Μερικές απλές σταράτες απαντήσεις στις πιο εύλογες ερωτήσεις για το 37ο Eurobasket που διεξάγεται στην πιο μπασκετική χώρα του κόσμου, Λιθουανία, από 31/8 μέχρι τις 18/9…
Ευρωμπάσκετ ε; Δηλαδή το τελευταίο Σαββατοκύριακο του τουρνουά να μην κανονίσω τίποτα, θα δούμε τον αγώνα σε ταράτσες και μετά Ομόνοια, πανηγύρια και τέτοια;
Μακάρι, αλλά ας κρατήσουμε μικρό καλάθι. Από την ομάδα που τα τελευταία έξι χρόνια έφερε τρία μετάλλια λείπουν Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Σπανούλης, Σχορτσιανίτης, Τσαρτσαρής, χώρια τις φετινές απουσίες των Μαυροκεφαλίδη και Περπέρογλου. Έχουμε και καινούριο προπονητή, τον ταλαντούχο αλλά ρούκι Ηλία Ζούρο, οπότε καταλαβαίνεις ότι ψαχνόμαστε, χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχουμε αξιώσεις.
Καλά, όλοι αυτοί οι κύριοι που αναφέρθηκαν πριν, γιατί δεν πήγαν να παίξουν; Χτύπησαν;
Μόνο οι Σπανούλης, Περπέρογλου. Οι υπόλοιποι για διαφορετικούς λόγους έθεσαν εαυτόν εκτός ομάδας και ξεσήκωσαν τους υπερπατριώτες μπασκετόφιλους (και δημοσιογράφους) που τους έκραξαν, συνήθως με γνώμονα σε ποια ομάδα ανήκουν. Ο Παπαλουκάς έχει να παίξει από το 2008, ο Διαμαντίδης ανακοίνωσε αποχώρηση πέρυσι (και δεν την πήρε πίσω). Ο Τσαρτσαρής το ίδιο. Μαυροκεφαλίδης και Σχορτσιανίτης αντιμετώπισαν προβλήματα υγείας δικών τους ανθρώπων, αλλά δε συνεννοήθηκαν σωστά με την Ομοσπονδία (που λειτουργεί και λίγο σαν στρατός), με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί θέμα. Η ουσία είναι ότι από βαριεστημένες, μπουχτισμένες βεντέτες καλύτερα πεινασμένοι πιτσιρικάδες.
6 στους 12 ντεμπουτάρουν σε διεθνή διοργάνωση, άρα μιλάμε για πολύ ψάρακα. Η βάση είναι οι τρεις παλιοί Φώτσης, Ζήσης, Μπουρούσης και η ελπίδα τα τρία ελληνοαμερικανάκια. Ο Νικ Καλάθης που έβγαλε μάτια φέτος με τον Παναθηναϊκό, ο Κώστας Κουφός που παίζει στο ΝΒΑ και ο σχετικά άγνωστος τριποντάκιας Μάικ Μπράμος. Υπάρχουν τίμιοι ρολίστες (Καϊμακόγλου, Ξανθόπουλος), παιδιά που θέλουν να αποδείξουν (ο έτερος σουτέρ Βασιλειάδης), μεγάλα ταλέντα που πέφτουν στη φωτιά για να μην καούν (Παπανικολάου, Σλούκας), σπουδαστές Ιατρικής με έφεση στα μπλοκ (Μαυροειδής). Συμπαθητικότατοι είμαστε…
Πώς θα παίζουμε δηλαδή; Στα φιλικά, καλά πήγαμε;
Στα φιλικά σκίσαμε, κάνοντας 9 νίκες και 2 ήττες (αμφότερες από Ιταλία). Και όχι μόνο με τους Μορμόνους που κουβαλήσαμε στο «Ακρόπολις», αλλά και με Γερμανίες, Ρωσίες, Τουρκίες και τα ρέστα. Πήγαμε τόσο καλά που ήταν σχεδόν ανησυχητικό. Όσο για το στυλ, έλεγε χθες στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ ο Αργύρης Πεδουλάκης ότι η εθνική Ελλάδας στο μπάσκετ μοιάζει με την παραδοσιακή ποδοσφαιρική εθνική Ιταλίας. Μαέστροι στην τακτική που με το βάρος στην άμυνα φέρνουν το ματς εκεί που θέλουν. Συμπλήρωσε, ότι λόγω νιάτων θα ρίχνουμε πολύ ξύλο στην άμυνα, θα πηδάμε σαν τρελοί στα ριμπάουντ, όποτε μπορούμε θα τρέχουμε σε αιφνιδιασμό, θα παίζουμε αρκετή ώρα ζώνη κι επιθετικά ψιλοτέλος αυτό το πράγμα που σε δυσκολεύει να καταλάβεις τόσα χρόνια και λέγεται “pick ‘n’ roll”.
