβδομάδα ότι έρχονται εκλογές στην ΕΠΟ στις 6/10, τελικά με αναμέτρηση του προέδρου της ΚΕΔ, Γιώργου Σαρρή, με τον «Χαιλάντερ» Βασίλη Γκαγκάτση. Όμως άλλο το πώς θα προσπαθήσει για την κάθαρση έξω από τα γήπεδα η όποια «Παναθηναίκή Συμμαχία» κι άλλο τι συμβαίνει μέσα σ’ αυτά. Εκεί ο Παναθηναϊκός μικραίνει, όχι επειδή «μπορεί να τερματίσει δεύτερος φέτος». Αλλά επειδή συζητά εν έτη 2012 για «επιστροφές στις Λεωφόρους» και θέτει ζητήματα διαιτησίας όταν κάνει τις ίδιες ευκαιρίες σε τιτάνια ντέρμπι με τον συμπαθή ΠΑΣ. Αυτό που αποδεικνύεται περίτρανα, λοιπόν, είναι ότι όσο υστερικά και να φωνάζεις το «αυτοδιοίκητο» δεν χαμπαριάζει. Αντίθετα τεντώνει τις κεραίες του και συλλαμβάνει επιδεικτικά τα μπινελίκια του κάθε Κατσουράνη.

Κατά τα άλλα στη Σουπερ Λίγκα των 22 γκολ σε 15 ματς μετά τις πρώτες δύο αγωνιστικές, ετοιμαζόμαστε (;) να τερματίσουμε τον ποδοσφαιρικό σουρεαλισμό μόνο και μόνο συζητώντας το ενδεχόμενο να υποδεχθούμε τον μεγάλο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο…