Στις φλέβες της κυλάει αφρικανικό, βελγικό και ελληνικό αίμα, αφού ο πατέρας της είναι ο Κώστας Αρζόγλου. Αυτό το υπέροχο πλάσμα είναι ηθοποιός και το βιογραφικό των 31 της χρόνων της δίνει το δικαίωμα να λέει, με τον πιο αυθόρμητο τρόπο, ατάκες που έχουν και… κοινωνικό αντίκτυπο.
Aurora; Πώς προφέρεται το όνομά σου;
Ωρόρα. Σημαίνει αυγή και στην πραγματικότητα προέρχεται από το λατινικό Aurora Borealis, που είναι το Βόρειο Σέλας.
Γεννήθηκες;
Στις Βρυξέλλες, όπου και έζησα έως τα 17 μου, μέχρι δηλαδή να τελειώσω το σχολείο. Ο στόχος μου ήταν να πάω στην Αγγλία, αλλά επειδή ήμουν ανήλικη –είχα κερδίσει χρονιά γιατί γεννήθηκα 22 Δεκεμβρίου– ήρθα στην Ελλάδα, στον πατέρα μου. Στα 18 έφυγα πλέον για Αγγλία.
Ήταν έγκυος η μητέρα μου όταν χώρισαν, οπότε δεν ξέρω… Πάντως έμαθε κάποια ελληνικά γιατί είχε έρθει για ένα διάστημα στην Αθήνα ώστε να είναι με τον πατέρα μου. Εγώ δεν τους έχω ζήσει ποτέ μαζί, οπότε μια χαρά συμβιβάστηκα με την πραγματικότητα που βρήκα καθώς μεγάλωνα. Ζούσα και ζω ανάμεσα σε δύο πολύ καλούς φίλους που έχουν μαζί ένα παιδί. Για να γυρίσω όμως στις γλώσσες… Η μητέρα μου επειδή πήγαινε συχνά καλοκαιρινές περιοδείες με άφηνε για δύο μήνες στη φροντίδα μιας ισπανίδας κυρίας, η οποία με έπαιρνε στη χώρα της. Εκεί έμαθα ισπανικά. Η πρώτη όμως λέξη που είπα ήταν στα ιταλικά. Γιατί η μητέρα μου εκτός από ηθοποιός ήταν και μοντέλο (σ.σ. Estelle Marion) και έτυχε στα πρώτα χρόνια της ζωής μου να δουλεύει στο Μιλάνο. Γυρνώντας στο Βέλγιο μιλούσα μόνο ιταλικά, τα οποία δεν πολύ θυμάμαι. Σήμερα μιλάω ελληνικά, γαλλικά, φλαμανδικά –άρα καταλαβαίνω και γερμανικά–, ισπανικά και αγγλικά.
Aurora Marion - Estelle Marion
Σε ποια γλώσσα ονειρεύεσαι ή ποια χρησιμοποιείς στις ιδιωτικές σου στιγμές;
Μια φορά ένας φίλος μου με έβαλε να μετρήσω τελείως αυθόρμητα χωρίς να έχει προηγηθεί δεύτερη σκέψη. Μέτρησα στα αγγλικά – όπως και στις ιδιωτικές στιγμές προτιμώ τα αγγλικά. Η μόνη δικαιολογία που μπορώ να βρω σε αυτό είναι πως πρόκειται για μία γλώσσα που έχω επιλέξει εγώ και δεν είναι από τις γλώσσες των γονιών μου.
Άρα έχεις ένα θέμα με το «πού ανήκω».
Αναμφίβολα. Ακόμα ψάχνομαι. Ζηλεύω όσους λένε «είμαι από εκεί» και τελειώνουν με το θέμα. Από τριών χρονών με θυμάμαι με την ταμπέλα που έγραφε «UM» (σ.σ. «Unaccompanied Μinor», ασυνόδευτο ανήλικο) να μπαινοβγαίνω μόνη μου στα αεροπλάνα από το Βέλγιο στην Ελλάδα και το ανάποδο. Είχε πλάκα, δεν λέω. Με έβαζαν business class, με φρόντιζαν όλοι… Θυμάμαι πάντα ο πατέρας μου, όταν με πήγαινε στο αεροπλάνο, με ρωτούσε αστειευόμενος «σε καπνιστών ή μη καπνιστών να σου κλείσω θέση;».
