Νικήτης του φετινού βραβείου Δημήτρης Χορν αναδείχθηκε ο Γιώργης Τσουρής για τον ρόλο του στην παράσταση 170 τμ. (moonwalk).
Ο Γιωργής Τσουρής πήρε τον φετινό Σταύρο του Δημήτρη Χορν για την παράσταση 170 τμ.
Ο Γιωργής Τσουρής, ο άνθρωπος που σκέφτηκε, έγραψε και έπαιξε σε μια παράσταση φόρο τιμής στον κόσμο της επαρχίας και συγκεκριμένα της Θήβας, πλησιάζει τον Σταμάτη Φασουλή στην σκηνή. Λίγα λεπτά αργότερα, ο Μιχάλης Συριόπουλος, ο περσινός νικητής του βραβείου θα έρθει για την «στέψη». Το «170 τμ/Moonwalk» είναι η αιτία που ο Γιωργής υποκλίνεται τώρα στη σκηνή του Θεάτρου Χορν. Οι δύσκολες μέρες που βιώνουν οι θεατρικές σκηνές είναι η ευγενής αφορμή που σύσσωμο το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι χειροκροτά δυνατά δηλώνοντας το «παρών».
Η ιδιαιτερότητα στη σημερινή βράβευση του Γιωργή Τσουρή με το βραβείο Χορν έγκειται και σε ένα ακόμα γεγονός λίγο πιο διαχρονικό και όχι τόσο επίκαιρο: στην ανάγκη για ύπαρξη Ελλήνων δημιουργών θεατρικών κειμένων. Το διετές sold out που χάρισε το ελληνικό κοινό στην παράσταση του Γιωργή αποδεικνύει έμπρακτα πόσο θέλουμε καινούργια έργα με ψήγματα ελληνικής καθημερινότητας στο χιούμορ και τη δράση τους.
Η ιστορία γύρω από μια φωτογραφία
Γύρω στις 18.45 μια συγκινητική φωτογραφία ξεκίνησε το ταξίδι της στο διαδίκτυο. Στην πλειοψηφία τους, οι ηθοποιοί που από το 2001 μέχρι σήμερα κατάφεραν να φορέσουν τον τιμητικό χρυσό σταυρό του Δημήτρη Χορν πόζαραν σε μια σέλφι πολύ πιο σημαντική από τις προηγούμενες φορές. Αφού κατά κάποιον τρόπο αυτό το «καλώς ξανανταμώσαμε» είναι πιο υποστηρικτικό από ποτέ.
Οι φετινοί υποψήφιοι για το βραβείο Δημήτρης Χορν ήταν οι ακόλουθοι:
Αυγουστίνος Κούμουλος για τον ρόλο του ως Σκλαβί στο «Σκλαβί» της Ξένιας Καλογεροπούλου, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου - Σοφίας Πάσχου (Πόρτα).
Έκτορας Λιάτσος για τον ρόλο του Τζιμ Ο’ Κοννορ στον «Γυάλινο Κόσμο» του Τενεσί Ουίλιαμς, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά (Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας), για τους ρόλους των Μπέρναρντ, Μπέρναρντ και Μάικλ Μπλακ στο «Ένας αριθμός» της Κάρυλ Τσέρτσιλ, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Γ.Ανδρέου (Bios) και για τον ρόλο του Εστραγκόν στο «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ, σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου (Θέατρο Χώρος).
Βασίλης Μαγουλιώτης για το ρόλο του Έριχ στις «Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης» του Έντεν Φον Χόρβατ, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη (Θέατρο Τέχνης- Κάρολος Κουν/ Υπόγειο).
Μιχαήλ Ταμπακάκης για τον ρόλο του Μπίλι στο «Η γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια;» του Έντουαρντ 'Αλμπι, σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη (Θησείον- Ένα Θέατρο για τις Τέχνες).
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
11°
