3 Φεβρουαρίου 1959: Η ημέρα που πέθανε η μουσική

Το δυστύχημα έγινε λίγα λεπτά μετά την απογείωση του ναυλωμένου Beechcraft Bonanza από το Μέισον Σίτι της Αϊόβα. Ο προορισμός του Buddy Holly, του Ritchie Valens και του J.P. “The Big Bopper” Richardson ήταν το Μούρχεντ της Μινεσότα - δεν έφτασαν ποτέ. Έγινε λόγος για κακοκαιρία και για λάθος του πιλότου. Ο Holly και η μπάντα του, οι Crickets, είχαν φτάσει στο No 1 με το “That ’ll Be the Day”.

Η κακοτυχία είχε αρχίσει νωρίτερα. Οι ροκ εν ρολ καλλιτέχνες έκαναν την περιοδεία “Winter Dance Party” με λεωφορείο που χάλασε. Γι’ αυτό, ο Buddy Holly ναύλωσε το αεροπλανάκι. Στο μεταξύ, ο J.P. Richardson, που είχε κρυολογήσει, ζήτησε από τον Waylon Jennings να τον αφήσει να πάει αυτός με το αεροπλάνο και να μην περιμένει να επισκευαστεί το λεωφορείο. Όσο για τον Ritchie Valens κέρδισε μια θέση στο αεροπλάνο ρίχνοντας κορόνα-γράμματα.

Ο Buddy Holly ήταν 22 ετών και μόλις είχε γίνει διάσημος παίζοντας hits όπως το “Peggy Sue”, το “Oh, Boy!”, το “Maybe Baby” και το “Early in the Morning”. Έγραφε μόνος του τα κομμάτια που εκτελούσε και, παρά το σύντομο πέρασμά του από το ροκ εν ρόλ, επηρέασε τον Bob Dylan και του Paul McCartney.

Ο J.P. “The Big Bopper” Richardson ήταν 28 ετών και είχε ξεκινήσει ως ντισκ τζόκεϊ στο Τέξας. Η μεγάλη του επιτυχία ήταν το rockabilly “Chantilly Lace”, που είχε μπει στο Top 10 και που ακούγεται μέχρι σήμερα.

Το τρίτο θύμα του δυστυχήματος ήταν ο Ritchie Valens από το Λος Άντζελες: ήταν μόλις 17 ετών, αλλά είχε προλάβει να κάνει μεγάλες επιτυχίες τα κομμάτια “Come On, Let’s Go”, “Donna” και “La Bamba”. Το “La Bamba” βασιζόταν σε ένα παραδοσιακό μεξικανικό γαμήλιο τραγούδι, αν και ο δεν μιλούσε ισπανικά. Το 1987, η σύντομη ζωή του Valens έγινε ταινία με τίτλο “La Bamba” και το κομμάτι που ερμήνευσαν προσφυώς οι Los Lobos, έγινε No 1 hit.

Ο Don McLean απαθανάτισε τον Holly, τον Valens και τον Richardson στο τραγούδι “American Pie” που έγινε Νο1 το 1972 και αναφέρεται στην 3η Φεβρουαρίου 1959 ως την «ημέρα όπου πέθανε τη μουσική». Το “American Pie” θεωρείται ένα από τα πιο νοσταλγικά ροκ κομμάτια που περιγράφει το πρώιμο ροκ εν ρολ και τη ζωή της νεολαίας στις μικρές αμερικανικές πόλεις.