Έκανες μαθήματα ελληνικών;
Όχι. Ό,τι μάθαινα όσο ήμουν εδώ. Γυρνώντας στο Βέλγιο τα ξεχνούσα και πάλι από την αρχή με την επιστροφή μου. Όμως σιγά-σιγά χτίζονταν η σχέση μου με τη γλώσσα. Όταν ήρθα πριν από πέντε χρόνια να μείνω εδώ μόνιμα –λέμε τώρα, μόνιμα– υπήρχε μια γερή βάση.
Η Ελλάδα. Ίσως γιατί και η ζωή μου είναι χαοτική οπότε νιώθω καλύτερα μέσα στο ελληνικό χάος. Δημιουργείται έτσι μια τάξη (γέλια). Νομίζω, τελικά, είμαι Ελληνίδα περισσότερο από ό,τι νόμιζα. Μου αρέσει ότι χρειάζεται να βρίσκω πλάγιους τρόπους ώστε να καταφέρω κάτι. Στο Βέλγιο είμαστε πολύ συγκρατημένοι και μιλάμε τα γαλλικά, που είναι μια γλώσσα που μιλάς με «κλειστό» το στόμα σου, σα να μην παίρνεις αέρα, άρα δεν υποχρεώνεσαι να γίνεις πολύ εκφραστικός. Οι φίλοι μου στο Βέλγιο μού λένε πως μιλάω πλέον ανοίγοντας πολύ το στόμα μου. Είμαι πιο αυθόρμητη κι αυτό κάποιες φορές λειτουργεί εις βάρος μου. Δεν με πειράζει. Το κατάλαβα δε πόσο διαθέσιμη είμαι να νιώθω Ελληνίδα, όταν δεν άντεχα άλλο στην Αγγλία. Ήθελα να έρθω εδώ. Μου έλειπε το φως, ο ήλιος της…
Τι έκανες στην Αγγλία;
Αφού έμαθα αγγλικά, πήγα σε ένα κολλέγιο και πήρα ένα δίπλωμα πάνω σε καλλιτεχνικές σπουδές. Μετά έδωσα εξετάσεις για να μπω στη Royal Academy of Dramatic Arts. Πέρασα από τους δύο πρώτους γύρους των εξετάσεων και κόπηκα στον τελευταίο, που είχε να κάνει με θεωρητικές γνώσεις. Αυτό έγινε η αιτία να πάω και να σπουδάσω θεατρολογία και κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο. Απλά δεν έδωσα ξανά ποτέ εξετάσεις για να μπω σε κάποια δραματική σχολή.
Κώστας Αρζόγλου, Aurora Marion
Όλα αυτά τα κάνεις με την οικονομική υποστήριξη των γονιών σου;
Μόνο στις μεγάλες ανάγκες είχα την οικονομική υποστήριξη από τη μητέρα μου. Εκμεταλλευόμουν όποιες παροχές μπορούσα να έχω από το κράτος, αλλά και δούλευα από τα 16 μου σε μπαρ μέχρι να αρχίσω να βγάζω ως ηθοποιός χρήματα.
Σε αγγλικά μπαρ! Πώς τα έβγαζες πέρα με τους μεθυσμένους;
Όταν κατέληξα να δουλεύω σε μπαρ πέντε αστέρων δεν είχα κανένα πρόβλημα. Στα άλλα υπήρχε πάντοτε ασφάλεια που προσέτρεχε, αν τυχόν υπήρχε κίνδυνος. Γενικά τα βόλευα. Οι περισσότεροι μεθυσμένοι είχαν μια ατσούμπαλη παρά μια επιθετική στάση απέναντί μας. Μια φορά, θυμάμαι, μπήκα στη μέση προκειμένου να χωρίσω δύο μεθυσμένους σε ένα club! Δεν είχε λογική αυτό που έκανα… αλλά δεν μπορούσα να τους βλέπω να το κάνουν. Σταμάτησαν, μάλλον από τη σαστιμάρα τους.
