Ρόζα Παρκς: Η ιστορία της γυναίκας που νίκησε τον ρατσισμό

Mια μέρα σαν σήμερα το 2005 πέθανε η Ρόζα Παρκς. Ήταν η γυναίκα η οποία αρνήθηκε να συμμορφωθεί με τους ρατσιστικούς νόμους των ΗΠΑ της δεκαετίας του ’50 και να ανάψει τη σπίθα που θα σημάδευε τον αγώνα των μαύρων για ίσα δικαιώματα.

Ήταν 1η Δεκεμβρίου του 1955 και η 42χρονη τότε Ρόζα, μοδίστρα στο επάγγελμα, φεύγοντας από τη δουλειά της, στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, επιβιβάστηκε στο λεωφορείο για να γυρίσει σπίτι. Τότε στις ΗΠΑ ίσχυε ο νόμος για το φυλετικό διαχωρισμό, σύμφωνα με τον οποίο στα λεωφορεία μαύροι και λευκοί επιβάτες κάθονταν σε διαφορετικές θέσεις. Μπροστά οι λευκοί και πίσω οι μαύροι, με μία σειρά να παραμένει κενή ως «διαχωριστική».

Εκείνη την ημέρα η Ρόζα Παρκς καθόταν στην πρώτη σειρά των καθισμάτων που προορίζονταν για Αφροαμερικανούς. Όταν το λεωφορείο γέμισε και τέσσερις λευκοί επιβάτες έμειναν να στέκονται όρθιοι, ο οδηγός απαίτησε από τους Αφροαμερικανούς της πρώτης σειράς να σηκωθούν για να καθίσουν οι λευκοί. Σηκώθηκαν όλοι εκτός από τη Ρόζα, με αποτέλεσμα ο οδηγός να καλέσει την αστυνομία και η γυναίκα να συλληφθεί.

Η Ρόζα Παρκς αποφυλακίστηκε στις 5 Δεκεμβρίου και η σπίθα είχε ήδη ανάψει. Με τη βοήθεια του πάστορα τότε Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και της οργάνωσης Montgomery Improvement Association (MIA) άρχισε μποϊκοτάζ στα λεωφορεία, το οποίο κράτησε για περισσότερο από ένα χρόνο, έως ότου το Νοέμβριο του 1956 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ να κηρύξει αντισυνταγματικό το νόμο για το φυλετικό διαχωρισμό.

Η ίδια δήλωσε αργότερα: «Ο κόσμος λέει ότι δεν παραχώρησα τη θέση μου γιατί ήμουν κουρασμένη, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Δεν ήμουν σωματικά κουρασμένη ούτε περισσότερο κουρασμένη απ’ όσο ήμουν συνήθως στο τέλος μιας ημέρας στη δουλειά. Όχι, η μόνη κούραση που είχα, ήταν αυτή του να υποχωρώ».

Η Ρόζα Παρκς έμεινε στην ιστορία ως τη «Μητέρα του σύγχρονου κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων». Το 1996 της απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, ενώ το 1999 τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου για τον αγώνα της κατά του ρατσισμού. Πέθανε σε ηλικία 92 ετών, το 2005, και ήταν η πρώτη γυναίκα, η σορός της οποίας εξετέθη σε λαϊκό προσκύνημα στο Καπιτώλιο.