Οι θεατρικές παραστάσεις που κάνουν πρεμιέρα τον Μάιο στις σκηνές της Αθήνας

Labor στο θέατρο Πορεία
Ένα ζευγάρι πλαστικών χειρουργών έχει καταφέρει να νικάει το χρόνο και να ζει σε μια ατέλειωτη απομόνωση. Μέχρι το βράδυ που χτυπάει την πόρτα τους ένας νεαρός με απώλεια μνήμης μετά από ένα ατύχημα. Τον φιλοξενούν, τον περιθάλπουν, αλλά όσο δένονται μαζί του, αρχίζουν να παρεμβαίνουν στην εμφάνιση του με το νυστέρι. Καθώς το πρόσωπό του αλλάζει, γίνεται παιδί τους. Ένα θρίλερ για μια βίαιη γέννα και ένα σπίτι που σαν μαύρη τρύπα ρουφάει το παιδί είναι το Labor, το νέο έργο της Ανθής Τσιρούκη που προέκυψε από τη Σχολή Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής του Θεάτρου Πορεία. Ανεβαίνει από τις 3 Μαΐου σε σκηνοθεσία της Έμιλυ Λουΐζου με τους Στέλιο Μάινα, Ιωάννα Παππά και Ορέστη Χαλκιά στη διανομή.

Πεθαίνω σαν χώρα στο BIOS
Με το εμβληματικό, γραμμένο το 1978, έργο του Δημήτρη Δημητριάδη καταπιάνεται η νεοσύστατη ομάδα Knot. Στην παράσταση που σκηνοθετεί η Αλίκη Στενού και ανεβάζει αυλαία στις 3 Μαΐου, η δράση εκτυλίσσεται σε μια χώρα που καταρρέει, σε έναν χρόνο όπου καμιά γυναίκα δεν φέρνει πια παιδί στον κόσμο. Μετά από χίλια χρόνια πολέμου και ενώ ο εχθρικός στρατός πρόκειται να περάσει από ώρα σε ώρα τα σύνορα, βλέπουμε το έθνος να διαλύεται, εξουθενωμένο από την ίδια του την ιστορία και ανίκανο πια να αντισταθεί. Το τέλος μιας εποχής έχει έρθει. Όταν όμως κάτι τελειώνει, κάτι νέο ξεκινά. Στη σκηνή, μαζί με την σκηνοθέτιδα βρίσκονται οι ερμηνευτές Λίνα Κομνηνού, Συμεών  Κωστάκογλου, Δήμητρα Νταντή, Αντώνης Σανιάνος και ο κρουστός Νίκος Τουλιάτος.

Το ημερολόγιο ενός τρελού στο Επί Κολωνώ
Στο προσωπικό του κελί, ο δημόσιος υπάλληλος Αξέντι Ιβάνοβιτς Προπίτσιν ανασύρει τις αναμνήσεις μιας εγκιβωτισμένης ζωής. Μέσα από ένα ιδιόρρυθμο ημερολόγιο ξετυλίγει τις επιθυμίες, τις ανάγκες, τις φοβίες, τις ενοχές, τις ματαιώσεις, τις απώλειες, τα πάθη του. Διηγείται γεγονότα που τον στιγμάτισαν. Γελάει, κλαίει, θυμώνει, φωνάζει, δονείται, ερωτεύεται, ησυχάζει, ονειρεύεται, διασκεδάζει, αγωνίζεται και αγωνιά, φοβάται, υποφέρει, συντρίβεται, ελπίζει και απελπίζεται. Μέχρι να φτάσει στην αντίπερα όχθη. Μπορεί η συνεχής προσπάθεια ελέγχου και συγκρότησης μιας ανικανοποίητης ζωής να οδηγήσει στη ψυχική εξουθένωση και τελικά στην τρέλα; Και τελικά τι σημαίνει τρέλα; Από τις 3 Μαΐου ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης ντύνεται το κοστούμι του εμβληματικού ήρωα του Γκόγκολ, στη νέα πρόταση της ομάδας GAFF που σκηνοθετεί ο Κωνσταντίνος Πασσάς.

Destiny στο Θέατρο 104
Τη γλυπόπικρη κωμωδία του Άκη Δήμου σκηνοθετεί και επενδύει με τη μουσική της η Νίκη Σκιαδαρέση. Και είναι η Κωνσταντίνα Κλαψινού και η Τόνια Μαράκη οι δύο φίλες που από τις 3 Μαΐου ανακαλύπτουν επί σκηνής ότι έχουν τον ίδιο ερωτικό σύντροφο σ’ ένα έργο που ασχολείται με τις ανθρώπινες σχέσεις, την σχέση μας με τον εαυτό μας, τις ανασφάλειες και την ανάγκη για αποδοχή.