Aurora Marion. Φωτο: Θανάσης Καρατζάς
Είσαι θαρραλέα;
Δεν ξέρω… Μπορεί και από φόβο να το κάνω…
Λες να φταίει το ζώδιο;
Είμαι Αιγόκερως με Σκορπιό. (σ.σ κάνει πως έχει κέρατα και πέφτει σε έναν τοίχο, και μετά με το κεντρί της τσιμπάει τον εαυτό της) Χτυπάω τοίχους και μετά με δηλητηριάζω κιόλας.
Αυτοκαταστροφική;
Όχι, ακριβώς. Απλά συνέχεια με κρίνω. Κι ενώ, βρε παιδί μου, αξίζει να κρατάς τα ωραία λόγια που μπορεί να εισπράξεις, εγώ τα αφήνω να φύγουν από το άλλο αυτί. Πρόβλημα είναι αυτό. Δεν είναι;
Πρώτη σου επαγγελματική δουλειά ως ηθοποιός;
Όταν ήμουν στη Αγγλία πηγαινοερχόμουν στο Βέλγιο γιατί τραγουδούσα σε κάποια jazz clubs. Λατρεύω την Bessie Smith… Αχ τι τραγουδάρα το «Me and my gin»! Στο μεταξύ, είχα στείλει σε casting directors του Βελγίου το βιογραφικό μου, το οποίο ουσιαστικά περιείχε μόνο μια φωτογραφία μου και κάποια στοιχεία. Μου τηλεφώνησαν λοιπόν για την ταινία της Chantal Akerman, «Almayer’s folly». Πήρα τον πρωταγωνιστικό ρόλο και έπαιξα την κόρη του πρωταγωνιστή, μισή Γαλλίδα, μισή Καμποτζιανή στην καταγωγή. Στο Φεστιβάλ Βενετίας, όπου πήγε η ταινία, γνώρισα την Αθηνά Τσαγκάρη και έπαιξα στην ταινία της, τη μεσαίου μήκους «Τhe capsule» και κάπως έτσι συνεχίστηκε…
Trailer της ταινίας «Almayer’s folly» στην οποία πρωταγωνιστεί η Aurora Marion
Κάνω λάθος όταν σκέφτομαι ότι για την πρώτη σου ταινία έπαιξε ρόλο και το χρώμα του δέρματός σου;Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην Ελλάδα;
Συμβαίνει. Όλοι οι ρόλοι που μου έχουν προτείνει είναι και γι’ αυτό. Για παράδειγμα στον «Αύγουστο» κάνω μια Ινδιάνα. Δεν πειράζει, όμως, έχει πλάκα. Έζησα έτσι πολλές ζωές. Την πουτάνα, το θύμα trafficking, τη μετανάστρια, την τσιγγάνα, την Ινδιάνα (γέλια). Μόνο τώρα στο «Κοριολανό» δεν με επέλεξαν λόγω χρώματος. Επιτέλους!
