Εύα Ασδεράκη

Tαξιδεύει σε όλο τον κόσμο. Κάνει μια δουλειά αρκετά μοναχική. Κάθεται σε μια ψηλή καρέκλα και μιλάει μέσα από ένα μικρόφωνο. Πρέπει να είναι συγκεντρωμένη, παρατηρητική και δίκαιη. H Εύα Ασδεράκη-Moore είναι διαιτητής και μία από τις λίγες γυναίκες που έχουν Gold Certification από την International Tennis Federation. Έχει διατητεύσει σε όλα τα Grand Slam (Australian Open, Roland Garros, Wimbledon, US Open), καθώς και σε όλα σχεδόν τα μεγάλα τουρνουά συμπεριλαμβανομένων των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου.

Αυτή τη στιγμή η 33χρονη Ελληνίδα από τη Χαλκίδα που ζει μόνιμα στη Μεγάλη Βρετανία με τον άνδρα της θεωρείται –και είναι– η κορυφαία διαιτητής στον κόσμο. Τις προηγούμενες ημέρες η σοβαρή αυτή κοπέλα πάτησε απότομα φρένο στην ωραία μας μονοτονία και μας ανέβασε στα σύννεφα. Η Εύα Ασδεράκη επιλέχτηκε ως Chair Umpire στο μεγάλο τελικό των ανδρών στο US Open ανάμεσα στον Novak Djokovic και τον Roger Federer. Γι’ αυτούς που δεν γνωρίζουν πολλά πράγματα για το τένις το να διαιτητεύσεις έναν τελικό Grand Slam και μάλιστα ανδρών αποτελεί ύψιστη διάκριση, κάτι σαν τελικός παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Η Εύα ήταν η πρώτη γυναίκα που διαιτήτευσε τελικό US Open. Όλος ο πλανήτης έστρεψε τα μάτια επάνω της, την ίδια στιγμή που η ίδια προτιμά να κοιτάει χαμηλά. Όπως πάντα με όλες τις μέχρι τώρα επιτυχίες της, έτσι κι αυτή προσπάθησε να τη διαχειριστεί χαμηλόφωνα. Δεν έδωσε καμία συνέντευξη αλλά μέρες μετά, όταν κατακάθισε ο θόρυβος του θριάμβου, η Εύα δέχτηκε να μας μιλήσει για τη διαιτησία, τα social media, το boxing, τη ζωή της, επαγγελματική και προσωπική, και για το φαγητό της μαμάς της.

Εύα, πότε και πού γεννήθηκες;

Γεννήθηκα τον Ιανουάριο του 1982 στην Αθήνα. Τότε οι γονείς μου ζούσαν στη Μυτιλήνη λόγω της δουλειάς του μπαμπά μου. Εκεί έζησα τους πρώτους 11 μήνες της ζωής μου. Στη συνέχεια οι δικοί μου αποφάσισαν να πάνε στη Χαλκίδα, όπου και μεγάλωσα.

Τι σε έκανε να ασχοληθείς με τη διαιτησία; Πώς ξεκίνησαν όλα;

Σε ηλικία περίπου 12 χρονών ξεκίνησα να παίζω τένις στον Όμιλο της Χαλκίδας. Έπαιξα για αρκετά χρόνια ερασιτεχνικά και πήρα μέρος σε κάποια τουρνουά μέχρι τα 18 μου. Τον Μάρτιο του ’97 ο Όμιλος Χαλκίδας ανέλαβε τη διοργάνωση ενός διεθνούς τουρνουά και ζητήθηκε από εμάς που παίζαμε να βοηθήσουμε σαν επόπτες γραμμών. Τότε ήμουν περίπου 16, το βρήκα πολύ ενδιαφέρον να βρίσκομαι στο γήπεδο κάνοντας κάτι διαφορετικό. Επίσης γνώρισα διαιτητές επαγγελματίες ήδη που μου λέγανε ιστορίες από τις χώρες που είχαν επισκεφτεί και τους παίχτες που είχαν διαιτητεύσει και μου άρεσε. Ήθελα να το κάνω και εγώ. Έτσι τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου έκανα αίτηση να πάω σε ένα σεμινάριο διαιτησίας που γινόταν στη Θεσσαλονίκη. Αφού πέρασα τις εξετάσεις, ξεκίνησα να δουλεύω στα τουρνουά που γίνονταν στην Ελλάδα, τόσο ως επόπτης γραμμών αλλά και ως διαιτητής.