Ν’ ακούς το χιόνι να πέφτει στο Studio Μαυρομιχάλη
Ένας άντρας που ξεπουλά τα έπιπλά του στην αυλή του σπιτιού του. Ένα νεαρό ερωτευμένο ζευγάρι που χορεύει μεθυσμένο στην ίδια αυλή. Μια ηλικιωμένη μητέρα που μετακομίζει συνεχώς αναζητώντας μια βάση όπου θα είναι ευτυχισμένη. Ένας πατέρας που συναντά μετά από χρόνια τον γιο του στο μπαρ ενός αεροδρομίου. Ένας συγγραφέας που κυνηγά την έμπνευση στα συντρίμμια μιας παλιάς αγάπης. Μια πληγωμένη γυναίκα που ουρλιάζει στο δωμάτιο ενός φτηνού μοτέλ. Ο Δημήτρης Καταλειφός και η Στέλλα Κρούσκα διασκευάζουν για το θέατρο διηγήματα του Αμερικανού διάσημου συγγραφέα Ρέιμοντ Κάρβερ. Επτά αυτόνομες ιστορίες για την προδοσία, την απώλεια, την οδύνη του χωρισμού, με πρωταγωνιστές ταλαιπωρημένους, απογοητευμένους ανθρώπους της διπλανής πόρτας που συζητούν, διαφωνούν, πίνουν προσπαθώντας να καταλάβουν για τι πράγμα μιλάμε όταν μιλάμε για την αγάπη, σε διαφορετικές αποχρώσεις της (από τις 4 Μαΐου).

Το τέλος μιας μικρής πόλης στο Rabbithole
«Ραψωδία των νικημένων-ηρώων», η περίφημη συλλογή διηγημάτων του Δημήτρη Χατζή καταγράφει τη μετάλλαξη της ελληνικής κοινωνίας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και τον Εμφύλιο που ακολούθησε. Πάνω σε αυτά τα κείμενα και κυρίως στο διήγημα «Ο τάφος» δουλεύουν με μια σύγχρονη «μπρεχτική» προσέγγιση ο σκηνοθέτης Ορέστης Τάτσης και οι ηθοποιοί Άρης Τρουπάκης, Νίκος Γιαλελής, Στάθης Κόκκορης, Κώστας Κουτρουμπής και Δημήτρης Μηλιώτης για να φέρουν στη σκηνή την ιστορία του «ντόπιου και ευυπόληπτου πολίτη» Τσιάγαλου ο οποίος θεωρεί αντίπαλό του τον «ξενομερίτη και μυστήριο» Σπούργο χωρίς να αντιλαμβάνεται πως  το μέλλον καθορίζεται από «αλλού». Η παράσταση, που ανεβαίνει από τις 4 Μαΐου, έχει ως στόχο να αναδείξει ένα τέλος που επανέρχεται ασταμάτητα και οι εμπλεκόμενοι σε αυτό αγνοούν το ρόλο τους.

Lulu στο Μικρό Άνεσις 
Κορίτσι και πόρνη, σύζυγος και ερωμένη, άγγελος και διάβολος, η αινιγματική ηρωίδα του Φρανκ Βέντεκιντ γίνεται το απόλυτο αντικείμενο του πόθου φέρνοντας στις ζωές των ανδρών που συναντά τον έρωτα, την ηδονή, τον αισθησιασμό αλλά και την καταστροφή. Σχετίζεται διαδοχικά με τρεις άνδρες και τους ξεπαστρεύει: ένας ηλικιωμένος γιατρός πεθαίνει από αποπληξία, ο ζωγράφος που τον διαδέχεται κόβει το λαιμό του, ενώ τον τρίτο εραστή της τον σκοτώνει η ίδια, αφού κάνει πρώτα σχέση με το γιο του. Γραμμένο το 1895, το έργο του Γερμανού  θεατρικού συγγραφέα γνώρισε τη λογοκρισία και τις απαγορεύσεις αλλά και πλήθος αναγνώσεων επί σκηνής. Από τις 4 Μαΐου στην εναλλακτική σκηνή του Άνεσις, με όχημα τη μετάφραση του Γιώργου Δεπάστα, αναμετριέται μαζί του η σκηνοθέτις Σοφία Αντωνίου.