Στην καθημερινότητά σου τι αντιμετωπίζεις;
Μένω στην Κυψέλη και μου αρέσει να περπατάω. Πολλές φορές καταλαβαίνω πως με ακολουθούν αυτοκίνητα με τους οδηγούς να λένε ό,τι μπορείς να φανταστείς. Θεωρούν δε μάλλον δεδομένο πως ως πιο μαυρούλα θα είμαι και πιο διαθέσιμη. Δεν δίνω σημασία. Το αστείο είναι με ό,τι συνέβαινε όταν ερχόμουν μικρή στην Ελλάδα. Αν έμπαινα μόνη μου μέσα σε ένα κατάστημα ένιωθα ότι με κοιτούσαν με μισό μάτι. Αν έμπαινα μαζί με τον πατέρα μου άρχιζαν «αχ, τι κούκλα είσαι εσύ» και τα «φτου σου, κορίτσι μου». Θυμάμαι τον εαυτό μου να αρπάζομαι από το χέρι του πατέρα μου και φοβισμένη να τον ρωτάω: «Μπαμπά, γιατί με φτύνουν; Τι έκανα;». Τι τραύμα ήταν αυτό το φτύσιμο! Έχω ζήσει λοιπόν τη διπρόσωπη Ελλάδα. Από την άλλη, ξέρεις κάτι; Η Χρυσή Αυγή έχει κάνει ένα καλό – αν μπορείς να το πεις ποτέ αυτό. Οι Έλληνες που δεν θέλουν με τίποτα να ταυτιστούν με τα πιστεύω της και δεν θέλουν να χαρακτηριστούν φασίστες, προσέχουν περισσότερο τη συμπεριφορά τους απέναντι στους έγχρωμους ανθρώπους. Νομίζω πως οι Έλληνες θέλουν να δείχνουν πως έχουν κάνει την επιλογή τους σε ό,τι αφορά στο ρατσισμό.
Trailer της ταινίας «The capsule» σε σκηνοθεσία Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη
Η σχέση σου με τον πατέρα σου;
Είναι πολύ περίεργη. Κάνουμε απίστευτα βαθιές συζητήσεις και όχι στη λογική πατέρα κόρης. Τρέφομαι από τη σκέψη τους. Κάποιες φορές νιώθω μάνα του, άλλες η μεγάλη αδελφή του… δύσκολο να πω ότι νιώθω κόρη του. Αγαπιόμαστε πολύ.
Η καταγωγή της μητέρας σου από πού είναι;
Η μητέρα μου είναι μιγάδα. Η μητέρα της, η γιαγιά μου, είναι από τη Ρουάντα και ο πατέρας της ήταν ένας ολόξανθος γαλανομάτης Βέλγος. Η μητέρα μου, η οποία γεννήθηκε το ’49, είναι από τα πρώτα παιδιά της αγάπης. Εκείνη την εποχή δεν επιτρεπόταν να κυκλοφορούν στο δρόμο η γιαγιά μου μαζί με τον παππού μου. Αγαπήθηκαν αδιαφορώντας για όλο το κατεστημένο. Από τη δεκαετία του ’60, και ειδικά μετά το ’62 που η Ρουάντα έπαψε να είναι αποικία του Βελγίου, οι συνθήκες καλυτέρευσαν. Η μητέρα μου, ως μιγάδα, έζησε πολύ το ρατσισμό και από τις δύο πλευρές. Στην Αφρική τη θεωρούσαν λευκή και οι Βέλγοι μαύρη. Αλλά κι εγώ… πρόσφατα που πήγαμε στη Αφρική με τη μητέρα μου, λευκή με θεωρούσαν! Το άκουγα και δεν το πίστευα.
Trailer της ταινίας «Noces» στην οποία πρωταγωνιστεί η Aurora Marion
Άρα η μητέρα σου πέρασε δύσκολα χρόνια.
Σίγουρα. Δεν είναι εύκολο να ζεις σε μια καθολική χώρα και να ακούς «ο Θεός αγαπάει όλα τα παιδιά αλλά περισσότερο τα λευκά»! Από τη μητέρα μου έμαθα να είμαι ένας ανεξάρτητος άνθρωπος. Οποιοδήποτε άλλο προσδιορισμό, είτε έχει να κάνει με το χρώμα του δέρματος είτε με το φύλο είτε δεν ξέρω με τι άλλο, τον κάνουν οι άλλοι.
