Η μικρή Σύρια κολυμβήτρια που δάμασε το Αιγαίο είναι σήμερα το σύμβολο του Ρίο

Οι περισσότεροι αθλητές που συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο αυτό το καλοκαίρι, έχουν να διηγηθούν μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Όμως, η Yusra Mardini, η 18χρονη κολυμβήτρια από την Συρία, κατάφερε να φτάσει εκεί μετά από μια ασυνήθιστη διαδρομή που ξεχωρίζει, συγκινεί και εμπνέει.

Τον Αύγουστο του 2015, η Mardini, μόλις 17 ετών τότε, κολύμπησε στην ανοικτή θάλασσα για πάνω από τρεις ώρες τραβώντας, μαζί με την αδερφή της και άλλους δύο κολυμβητές, τη βάρκα τους που βούλιαζε, μεταφέροντας 20 ανθρώπους από τα παράλια της Τουρκίας στο νησί της Λέσβου.

Η φυγή από την Συρία

Προτού αφήσει τη χώρα της, οι επιδόσεις της Yusra Mardini στην κολύμβηση είχαν ήδη ξεχωρίσει και η ίδια είχε κερδίσει την επαγγελματική υποστήριξη της Ολυμπιακής Επιτροπής της Συρίας. Ζώντας στην Δαμασκό, μία πόλη με ανοιχτές πληγές εξαιτίας του πολέμου, η Yusra θυμάται «Κάποιες φορές δεν μπορούσαν να γίνουν οι προπονήσεις, εξαιτίας των βομβαρδισμών. Υπήρχαν φορές που προπονούμουν σε πισίνες με κατεστραμμένη οροφή και κενά σε αρκετά σημεία λόγω των βομβαρδισμών».

Καθώς η κατάσταση στην Δαμασκό χειροτέρευε, η Mardini και η αδελφή της, Sarah, αποφάσισαν να αφήσουν την Συρία. Ταξίδευσαν, χωρίς δικό τους όχημα, μέσα από τον Λίβανο και την Τουρκία και στη συνέχεια επιχείρησαν να περάσουν στην Ελλάδα.

Μισή ώρα αφότου άφησαν πίσω τους τα παράλια της Τουρκίας, η μηχανή του πλοιαρίου που επενέβαιναν σταμάτησε και η λέμβος που μετέφερε 20 άτομα ‒αντί για έξι, όπως ήταν σχεδιασμένη‒ κινδύνευε να ανατραπεί. Οι περισσότεροι από τους επιβαίνοντες δεν γνώριζαν κολύμβηση. Μη έχοντας άλλη επιλογή, η Mardini, μαζί με την αδελφή της και άλλους δύο δυνατούς κολυμβητές, βούτηξαν στην ανοικτή θάλασσα όπου και κολύμπησαν για περισσότερες από τρεις ώρες. Τραβώντας τη βάρκα με σχοινιά που κρατούσαν στα χέρια τους, κατάφεραν να φτάσουν τελικά στο ακρωτήρι της Λέσβου.

«Ήμασταν μόνο τέσσερις εκείνοι που ξέραμε να κολυμπάμε» είπε η Yusra ανακαλώντας την εμπειρία της. «Είχα στο ένα χέρι το σχοινί που ήταν δεμένη η βάρκα και κινούμουν με τα πόδια και το άλλο μου χέρι. Ήταν τρεισήμισι ώρες σε παγωμένο νερό. Νιώθεις το σώμα σου αποτελειωμένο. Δεν ξέρω αν μπορώ να το περιγράψω αυτό».

«Είναι αρκετά σκληρό να σκέφτεσαι πως είσαι κολυμβητής και στο τέλος θα πεθάνεις στο νερό το οποίο γνωρίζεις καλύτερα απ' όλα» συμπληρώνει. «Έπρεπε να χαμογελάω και να κάνω αστεία παρόλο που ένιωθα σχεδόν νεκρή, γιατί υπήρχαν αγοράκια έξι χρονών στη βάρκα και δεν ήθελα να τα κάνω να αισθανθούν ότι πεθαίνουμε ή κάτι τέτοιο».

Η ηρωική πράξη της Madrini αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία από τη μετριοφροσύνη που χαρακτηρίζει τις δηλώσεις της. «Ήταν σκληρό. Ήταν πολύ δύσκολα για όλους και δεν κατηγορώ κανέναν αν έκλαψε» καταλήγει, «όμως κάποιες φορές πρέπει να προχωράς μπροστά».