Τι ήθελες να γίνεις όταν ήσουν μικρή; Είχες ποτέ φανταστεί ότι θα γινόσουν Tennis Umpire;

Δεν θυμάμαι ποτέ να σκέφτομαι ότι θέλω να γίνω κάτι όταν μεγαλώσω. Ήμουν από πολύ μικρή ηλικία στον αθλητισμό. Στα 5 ξεκίνησα να κάνω ρυθμική γυμναστική όπου και σταμάτησα όταν ήμουνα 12 και άρχισα τένις. Τα πρώτα χρόνια που ξεκίνησα τη διαιτησία πήγαινα σχολείο και μετά πανεπιστήμιο, οπότε ήταν κάτι που το έκανα σαν χόμπι, καθώς μου έδινε την ευκαιρία να ταξιδεύω σε διάφορα μέρη στην Ελλάδα και μου έφερνε και ένα χαρτζιλίκι. Δεν θυμάμαι πότε έγινε το κλικ και είπα ότι αυτή θα είναι η δουλειά μου. Μου άρεσε από την αρχή. Πάντα έβαζα στόχους και νομίζω έτσι σιγά-σιγά εδραιώθηκε μέσα μου και αφοσιώθηκα.

Είναι δύσκολο για μια γυναίκα να είναι διαιτητής σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο; Υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός;

Τα πράγματα έχουν αλλάξει πάρα πολύ με τα χρόνια. Πλέον υπάρχουν περισσότερες γυναίκες που δουλεύουν σε υψηλό επίπεδο τόσο σε παιχνίδια γυναικών όσο και αντρών. Θυμάμαι όταν ξεκίνησα και δούλευα ως επόπτης γραμμών, δεν χρησιμοποιούσαν γυναίκες στη γραμμή του σερβίς γιατί τη θεωρούσαν δύσκολη γραμμή. Τώρα διαιτήτευσα τον τελικό αντρών σε Grand Slam, οπότε έχει υπάρξει μεγάλη πρόοδος. Ανταγωνισμός δεν υπάρχει πολύ μεγάλος. Δεν είμαστε πάρα πολλοί και για όλους υπάρχουν ευκαιρίες.

Ποιος αγώνας μέχρι στιγμής στην καριέρα σου σού έχει μείνει αξέχαστος;

Ο τελικός αντρών που έκανα πρόσφατα στο US Open είναι με διαφορά το σημαντικότερο παιχνίδι της καριέρας μου μέχρι στιγμής.

Τι προετοιμασία κάνεις πριν από κάθε αγώνα;

Δεν θα έλεγα ότι κάνω κάτι ιδιαίτερο. Απλά κάνω κάποια πράγματα που έχουν γίνει πλέον ρουτίνα και με βοηθάνε να συγκεντρωθώ. Πιάνω τα μαλλιά μου αλογοουρά, σκέφτομαι το παιχνίδι και πάω στο γήπεδο.

Η δουλειά σου απαιτεί μεγάλη συγκέντρωση, παρατηρητικότητα και ηρεμία. Πώς καταφέρνεις και τα τηρείς όλα αυτά;

Σε έναν αγώνα οι παίκτες περιμένουν από εμάς να είμαστε συγκεντρωμένοι και να κάνουμε καλή δουλειά. Υπάρχει αρκετή πίεση και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Εννοείται ότι όσο πιο ενδιαφέρον είναι το παιχνίδι τόσο περισσότερο βοηθάει και εμάς να είμαστε συγκεντρωμένοι.

Ύστερα από τόση εμπειρία στα γήπεδα έχεις άγχος;

Πάντα! Νομίζω ότι δεν θα ήταν φυσιολογικό να μην υπάρχει άγχος, λίγο άγχος κάνει πάντα καλό, τουλάχιστον σε εμένα, με βοηθάει να συγκεντρωθώ.

Πώς επιλέγεις να χαλαρώνεις μετά από ένα μεγάλο αγώνα;

Εξαρτάται από την ώρα, θα προσπαθήσω να πάω για τρέξιμο ή να έχω λίγη ώρα ησυχίας. Βέβαια μετά από ένα μεγάλο παιχνίδι, όπως ο τελικός, διαλέγω να το γιορτάσω με φίλους!

