Σαν σήμερα γεννήθηκε ο άνθρωπος που θα γινόταν punk βασιλιάς

Πέρασαν κιόλας 15 χρόνια χωρίς τον Joe Strummer, αλλά το μήνυμά του εξακολουθεί να ξεσηκώνει. Μη στέκεσαι μόνος σου στη ροκ εν ρολ ασημαντότητα, η διαχρονική δύναμη των Clash θα σε παρασύρει σε ταξίδια χωρίς τέλος. (White Man) In Hammersmith Palais, The Magnificent Seven, Train in Vain, Lost in the Supermarket, Straight to Hell ή οποιαδήποτε άλλη σύνθεση από τον απροσπέλαστο κατάλογό τους έχεις αφήσει να σε συνεπάρει: Τραγούδια που ανεβάζουν τη θερμοκρασία με τρόπο μαγικό, που βρίσκουν πάντα στόχο.

Η τελευταία σπουδαία ροκ εν ρολ μπάντα που απέμεινε, σύμφωνα με τον Lester Bangs, το γκρουπ το οποίο μέχρι σήμερα αγαπιέται με την ίδια ένταση από τους πανκ ρομαντικούς και κερδίζει νέους ακροατές μέσα από τις γενιές που αναγνωρίζουν το παρελθόν και την προσφορά αυτής της μουσικής παραμένει μια ηλεκτρική ψυχή που δεν αναπαύεται ποτέ όσο υφίσταται το κακό και το άδικο, το ξεπούλημα των ανθρώπων στην οικονομία, στη βία και την καταπίεση που διαπερνά το δέρμα της κοινωνίας. Υποσχέθηκαν επανάσταση, εξακολουθούν να την υποδαυλίζουν με ροκ μανιφέστα που ξεπέρασαν τα σύνορα των τεχνοτροπιών και αφομοίωσαν με περιπετειώδεις τρόπους το πανκ, το ροκαμπίλι, το ριθμ εν μπλουζ, τη ρέγκε, το νταμπ, το φανκ, το ραπ. Το κλασικό κουιντέτο των άλμπουμ τους (The Clash, Give ‘Em Enough Rope, London Calling, Sandinista!, Combat Rock) συγκαταλέγεται στα πρωτοποριακότερα έργα του εικοστού αιώνα. Και πίσω από τον ιδρώτα, πίσω από τα ρεφρέν, η στεντόρεια φωνή, η αδιαπραγμάτευτη ρητορική, η πύρινη πολεμική, η ιδεολογική ακεραιότητα, τα εκρηκτικά παραληρήματα του Joe Strummer.

O συνθέτης που δήλωνε ότι όποιος δεν καταλαβαίνει τους στίχους του δεν είναι φτιαγμένος για να τους κατανοήσει, ήξερε πώς να συσπειρώνει γύρω του ένα πολύ συγκεκριμένο είδος κοινωνικών απόκληρων. Μια μεγάλη λίστα από αδιέξοδα μάστιζε την εποχή του και ο Strummer ήταν εκεί για να τα χρονογραφήσει. Ο γιος διπλωμάτη που γεννήθηκε ως John Graham Mellor στην Άγκυρα στις 21 Αυγούστου 1952 και μεγάλωσε μεταξύ Καΐρου, Πόλης του Μεξικού και Βόννης προτού εγκατασταθεί στο Σάρεϊ για να λάβει μεσοαστική εκπαίδευση στο City of London Freemen’s School του Ashtead, δεν είχε αναστολές σχετικά με την ανατροφή του: «Το ροκ εν ρολ είναι μια αρένα όπου επινοείς τον εαυτό σου», και μόλις ανακάλυψε το r&b, τις κιθάρες και τους 101’ers στα 22 του, βρήκε τον δικό του ρόλο στο στερέωμα της ροκ κουλτούρας και μαζί μια θέση στην εμπροσθοφυλακή της στρατευμένης στιχουργίας –άλλωστε η συμπάθειά του για τους ρέμπελους κάθε προέλευσης,  η οποία έφτασε να συμπεριλάβει κάποτε και την Μπάαντερ – Μάινχοφ και τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, θα ήταν σωστότερο να εξεταστεί μέσα από το πρίσμα των άγριων καιρών του.

Έμεινε ακμαίος Clash μέχρι το ’82, κράτησε ενεργό το διχασμένο γκρουπ έως το 1986, κυκλοφόρησε σόλο δίσκους με μικρή και μεγαλύτερη επιτυχία, έπαιξε με τους Pogues, εμφανίστηκε στο σινεμά του Alex Cox και του Jim Jarmusch, έστησε τους Latino Rockabilly War, αργότερα τους Mescalleros, με τους οποίους τον είδαμε ζωντανά τον Νοέμβριο του 2001, Πέμπτη βράδυ στην Υδρόγειο, σε κοινό περίπου πεντακοσίων ατόμων, η πενταμελής μπάντα του να δοκιμάζει στιβαρό νέο υλικό μαζί με crowdpleasers σαν τα «Police and Thieves», «I Fought the Law», «Police on my Back», «Bankrobber» και «Armagideon Time». Ήταν cool όσο και στις εμβληματικές μέρες των αμερικάνικων περιοδειών και έμοιαζε προορισμένος για καλά πράγματα στη νέα χιλιετία. Ένα χρόνο αργότερα, στις 22 Δεκεμβρίου 2002, η καρδιά του τον εγκατέλειψε στο σπίτι του στο Σόμερσετ. Ενός λεπτού σιγή για τον Joe Strummer. Ο κόσμος της μουσικής του δεν έχει τέλος.

Η φιλοσοφία του σε 10 quotes

«Το μέλλον είναι άγραφο»

«Χωρίς ανθρώπους, είσαι ένα τίποτα»

«Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου. Το να είσαι ειλικρινής με εσένα, αυτό είναι πολύ δυσκολότερο από το να δείρεις κάποιον. Αυτό θα πει για μένα δυσκολία»

«Όταν ρίχνεις το φταίξιμο στον εαυτό σου, μαθαίνεις κάτι. Αν κατηγορήσεις κάποιον άλλο δε μαθαίνεις τίποτα, γιατί χέι, δε φταις εσύ, φταίει εκείνος, οποιοσδήποτε εκεί πέρα»

«Το μότο μου είναι “προς τι η βιασύνη”; Θέλω να περάσω στον κόσμο το μήνυμα ότι πρέπει να σταθούμε και να σκεφτούμε λίγο παραπάνω»

«Ο δρόμος για έναν καλύτερο κόσμο είναι το να μη συμβιβάζεσαι με το υποδεέστερο»

«Δεν υπάρχει τίποτα παρά άσχημες ειδήσεις στα νέα ώστε να ζούμε σε ένα καθεστώς μόνιμης παράνοιας»

«Αν δεν προβληματιστείς για τον άνθρωπο και τον θεό και το νόμο, τότε δε σκέφτεσαι τίποτα» 

«Στην πραγματικότητα, πανκ ροκ σημαίνει υποδειγματική συμπεριφορά προς τον συνάνθρωπό σου»

«Ο καθένας πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι δε γίνεται να κρέμεσαι από το παρελθόν εάν επιθυμείς οποιοδήποτε μέλλον. Κάθε δευτερόλεπτο πρέπει να οδηγεί προς το επόμενο»