Κάπου πήγα, κάτι είδα: Ο «Γυάλινος Κόσμος» στο θέατρο Αλκυονίς
Ο μαέστρος Γιώργος Νανούρης ετοίμασε υπέροχα το έργο του Τένεσι Ουίλιαμς με τη Λένα Παπαληγούρα, την Άννα Μάσχα, τον Κωνσταντίνο Μπιμπής και τον Αναστάση Ροϊλό.
Εντυπώσεις από την παράσταση «Γυάλινος Κόσμος» στο θέατρο Αλκυονίς, σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη, με τους Παπαληγούρα, Μάσχα, Μπιμπή και Ροϊλό στη σκηνή.
«Ωραία, γεμάτα» είναι η προτροπή του Γιώργου Νανούρη προς τη Λένα Παπαληγούρα, Άννα Μάσχα, τον Κωνσταντίνο Μπιμπή και τον Αναστάση Ροϊλό. Είναι Τρίτη βράδυ και παρακολουθούμε τη γενική πρόβα πριν αναχωρήσει ο «Γυάλινος Κόσμος» για τη Θεσσαλονίκη - όπου και τελικά έσκισε. «Είστε οι πρώτοι θεατές», θα μας πει καθώς η παράσταση προετοιμάστηκε πέρυσι για το Εθνικό Θέατρο και μόνο για online προβολή.
Το θυμάμαι το βράδυ της προβολής. Σ’ έναν χειμώνα άγριο, με ένα αίσθημα απελπισίας, η οθόνη γέμισε φως. Γέμισε με τα γυάλινα στολίδια της Λώρα, τις αδαμάντινες ερμηνείες τους, φώτισε για μια νύχτα τον δικό μας «γυάλινο» κόσμο της καραντίνας. «Ωραία, γεμάτα». Ο τρυφερός, αυστηρός Γιώργος. Είμαστε στο ανακαινισμένο θέατρο Αλκυονίς στην οδό Ιουλιανού κάτω από την Αριστοτέλους. Η πρόβα ξεκινάει: «Εγώ δεν δίνω ψευδαισθήσεις που μοιάζουν με την αλήθεια. Εγώ πράττω αντίθετα!». Ο Κωνσταντίνος στη σκηνή, κομπέρ και τρόφιμος σε ένα σπίτι που, όπως όλα του Τενεσί Ουίλιαμς, κρύβει ματαιωμένα όνειρα, καταπιεσμένα τραυματισμένων ανθρώπων. Ο Κωνσταντίνος είναι ο Τομ, εκείνος που κρατά το σπίτι, τη μαμά και την αδερφή του όρθια καθώς ο μπαμπάς τους έχει φύγει. «Εγώ δεν είμαι μάγος: δίνω την αλήθεια ντυμένη σαν ψευδαίσθηση».
Βυθίζομαι στη θέση μου. Βρισκόμαστε στο Σεν Λούις του μεσοπολέμου, στις ΗΠΑ του μεγάλου κραχ. Η Άννα Μάσχα, ένα ηφαίστειο μέσα της που προσπαθεί να ισορροπήσει τα όνειρα που έχει τα παιδιά της και τα δικά της θέλω, σαρώνει τη σκηνή. Υποδύεται τη μαραμένη South Belle, μια debudant που ο χρόνος τη λύγισε, η αδιαφορία τη λύγισε. Γελοιοποιείται πουλώντας συνδρομές περιοδικών, τσακώνεται με τον γιο της που καταλαβαίνει ότι ασφυκτιά σε αυτήν την κατάσταση, σε αυτήν την πόλη. Φορά Deux Hommes, οι οποίοι έχουν ετοιμάσει εξαιρετικά κοστούμια.
Στο αφαιρετικό σκηνικό έρχεται η Λένα, η πολύτιμη Λένα. Τα γυάλινα ζωάκια του Τένεσι έγιναν εδώ λάμπες που φωτίζουν τα αδιέξοδα. Οι λάμπες- στολίδια χαμηλώνουν αργά και περικυκλώνουν τη Λένα- Λώρα. Είναι το σύνορό της. Δεν βγαίνει, δεν συναναστρέφεται κάποιον, δεν εξελίσσεται. Κάθε φορά, σε κάθε παράσταση, η Λένα αποκαλύπτει μια ακόμη πτυχή του ταλέντου, μια ακόμη πτύχωση, μια φίνα απόχρωση. Η ψευδαίσθησή της είναι ο κόσμος που έχει φτιάξει ο Γιώργος για εκείνη, ο Τένεσι για τη Λώρα.