Η πόλη στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Δέκα χρόνια μετά την σκηνοθεσία του στην Παρέλαση, από τις 5 Μαϊου ο Ένκε Φεζολλάρι αναμετριέται ξανά (σκηνοθετικά αλλά και ως ερμηνευτής) με την γραφή της Λούλας Αναγνωστάκη. Στο μονόπρακτο από την τριλογία της Πόλης, με την οποία η σημαντική συγγραφέας συστήθηκε στο θεατρικό κοινό το 1965, η Ελισάβετ (Βάνα Πεφάνη) και ο Κίμων (Βασίλης Αφεντούλης) μετακινούνται από πόλη σε πόλη προσπαθώντας να ξορκίσουν το ζοφερό παρελθόν τους και αναζητώντας τρόπους να συνυπάρξουν στο παρόν τους. Σε κάθε στάση τους αναζητούν ένα θύμα, κάποιον που θα λειτουργήσει βοηθητικά στη διαδικασία αυτή. Αυτή τη φορά θα είναι ένας φωτογράφος ο οποίος απαθανατίζει ανθρώπους που προσποιούνται τους πεθαμένους. Το παιχνίδι βίας στο οποίο θα εμπλακούν, όμως, συνθλίβει αδιακρίτως τους παίκτες του…

Ασκητική στο Βρετάνια
Με συνοδοιπόρους τον Θοδωρή Κατσαφάδο, την Κοραλία Καράντη, τη Ρένα Κυπριώτη, τον Κωνσταντή Ζημιανίτη και την Στεφανία Καπετανίδη προσεγγίζει (από τις 5 Μαΐου) πέντε χρόνια μετά την τελευταία του σκηνική ανάγνωση, ο Πάνος Παπαδόπουλος το διάσημο φιλοσοφικό κείμενο του Νίκου Καζαντζάκη. Μια κραυγή κατά τον Κρητικό μεγάλο συγγραφέα, το έργο αναφέρεται στη μάχη του ανθρώπου με τις δυνάμεις της υλικής, πνευματικής και ηθικής φθοράς και την ανάδειξη εκείνων των ικανοτήτων και αρετών που τον ωθούν να μάχεται, να εξελίσσεται, να δημιουργεί και να ελπίζει. Αναγνωρίζοντας την Ασκητική ως «ένα ταξίδι αυτογνωσίας που μας παροτρύνει να σιωπήσουμε ώστε να αφήσουμε τον αληθινό εσωτερικό μας κόσμο να ελευθερωθεί», ο σκηνοθέτης προσεγγίζει το έργο με τα στοιχεία της αρχαίας τραγωδίας, ως ένα δράμα με χαρακτήρες και δράση, που καταλήγει σε σύγκρουση και κάθαρση.

We are in the army now στη Στέγη
Απέσπασε 18 χιλιάδες views στην online εκδοχή του, παρουσιάστηκε στην Ισπανία και τη Γερμανία και από τις 6 Μαΐου έρχεται να μεταμορφώσει τη Μικρή Σκηνή της Στέγης σε ένα υβριδικό social medium, κάτι μεταξύ χορευτικού βίντεο στο Tiktok και αρχικής οθόνης στο Twitter. Στην παράσταση του 31χρονου Ηλία Αδάμ, τέσσερις θλιμμένοι millenials, σαν άλλοι υπερήρωες, ποστάρουν την ορμή και την οργή τους για την περιβαλλοντική κρίση και την κοινωνική αδικία.  Σε μια ατμόσφαιρα camp βγαλμένη στον κόσμο της τεχνολογίας, των βιντεοπαιχνιδιών και των κινητών τηλεφώνων χορεύουν στον ρυθμό της Μπρίτνεϊ Σπίαρς, καταφεύγουν σε εξομολογήσεις μέσα από selfies και memes και μας υποδέχονται σε έναν κόσμο, όπου τα emoji και τα Pokemon συνυπάρχουν με την ευαισθησία και τον αιρετικό ακτιβισμό.