Που κωλώνουμε; Να είσαι ειλικρινής, όχι φουστάνελα…
Δεν ξέρουμε πώς θα διαχειριστεί η ομάδα ματς που θα πάνε στον πόντο, δεν έχει ψηθεί σε τέτοια. Ποιος θα πάρει το μεγάλο σουτ, ποιος θα δημιουργήσει τις συνθήκες για σωστές επιθέσεις και όχι «καουμπόικα»/ηρωικά κτλ. Πόσο ψαρωμένοι θα είναι κάποιοι πιτσιρίκοι; Θα μπορέσει να κουμαντάρει χωρίς τρέλες (και χωρίς τον Ομπράντοβιτς) ο Καλάθης; Θα σκοράρει λίγο παραπάνω ο Ζήσης; Το σίγουρο έξτρα κίνητρο μετά τα «φάρμακα» του Μπουρούση θα εκφραστεί ορθολογικά; Ο Ζούρος θα κοιτάξει στα μάτια (και θα τον σεβαστούν ανάλογα οι διαιτητές;) τους διάφορους Ίβκοβιτς, Τάνιεβιτς και σία; Και το κυριότερο: άμα πέσουμε θύμα κάποιας έκπληξης στην αρχή, μήπως τους πάρει από κάτω;
Καλά όλα αυτά, αλλά με ποιους παίζουμε;
Στην πρώτη φάση αντιμετωπίζουμε την (πρώην) Γιουγκοσλαβία. Εξηγούμαι: αντιμετωπζουμε κατά σειρά Βοσνία, Φινλανδία, FYROM, Κροατία, Μαυροβούνιο. Με λίγη προσοχή στα δύο τελευταία, κάνουμε μέχρι και 5 στα 5. Οι 3 πρώτοι φτιάχνουν έναν καινούριο εξαμελή όμιλο με 3 από το γκρουπ που περιλαμβάνει Ρωσία, Σλοβενία, Βέλγιο, Ουκρανία, Γεωργία, Βουλγαρία. Από εκεί περνάνε οι 4 πρώτοι στα προημιτελικά. Κι ακολουθούν τα νοκ άουτ…
Οι άλλες ομάδες πώς είναι; Ποιος είναι το φαβορί; Θα έχει σταρ, γιατί έχω ακούσει ότι ψιλοσνομπάρουν τα Ευρωμπάσκετ;
Το τελευταίο ισχύει γενικά. Αλλά, όχι φέτος. Ελέω και του λοκ άουτ, της απεργίας των παικτών που ισχύει αυτήν την εποχή στο ΝΒΑ δηλαδή, συμμετέχουν 28 ΝΒΑers κάτι που κάνει τη διοργάνωση ίσως την πιο ισχυρή από το 1995 και μετά. Θα συμμετέχουν Γκασόλ, Νοβίτζκι, Κιριλένκο, Πάρκερ, Ντενγκ, ακόμα κι ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους δήλωσε παρών. Καλύτερη όλων, η Νέμεσις μας, η Ισπανία – είναι ένα βήμα μπροστά απ’ όλους ενισχυμένη και με το Νιγηριανό Σερζ Ιμπάκα. Δύσκολα δε θα το πάρει με Ρούμπιο, Καλντερόν, Ναβάρο, Ρούντι κτλ. Από κει και πέρα υπάρχουν: οι γηπεδούχοι, θεαματικοί και ταλαντούχοι Λιθουανοί/οι υπεραθλητές Γάλλοι/οι πονηροί καπάτσοι Σέρβοι με Ίβκοβιτς, Τεόντοσιτς/οι σκληροτράχηλοι Ρώσοι/οι Γερμανοί, δηλαδή ο καλύτερος μπασκετμπολίστας στον κόσμο Ντιρκ Νοβίτζκι/οι ξεθυμασμένοι Σλοβένοι/οι υπολογίσιμοι Τούρκοι που εκτός έδρας όμως πάντα κωλώνουν/οι αναγεννημένοι Ιταλοί με 3 ΝΒΑers (Μπελινέλι, Γκαλινάρι, Μπαρνιάνι). Σε νοκ άουτ ματς, όλοι μπορούν να κερδίσουν όλους. Άρα όλοι παίζουν για τα μετάλλια και κυρίως για τις 6 θέσεις που οδηγούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012.
Για να τελειώνουμε, με τι να είμαστε ευχαριστημένοι; Ποιος είναι ο στόχος μας;
Απλά να γουστάρουμε αυτό που θα δούμε. Να βρούμε καινούριους ήρωες. Να φτιάξουμε το μέταλλο που θα ξαναφέρει μεγάλες διακρίσεις στις επόμενες διοργανώσεις. Και για να μην μου πεις ότι υπεκφεύγω, εύκολα ή δύσκολα θα είμαστε στους 8. Εκεί είναι ένα ματς. Αν το κερδίσει και πάει τετράδα, αυτή η ομάδα θα είναι υπερεπιτυχημένη. Αν το χάσει, δεν υπάρχει λόγος για απογοήτευση, μαζεύεις τα κομμάτια σου, κοιτάς να βγεις έστω 6ος στους αγώνες κατάταξης κι εξασφαλίζεις τη συνέχεια σου το επόμενο καλοκαίρι. Η ομάδα που κατεβαίνει στη Λιθουανία πρώτα απ’ όλα χτίζεται, μετά διεκδικεί…
Όλοι οι αγώνες της Εθνικής και οι σημαντικότεροι από τους υπόλοιπους, θα καλυφθούν από την ΝΕΤ (και το ΣΠΟΡ +)
11°
