«Η Τρομερή Σιωπή» του Νίκου Χατζηνικολάου και του Θανάση Τριαρίδη

Έχει πάντα ενδιαφέρον να βλέπεις ανθρώπους ανήσυχους να συνεργάζονται μετουσιώνοντας τη δημιουργικότητά τους σε έργα τέχνης. Ο διανοούμενος Θανάσης Τριαρίδης αποτύπωσε τις λέξεις που σκέφτηκε σε ένα νυχτερινό τρένο στις αρχές του 2020 σε στίχους, ο διευθυντής του Τμήματος Ογκολογίας της Pfizer αλλά και συνθέτης Νίκος Χατζηνικολάου τις έλαβε και ανέλαβε να τις μελοποιήσει και η φωνή της Ελένης Κοκκίδου το ερμήνευσε με τρόπο θεατρικό.

«Η Τρομερή Σιωπή», ένα νέο τραγούδι του Νίκου Χατζηνικολάου μετά την «Μπαλάντα Ενός Ωραιοπαθούς» που ερμήνευσε ο Ρένος Χαραλαμπίδης, ηχογραφήθηκε και πρόσφατα αναρτήθηκε ως βιντεοκλίπ σε σκηνοθεσία της Ίριδας Κατσούλα.  

Ο Θανάσης Τριαρίδης σχολιάζει τη δημιουργία του τραγουδιού «Τρομερή Σιωπή»

«Έγραψα τους στίχους της “Τρομερής Σιωπής” σε ένα νυχτερινό τρένο στην αρχές του 2020 - έχοντας στο νου μου μια ακαθόριστα ματαιωμένη συνάντηση. Με κάποιον τρόπο ίσως να ξαναγύριζα στο έργο μου ZYKLON Ή ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ, που αρθρώνεται πάνω σε αυτό το θέμα. Σε μια συνάντηση που ακυρώθηκε, ωστόσο λάμπει αλλόκοτα μέσα μας και μας φωτίζει.

Δυο μήνες αργότερα, μέσα στο Lockdown του Covid19, το έστειλα στον φίλο μου Νίκο Χατζηνικολάου (που εκτός από διευθυντής του Tμήματος Oγκολογίας της Pfizer είναι και ένας εξαιρετικός συνθέτης). Το άλλο πρωί είχα στο mail μου ένα υπέροχο τραγούδι.

Μετά από καιρό σκέψης και αναζητήσεων, το τραγούδι αυτό μας οδήγησε στην Ελένη Κοκκίδου. Την θαύμαζα για χρόνια - την ονειρευούμουν στη σκηνή για τα έργα μου. Η Ελένη πίστεψε στο τραγούδι με πάθος παιδικό - κι όταν το τραγούδησε το έκανε τόσο σπαρακτικά δικό της, κομμάτι από το μυστικό όσο και μαγικό μέταλλο που επί τόσα χρόνια καταθέτει στις θεατρικές σκηνές.

Για ένα τραγούδι δουλεύουν πολλοί ξεχωριστοί άνθρωποι. Ο σπουδαίος Ηρακλής Βαβάτσικας έκανε μια υποδειγματική ενορχήστρωση, οι μουσικοί που έπαιξαν ήταν οι καλύτεροι στη δουλειά τους. Η νέα κινηματογραφίστρια Ίριδα Κατσούλα (που τον τελευταίο χρόνο εξελίσσεται σε μόνιμη συνεργάτριά μου) ανέλαβε με μοναδική δοτικότητα και αγάπη την ευθύνη του video clip.

Νίκο και Ελένη, κυριολεκτικά δεν έχω λόγια... Και ελπίζω να είναι η αρχή.

[ΥΓ. Η εικόνα της μικρής Αλεξάνδρας, στο τέλος του κλιπ, με έλιωσε... Θα ήθελα να της πω τώρα -και να το διαβάσει όταν μεγαλώσει-  πως ναι, την ζωή μας την κυβερνάει η τύχη, το αλλόκοτο σκοτεινό Ριζικό, ωστόσο το νόημα των πραγματωμένων ή ματαιωμένων συναντήσεών μας το δίνουμε και θα το δίνουμε πάντοτε εμείς. Ας το κρατήσει από μένα αυτό.]» σημειώνει ο συγγραφέας, δοκιμιογράφος, εκδότης και αρθρογράφος Θανάσης Τριαρίδης για το πώς «γεννήθηκε» η «Τρομερή Σιωπή». Ακούστε την κι εσείς με οδηγό τις λέξεις του.

Η ΤΡΟΜΕΡΗ ΣΙΩΠΗ

Ξεκίνησα ένα πρωί για τον απάνω δρόμο
να περπατήσω στις γωνιές που θα 'χες φιληθεί,
να αγκαλιάσω τη σκιά που θα 'ταν η σκιά σου,
να ψάξω την ανάσα σου στη γυάλινη σιγή.

Κολύμπησα στις θάλασσες που θα 'χες κολυμπήσει
και βούτηξα μες στις σπηλιές του Μαύρου Βουτηχτή,
και σαν τα μάτια έκλεισα σε είδα να με βλέπεις,
να με τραβάς μέσα βαθιά στου κόσμου τη ρωγμή.

Κι άμα ο ήλιος έγειρε κι έπιασε να διπλώνει
πάσχισα να σε φανταστώ στο κέντρο της φωτιάς
και κύλησε το δάκρυ μου πάνω στο μάγουλό σου
και το δικό σου έσταξε στη στάχτη της καρδιάς.

Κι όταν το βράδυ ξάπλωσα μες στις πευκοβελόνες,
ήρθε και μ' αναμέτρησε η τρομερή Σιωπή
κι εγώ της αντιγύρισα πως φεύγω χορτασμένος,
κι αν δεν σ' αντάμωσα ποτέ, είχαμε αγγιχτεί.