Η θεατρική παράσταση «Περηφάνια και Προκατάληψη» σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη στο Θέατρο Αλκυονίς κάνει πρεμιέρα στις 14 Φεβρουαρίου
Ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα ενός περήφανου χαρακτήρα όταν συναντά τις κοινωνικές προκαταλήψεις; Παρεξηγήσεις, ματαιώσεις, αστείες και συγκινητικές στιγμές, πείσμα, μίσος, θυμός και απογοήτευση. Πώς η περηφάνια και η προκατάληψη μπορούν να υποχωρήσουν; Βρισκόμενες πρόσωπο με πρόσωπο με τον ατόφιο έρωτα, που μπορεί να γεννηθεί μόνο όταν οι άνθρωποι συμφιλιωθούμε με τους ίδιους μας τους εαυτούς και είμαστε πλέον έτοιμοι να παραδεχτούμε τα αληθινά μας συναισθήματα.
Αυτό τουλάχιστον μάς έχει αποδείξει η ιστορία του «Περηφάνια και Προκατάληψη». Το διασημότερο μυθιστόρημα της βρετανίδας συγγραφέα Τζέιν Όστεν, που γράφτηκε το 1797 και δημοσιεύτηκε 16 χρόνια αργότερα, μάς συστήνει τον έρωτα της ανεξάρτητης και πεισματάρας Ελίζαμπεθ Μπένετ και του υπερόπτη αριστοκράτη κύριου Ντάρσι, που ξεκίνησε επεισοδιακά και έντονα.
Η ιστορία τους γνωστή. Ο κύριος Ντάρσι και ο πλούσιος φίλος του, κύριος Μπίνγκλεϊ, έφτασαν σε μία περιοχή της επαρχιακής Αγγλίας, αναστατώνοντας την εκεί μικρή κοινωνία και βάζοντας τις οικογένειες με ανύπαντρες κόρες σε ένα πλαίσιο ανταγωνισμού, προκειμένου να κερδίσουν τους περιζήτητους γαμπρούς. Ανάμεσά σε αυτές τις οικογένειες είναι και εκείνη της Ελίζαμπεθ με την ίδια και την αθώα αδερφή της, Τζέιν, να είναι οι μεγαλύτερες. Για εκείνες, όμως, σημασία δεν έχει μόνο η εύρεση πλούσιου συζύγου, αλλά και η ανακάλυψη της πραγματικής ευτυχίας και του έρωτα.
Η Όστεν, όμως, στα 22 της δεν κατάφερε μόνο να γράψει για τη σημασία του να ξεπερνάμε την περηφάνια και τις προκαταλήψεις μας, ώστε να ανοίξουμε την καρδιά μας σε άλλους ανθρώπους. Η συγγραφέας έκανε μία χαρτογράφηση της μοίρας της γυναίκας σε μία κοινωνία όπως αυτή του 18ου αιώνα, μία κοινωνία που ως άνθρωπος με κρίση, απόψεις και επιλογές αντιμετωπιζόσουν αποκλειστικά αν ήσουν άντρας.
Το μυθιστόρημα, που έχει θεωρηθεί μία από τις πιο δυνατές ερωτικές ιστορίες όλων των εποχών, τώρα θα ζωντανέψει για πρώτη φορά στο ελληνικό θεατρικό σανίδι από τις Θεατρικές Σκηνές. Η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης διασκευάζουν το έργο, με την πρώτη να αναλαμβάνει και τη σκηνοθεσία, ενώ η Ελίζαμπεθ και ο κύριος Ντάρσι θα αποκτήσουν σάρκα και οστά μέσα από τις ερμηνείες της Ευγενίας Δημητροπούλου και του Δημήτρη Μοθωναίου, δίπλα στους οποίους θα βρεθούν οι Αγησίλαος Μικελάτος, Ελεάννα Καυκαλά και Κώστας Φαλελάκης. Την ιστορία τους θα ξαναγνωρίσουμε στη σκηνή του Θεάτρου Αλκυονίς, με την πρεμιέρα να γίνεται τη νύχτα που μοιάζει να ταιριάζει περισσότερο από κάθε άλλη στο γεμάτο με έρωτα αυτό μυθιστόρημα, τη νύχτα του Αγίου Βαλεντίνου.