Παρόλο που τώρα αποστρέφεται την ανοικτή θάλασσα, η ανάμνηση του γεγονότος δεν της είναι εφιαλτική. «Χάρη στην ιστορία αυτής της βάρκας, θυμάμαι ότι χωρίς την κολύμβηση πιθανότατα δεν θα ήμουν ζωντανή τώρα. Γι' αυτό το λόγο είναι μια θετική ανάμνηση για μένα».

Στο Βερολίνο για ένα νέο ξεκίνημα

Συνεχίζοντας το ταξίδι τους από την Λέσβο στη Μακεδονία, την Σερβία, την Ουγγαρία και την Αυστρία, η Yusra και η Sarah Mardini, έφτασαν στον τελικό προορισμό τους, την Γερμανία. Εγκατεστημένες πλέον στο Βερολίνο, οι δύο αδελφές ξαναβρήκαν την υπόλοιπη οικογένειά τους σε ένα καταυλισμό φιλοξενίας προσφύγων. Η Yusra συνέχισε τις προπονήσεις της και ήρθε σε επαφή με τον κολυμβητικό όμιλο Wasserfreunde Spandau 04, όπου έγινε δεκτή και σήμερα αποτελεί μέλος του. Η εκπληκτική πρόοδος της νεαρής αθλήτριας έκανε τον προπονητή της, Sven Spannekrebs, να σκεφτεί τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς του Τόκυο, το 2020. Όμως, οι ανοδικές επιδόσεις και η μεγάλη προσπάθεια έδωσαν στην πορεία της στον πρωταθλητισμό έναν πολύ ταχύτερο ρυθμό.

Τον Αύγουστο του 2016, ένα χρόνο μετά την περιπέτειά της, η Mardini βρίσκεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Εκεί θα εκπροσωπήσει στο άθλημα της κολύμβησης την Ολυμπιακή ομάδα 10 προσφύγων πρωταθλητών. Συγκεκριμένα θα αγωνιστεί στα 100 μέτρων πεταλούδα και 100 μέτρα ελεύθερο.

Στη Γερμανία, η Yusra προπονείται τρεις με τέσσερις ώρες κάθε πρωί και παρακολουθεί μαθήματα στο σχολείο, συνεχίζοντας τις προπονήσεις κάθε απόγευμα. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Guardian, η Συρία παρακολουθεί τις προπονήσεις της και ζητά συχνά ενημερώσεις για την πρόοδο που σημειώνει.

Οι πρόσφυγες είναι άνθρωποι

«Θέλω όλοι να καταλάβουν ότι οι πρόσφυγες είναι φυσιολογικοί άνθρωποι, οι οποίοι είχαν τις πατρίδες τους και τις έχασαν, όχι επειδή ήθελαν να φύγουν μακριά και να γίνουν πρόσφυγες, αλλά επειδή έχουν όνειρα στην ζωή τους και έπρεπε να φύγουν» δήλωσε η Yusra Mardini σε συνέντευξη τύπου όπου ανακοινώθηκε η συμμετοχή της στην Ολυμπιακή ομάδα.

«Όλα αυτά έχουν να κάνουν με την προσπάθεια να αποκτήσει κανείς μια καινούργια, καλύτερη ζωή και μπαίνοντας στο στάδιο θέλουμε να δώσουμε κουράγιο σε όλους να κυνηγήσουν τα όνειρά τους».

H Yusra ελπίζει ότι μια μέρα η ειρήνη θα αποκατασταθεί στην Συρία και θα μπορεί να διηγείται την ιστορία της στην πατρίδα της. «Ίσως να χτίσω την ζωή μου εδώ στην Γερμανία και, όταν γίνω γιαγιά, να γυρίσω πίσω στην Συρία και να μιλάω στους ανθρώπους, μαθαίνοντάς τους για την εμπειρία μου».

Όποια κι αν είναι η τελική επίδοση της Yusra Mardini στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, έχει κερδίσει ήδη την πρώτη θέση στην εκτίμηση του κοινού. Χάριν στο πνεύμα αυτοθυσίας, τη μετριοφροσύνη και τη δύναμή της να κυνηγά τα όνειρά της αποτελεί παράδειγμα προς όλους.