Νυχιάνγκ στο Πορεία
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νέου Ελληνικού Θεατρικού Έργου «Νέο Αίμα», ο Δημήτρης Τάρλοου ανεβάζει από τις 6 Μαΐου τη «σκοτεινή» κωμωδία της εικοσάχρονης Ευαγγελίας Γατσωτή. Επί σκηνής, η Αλεξία Καλτσίκη και η Θάλεια Σταματέλου υποδύονται την Αργυρώ, μια αισθητικό η οποία προσφέρει τις υπηρεσίες της κατ’ οίκον, και την πελάτισσα της Κάλλια. Όταν την ιεροτελεστία του μανικιούρ διαρρηγνύει ο επίμονος ήχος κλήσης του κινητού της Κάλλιας, η Αργυρώ επιμένει να μάθει ποιος είναι στην άλλη άκρη της γραμμής και γιατί της προκαλεί τέτοια αναστάτωση. Ένα ιδιόχειρο γράμμα που θα βρεθεί στην εξώπορτα θα ανατρέψει τις εξηγήσεις, πυροδοτώντας εξομολογήσεις και αποκαλύψεις.

Οι λουόμενες στο Skrow
Το υδροθεραπευτήριο Ασκληπιός επανακάμπτει στην σκηνή της οδού Αρχελάου, τρία χρόνια μετά την πρώτη παράσταση του έργου της Κατερίνας Μαυρογεωργίου. Από τις 6 Μαΐου το ρολόι θα γυρίσει ξανά στην παραμονή της Πρωτοχρονιάς όταν τρεις άγνωστες μεταξύ τους γυναίκες συναντιούνται στην ιαματική πηγή για να «ξεπλύνουν» τους δαίμονές τους. Παρακολουθώντας από μια μικρή κόκκινη τηλεόραση όπερα, παθιάζονται και ταυτίζονται με την Τραβιάτα και την Μαντάμ Μπατερφλάι, συνδέονται μεταξύ τους και μοιράζονται τις ιστορίες που τις βαραίνουν, τα πάθη και τις αδυναμίες τους, όσα θυσίασαν για να είναι ανεξάρτητες. Με τις Κατερίνα Λάττα, Νικολίτσα Ντρίζη και Μαρία Πετεβή.

Ηρακλής στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Καρπός της δουλειάς του Τομάς Λούζνυ πάνω στα σχετικά κείμενα του Ευριπίδη και του Σενέκα, η παράσταση του οργανισμού Prague City Theatres ταξιδεύει στα μέρη μας για τρεις μέρες (από τις 7 έως τις 9 Μαϊου). Ο 31χρονος Τσέχος σκηνοθέτης στρέφει το βλέμμα του στον διαβόητο ήρωα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, όταν εκείνος επιστρέφει στην Αθήνα αναζητώντας εξιλέωση για τον φόνο της οικογένειάς του και προτείνει μια σύγχρονη σκηνική ερμηνεία με στοιχεία πειραματικής ραπ συναυλίας. Θα καταφέρει ο ημίθεος να παραδοθεί στη θεά Αθηνά και να βρει ειρήνη και συγχώρεση; Ή δε θα μπορέσει να ελέγξει τα συναισθήματά του, να ξεπεράσει την περηφάνια του και θα αποτύχει να μετανοήσει;

Αλμυρή έρημος στο Θέατρο 104
Μετά τον ιστορικό χώρο Laboratorium του Γιέρζι Γκροτόφσκι στο Βρότσλαβ της Πολωνίας, όπου κάνει πρεμιέρα την Πρωτομαγιά, η νέα πρόταση της Ομάδας Θεάτρου «Άλας» έρχεται από τις 7 Μαΐου στο Γκάζι για όλα τα Σαββατοκύριακα του μήνα. Αντλώντας υλικό από μαρτυρίες προσφύγων και λογοτεχνικά έργα για τη Μικρά Ασία, η Ναταλία Γεωργοσοπούλου και η Σταύρια Νικολάου, ως σκηνοθέτριες και συμπρωταγωνίστριες, σκαλίζουν τη μνήμη του τραύματος και μιλούν για την πληγή του πολέμου και της προσφυγιάς που εξακολουθεί να αιμορραγεί δίχως τελειωμό. Τα δύο κεντρικά πρόσωπα του έργου –μια Μικρασιάτισσα μάνα που κοιλοπονεί, ξενιτεμένη πια, κι ένας Έλληνας φαντάρος που πολέμησε σ’ έναν τόπο μακρινό δίχως να ξέρει το γιατί– συναντιούνται σε πραγματικό χρόνο, συμπληρώνοντας ο ένας την αφήγηση του άλλου στη ροή της ιστορίας.

