Έχω την εντύπωση ότι μια πραγματικά μεγάλη στιγμή αποτελείται από πολλές μικρότερες. Να ήταν η στιγμή που αιωρούταν στους κρίκους; Η στιγμή που άψογα προσγειώθηκε στο έδαφος; Η στιγμή που έμαθε τη βαθμολογία; Η αγκαλιά με τον προπονητή του ή η στιγμή που ανέβηκε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου; Σε ποια από όλες τις στιγμές να κατάλαβε άραγε ο Λευτέρης Πετρούνιας ότι η χθεσινή μέρα ήταν αυτή που περίμενε σε όλη του τη ζωή;
Γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου του 1990 σε μια γειτονιά της Νέας Σμύρνης και ήταν το τρίτο παιδί της οικογένειάς του. Η έφεση του στον αθλητισμό φάνηκε όταν ακόμα ήταν πολύ μικρός . Πέντε χρονών μπήκε για πρώτη φορά σε γυμναστήριο και του φάνηκε...παράδεισος. «Όλα αυτά μέσα στο γυμναστήριο, το τραμπολίνο, το δίζυγο, τα στρώματα τα είδα τότε σαν ένα μεγάλο παιδότοπο, σαν μια τεράστια παιδική χαρά», έχει δηλώσει ο ίδιος.
Ακόμα και η πιο ονειρεμένη παιδική χαρά όμως παύει να έχει ενδιαφέρον όταν έχεις φτάσει στην εφηβεία σου. Το 2005 ανακοινώνει στους γονείς του ότι δεν θέλει να ξαναπατήσει το πόδι του σε γυμναστήριο. Και για τρία χρόνια δεν ξαναπατάει. Αλλά εξακολουθεί να...αιωρείται. Είναι η εποχή που ανακαλύπτει το παρκούρ, άθλημα για το οποίο τρέφει μεγάλη αγάπη μέχρι και σήμερα. Μάλιστα όταν καταφέρει να ξεκλέψει λίγο χρόνο από τις σκληρές προπονήσεις του, συνηθίζει να επιδίδεται στο παρκούρ καθώς όπως λέει ο ίδιος τον βοηθά στην ελαστικότητά του και τον εκτονώνει.
Το 2008 τελειώνει το σχολείο και συνειδητοποιεί ότι κάτι του λείπει. Θέλει να επιστρέφει στη γυμναστική, αλλά κανένας προπονητής δεν τον αναλαμβάνει πια. Όλοι θεωρούν ότι η τρίχρονη απουσία του είναι καθοριστική, ότι ποτέ πια δεν θα μπορέσει να επανέλθει στο υψηλό επίπεδο που ήταν κάποτε. Τι κάνει όμως κάποιον πρωταθλητή αν όχι η επιμονή; Το βάζει πείσμα και αυτοσκοπό και δικαιώνεται το 2010 όταν ο Δημήτρης Ράφτης γίνεται προπονητής του. Με αυτόν δίπλα του αρχίζει η εποχή των μεγάλων επιτυχιών που αναπόφευκτα οδήγησε τελικά στη μεγάλη χθεσινή μέρα.
Η πρώτη μεγάλη επιτυχία σε διεθνές επίπεδο έρχεται στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γάνδης τον Σεπτέμβριο του 2010, όταν παίρνει το χάλκινο μετάλλιο. Το 2012 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Σόφιας έρχεται ακόμα μια μεγάλη στιγμή, όταν ο Λευτέρης Πετρούνιας εκτελεί μία δύσκολη όσο και πρωτότυπη άσκηση. Είναι τότε που η Παγκόσμια Ομοσπονδία Γυμναστικής αποφασίζει να δώσει στην άσκηση αυτή το όνομά του.
Το 2015 στο Γκραν Πρι του Σομπατέλι λαμβάνει την υψηλότερη βαθμολογία στην καριέρα του με τον πίνακα να δείχνει 16.200 βαθμούς. Την ίδια χρονιά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Γκλασκώβης παίρνει το χρυσό, το οποίο και αφιερώνει στον πατέρα του που είχε πεθάνει πολύ πρόσφατα.
Στο Ρίο είχε μαζί τη μητέρα του , που ήθελε να ζήσει από κοντά την προσπάθειά του στον μεγάλο τελικό, αλλά και το κορίτσι της ζωής του. Σε όλη αυτή την προσπάθεια τον στήριξε το Stoiximan.gr που είναι και ο μεγάλος χορηγός του.
Έμπρακτη στήριξη 11 αθλητριών και αθλητών μας που θα συμμετάσχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, στο πλαίσιο του προγράμματος «Φροντίζω για τον Αθλητισμό»
27°
