13 Σεπτεμβρίου 1916: ο απαγχονισμός ενός ελέφαντα

Το 1916 ζούσαμε σ’ έναν πλανήτη όπου μπορούσες να τιμωρήσεις τα ζώα με λιντσάρισμα και δημόσιο απαγχονισμό. Η Μαίρη, σταρ του αμερικανικού θεάματος Sparks World Famous Circus, εμφανιζόταν τότε ως το «μεγαλύτερο ζώο της ξηράς»: την είχε αγοράσει σε ηλικία τεσσάρων ετών ο ιδιοκτήτης του τσίρκου Charlie Sparks, ο οποίος την είχε μεγαλώσει με στοργή. Ως αντάλλαγμα, η Μαίρη προσέλκυε πλήθη παίζοντας διάφορα μουσικά όργανα και μπέιζμπολ: κρατούσε και πετούσε την μπάλα με την προβοσκίδα της.         

Αλλά, στις 10 Σεπτεμβρίου 1916, ενώ το τσίρκο βρισκόταν σε μια μικρή πόλη της πολιτείας της Βιρτζίνια, ο φροντιστής των ελεφάντων, ονόματι Paul Jacoby, προσέλαβε ένα βοηθό, τον Red Eldridge που δεν είχε δει ποτέ στη ζωή του παχύδερμο. Στον Eldridge o Jacoby ανέθεσε το πλύσιμο και το πότισμα της Μαίρης. Την επομένη, κι ενώ όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά, το τσίρκο πήρε το τρένο για το Κίνγκσπορτ του Τεννεσσή κι όταν έφτασε σ’ αυτή τη μικρή πόλη του Νότου έκανε την καθιερωμένη του παρέλαση: η Μαίρη μπροστά και τα άλλα παχύδερμα από πίσω. Και πάλι, μέχρις εδώ όλα εντάξει. Το βράδυ όμως, όταν ο Eldridge οδηγούσε τους ελέφαντες σε μια λιμνούλα για να πιουν νερό, η Μαίρη είδε στη διαδρομή, σ’ ένα λιβάδι, ένα σωρό καρπούζια: σταμάτησε για να τα δοκιμάσει και καθυστερούσε. Ο άπειρος Eldridge, παρά τις συστάσεις του Jacoby, άρχισε να την ενοχλεί με ένα μεταλλικό αγκίστρι, προκειμένου να την κάνει να προχωρήσει -και τότε έγινε το κακό: η Μαίρη τον βούτηξε με την προβοσκίδα της, τον σήκωσε στον αέρα, τον πέταξε στο έδαφος και τον ποδοπάτησε.

Όσοι παρακολουθούσαν τα παχύδερμα από μακριά και ήταν οπλισμένοι άρχισαν να πυροβολούν· ήταν όμως αργά. Ο άνθρωπος πέθανε. Τότε το πλήθος βάλθηκε να κραυγάζει «Σκοτώστε τον ελέφαντα!» με αποτέλεσμα να σπεύσει ο σερίφης. Ο Sparks δεν είχε άλλη επιλογή: αν άφηνε τη Μαίρη να ζήσει, θα έχανε τους θεατές όχι μόνο στο Τεννεσσή αλλά σε όλη την Αμερική. Έτσι, η Μαίρη καταδικάστηκε σε θάνατο: οι παρευρισκόμενοι αποφάσισαν να την εκτελέσουν δημοσίως, πράγμα όχι και τόσο εύκολο εφόσον ζύγιζε 5 τόνους. Για τον σκοπό αυτό, δανείστηκαν γερανό από τον σιδηροδρομικό σταθμό του γειτονικού Κλίντσφιλντ και τη νύχτα 12 προς 13 Σεπτεμβρίου οργανώθηκε λιντσάρισμα του ζώου και απαγχονισμός. Με λίγα λόγια, την πυροβολούσαν από κοντά και στο τέλος χιλιάδες άτομα την έσπρωξαν πάνω στον γερανό, ενώ  μερικές δεκάδες έσκαψαν τον τάφο της 200 μέτρα πιο πέρα. Η Μαίρη πέθανε μετά από μακρά επιθανάτια αγωνία και έπεσε στο χώμα σηκώνοντας ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης. 

Η δημοσίευση αυτού του ειδησάριου προκάλεσε σήμερα την αντίδραση πολλών αναγνωστών στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ: οι αναγνώστες σχολίασαν ότι δεν θέλουν να μαθαίνουν για την κακοποίηση των ζώων πριν από έναν αιώνα κι ότι μάλλον πρέπει να επικεντρωθούμε στην κακοποίηση των ζώων στο πολιτισμένο σήμερα.