Χορευτική πανούκλα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Τι συνέβη στο Στρασβούργο στις 14 Ιουλίου του 1518 και για διάστημα μερικών εβδομάδων χιλιάδες πολίτες, μέλη της Τρίτης Τάξης, ξεχύθηκαν στους δρόμους χορεύοντας ασταμάτητα μέχρις εξαντλήσεως και θανάτου; Πατώντας ξανά σε μια αληθινή ιστορία –όπως και στην «Απαγωγή της Τασούλας» το 2019–, ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος εμπνέεται από ένα γεγονός που παραμένει από τα άλυτα μυστήρια της Ιστορίας με στόχο να δημιουργήσει ένα έργο μυθοπλασίας που θα αναδεικνύει τις κοινωνικές, πολιτικές και οντολογικές του προεκτάσεις. Κύρια πηγή έμπνευσης στάθηκε η  μελέτη του John Waller «A Time to Dance, A Time to Die: The Extraordinary Story of the Dancing Plague of 1518», ενώ ως εργαλεία χρησιμοποιεί τη σατιρική πρόζα, τη μουσική και το τραγούδι, αλλά και την εναλλαγή αφήγησης και δράσης. Από τις 9 Μαΐου στην σκηνή Ωμέγα του ΔΘΠ.

Αμερικανικός βούβαλος στον Φούρνο
Με έναν ακόμα Αμερικανό συγγραφέα καταπιάνεται ο Θανάσης Σαράντος μετά το πρόσφατη συνάντησή του με το «Λεωφορείον ο Πόθος» του Τενεσί Ουίλιαμς στο Εθνικό Θέατρο. Από τις 5 Μαΐου, μαζί στη σκηνή με τους Χριστόδουλο Στυλιανού και τον Πάρη Σκαρτσόλια, παρουσιάζουν ένα έργο-σταθμός στη δραματουργία του Ντέβιντ Μάμετ. Μια σύγχρονη τραγωδία που παραμένει επίκαιρη καθώς σχολιάζει την απατηλή λάμψη του αμερικανικού ονείρου και την αποδόμηση των ανθρώπινων σχέσεων. Με διεισδυτικό χιούμορ και κοφτούς διαλόγους, το κείμενο μάς βάζει στον κόσμο τριών ανδρών που ζουν και δρουν στο κοινωνικό περιθώριο και κάνουν τα πάντα για να πιάσουν «την καλή» με αφορμή ένα σπάνιο νόμισμα υποτιθεμένης μεγάλης αξίας.

Το σφαγείο του έρωτα στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων
«Άφθονο και ακατάσχετο ρέει το αίμα στην επικράτεια του έρωτα, όπως το γεωγραφεί η δημοτική ποίηση, απ’ τις παραλογές έως το καθαυτό ερωτικό τραγούδι», σημειώνει στη μελέτη του για τη δημοτική ποίηση ο Παντελής Μπουκάλας. Με αφετηρία του βιβλίο του «Αίμα της αγάπης» και ανατρέχοντας σε αφηγήσεις της παράδοσης, δοκίμια του προηγούμενου αιώνα αλλά και σε σύγχρονα ερωτικά ακούσματα, ο Θοδωρής Γκόνης στήνει μια παράσταση πάνω στις σχέσεις των φύλων. Μετά την Καβάλα, από τις 6 Μαΐου έρχεται στην Κυψέλη για να μιλήσει γι’ αυτά που μέχρι πρόσφατα θα περιγράφονταν στους τίτλους ειδήσεων ως «εγκλήματα πάθους» και για όλους αυτούς (γυναίκες συνήθως) που βρήκαν τον θάνατο επειδή αμφισβήτησαν την κυριαρχία του άντρα-αφέντη ή απλά βρέθηκαν στο δρόμο μιας «κακιάς στιγμής». Συμμετέχουν οι ηθοποιοί Άννα Καλαϊτζίδου, Μιχάλης Τιτόπουλος και Μαρία Χάνου και οι μουσικοί Αθηνά Λαμπίρη, Τάσος Μισυρλής και Δημήτρης Χατζηζήσης.