Ποια είναι η σκηνοθέτης; Η Ιόλη Ανδρεάδη γεννήθηκε στην Κυψέλη. Σπούδασε σκηνοθεσία στη RADA και στο King’s College London, στο οποίο ολοκλήρωσε το 2014 τη διδακτορική της διατριβή γύρω από το Θέατρο και την Τελετουργία, ως υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση. Έζησε 7 χρόνια στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, σπουδάζοντας και δουλεύοντας πάνω στο θέατρο ως υπότροφος των ιδρυμάτων FULBRIGHT FOUNDATION GREECE, Ίδρυμα Ωνάση / Onassis Foundation, Stavros Niarchos Foundation και J. F. COSTOPOULOS FOUNDATION. Είναι απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην Πολιτιστική Πολιτική στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει σκηνοθετήσει 30 παραγωγές σε Αθήνα, Λονδίνο, Εδιμβούργο, Βερολίνο, Ρώμη και Νέα Υόρκη. Έχει υπάρξει ιδρυτικό μέλος της διεθνούς πλατφόρμας σκηνοθετών «World Wide Lab», η οποία δημιουργήθηκε στο Watermill Center του Bob Wilson το 2011 και της οποίας διετέλεσε Καλλιτεχνική Διευθύντρια το 2013 και το 2015. Έκτοτε, η Ιόλη εργάζεται εντατικά στην Ελλάδα. Στη χώρα μας, τα τελευταία 5 χρόνια, έχει παρουσιάσει τις εξής 12 παραστάσεις: «Αρτώ – Βαν Γκογκ / avec un pistolet» στο Θέατρο Σημείο το 2015, «Οικογένεια Τσέντσι» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης τη σεζόν 2015-2016, «Διακόσιες δέκα χιλιάδες οκάδες βαμβακιού – μια παράσταση στο Αρχείο» στο Πολιτιστικό Ίδρυμα του Ομίλου Πειραιώς το 2016, «Young Lear» στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2016, «Φονικό στην Εκκλησιά» στο Φεστιβάλ Φιλίππων το 2016, «Το βασίλειο της γης» στο Olvio τη σεζόν 2016 – 2017, «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και στο Bob Festival (Φεστιβάλ Αθηνών) το 2017, «Ένας άνθρωπος επιστρέφει στην πατρίδα του πιστεύοντας ότι θα τον σκοτώσουν και τον σκοτώνουν» στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης τη σεζόν 2017 – 2018, «Ο Μισάνθρωπος» στο Σύγχρονο Θέατρο την άνοιξη του 2018, «Ίων» στο Φεστιβάλ Φιλίππων, στο θέατρο Άλφα, σε περιοδεία στην Ελλάδα, στη Βόρεια Κλιτύ της Ακρόπολης και στο ΤΗΕ ΤΑΝΚ theatre στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, τη διετία 2017-2019, «Στη μνήμη ενός μικρού παιδιού» στον προαύλιο χώρο του Ασύλου Ανιάτων και στο University of Roehampton στο Λονδίνο το 2019 και ”Πόλεμος και Ειρήνη» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά τη σεζόν 2019 - 2020. Το ίδιο διάστημα δίδαξε Αρχαίο Δράμα και Devised Theater στο Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, όπου πραγματοποίησε και σεμινάρια θεάτρου για άτομα σε απεξάρτηση και συμμετείχε στο «Caravan Project» μέσω του οποίου ταξίδεψε σε ακριτικές περιοχές της Ελλάδας για να διδάξει δημιουργική γραφή. Έχει διδάξει στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή Δήλος. Είναι επίσης πιστοποιημένη Yoga Teacher και διδάσκει Acting Yoga.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
11°
