Η απογοήτευση έχει ονοματεπώνυμο

Με το που έφυγε από τον Ολυμπιακό ο Μάρκο Σίλβα, λες και πάτησε ένα κουμπί κι έκανε σκόνη όσα είχε καταφέρει να φτιάξει τον καιρό που δούλευε στην ομάδα. Μονομιάς διαλύθηκαν τα πάντα. Και πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι όλα αυτά που έγιναν στα τέσσερα ματς των προκριματικών δεν αποκλείεται να αποτελούν την αρχή του τέλους, που άλλοι δεν την έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη κι άλλοι την βλέπουν να έρχεται μα δεν θέλουν να την παραδεχτούν.

Την φυγή του περυσινού προπονητή ακολούθησε ένα χάος που εκδηλώθηκε στην προετοιμασία με μια κατάσταση που θύμιζε καλαμπούρι αλλά κρατήθηκε... εφτασφράγιστο μυστικό από τους δημοσιογράφους που την παρακολούθησαν. Άλλωστε, αν οι ίδιοι οι επικοινωνιολόγοι της ΠΑΕ δεν είχαν βγάλει επίσημα προς τα έξω τα... «αν δεν προκριθείτε, να μη γυρίσετε, αλλά να πάτε σπίτια σας» του Μαρινάκη, ούτε για την επίσκεψή του μετά το πρώτο ματς και το 0-0 με την Χαποέλ Μπερ Σεβά θα μάθαινε κανείς. Ζούμε στην εποχή όπου για όλες τις ομάδες η «προστασία των συμφερόντων τους» είναι κάτι σαν... υπέρτατος νόμος στον οποίο υπακούν σχεδόν όλοι στο όνομα της «αδέσμευτης δημοσιογραφίας», έτσι όπως ασκείται σχεδόν αποκλειστικά μέσω non papers.

Όμως, είτε μαθαίνουμε ολόκληρες αλήθειες είτε όχι, είναι πια φανερό ότι από κει ξεκίνησε το σημερινό «κακό». Από την «παρέμβαση» του προέδρου. Τότε διαλύθηκε το όποιο ηθικό, τότε έχασε τον έλεγχο ο προπονητής Βίκτορ Σάντσεθ, τότε βρήκε λίπασμα για να εμφανιστεί η άθλια εικόνα που οδήγησε στον αποκλεισμό από τους Ισραηλινούς... Λογικό λοιπόν να «αποτύχει», αμέσως μετά και με το... καλημέρα, ο τρίτος σε λίγες μέρες προπονητής, ο Μπέντο που γλίτωσε στο τσακ την απόλυση, επειδή στο τέλος με τα χίλια ζόρια ο Ολυμπιακός προκρίθηκε με 2-1 στην παράταση απέναντι στην ποδοσφαιρικά ανυπόληπτη Αρόουκα. Όπου Αρόουκα (και όχι Αρούκα όπως την γράφουν επειδή καλά καλά δεν ξέρουν ούτε το όνομά της!) μια ομάδα, που όπως έλεγαν οι άνθρωποί της, περίμενε πώς και πώς την πρόκριση στους ομίλους του Europa League για να μπορέσει να σουλουπώσει το υποτυπώδες γήπεδό της με τα λεφτά που θα έπαιρνε.

Πλέον, κάθε φορά που βγαίνουν οι ποδοσφαιριστές όχι για να παίξουν αλλά απλά για να προπονηθούν, η ανασφάλεια στάζει από τα ταβάνι των αποδυτηρίων, κάτι που φαίνεται σε όλες τις κινήσεις τους από την αρχή ως το τέλος ενός αγώνα.

Ήδη η χρονιά χάθηκε πριν καλά καλά αρχίσει και οτιδήποτε γίνει από δω και πέρα στο πρωτάθλημα ή στην Ευρώπη, θα είναι πολύ δύσκολο να χρυσώσει το πικρό χαπάκι.

Δεν είναι μόνο τα «αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό» που ακούστηκαν ούτε η στοχοποίηση κάποιων όπως ο Φορτούνης που αύριο - μεθαύριο θα αποθεωθούν με αφορμή μια καλή τους εμφάνιση. Αυτά συνήθως αλλάζουν από την μία μέρα στην άλλη. Ομως, η πρόκριση, με τον τρόπο που ήρθε, ισοδυναμεί στο μυαλό των περισσότερων με αποκλεισμό. Αφήνει σημάδια που μόνο όποιος δεν θέλει, δεν τα βλέπει. Μη ξεχνάμε πως «η απογοήτευση αποτελεί ένα είδος χρεοκοπίας», επειδή «ξοδεύουμε πολλά σε ελπίδες και προσδοκίες».

Την ίδια στιγμή βλέπουμε πως οι «μεγάλες» (σύμφωνα με την διαφήμιση που τις συνοδεύει) μεταγραφές αναβάλλονται κάθε μέρα για την επόμενη. Και η όλη κατάσταση έχει το ονοματεπώνυμο του προέδρου, άσχετα αν κάνει... τζιζ και γι αυτό απουσιάζει από την λίστα των υπεύθυνων.

Υπάρχει, βλέπετε, κι ο Παναθηναϊκός... Πολλοί διαπιστώνουν, ότι για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια ο Ολυμπιακός παρουσιάζεται στο ξεκίνημα χειρότερος από τον αιώνιο εχθρό του. Είναι κάτι που θα παίξει τεράστιο ρόλο στην ψυχολογία και των μεν και των δε στην συνέχεια...

Φωτογραφία: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΣΠΥΡΟΣ ΧΟΡΧΟΥΜΠΑΣ