Backpack στο Θέατρο 104
Πόση έκπληξη, αναστάτωση, απορίες και ανατροπές μπορεί να προκαλέσει η παράδοση ενός χαμένου σακιδίου, που έχει αφεθεί εσκεμμένα κάπου στο πολύβουο μετρό της Αθήνας όταν το πολύτιμο περιεχόμενό του περιλαμβάνει και απαντήσεις σε κρίσιμα και στοιχειωμένα ερωτήματα; Η Γυναίκα παραλήπτρια και ο Άνδρας κομιστής, τελείως άγνωστοι μεταξύ τους, ταυτίζονται με όσα έρχονται στο φως, αναγκάζονται να συνεργαστούν αλλά και να ανασύρουν ένοχα μυστικά, να μελετήσουν γεγονότα και να επεξεργαστούν τρομακτικές αλήθειες. Από τις 9 Μαΐου η Φαίη Ξυλά και ο Χρήστος Σπανός, ακολουθώντας τις σκηνοθετικές οδηγίες της Άννας-Μαρίας Παπαχαραλάμπους, αναλαμβάνουν να μας συστήσουν το νέο έργο του δημοσιογράφου Σπύρου Μιχαλόπουλου, στον ίδιο χώρο όπου τέσσερα χρόνια πριν είχε παρουσιαστεί το επίσης δικό του «Σεξ Λεξικόν- Η επιστήμη του Έρωτα».

Η κυρία Ντάλογουεη στην Παρένθεση
Επιμένοντας να μεταφέρουν για το θεατρικό σανίδι κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, οι Ginger Creepers Theater Band μας προσκαλούν στον νέο χώρο τους στου Γκύζη (στη Διονυσίου Εφέσου 3) για να ξετυλίξουν με λόγο, ήχους και εικόνες την ιστορία της μεσήλικης ηρωίδας της Βιρτζίνια Γουλφ. Στον χώρο υπάρχουν δύο Ντάλογουεη. Η μία, στα πλήκτρα, αφηγείται στους καλεσμένους της τα φαινομενικά ασήμαντα γεγονότα μιας συνηθισμένης ημέρας στο μεσοπολεμικό Λονδίνο και πώς την επηρέασαν και αναδιαμόρφωσαν την οπτική της για τη ζωή, ενώ η δεύτερη Ντάλογουεη ετοιμάζεται να υποδεχτεί τους καλεσμένους της, λίγη ώρα πριν. Μια παράσταση για τη δύναμη της ζωής, την αξία της υποκειμενικότητας του χρόνου και το απροσμέτρητο μέγεθος του τίποτα σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Χατζάκη, με τις Δώρα Παρδάλη και Ελένη Σιδηροκαστρίτη από τις 9 Μαΐου.

Μικρό αναρχικό καλοκαίρι/Βαρκελώνη ’36 στο Θέατρο Τέχνης
Πώς μπορεί κάποιος να αφηγηθεί στην σκηνή την ιστορία του Ισπανικού Εμφυλίου; Αυτό επιχειρούν από τις 13 Μαΐου ο Ακύλλας Καραζήσης (ως σκηνοθέτης και ερμηνευτής) με τους Μάνο Βαβαδάκη, Στέλλα Χαρά-Μάτα Γιαννάτου, Κατερίνα Παπανδρέου και Κωνσταντίνο Πλεμμένο στο ιστορικό θέατρο της οδού Φρυνίχου, εστιάζοντας στα τρία εκείνα χρόνια πριν την απόλυτη επικράτηση του Φράνκο, όταν στην ιβηρική χώρα εφαρμόστηκε ένα μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης βασισμένο στον αναρχισμό. Για μια παράσταση που δοκιμάζει τα θεατρικά όρια, περνώντας από το θέατρο ντοκουμέντο στη θεατρική αφήγηση και ακόμα σε πιο λυρικές μουσικές φόρμες μας προδιαθέτει η ομάδα RMS MATAROA. Με υλικά το σινεμά, μια συμφωνική ορχήστρα κι ένα jam session φτιαγμένο από ήχους μαζεμένους απ’ το δρόμο. Και με δύο επιλογές ως προς τη διάρκεια (δυόμιση ωρών τα Παρασκευοσάββατα και πέντε τις Κυριακές). Τη σκηνογραφία διαμορφώνει με εγκατάστασή της η γνωστή εικαστικός Μάρω Μιχαλακάκου.

