- CITY GUIDE
- PODCAST
-
28°
Η «Ηλέκτρα» στο Σύγχρονο θέατρο
Ό,τι πιο ωραίο έχω δει σε τραγωδία τα τελευταία 2 χρόνια
![25388-95773.jpg 25388-95773.jpg](/images/120x120/3/jpg/sites/default/files/contributor/25388-95773_0.jpg)
![72440-145744.jpg 72440-145744.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2014/07/10/72440-145744.jpg)
Σοφοκλή Ηλέκτρα, γράφει με μαύρα γράμματα στο πρόγραμμα, το Ηλέκτρα να αντανακλάται ανεστραμμένο σε off white. Ένα λογόγραμμα βασισμένο στη γραμμική Β’ που συμβολίζει τη γυναίκα. Κόκκινες γραμμές σε μαύρο φόντο, σα μουτζούρα, στο οπισθόφυλλο. Το κόκκινο του αίματος, οι γραμμές-δεσμά το μαύρο σκηνικό του φονικού που έχει γίνει από συγγενικά χέρια, το ταμπού της μητροκτονίας. Ό,τι θέλω διαβάζω, έχω ενθουσιαστεί με την παράσταση.
«Φως. Άσπρο. Κι ο Αέρας που φυσά πάνω σ’ όλη την Γη. Φως. Τι ατέλειωτα τραγούδια θρήνου άκουσες από μένα. Τι πληγές, που ματώνουν ακόμα έφεξες πάνω στο στέρνο μου. Που το χτυπώ και το χτυπώ ώσπου να στραγγιστεί εντελώς όλο το μαύρο σκοτάδι της νύχτας».
Δεν είναι για όλους η Ηλέκτρα και την ίδια στιγμή είναι για όλους, από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο. Το φάντασμα του συζύγου που έχει προδώσει κόρη και γυναίκα. Η σύζυγος που δολοφονεί για να εκδικηθεί και να τιμωρήσει. Η κόρη, ορφανή από πατέρα και από δική της επιλογή από τη ζωντανή της μητέρα. Το χέρι της αδερφής που οπλίζει το χέρι του αδερφού για εκδίκηση. Δύο πρόσωπα τόσο αρχετυπικά που δεν θα μπορούσαν να ζουν ανάμεσά μας. Κι ο χορός, η φωνή της λογικής, η φωνή ενός συλλογικού ασυνείδητου που κάτι παραπάνω ξέρει από τα δεινά των ανθρώπων, από τα δεινά τα δικά μας, παρατηρεί και προσπαθεί να δώσει το μέτρο. Κάτι τέτοιο ήθελε να δείξει και ο Δημήτρης Ξανθόπουλος που υπογράφει τη σκηνοθεσία σε αυτό το ανέβασμα της Ηλέκτρας από την Εταιρία Θεάτρου Λόγος.
«Τα πρόσωπα του δράματος είναι πρόσωπα του δράματος, «τα έλκει το δράμα που ζουν», έχει γράψει ο Χειμωνάς στον πρόλογο της μετάφρασης του Άμλετ. Ο χορός είναι αυτός που λειτουργεί σαν επόπτης, έχει μια απόσταση από τα τρομερά που συμβαίνουν». Ο χορός (η Στέλλα Βογιατζάκη και η Νάνσυ Σιδέρη) ήταν τρομερός σε αυτή την παράσταση που είδα το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, ό,τι πιο ωραίο έχω δει σε τραγωδία τα τελευταία δύο χρόνια. Αναρωτήθηκα πως προέκυψε αυτός ο χορός των δύο γυναικών με τα φορέματα που πάντρευαν την ελληνική παράδοση με μια απροσδιόριστη ανάμνηση από Άπω ανατολή και το στεφάνι από λουλούδια στα μαλλιά. «Όσο δουλεύεις ένα έργο προκύπτουν πράγματα, δεν ξεκινώ με μια fix εικόνα», μου λέει ο Ξανθόπουλος στον οποίο απευθύνω εναλλάξ ερωτήσεις και εγκωμιαστικά σχόλια.
Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Ξανθόπουλος
«Ο χορός έπρεπε να διαφέρει από τα υπόλοιπα πρόσωπα». Και διαφέρει. Κελαηδάει, περιφέρεται πάνω στους κοθόρνους του τρυφερός και λίγο αυστηρός, οικείος και απόκοσμος την ίδια στιγμή. Ή έτσι μου φάνηκε. Σε κάθε περίπτωση με ανάγκασε να μην παίρνω τα μάτια μου από πάνω του σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, να τεντώνω τα αυτιά μου σε κάθε τους λέξη και «τραγούδι». Και πως αλλιώς; Έργο σταθμός της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας η Ηλέκτρα, θηρίο για κάθε σκηνοθέτη και ηθοποιό που δοκιμάζουν να αναμετρηθούν μαζί του.
«Τι να πει κανείς για την Ηλέκτρα; Αν πας να πεις ότι το έργο είναι αντιεξουσιαστικό, είναι σαν να το μικραίνεις. Είναι συμπυκνωμένη φιλοσοφία, πραγματεύεται πράγματα που φορούν τους ανθρώπους από καταβολής κόσμου, μας αφορούσαν το 2000 όταν ζούσαμε στη φούσκα της ευμάρειας, μας αφορούν σήμερα στις ημέρες των ισχνών αγελάδων και της κρίσης. Είναι έργο που βρίσκεται στη ρίζα χιλιάδων άλλων έργων στο θέατρο, τη ζωγραφική, τη μουσική, είναι έργο που έχει “δανείσει” σύνδρομα στην ψυχανάλυση… Στέκομαι στα λόγια της Κλυταιμνήστρας: “Δία, τι όνομα έχουν αυτά; Καλό ή κακό; Ή κακό που είναι όφελος;” “Λύπη παράξενη να σώζω τη ζωή μου πενθώντας”, λέει η Κλυταιμνήστρα. Σαν δοκίμιο περί καλού και κακού δεν είναι αυτό;»
Εσύ, Δημήτρη, τι ήθελες να κάνεις, ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση όταν άρχισες να στήνεις την παράσταση και μάλιστα σε κλειστό χώρο, κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα;
«Δεν μιλώ σαν ειδικός, αλλά το είδος έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις. Οφείλεις να κρατήσεις το τραγικό μέγεθος χωρίς να κάνεις την παράσταση καρτ ποστάλ. Τα κοστούμια δεν ήθελαν να παραπέμπουν σε κάτι, ούτε το σκηνικό, ήθελα να είναι όλα άχρονα. Ήθελα να κάνω μια παράσταση που να μην είναι η εικόνα ενός πράγματος με μια συγκεκριμένη εκφορά λόγου και κινησιολογίας, αλλά να επικοινωνεί με το σήμερα χωρίς να είναι ούτε πολύ στυλιζαρισμένο, αλλά ούτε και «χύμα». Ήθελα το κοινό να αναγνωρίζει τις όχι μόνο τα αρχέτυπα του έργου, αλλά να βλέπει μια αλήθεια, μια πραγματικότητα».
Μου έχει κολλήσει μία φράση από την παράσταση. Ο Δημήτρης, που αν και υποδύεται τον (βουβό σε όλη την παράσταση) Πυλάδη, ξέρει όλο το έργο απέξω, μου τη θυμίζει επακριβώς: «Λόγος μικρός, ανύψωσε και σώριασε ανθρώπους».
Δεν έχω να προσθέσω κάτι.
Σοφοκλή, Ηλέκτρα.
Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ξανθόπουλος Φωνητική διδασκαλία: Ρηνιώ Κυριαζή Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη Σκηνικά: Κλειώ Μπομπότη. Κίνηση: Ερμής Μαλκότσης. Σχεδιασμός φωτισμών: Τάσος Παλαιορούτας
Ηλέκτρα: Βάσω Καβαλιεράτου, Ορέστης: Γιάννης Παπαδόπουλος, Κλυταιμνήστρα: Μαρία Πανουργιά, Παιδαγωγός: Θανάσης Δόβρης, Χρυσόθεμις: Κατερίνα Μαυρογεώργη, Αίγισθος: Γιάννης Λεάκος, Χορός: Στέλλα Βογιατζάκη / Νάνσυ Σιδέρη, Πυλάδης: Δημήτρης Ξανθόπουλος
Info: Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Γκάζι, 210 3464380
* Τελευταίες παραστάσεις: Πέμπτη 10, Παρασκευή 11 και Σάββατο 12 Ιουλίου.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Όσα πρέπει να ξέρετε για τη διανομή των δωρεάν εισιτηρίων, τη μέρα και την ώρα
Κι αν τα σκυλιά αναλάμβαναν δράση; Καταιγιστική πλοκή και ευαίσθητη ματιά
Το ανσάμπλ της Κομεντί Φρανσέζ επιστρέφει στην Επίδαυρο με το νέο έργο του καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ της Αβινιόν. Ποια είναι, λοιπόν, αυτή η Εκάβη που δεν είναι η Εκάβη;
Και ακόμα: «Τα σκυλιά» και «Ετυμολογίες» στο Φεστιβάλ Αθηνών, «Θεόφιλος sold» από την Όλια Λαζαρίδου και το πολυταξιδεμένο «Lemon»
Το Θεσσαλικό Θέατρο εμπιστεύεται τα ηνία του θεσμού στο νέο αίμα του ελληνικού θεάτρου
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει την αριστοφανική κωμωδία σε σκηνοθεσία - απόδοση του Γιάννη Κακλέα
Είδαμε τη «Μήδεια» του Σάιμον Στόουν στο θέατρο Παλλάς, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου
Εντυπώσεις από την παράσταση σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, με τους Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο Γιώργο Χρυσοστόμου και άλλους εξαιρετικούς ηθοποιούς
Οι μοναδικές λυρικές βραδιές και το ντοκιμαντέρ που θα προβληθεί
Μιλήσαμε για τον ρόλο του ως Αργκάν στην περιοδεία της παράστασης «Ο κατά φαντασίαν ασθενής», το θέατρο και τη δύσκολη απόφαση που έχει πάρει μέχρι τώρα στην καριέρα του
Σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα και με τον Μάνο Βακούση στον πρωταγωνιστικό ρόλο, το ΚΘΒΕ «κατηφορίζει» στην Επίδαυρο
Μισός αιώνας (και βάλε) Σταμάτης Φασουλής και ό,τι συμβαίνει στην επιθεώρηση θα έχει πάντα το στίγμα του
Ο μεγάλος σκηνοθέτης μάς μιλά για την Ορέστεια που παρουσιάζει στην Επίδαυρο
Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά μιλάει για τη νέα του παράσταση-πλατφόρμα
Και ακόμα: «Μήδεια» στο Παλλάς, «Ηρακλής μαινόμενος» στο Κηποθέατρο Παπάγου, Yamammoto Noh Theatre στο Σχολείον της Αθήνας, 3 δουλειές της bijoux de kant
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Γιώργος Κουμεντάκης παρουσίασε το νέο, φιλόδοξο, πολυσυλλεκτικό και ευρείας απεύθυνσης πρόγραμμα
Καθώς η «Amalia Melancholia» έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, η συγγραφέας του βιβλίου «Ο κήπος της Αμαλίας» (εκδόσεις Πατάκη) γράφει για τη «βασίλισσα των φοινίκων»
Τι κάνουν ο βραβευμένος σεναριογράφος και η καταξιωμένη ηθοποιός στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής; Τους ζητήσαμε να αποκωδικοποιήσουν τις «Ετυμολογίες», αυτή τη διαφορετική παράσταση-«ημερίδα»
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.