Κόστισε 30 χιλιάδες δολάρια κι έφερε στα ταμεία 600 ζεστά εκατομμυριάκια. Και από τις 12 Ιουνίου του 1972, που έκανε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη, μέχρι και σήμερα, τίτλος-πράξη και πρωταγωνίστρια πάνε ανεξίτηλο πακέτο. Είτε πεις πως 22 Απριλίου του 2002, έσβησε η Λίντα Λάβλεϊς είτε γκουγκλάρεις «Το Βαθύ Λαρύγγι» σκέτο, πάλι σ' εκείνο το κορίτσι-ρόλο θα βγεις.
One woman show ή και η σημειολογία μιας παγκοσμίου σουξέ πεολειχίας: από τα ανώνυμα σεξομαλακιστήρια στα τσοντάδικα του Άινταχο ή της Ομόνοιας, έως το σπίτι του Φρανκ Σινάτρα, που για να τιμήσει τον Σπύρο -αντιπρόεδρο του Νίξον- Άγκνιου, οργάνωσε ιδιωτική προβολή και με την πρωταγωνίστρια παρούσα για μια «έμπρακτη εφαρμογή» των καυτών θηλασμών της επί των εκλεκτών παρισταμένων, ναι. Το «Βαθύ Λαρύγγι» είναι η ταινία που στο ξεκίνημά της απενοχοποίησε το πορνό περνώντας το από σκοτεινή αντεργκράουντ απόλαυση στη σφαίρα διασκέδασης της μαζικής κουλτούρας.
Φαινόταν να έχει πλάκα, φαινόταν εξόχως συνδεδεμένο με την ντίσκο, το σεξ, κι όλη τη μεταχίπι ναρκοχαρά που εισβάλλει πλέον ως πακετάκι διασκέδασης στη ζωή ανώνυμων και επώνυμων στην Αμερική. Που τότε, στα 70s, δίνει τη γραμμή και σε όλο τον δυτικό κόσμο. Σαν όλος ο πλανήτης να περίμενε τη Λίντα Λάβλεϊς να τους δείξει «τον δρόμο». Ως τεχνική αλλά και ως στάση ζωής.
Γιατί μέχρι τότε η Λίντα της πραγματικής ζωής έδειχνε ίδια με τη Λίντα της οθόνης: μια φιλήδονη «γευσιγνώστρια», μια ακόλαστη κορασίς έτοιμη πάντα για πάρτι, σκόνες, χορό και «μοιράσματα». Έπρεπε να περάσουν χρόνια και η ίδια να δηλώσει πως «Όταν βλέπετε την ταινία, παρακολουθείτε τον βιασμό μου», για να μάθει ο κόσμος την τραγική της ιστορία.
Back to the days: Το «Βαθύ Λαρύγγι» διανεμήθηκε σε παναμερικανική προβολή, χάρις στη μαφία που μπήκε συνεταιράκι, καθώς από εκεί δανείστηκε το ψευτοποσό ο κομμωτής-παραγωγός Τζέραρντ Νταμιάνο. Φίλος με τον «επιχειρηματία» Τσακ Τέινορ, σύζυγο της Λίντα. Που τον παντρεύτηκε στα 20 χρόνια της, για να γλιτώσει από την πατρογονική καταπίεση και το θρησκόληπτο περιβάλλον του σπιτιού της. Ήταν κορίτσι που από τη σαμπέρμπια και το δρομολόγιο σχολείο – εκκλησία – σπίτι, όπως και από τις Καλόγριες, που ήθελαν να τη στείλουν οι δικοί της, δραπέτευσε μέσω του γάμου της. Ο Τσακ ήταν ένας ρέμπελος άγγελος Κυρίου στην αρχή: μοιράζεται μαζί της αλκοόλ και κρεβάτι, παρτάρουν συνεχώς, τα λεφτά κάποτε όμως τελειώνουν. Ο Τσακ δήθεν λέει «για στάσου, ας γυρίσουμε πορνό», η Λάβλεϊς δεν ξέρει πως τελικά αυτή ήταν η «επιχειρηματική» του δραστηριότητα, όταν της συστήθηκε ως μπίζνεσμαν.
Έτσι η Λίντα πλασάρεται από κρεβάτι σε κρεβάτι. Ακόμα και στο φτηνό μοτέλ, όπου γυρίζεται το «Βαθύ Λαρύγγι», ο Τσακ βιαιοπραγεί και την πρεζώνει. Αλλά είπαμε πως αυτά μαθαίνονται μετά. Τότε, εκτός από το ξύλο και την κόκα, παίρνει και 1200 δολάρια. Τότε, λέει: «Οκ, είναι λίγα τα λεφτά, αλλά είμαι πλέον διάσημη». Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Δεν χρειάζεται ακόμα και στα πιο σκληρά καταγώγια, όπου η σλανγκ αποτελεί την καθομιλουμένη, να πεις «τσιμπούκω», «πιπατζού», «ψωλορουφήχτρα», «ρουφοκαβλέτα» ή «αρχιδογλείφτρα». Ένα «Βαθύ Λαρύγγι» αρκεί.
Στο σίκουελ η ιστορία επαναλαμβάνεται: ο παρτενέρ της Αντρέα Τρου, όταν η Λάβλεϊς περνά ως και από τεστ αλήθειας για να επαληθευτούν οι κατηγορίες της προς τον «σύντροφό» της Τσακ Τέινορ, τη δικαιώνει: «Ο Τέινορ ήταν ένας σαδιστής. Τη χτυπούσε αλύπητα, την εξανάγκαζε να παίρνεται εκτός, πέρα από το εντός, πλατό, την κρατούσε συνεχώς υπό επήρεια σκόνης, της φέρονταν απάνθρωπα». Κακομοίρα, Λίντα.
Μετά το διαζύγιο η Λάβλεϊς πλέον ξέρει από το πετσί της αυτό που δεν ξέρει ή κάνει πως δεν γνωρίζει ο μέσος πορνοθεατής: δεν υπάρχουν ευτυχισμένες πορνοστάρ. Κάποιος τις «διαχειρίζεται» και τις «εμπορεύεται», οι περισσότερες είναι εξαρτημένες από ναρκωτικά ή άντρες νταβατζήδες. Αφοσιώνεται στην καταπολέμηση της πορνογραφίας, το γυρίζει στον Θεό - θυμήσου: ήθελε να ξεφύγει από τις Καλόγριες-, προσβάλλεται από καρκίνο και τα δικαστικά έξοδα τη γονατίζουν. Στα «τυχερά» της νέας ζωής της κι ένας δεύτερος αλκοολικός και βίαιος σύζυγος, συν φυσικά και πως με οτιδήποτε ασχολείται κι έχει να κάνει με το σινεμά πάει άπατο.
Δεν ήταν ηθοποιός. Μα ακόμα κι αν ήταν, ο κόσμος ήθελε τη Λίντα του «Βαθέως». Στις 22 Απριλίου του 2002 η Λάβλεϊς πεθαίνει σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Τρεις μήνες μετά πεθαίνει κι ο Τσακ Τέινορ. Η Μπάρμπαρα Λάβλεϊς, αδελφή της Λίντα, κλείνει την «τελική σκηνή»: «Κρίμα που πέθανε πριν προλάβω να τον σκοτώσω». Για την επόμενη φορά που θα δεις «ταινία» επομένως, σκέψου: τίποτα δεν είναι αυτό που δείχνει. Και πως – α λα Μαγκρίτ- αυτό δεν είναι μια πίπα. Κι αυτή δεν ήταν μια πίπα. Fin.
19°