Φθινόπωρο στο Faust
Μιλούν με «στυλ» και φέρονται «αλλόκοτα» μέσα σε ένα σπίτι που λούζεται από το λυκόφως του παρόντος, του παρελθόντος και του μέλλοντος. Είναι ο Στέφανος, η Μαρίκα και η Ευανθία, τρία νέα παιδιά που πλανώνται μέσα σε ένα απείκασμα ζωής, σαν σε ένα αέναο φθινόπωρο, ενδεδυμένο με την μπαναλιτέ της καθημερινότητας. Μαζί τους, η Νίνα Νάη σηματοδοτεί το ανείπωτο και ανοίκειο του εσωτερικού τους κόσμου. Το μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Χατζόπουλου δίνει υλικό στον Γιάννη Σκουρλέτη για τη νέα σκηνική πρόταση της bijoux de kant, μια παράσταση για το άρρητο και την επιθυμία για επικοινωνία (από τις 13 Μαΐου).

Νίκη, απόψε στο πάρτι στο θέατρο Φούρνος
Μία γυναίκα, η Victory of the Rose, κάνει την ανασκόπηση της εσωτερικής της ζωής και μέσα από τρεις βασικές μεταμορφώσεις (Ελισάβετ, Μαξίμ, Αλίκη), καθώς και τις αρχετυπικές παρεμβάσεις της μητέρας και του πατέρα, φτάνει στα έγκατα της ύπαρξής της. Αφιερωμένη σε μια σπουδαία γυναίκα του ελληνικού θεάτρου, τη Νίκη Τριανταφυλλίδη, η νέα δουλειά της Ρούλας Πατεράκη που ανεβάζει αυλαία στις 14 Μαΐου. Η γνωστή σκηνοθέτρια μεταγράφει το «Πάρτι στο σπίτι της Ελισάβετ Π» της Τριανταφυλλίδη, που υπήρξε μια πολυπρόσωπη αντανάκλαση του ασυνειδήτου της, και το προσαρμόζει για ένα μόνο πρόσωπο επί σκηνής. Στο πρώτο ανέβασμα του βραβευμένου έργου από το 1994, οπότε παρουσιάστηκε από την ίδια τη δημιουργό του στο θέατρο Προσκήνιο, την κεντρική ηρωίδα ενσαρκώνει η Νάνα Παπαδάκη.

Λα Πουπέ στο θέατρο Σφενδόνη
Ο μονόλογος του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη που έγινε η μεγάλη επιτυχία της Άννας Κοκκίνου για τρεις σεζόν επιστρέφει σε νέο ανέβασμα για τρία Δευτερότριτα από τις 16 Μαΐου. Η γνωστή ερμηνεύτρια θα φορέσει ξανά το κοστούμι της χοντρούλας Ρίκας, της πιο επιδέξιας ράφτρας φορεμάτων κούκλας στην Αθήνα για να μας ταξιδέψει στον κοριτσίστικο κόσμο μιας γυναίκας που δυσκολεύεται να καταλάβει τους άλλους, πληγώνεται και τότε γίνεται τρομαχτική. Με πολλά τραύματα και με ακόμα περισσότερη ορμή και πείσμα, δεν είναι από τα πρόσωπα που το βάζουν κάτω! Δαγκώνει τα χείλη και τα βάζει με όλους: πραγματικούς ανθρώπους και φαντάσματα. Ευτυχώς, υπάρχουν η υπέργηρη κυρία Νέλλη του διπλανού διαμερίσματος και το σκαθάρι στο παράθυρό της που με τις ισχυρές του κεραίες την καθοδηγεί.

Φρανκενστάιν-Ο χαμένος παράδεισος στη Στέγη
Μια αγαπημένη οικογένεια, μια αράχνη που βγάζει δηλητήριο, ένα γραφείο κηδειών, ένα εργαστήριο κεραμικής, ένας ευαίσθητος νέος που δεν θέλει να δημιουργήσει κανένα τέρας. Να κάποιες από τις συναντήσεις που μας περιμένουν στην σκηνή (από τις 18 Μαΐου) τώρα που η Λένα Κιτσοπούλου καταπιάνεται με τον περίφημο βικτωριανό μύθο του δημιουργού που έπλασε το ανθρωπόμορφο κτήνος. Αντλώντας υλικό από το εμβληματικό μυθιστόρημα τρόμου της Μαίρη Σέλλευ, η γνωστή συγγραφέας, σκηνοθέτρια και περφόρμερ με τη νέα της δραματουργία επιδιώκει να μιλήσει με σαρκασμό για τέρατα της σημερινής καθημερινότητας. Για τη μοναξιά, τον ναρκισσισμό, την απελπισία, τη βία, τους σταρ δολοφόνους, τους ηθικούς αυτουργούς που θεωρούνται αθώοι. Για τον χαμένο παράδεισο της νιότης. Και πάνω από όλα, για τη φύση της δημιουργίας. Μαζί της στη σκηνή μια δυναμική ομάδα (Νίκος Καραθάνος, Έμιλυ Κολιανδρή, Γιάννης Κότσιφας, Πάνος Παπαδόπουλος κ.ά.).

