Είχε κάτι να δεις έξω από τα συνηθισμένα. Πήξαμε, όλο τα ίδια και τα ίδια. Από επαγγελματική διαστροφή παρακολουθούσα τα περισσότερα ματς, ή μόνο και μόνο για να δω με ποιον τρόπο ο «ισχυρός» θα πατάξει τον αδύνατο. Ώσπου «το θαύμα έγινε», όπως τραγουδούσαν κάποτε με ένα στόμα μια φωνή –παρόλο που ήταν δύο– οι αφοί Κατσιμιχαίοι! Η Καβάλα, η Νέα, για να μην προκαλούμε και τον Μάκαρο, κέρδισε καθαρά στην έδρα της τη χτυπημένη από τη «Γρίπη των Κροίσων» ΑΕΚ. Όπως αναφέρουν τα ευφάνταστα και γεμάτα πρωτοτυπία τρέιλερ της κρατικής τηλεόρασης, «την πάντα απρόβλεπτη ΑΕΚ». Με τρελαίνουν τα σπικάζ στα τρέιλερ των ποδοσφαιρικών αγώνων της Σούπερ Λίγκα στη ΝΕΤ. Τα θεωρώ αριστουργήματα. Σε πορώνουν να δεις το παιχνίδι. Γονυπετής παρακαλείς να μη σου τύχει κάτι την ώρα εκείνη τη σημαντική, και χάσεις «την αξιόμαχη Ξάνθη εναντίον της πάντα υπολογίσιμης Καβάλας»! Κακά τα ψέματα. Δεν γράφονται χωρίς έμπνευση αυτές οι φράσεις. Είναι από τις λίγες στιγμές που λες, χαλάλι τα λεφτά που πληρώνω στη ΔΕΗ για τη δημόσια τηλεόραση.
Η υπολογίσιμη, λοιπόν, Καβάλα το Σάββατο έριξε δυο μπαλάκια στην Ένωση και την κατρακύλησε στη βαθμολογία. Λίγο αργότερα και νοτιοδυτικά, την ίδια μέρα, ο ΠΑΣ Γιάννενα, ο πάλαι πότε Άγιαξ της Ηπείρου, προλάβαινε μέσα σε δέκα λεπτά να πετύχει δύο γκολ και έφερνε στα ίσα το ματς με τον Ολυμπιακό, που συμπλήρωνε δύο αγωνιστικές χωρίς νίκη, έχοντας μάλιστα προηγηθεί και στις δύο τελευταίες αναμετρήσεις! Την Κυριακή είχαμε άλλο απροσδόκητο γεγονός. Ο Αστέρας της Τρίπολης έλαμψε στο ΟΑΚΑ και το τελικό 1-1 τσάκισε τα όνειρα των Πράσινων να πάνε στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη με τέσσερις βαθμούς αβάντζο. Τώρα, δύο οι βαθμοί της διαφοράς και όλα ανοιχτά. Μέσα σε όλα αυτά είχαμε και την ισοπαλία 2-2 του Ατρόμητου στο Καυταντζόγλειο Στάδιο με τον Ηρακλή, που πάνω που έδειχνε να συνέρχεται, ξανακατρακύλησε – κι έτσι έκλεισε το καρέ των εκπλήξεων.
Η ΑΕΚ έχασε από την Καβάλα. Δεν κατάλαβα… Εμένα μου φαίνεται σωστότερο να πούμε, η Καβάλα κέρδισε την ΑΕΚ. Ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε στα Γιάννενα! Λάθος! Τα Γιάννενα έφεραν ισοπαλία με τον Ολυμπιακό. Πρωταγωνιστές πάντα οι «μεγάλοι». Αυτοί κερδίζουν, αυτοί χάνουν. Οι «μικροί» απλά συμπληρώνουν τη λίστα των αποτελεσμάτων. Αν είναι έτσι, για όσους αγαπούν το άθλημα, δεν έχει κανένα μα κανένα νόημα να παρακολουθήσουν τη συνέχεια. Ο ρόλος των «μικρών» δεν είναι απλά να συμμετέχουν, αλλά πού και πού να πρωταγωνιστούν. Και όταν τα καταφέρνουν, καλό είναι να τους το αναγνωρίζουμε. Μακάρι οι «ζημιές» να γίνονται τακτικότερα. Να ξεπηδήσουν ομάδες έτοιμες να κάνουν την ανατροπή, ικανές να αλλάξουν το σκηνικό. Να δούμε κάτι διαφορετικό που θα μας προξενήσει ενδιαφέρον. Έτσι και αλλιώς το φινάλε λίγο πολύ το γνωρίζουμε. Χάπι εντ σε πράσινο ή κόκκινο φόντο. Λίγο σασπένς στη διαδρομή δεν θα κάνει σε κανέναν κακό. Βαρέθηκα πραγματικά κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού να σηκώνομαι από τον καναπέ προς νερού μου και να μην έχω αγωνία για την εξέλιξη.
Η ερχόμενη Κυριακή είναι όλα τα λεφτά. Επιτέλους οι δύο μονομάχοι συναντιούνται στο Καραϊσκάκη. Το ζόρι το έχει ο Ολυμπιακός. Αυτός βλέπει «πράσινη» πλάτη μπροστά του, κι αν δεν κερδίσει θα παραμείνει δεύτερο βαγόνι στο συρμό. Αν χάσει, τότε καλύτερα να σχίσει τις σελίδες του ημερολογίου 2010 μέχρι τον Μάη. Δεν θα του χρειαστούν. Ας κοιτάξει λοιπόν να θεραπεύσει τους νοσηλευόμενους (και είναι μπόλικοι) στον Ερυθρόλευκο Σταυρό, ας τους δώσει εξιτήριο κι ας τους ρίξει στη μάχη. Τα περιθώρια στένεψαν. Κι η ισοπαλία με ήττα μοιάζει, με δεδομένο ότι το δεύτερο ματς με τον Παναθηναϊκό θα γίνει στο ΟΑΚΑ, τρεις αγωνιστικές πριν πέσει η σημαία του τερματισμού. Μέχρι τότε διόλου απίθανο όλα να έχουν κριθεί. Κι αν όχι, πάλι με την πλάτη στον τοίχο θα αναγκαστεί να αγωνιστεί, σαν δεύτερος. Άρα κερδίζει την Κυριακή, περνάει μπροστά, έστω και με βραχεία κεφαλή, φτιάχνει ψυχολογία και κλίμα, και μετά προσέχει να μην πατήσει καμία νάρκη.
Ο Παναθηναϊκός τώρα παίζει για δύο αποτελέσματα, κι αυτό είναι πολυτέλεια σε ένα ντέρμπι. Δεν έχει κανένα λόγο να αγχώνεται. Καλό είναι να χαλαρώσει και να κοιτάξει να πάει με καθαρό μυαλό στο παιχνίδι, να πάρει αυτό που θέλει και να φύγει. Αν κατά τη διάρκεια της εβδομάδας δημιουργήσει εντάσεις με διαιτητές, βοηθούς παρατηρητές και όλη την πλέμπα του ελληνικού ποδοσφαίρου, τότε κινδυνεύει να χάσει τον προσανατολισμό του. Ούτε κόντρες θέλει, ούτε δηλώσεις που θα ανάψουν τα αίματα, ούτε προκλήσεις που θα μετατρέψουν το Καραϊσκάκη σε πυριτιδαποθήκη. Τα έχει κάνει αυτά στο παρελθόν και τα πλήρωσε ακριβά. Ας δοκιμάσει αυτή τη φορά κάτι άλλο.
8°
