Πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της έκθεσης «23.07.18» του Βασίλη Βρεττού στο Μουσείο Μπενάκη με φωτογραφίες από την καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι.
Μία πολύ ξεχωριστή έκθεση φωτογραφίας, με ένα εξαιρετικά δύσκολο θέμα και μέσα σε ένα ιδιαίτερα συγκινητικό κλίμα, εγκαινιάστηκε χθες το βράδυ στο Μουσείο Μπενάκη. Η έκθεση του Βασίλη Βρεττού με τίτλο «23.07.18» παραπέμπει σε μία ημερομηνία που θα μείνει για πάντα στη μνήμη όλων όσοι έζησαν και επέζησαν από την τραγωδία της φωτιάς στο Μάτι, όλων όσοι έχασαν δικούς τους ανθρώπους, όλων όσοι είδαν τα σπίτια τους και τη ζωή τους ολόκληρη να γίνεται στάχτη από τη μια στιγμή στην άλλη, όλων όσοι βίωσαν τον πανικό, το φόβο, την απελπισία, την απόγνωση, όλων όσοι έχουν ακόμη νωπές πληγές και τραύματα, ψυχικά και σωματικά.
Η «23.07.18» πρέπει να μείνει χαραγμένη στη μνήμη όλων μας αλλά, όπως δήλωσε ο επιστημονικός διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη κος Γ. Μαγγίνης στον σύντομο χαιρετισμό του, «με την έκθεση αυτή, την οποία το Μουσείο Μπενάκη αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή, δεν σηκώνουμε ένα δάκτυλο στον οποιονδήποτε αλλά, αν υπάρχει ένα δάκτυλο, αυτό δείχνει στο μέλλον και αυτό είναι το σημαντικότερο».
Η επιμελήτρια της έκθεσης κα Ίρις Κρητικού δίνει τη δική της απάντηση σε όλους όσοι τη ρωτάνε γιατί αποφάσισαν να κάνουν μία έκθεση με αυτό το δύσκολο, δύσβατο θέμα: «Αυτή η έκθεση έχει ένα πολύ δύσκολο θέμα, έπρεπε όμως να γίνει, διαφορετικά θα είχε γίνει σκόνη και είναι πολύ σημαντικό να μη γίνει σκόνη και να μην ξεχαστεί. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε αυτό το τραγικό συμβάν». Και σε αυτά συντάσσεται απόλυτα και ο κος Μαγγίνης συμπληρώνοντας: «Αυτή είναι μία έκθεση και μία βραδιά για ανθρώπους. Αφορά μία ανθρώπινη περίσταση. Μας έφερε κοντά κάτι φοβερό, αλλά κάτι έχει φυτρώσει σε αυτή τη στάχτη».
Ο φωτογράφος Βασίλης Βρεττός, γνήσιος Ματιώτης, έχει περάσει όλη του τη ζωή στο Μάτι και οι φωτογραφίες του είναι ένα δύσκολο οδοιπορικό στην καμένη γη των παιδικών του χρόνων αλλά και του ενήλικου βίου του. Οι φωτογραφίες του αποτυπώνουν το βίωμα και αιχμαλωτίζουν από την πρώτη στιγμή το βλέμμα, προκαλώντας δυνατά, συνεχώς εναλλασσόμενα, συναισθήματα λύπης και θυμού.
Καμία φωτογραφία δεν έχει λεζάντες παρά μόνο μερικές με τα λόγια φίλων που δέχθηκαν να φωτογραφηθούν στον χώρο του σπιτιού τους − ή σε ό,τι είχε απομείνει απ' αυτό. Άλλωστε, όπως συμπληρώνει η κα Κρητικού: «Αυτά που βλέπουν τα μάτια μας είναι αρκετά και δεν χρειάζονται επεξηγήσεις».
Και όπως λένε, μία φωτογραφία είναι 1000 λέξεις. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση ούτε αυτές οι λέξεις θα είναι ποτέ αρκετές για να περιγράψουν το τι συνέβη, το τι βίωσαν αλλά και συνεχίζουν να βιώνουν οι άνθρωποι που επέζησαν την «23.07.18», μία μελανή ημερομηνία στην ιστορία της Αττικής και της Ελλάδας.
Η συγκινητική αυτή μικρή παρουσίαση τελειώνει με λόγια ελπίδας και αισιοδοξίας. Εκ μέρους της Συντονιστικής Επιτροπής Κατοίκων Ματίου, ο κος Δημητρέλλιας ευχαρίστησε την ΣΥΝ-ΕΝΩΣΙΣ (Εταιρεία Κοινωνικής Προφοράς Ελληνικού Εφοπλισμού) για την αμέριστη συμπαράστασή της και διαβεβαίωσε ότι «το Μάτι θα ξαναστηθεί και ένα από τα πόδια του θα είναι η ΣΥΝ-ΕΝΩΣΙΣ». Και συνέχισε: «Ο Βασίλης έβαλε την ψυχή του μέσα σε αυτή τη δουλειά. Και αυτή η έκθεση δεν πρέπει να λειτουργήσει σαν μνημόσυνο αλλά σαν εφαλτήριο για να ξαναγίνει το Μάτι ο παράδεισος που ήταν».
Ο Βασίλης Βρεττός, αφού ευχαρίστησε όλους όσοι αγκάλιασαν αυτή την έκθεση και βοήθησαν να πραγματοποιηθεί, έκλεισε τον σύντομο χαιρετισμό του λέγοντας: «Πρέπει να θυμόμαστε. Να θυμόμαστε τι πρέπει να κάνουμε και τι δεν πρέπει να κάνουμε ώστε να μην ξαναγίνει ποτέ στον κόσμο μία τέτοια καταστροφή».
Με τη σύντομη παρέμβασή του ένας κάτοικος της περιοχής προκάλεσε ιδιαίτερη συγκίνηση στους επισκέπτες, αναγνωρίζοντας και εκφράζοντας την απέραντη ευγνωμοσύνη του για την απίστευτη συνεισφορά των εθελοντών, «των ανθρώπων που έχουν ψυχή και ξέρουν να βοηθάνε, στις δύσκολες στιγμές και να δίνουν όνειρο ξανά». Όπως, χαρακτηριστικά, είπε «Τα πολλά και μεγάλα είναι σημαντικά, τα μικρότερα μιλάνε στην ψυχή μας. Και υπήρξαν περιστατικά πολύ μικρά, αλλά πολύ μεγάλα για να τα ξεχάσουμε».
Γιάννης Κωλέττης: «Εδώ γεννήθηκα, έπαιξα, ανδρώθηκα. Μας κάψανε...»
Λίγο πριν ανοίξουν οι πόρτες της έκθεσης κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή, ελάχιστος φόρος τιμής για τους ανθρώπους που έχασαν με τραγικό τρόπο τη ζωή τους στις 23.07.18.
Η έκθεση συνοδεύεται από ομότιτλη έκδοση με κείμενα των Γιώργη Μαγγίνη, Κώστα Συνολάκη, Ίριδας Κρητικού και Βασίλη Βρεττού. Όλα τα έσοδα από την πώληση της έκδοσης θα διατεθούν στην αποθεραπεία των πληγέντων.
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
18°