Είσαι θρήσκα;
Μεγάλωσα σε καθολικό περιβάλλον λόγω χώρας και σχολείου. Όμως ο παππούς μου, αυτός ο άνδρας που αψήφησε τις συμβάσεις κι έκανε δέκα παιδιά με τη γυναίκα που αγαπούσε, ήταν αυτός που ζήτησε από τη μητέρα μου να μη με βαφτίσει ώστε να αποφασίσω εγώ ποιο δόγμα θα ήθελα να ακολουθήσω στη ζωή μου. Υπάρχουν στοιχεία που μου αρέσουν στο Κοράνι, στη Βίβλο… αλλά τελικά αν ακολουθούσα ποτέ μια θρησκεία, θα ήταν αυτή που θα ευαγγελιζόταν πως πιστεύει στην καύλα. Όμως μην παρεξηγηθώ. Δεν εννοώ την ερωτική. Εννοώ το να νιώθεις συνέχεια την τεράστια επιθυμία για ζωή, για πράγματα, για ανθρώπους. Να ζεις πυρετωδώς και με υψηλή θερμοκρασία.
Ερασιτεχνικό βίντεο μιας live εμφάνισης της Aurora Marion στο Black Coffee
ΟΙ ΡΟΛΟΙ
«Στον “Αύγουστο” ο ρόλος μου είναι μικρός. Στο Λύκειο είχα ασχοληθεί περισσότερο με τα Μαθηματικά και τα Λατινικά. Όχι ότι ήμουν ιδιαίτερα καλή αλλά με ιντρίγκαρε να προσπαθώ να αντιληφθώ τι μου θέτει ένα πρόβλημα. Έτσι και με την Τζόνα. Έψαξα να δικαιολογήσω την ύπαρξή της μέσα στο έργο. Τη νιώθω σα ένα είδους ήρεμης εκδίκησης. Παρακολουθεί την οικογένεια των λευκών να “ματώνει”, αυτούς που οι πρόγονοί τους ξεπάστρεψαν τη φυλή της για να πάρουν τα εδάφη της, ενώ αυτή στέκεται στα πόδια της και δεν έχει να αντιμετωπίσει δάιμονες. Νιώθω δε τόσο τυχερή που είμαι κάθε βράδυ με όλους αυτούς τους σπουδαίους ηθοποιούς…»
«Στον “Κοριολανό” παίζω δύο ρόλους. Τη σύζυγό του και έναν από τους εχθρούς του. Τι σπουδαίο έργο, καθώς μιλάει για τη σχέση του χρήματος με την εξουσία και πως όσο αυτό υπάρχει, με τον τρόπο που υπάρχει, δεν αφήνει πολλά περιθώρια να αναπτυχθεί μια δημοκρατία».
«Κοριολανός» του Ουίλιαμ Σέξπιρ σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Διαμαντή. Παίζουν (επίσης): Ιωάννης Παπαζήσης, Παρθενόπη Μπουζούρη, Στάθης Μαντζώρος κ.ά. Θέατρο Σημείο, Χαριλάου Τρικούπη 4, Καλλιθέα, 2109229579 (από 6/11)
«Στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης θα παιχτεί η ταινία του Νίκου Κορνήλιου “Η τέχνη καταστρέφει” όπου είμαι η κόρη του πραγματικού πατέρα μου και της πραγματικής μητέρας μου. Παίζουμε, δηλαδή, την οικογένειά μας. Το θέμα της ταινίας είναι μια οικογένεια ηθοποιών και η τρέλα που κουβαλάει, όμως δεν υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία στη μυθοπλασία. Στην ταινία θα υπάρχει και μια ετεροθαλής αδελφή».
Ο γνωστός Ιταλός σκηνοθέτης αναλαμβάνει για πρώτη φορά να σκηνοθετήσει Έλληνες ηθοποιούς, προσεγγίζοντας τον «Γυάλινο κόσμο» μέσα από μια δική του, «πειραγμένη», και γι’ αυτό καλοδεχούμενη, οπτική
Πόση βία κρύβουν οι σχολικές τάξεις; Μπορούμε να διδάξουμε με τη βία; Γιατί είναι σημαντικό να δουν εκπαιδευτικοί και μαθητές την παράσταση «Η Μέρα της Φούστας»;
Τι μας είπε για τα ιστορικά γεγονότα και τη σχέση τους με το σήμερα, τους ακίνητους ταξιδιώτες και την παράσταση «Ματαρόα στον ορίζοντα» στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ
12°