Μέχρι που μια ευχάριστη είδηση αλλάζει τη διάθεση όλων: στο σπίτι θα έρθει ο Τομ, ο συνάδελφος του Τζιμ, ο εφηβικός έρωτας της Λώρα, ο επισκέπτης που κάνει τη μαμά Αμάντα να χαμογελά: θα καταφέρει η κόρη της, η πάντα κλεισμένη στο σπίτι κόρη της με το ένα της πόδι κοντύτερο από ο άλλο να βγει, να ανθίσει, να ζήσει ενδεχομένως και τη ζωή που η ίδια δεν έζησε. «Γαλάζιο κρίνο», θα θυμηθεί ο Τζιμ. Εκείνη θα γελάσει, εκείνος θα γίνει ακόμη πιο αυθόρμητος. Εκείνη θα του δείξει τα γυάλινα ζωάκια της. Εκείνος θα τραυματίσει τον μονόκερο, εκείνη, τη μαμά, τον Τόμ, το πλέγμα των προσδοκιών τους. Η υπέροχη μουσική του Θοδωρή Οικονόμου χαϊδεύει όλη την παράσταση.
Τα κεριά θα σβήσουν, η γιορτή θα λήξει, ο Τομ θα φύγει όπως ο πατέρα τους. Τι κάνει τον Τένεσι Ουίλιαμς τόσο αριστουργηματικό; Ο τρόπος να ιχνηλατεί την απόγνωση ανεξαρτήτως γεωγραφικού πλάτους ή ηλικιακής παλέτας. Η μοναξιά δεν αλλάζει είτε είσαι στο Σεν Λούις είτε στην Ηλιούπολη. Τούτος ο Γυάλινος Κόσμος είναι φτιαγμένος με την τρυφερότητα του Γιώργου, με τα σκηνικά του στολίδια που πάντα καταφέρνει επινοεί, στολίδια άλλα από εκείνα της Λώρα, που φωτίζουν τις μεγάλες σκηνές της παράστασης, η οποία δημιουργήθηκε με τις απαγορεύσεις που υπήρχαν τότε λόγω Covid: πρόβες με μάσκες και απόσταση 1,5 μέτρο μεταξύ των ηθοποιών. Μα το φιλί του φιλόδοξου Τζιμ στη Λώρα; Νανούρης είναι αυτός, βρήκε τον τρόπο. «Είναι μια παράσταση- ανάμνηση», σημείωνε ο Τένεσι Ουίλιαμς, αυτοβιογραφική κι επώδυνη για εκείνον αλλά και η απαρχή μιας λαμπρής καριέρας. Στο θέατρο Αλκυονίς, κάτω από την οδό Αριστοτέλους, εκεί όπου από τις 22 Νοεμβρίου θα μεταφερθεί και η παράσταση «Έξι φορές» που ετοίμασε ο Νανούρης για την Όλια Λαζαρίδου και παίχτηκε μέχρι την αρχή του μήνα στο Μέγαρο Μουσικής.
Ο γνωστός Ιταλός σκηνοθέτης αναλαμβάνει για πρώτη φορά να σκηνοθετήσει Έλληνες ηθοποιούς, προσεγγίζοντας τον «Γυάλινο κόσμο» μέσα από μια δική του, «πειραγμένη», και γι’ αυτό καλοδεχούμενη, οπτική
Πόση βία κρύβουν οι σχολικές τάξεις; Μπορούμε να διδάξουμε με τη βία; Γιατί είναι σημαντικό να δουν εκπαιδευτικοί και μαθητές την παράσταση «Η Μέρα της Φούστας»;
Τι μας είπε για τα ιστορικά γεγονότα και τη σχέση τους με το σήμερα, τους ακίνητους ταξιδιώτες και την παράσταση «Ματαρόα στον ορίζοντα» στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ
14°
Ο Κωνσταντίνος Μπιμπής στον «Γυάλινο Κόσμο» στο θέατρο Αλκυονίς © Μαριλένα Βαϊνανίδου
