Ένα τρίποντο στο τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα δεν μπαίνει ποτέ κατά τύχη. Χρειάζεται καθαρό μυαλό, τσαμπουκά, έμπνευση και ταλέντο. Όλα αυτά σε συνδυασμό. Και φυσικά προϋποθέτει κλάση. Μπορεί ο Σπανούλης να μη φάνηκε σε όλο το ματς του ΟΑΚΑ, όπως και σε πολλά άλλα προηγούμενα παιχνίδια, αλλά εκεί που χρειαζόταν... τα έδειξε! Σε φίλους και σε εχθρούς. Γιατί δεν ήταν μόνο οι Παναθηναϊκοί που δεν ήθελαν με τίποτα να τους συμβεί κάτι τέτοιο τη στιγμή που ετοιμάζονταν να μπουκάρουν στο παρκέ για να πανηγυρίσουν το τρίποντο του... Διαμαντίδη. Υπήρχαν ακόμη περισσότεροι Ολυμπιακοί, έτοιμοι να τα χώσουν σε όλους εκτός από τον Πρίντεζη, επειδή θα είχαν χάσει «δικό τους» πρωτάθλημα με «ανύπαρκτο πάλι» τον Σπανούλη.
Ο Σπανούλης είναι από τους μπασκετμπολίστες που αφού ανανέωσε πριν από μερικά χρόνια για τελευταία φορά το συμβόλαιό του με την ομάδα, άραξε στα κιλά του. Σίγουρος ότι όσα είχε πετύχει έφταναν και περίσσευαν, δεν έβλεπε την ανάγκη να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. Σταμάτησε να προσπαθεί. Δεν εξελίχθηκε. Και τελικά κάθησε αυτός πάνω στην ομάδα, αντί να γίνει το αντίθετο. Ένας ρολίστας πολυτελείας από τον οποίο όλοι ξέρουν ότι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα, πέρα από ένα κρίσιμο καλάθι στην πιο κρίσιμη στιγμή. Φτάνει; Και περισσεύει!
Ηγέτης κατά περίσταση, λοιπόν... Ο προπονητής και το σύνολο έμαθαν να στηρίζονται περισσότερο στον Πρίντεζη που καθημερινά ψάχνει τρόπους να γίνεται καλύτερος, παρά στον «V Span» ο οποίος παίζει με το βαρύ όνομα που κουβαλάει, παρά με την όποια διάθεση θα έπρεπε να δείχνει σύμφωνα και με τα λεφτά που παίρνει.
Κάποιος μου έλεγε ότι «αν οι φίλοι του Ολυμπιακού, που περίμεναν τη νύχτα της Κυριακής την ομάδα στο ΣΕΦ για να την αποθεώσουν, σήκωσαν τον Σπανούλη στα χέρια, τον Πρίντεζη θα έπρεπε να τον έχουν μόνιμα στου ώμους και να τον περιφέρουν σε όλη την Ελλάδα»!
Θυμάμαι την εποχή που οι περισσότεροι έλεγαν, ότι «για να νικήσει ο Ολυμπιακός τον Παναθηναϊκό, θα έπρεπε να βρει κάποιος το θάρρος να κλειδώσει στα αποδυτήρια τον Μπαρτζώκα και τον Σπάνουλη από το ημίχρονο»! Σήμερα μπορούμε να καταλάβουμε το μέγεθος μιας τέτοιας ανοησίας που οδήγησε τους Αγγελόπουλους να διώξουν τότε τον προπονητή μετά από διαταγή των οργανωμένων οπαδών, αλλά κράτησαν (με το ζόρι;) τον παίκτη που έδωσε στην ομάδα τους νέα ζωή τη νύχτα της περασμένης Κυριακής στο ΟΑΚΑ.
Από την άλλη, βέβαια, εξαιτίας του Σπανούλη ο Ολυμπιακός έχασε τον Σλούκα. Ο «Σλούκι Λουκ» δεν πήγε στη Φενέρ και στον Ομπράντοβιτς για τα παραπάνω εκατομμύρια, αλλά επειδή ήθελε να έχει περισσότερο χρόνο συμμετοχής και δεν γούσταρε να τον χρησιμοποιεί ο προπονητής για... να φτιάχνει την ψυχολογία του Σπανούλη. Βλέποντάς τον οι οπαδοί στο F4 του Βερολίνου, τον νοστάλγησαν.
Και σίγουρα θα είχε σημάνει σήμερα γενικός ξεσηκωμός, αν ο Σπανούλης αστοχούσε στο κρίσιμο τρίποντο – με ή χωρίς βήματα.
Αλλά. είπαμε... Ο εμβληματικός ηγέτης του μπασκετικού Πειραιά παίζει πλέον για μία, δύο ή τρεις το πολύ μεγάλες στιγμές ολόκληρη τη σεζόν. Κι αυτό δεν αλλάζει. Ή τον δέχεσαι όπως είναι ή τον διώχνεις...
11°