3 Rooms στην Εθνική Λυρική Σκηνή
Με τρεις χορογραφίες που φέρουν τη δημιουργική σφραγίδα του κορυφαίου δημιουργού Γίρζι Κύλιαν, του διεθνώς αναγνωρισμένου Ισραηλινού καλλιτέχνη Οχάντ Ναχαρίν αλλά και του διευθυντή του Κωνσταντίνου Ρήγου ολοκληρώνει τη σεζόν το Μπαλέτο της ΕΛΣ στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος. Με όχημα το μουσικό έργο του Γιώργου Κουμεντάκη Το ισοκράτημα ενός παιδιού και συμπεριλαμβάνοντας στη διανομή τόσο μέλη της ομάδας όσο και σπουδαστές χορού, ο Ρήγος μας μεταφέρει σε έναν ασπρόμαυρο, δυστοπικό κόσμο, όπου κυριαρχεί η αγωνία για το αύριο. Στο εμβληματικό του Petite mort o σπουδαίος Τσέχος πάλαι ποτέ καλλιτεχνικός διευθυντής του Nederlands Dans Theater, ακολουθώντας τα αργά μέρη από τα δημοφιλή κοντσέρτα για πιάνο αρ. 21 και 23 του Μότσαρτ, παρέδωσε μια χορογραφία που φλερτάρει με την επιθετικότητα, τη σεξουαλικότητα, την ενέργεια και τη σιωπή. Η βραδιά κλείνει με το Minus 16 του Ναχαρίν, ένα έργο που καταργεί τα όρια μεταξύ κοινού και χορευτών με έναν απρόβλεπτο τρόπο. Για τέσσερις παραστάσεις στις 18, 20, 21, 22 Μαΐου.

Ίχνη της Αντιγόνης στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
Έχοντας ήδη συναντήσει το κοινό σε Ευρώπη και Αμερική (μεταξύ άλλων στο Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι και στο Romaeuropa Festival, όπου υπήρξε υποψήφιο για το βραβείο των Ιταλών Κριτικών Θεάτρου), η φεμινιστική υβριδική παράσταση της Έλλης Παπακωνσταντίνου καταφθάνει στην Αθήνα από τις 19 Μαΐου. Επί σκηνής οι μουσικοί Nalyssa Green και Κατερίνα Παπαχρήστου (Tango With Lions) παίζουν ζωντανά, ενώ οι Σεραφίτα Γρηγοριάδου, Βάλια Παπαχρήστου, Gemma Hansson Carbone, Σοφία Μανώλη, Χαρίκλεια Πετράκη και Έλλη Παπακωνσταντίνου καλούνται να ζωντανέψουν τους χαρακτήρες που βγήκαν από την πένα της Σουηδής συγγραφέως Χριστίνας Ουζουνίδου. Ένα έργο που αντλεί από τον αρχαιοελληνικό μύθο της Αντιγόνης και καταπιάνεται με τη γυναικεία ταυτότητα και τη διαχρονική έμφυλη βία στην εποχή του metoo.

Χιροσίμα, αγάπη μου στο Σημείο
Εκείνη είναι μια ηθοποιός που γυρίζει στη Χιροσίμα μία ταινία για την ειρήνη. Εκείνος είναι ένας αρχιτέκτονας που, ενώ πολεμούσε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έζησε την τραγωδία στην ίδια πόλη μέσα από τα μάτια της οικογένειάς του. Το «Χιροσίμα, αγάπη μου» είναι η σύντομη ερωτική τους συνάντηση όπως καταγράφηκε στο σελιλόιντ μέσα από τη σκηνοθεσία του Αλέν Ρενέ και το σενάριο της μεγάλης συγγραφέως Μαργκερίτ Ντυράς. Από τις 19 Μαΐου ο Νίκος Διαμαντής εξερευνά στη γνωστή θεατρική σκηνή της Καλλιθέας την απόλυτη καταστροφή και τον απόλυτο έρωτα, έχοντας στο ερμηνευτικό δυναμικό της παράστασης τη Λητώ Μεσσήνη και τον Όμηρο Πουλάκη, την Ιωάννα Μακρή και τον Βαγγέλη Ρόκκο.