Έχω την αίσθηση ότι η δουλειά του Chair Umpire είναι αρκετά μοναχική. Ισχύει;

Ναι, δυστυχώς ισχύει. Παρόλο που έχω φίλους καλούς και δουλεύουμε μαζί συχνά, αυτό που λείπει είναι ένας δικός σου άνθρωπος εκτός τένις. Λείπω από το σπίτι αρκετό καιρό και αυτό δεν είναι εύκολο. Όλοι νομίζουν ότι αυτή η δουλειά έχει πολύ γκλάμουρ και ότι είμαι τυχερή για τα ταξίδια κ.λπ. αλλά δεν είναι όλα τόσο εύκολα. Σίγουρα είμαι τυχερή, έχω ταξιδέψει σε πολλά μέρη του κόσμου, μένω σε ωραία ξενοδοχεία, αλλά τίποτα δεν είναι σαν το κρεβάτι μου και το σπίτι μου. Το δυσκολότερο είναι ότι είμαι αρκετό καιρό μακριά από τον άνδρα μου, την οικογένειά μου και τους φίλους μου.

Ποιον/ποια αθλητή/αθλήτρια του τένις θαυμάζεις;

Μια τενίστρια που πάντα θαύμαζα όταν ήμουν μικρή και έπαιζα τένις ήταν η Steffi Graf.

Πώς είναι να σου δίνει συγχαρητήρια, έστω κι από το Τwitter, η μεγάλη Billie Jean King;

Ολόκληρη η εμπειρία εκείνο το σαββατοκύριακο ήταν απίστευτη και μεγάλη τιμή. Η Billie Jean King, όπως γνωρίζουμε όλοι, είναι ένας θρύλος του τένις και έχει αγωνιστεί πολύ για τα δικαιώματα των γυναικών στο χώρο, οπότε το να αναγνωρίζει τη δουλειά μου είναι φυσικά πάρα πολύ τιμητικό.

Δεν μπόρεσα να σε εντοπίσω στα social media. Προσπαθείς να τα αποφύγεις ή διατηρείς κάποιο κρυφό λογαριασμό;

Δεν έχω ούτε κρυφό ούτε φανερό λογαριασμό. Δεν μου αρέσουν τα social media και τα αποφεύγω. Όλοι οι φίλοι μου ξέρουν πώς να έρθουν σε επαφή μαζί μου.

Είναι εύκολο να συνδυάσεις καριέρα και οικογένεια;

Είναι στα άμεσα σχέδιά σου η απόκτηση ενός παιδιού; Δεν είναι εύκολο αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο, όπως άλλωστε και για κάθε ζευγάρι που εργάζονται και οι δυο γονείς. Και οι δύο επιθυμούμε να κάνουμε οικογένεια, όταν έρθει εκείνη η ώρα νομίζω ότι δεν βλέπω τον εαυτό μου να συνεχίζει αυτή τη δουλειά για πολύ.

Πώς φαντάζεσαι τη ζωή σου σε 10 χρόνια;

Με μία ευτυχισμένη και υγιή οικογένεια, σε κάποιο ήσυχο και όμορφο μέρος κάπου στον κόσμο.

Τι κάνεις τον ελεύθερό σου χρόνο; Παίζεις τένις;

Όταν είμαι σπίτι προσπαθώ να περνάω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ με τους φίλους μου και τον άντρα μου. Καμιά φορά θα παίξω τένις, ή αλλιώς θα πάω για τρέξιμο ή για κολύμπι. Ένα χόμπι με το οποίο έχω αρχίσει να ασχολούμαι πρόσφατα είναι το boxing. Είναι φοβερό! Μου αρέσει να διαβάζω και να ακούω μουσική. Όταν βρίσκομαι σε τουρνουά πάντα προσπαθώ να βλέπω κάτι καινούργιο από τα μέρη που πηγαίνω.

Έρχεσαι συχνά στην Ελλάδα; Τι σου λείπει περισσότερο από εδώ;

Προσπαθώ να έρχομαι για Πάσχα και από εκεί και πέρα όποτε μπορώ. Αυτό που μου έχει λείψει περισσότερο είναι το φαγητό της μαμάς!